Gezondheid en welzijn Gezondheid en welzijn

Gezondheid en welzijn

(N)ooit in het ziekenhuis gelegen ?

Wat doet het met je?
Verandert een ziekenhuisopname je kijk op het leven? 

En de mensen om je heen, merk je verschil of ze er zelf al dan niet ervaring mee hebben?

mijn eerste ziekenhuisopname was voor een kleine ingreep. Ik was vooral onder de indruk van een voormalige klasgenote die toen daar werkte en hoe druk ze was. Procedure zelf viel mee, geen last van narcose. 
Daarna tweemaal een bevalling, de ene heel voorspoedig, denk er met een prettig gevoel terug. De tweede een enorme tegenvaller, ik herinner me hoe eenzaam en machteloos ik me voelde.
Redelijk recent een zware operatie en na complicaties een tweede opname. Allemaal goed afgelopen maar het  voelde intens.
Geweldig dat er ziekenhuizen zijn, maar brr, ik hoop dat een volgende keer in de verre toekomst ligt.


BrightEchidna89

BrightEchidna89

05-01-2022 om 22:47

Verschillende opnames gehad, ze hebben eigenlijk nooit mijn kijk op het leven verandert. 

Kijk op het leven veranderd? 
Nee, de ingreep (curretage) zelf niet. 
Mijn eerste miskraam ook niet, de tweede wel een beetje. Ik ben een beetje levensvreugd verloren. 

Tussen die miskramen ben ik bevallen van een prematuur kindje, we moesten toen bijna een maand in het ziekenhuis blijven. Dit heeft een stempel gedrukt op de kraamperiode. Maar het heeft mij denk ik niet veranderd. 

De eerste keer was ik 11 en toen lag ik er meteen 4 weken. Kon en mocht niet lopen dus heb jaargangen Tina's en Donald Ducks die ze daar hadden versleten en nog verveelde ik me rot.
Half jaar of zo daarna weer maar toen 2 weken.
Toen 10 jaar later weer, 1 dag en nacht en de laatste keer is denk ik 15 jaar geleden of zo.
Maar mijn kijk op het leven is er niet door veranderd denk ik. Vind het vooral irritant als je met meer mensen op 1 kamer ligt en het is altijd herrie. Laatste keer was ik doodziek van de narcose en het mens naast mij hield haar klep niet dicht en toen ze eindelijk sliep snurkt ze als een beer. Ik kreeg er moordneigingen van want was zo moe. 

3 Keer een dagopname gehad en 1 keer 2 nachtjes. Die laatste had ik verzocht om een 1persoons kamer en die gelukkig gekregen (een isolatiekamer met dubbele deur) want hoe je normaal gehuisvest wordt met meerdere mensen en open deuren vind ik echt horror! Laat staan als er ook nog bezoekers zouden komen. 

De enige keer dat het mijn kijk veranderd heeft was die keer toen ik in een public hospital op een Grieks eiland belandde.

Dat liefst nooit meer én sindsdien betaal ik mijn belastingen met plezier.

Het was gelukkig "maar" mijn epilepsie die weer eens opspeelde. Ik had er écht niet graag met een hart-aanval gelegen. Want dan was ik waarschijnlijk niet meer levend van dat eiland geraakt.

En ik heb helaas al véél ziekenhuizen langs de binnenkant gezien.

Ik snap je vraag niet. waarom zou een ziekenhuisopname je hele kijk op het leven veranderen. In het ziekenhuis liggen is natuurlijk nooit leuk want je mankeert wat. 

Dolfje schreef op 05-01-2022 om 23:01:

De eerste keer was ik 11 en toen lag ik er meteen 4 weken. Kon en mocht niet lopen dus heb jaargangen Tina's en Donald Ducks die ze daar hadden versleten en nog verveelde ik me rot.
Half jaar of zo daarna weer maar toen 2 weken.
Toen 10 jaar later weer, 1 dag en nacht en de laatste keer is denk ik 15 jaar geleden of zo.
Maar mijn kijk op het leven is er niet door veranderd denk ik. Vind het vooral irritant als je met meer mensen op 1 kamer ligt en het is altijd herrie. Laatste keer was ik doodziek van de narcose en het mens naast mij hield haar klep niet dicht en toen ze eindelijk sliep snurkt ze als een beer. Ik kreeg er moordneigingen van want was zo moe.

Dit dus, de horror! Ik zou met dingen gaan gooien en hysterisch gaan schreeuwen tot ze me alleen zouden leggen (of platspuiten) Vind het zo armoedig dat we in onze moderne westerse ziekenhuizen nog met vreemden op kamers worden gelegd. 

Bovendien vind ik het personeel ook best lawaaierig met elkaar bezig op de gang. 

Ik heb alleen voor de geboortes van de kinderen in het ziekenhuis gelegen. De oudste is met een keizersnede geboren en daarna moest ik er twee nachten blijven. Niet heel fijn, in een vierpersoonskamer. Daar lagen vier vrouwen met vier baby’s, eigenlijk was er nooit lang rust. En juist na een operatie of bevalling heb je rust nodig.
Toen ik na de geboorte van de jongste weer een nachtje in het ziekenhuis moest liggen, lag ik alleen op een kamer. Heerlijk!

De laatste keren dat ik in het ziekenhuis lag was een dagopname. Ik ben afgelopen 26 november geopereerd aan mijn gebroken enkel. Het ziekenhuis hier is verbouwd en ik had een kamer voor mij alleen. Dat vond ik prettig.

ik las de topic titel en dacht dat ik nooit in het ziekenhuis heb gelegen. Totdat ik iets las over een bevalling... op een of andere manier telde dat even niet in mijn hoofd...

Ik heb twee keer een ziekenhuisopname gehad. Na de eerste keizersnede 4 nachtjes. De tweede keer maar 2 geloof ik, misschien 3. 
Ik lag in een kraamsuite en vind het allemaal wel prima. Hulp op afroep, ook midden in de nacht. Alleen in een ruime kamer met baby langs me. Partner mocht blijven slapen (alleen bij oudste gedaan, bij jongste sliep hij thuis met bij onze oudste). Bezoek wanneer we wilden. En een morfinepompje tegen de pijn (maar nauwelijks gebruikt). Ook fijn dat ik een eigen badkamer had, dus geen wc of douche hoefde te delen of rekening moest houden met de planning van een ander. 

Het nadeel vond ik dat je geen inspraak had op wanneer controles ed gebeurden. Sliep je eindelijk, stond er weer iemand in de kamer voor het een of ander. 
Maar eerlijk gezegd vond ik het een fijne start. Rustig wennen aan elkaar en na een paar daagjes fijn naar huis. 

Een meer persoonskamer lijkt me echt verschrikkelijk. Ik zou geen oog dichtdoen geloof ik. En me de hele dag een soort van opgelaten voelen om rekening te moeten houden met een ander of omdat er misschien wel een sociaal praatje of iets dergelijks verwacht kon worden. 

redbulletje schreef op 05-01-2022 om 23:07:

[..]

Dit dus, de horror! Ik zou met dingen gaan gooien en hysterisch gaan schreeuwen tot ze me alleen zouden leggen (of platspuiten) Vind het zo armoedig dat we in onze moderne westerse ziekenhuizen nog met vreemden op kamers worden gelegd.

Bovendien vind ik het personeel ook best lawaaierig met elkaar bezig op de gang.

Beetje offtopic: toen mijn prematuurtje geboren werd hadden we wel een kamer op de neonatologie. Ik heb een keer geteld hoe vaak er iemand je kamer in komt. Hou je vast: 80 keer!!!! Maar je moet wel je rust nemen hoor...

Kijk op het leven veranderd? Nee dat niet. 
Heb er meerdere keren gelegen, waarvan 1x 4 weken (en met 1 tussendag thuis), en dat was wel heftig. Ook aan de zuurstof gelegen, verslechterde long- en nierfunctie etc. Daarna ook nog lang last gehad van m'n lijf. 
Maar ja, uiteindelijk weer opgeknapt en geen trauma aan over gehouden verder. 

duizel schreef op 05-01-2022 om 23:21:

ik las de topic titel en dacht dat ik nooit in het ziekenhuis heb gelegen. Totdat ik iets las over een bevalling... op een of andere manier telde dat even niet in mijn hoofd...

Ik heb twee keer een ziekenhuisopname gehad. Na de eerste keizersnede 4 nachtjes. De tweede keer maar 2 geloof ik, misschien 3.
Ik lag in een kraamsuite en vind het allemaal wel prima. Hulp op afroep, ook midden in de nacht. Alleen in een ruime kamer met baby langs me. Partner mocht blijven slapen (alleen bij oudste gedaan, bij jongste sliep hij thuis met bij onze oudste). Bezoek wanneer we wilden. En een morfinepompje tegen de pijn (maar nauwelijks gebruikt). Ook fijn dat ik een eigen badkamer had, dus geen wc of douche hoefde te delen of rekening moest houden met de planning van een ander.

Het nadeel vond ik dat je geen inspraak had op wanneer controles ed gebeurden. Sliep je eindelijk, stond er weer iemand in de kamer voor het een of ander.
Maar eerlijk gezegd vond ik het een fijne start. Rustig wennen aan elkaar en na een paar daagjes fijn naar huis.

Een meer persoonskamer lijkt me echt verschrikkelijk. Ik zou geen oog dichtdoen geloof ik. En me de hele dag een soort van opgelaten voelen om rekening te moeten houden met een ander of omdat er misschien wel een sociaal praatje of iets dergelijks verwacht kon worden.

Oh ja, na mijn keizersnedes ook 2x 2 nachtjes. Vond het wel prima. Iemand die mee de luiertjes kon doen,  mee helpt aanleggen, ook snachts. 

Wel inderdaad op een 1-persoonskamer.

Toen ik zestien was, heb ik een week in het ziekenhuis geleden vanwege een oor-operatie. Drie jaar geleden een week in het ziekenhuis verbleven vanwege meerdere long-embolieën in beide longen. Vooral de laatste keer merkte ik dat ik geen rust kreeg. Omdat slapen moeilijk ging maar ook omdat er regelmatig personeel de kamer in- en uitloopt. Blij dat ik weer naar huis ging en kon uitrusten.

Paar jaar geleden een oogoperatie, dagopname. Eerste keer (en tot nu toe laatste) dat ik onder narcose moest.
Het heeft niet mijn leven veranderd maar wel mijn kijk op ziekenhuizen. Uiteraard was ik er wel regelmatig geweest, bijvoorbeeld voor grootouders of anderen die ernstig ziek waren. Maar nu ik zelf die ingreep moest ondergaan, was ik in ieder geval zeer te spreken over dat ziekenhuis en de adequate en liefdevolle zorg eromheen. 

Ook wel eens zeer tevreden als mijn kind iets had en naar de eerste hulp moest (paar keer gebeurd). 

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.