Is vreemdgaan ok?
N. a. v. het minnaressentopic wil ik graag de discussie opengooien. Is het ok om vreemd te gaan (om welke reden dan ook), of niet?
Wie is er verantwoordelijk voor het vreemdgaan, alleen de persoon met een relatie, of ook de ander die het vreemdgaan faciliteert, maar zelf single is?
Heb jij zelf ervaring met vreemdgaan? Wat was je achterliggende motief? Kon je het naar jezelf verantwoorden en kon je jezelf nog recht aankijken in de spiegel? Of begon het toch te knagen naar verloop van tijd? Of was jij degene die werd bedonderd, hoe kwam je erachter? Hoe liep het af?
Peiling
Is vreemdgaan ok?
SenSe schreef op 04-11-2021 om 21:37:
[..]
Man vind ‘geen seks’ de oplossing…
En toen heb jij tegen hem gezegd dat jouw oplossing seks met anderen is en dat je dat vanaf nu gaat doen?
Poezie schreef op 04-11-2021 om 21:53:
[..]
En toen heb jij tegen hem gezegd dat jouw oplossing seks met anderen is en dat je dat vanaf nu gaat doen?
Deels, wel aangegeven dat dat voor mij een oplossing zou zijn, echter gezien zijn reactie destijds niet netjes gemeld dat ik dat ging doen
Miraval schreef op 04-11-2021 om 19:24:
[..]
Tja... er lagen natuurlijk andere dingen aan ten grondslag wat eigenlijk voor ons beiden lastig te bespreken was. Dus wat ik heb geleerd is dat communicatie eigenlijk het belangrijkste is. Al voordat er natuurlijk overgegaan wordt tot het daadwerkelijke vreemdgaan. En mij treft ook blaam want ik ben ook vreemdgegaan. Het was echt met recht een hele rommelige periode in onze relatie. Dus zeker mijn man is ook vergevingsgezind geweest naar mij toe.
Nu praten we veel beter met elkaar, al blijft daar altijd ruimte voor verbetering daar we beiden niet echt praters zijn. En voor ons is seks ook maar seks. Klinkt heel gek misschien maar emotioneel vreemdgaan zou ik erger vinden dan alleen seks. Wij hebben daar uiteindelijk afspraken over gemaakt en dat werkt heel goed.
Maar ik heb ook alle begrip voor mensen die er niet samen uitkomen en de relatie beëindigen vanwege vreemdgaan van 1van de 2. Het is gewoon iets waar je zelf achter moet staan.
Ik snap best jouw situatie en dat je dan bij elkaar blijft. Allebei vreemd gegaan, allebei alleen seks. Maar vaak komt er bij het vreemd gaan toch een emotionele band kijken. Dat lees je al wel in het minnaar topic. En het is natuurlijk niet altijd zo dat beiden vreemd gaan. Ik heb van dichtbij gezien hoe het een huwelijk kapot kon maken en wat voor effect het had op verschillende levens (inclusief kinderen en grootouders), en ik vind het een hele hoge prijs voor een paar geile momenten. Een prijs die de vreemdgangers die ik ken het achteraf gezien ook echt niet waard vonden. Ongetwijfeld ken ik eigenlijk veel meer mensen die vreemd gaan alleen weet ik het van hen niet 
Rooss4 schreef op 04-11-2021 om 19:36:
Hoe fout is het om je minn(a)ar(es) naar een plek te laten komen waar jij zit met je partner om stiekem een knipoogje uit te delen, puur omdat het spannend is en omdat het kan?
Ik word eerlijk gezegd wel een beetje misselijk bij dit idee als ik mij een beetje probeer in te leven in de partner. Niet alleen pleeg je hoogverraad aan ons vertrouwen en onze liefde, maar je hebt ook echt royaal schijt aan mij door mijn onwetendheid (die JIJ hebt veroorzaakt) te gebruiken voor zoiets stoms als een geil spelletje. Je hebt niet eens het fatsoen om mij een klein beetje in bescherming te nemen en moet echt al mijn waardigheid eraan gaan? Hoe klein en sneu wil je mij maken? En heel eerlijk zou ik ook het slechtste van de minnares denken als ze dit idee enthousiast zou uitvoeren. Hoe ziek ben je, dat mijn pijn een spel voor jou is?
Over vreemdgaan zou ik mij nog wel kunnen heenzetten, met goede gesprekken en oprecht berouw. Maar als je mij daarbij ook nog zulke streken gaat flikken, dan denk ik niet dat ik nog iets met je te maken wil hebben.
Dat kan met mijn eigen (gebrek aan) inlevingsvermogen te maken hebben. Ik kan wel begrijpen waarom mensen vreemdgaan. Maar dat je de pijn die je je partner aandoet zo miskent en hem/haar zelfs een beetje belachelijk gaat maken (maar zo voel ik dat) door lekker met je minnaar/minnares te gaan flirten waar hij/zij bij is… ik krijg mijn hoofd daar niet omheen. Alles in mij zegt dat je mijlenver bij zo’n persoon vandaan moet blijven.
ik weet niet hoe ziek ik zou zijn en in wezen maakt dat ook niet uit. Ik probeer me in te leven in het idee en kan snappen dat het prikkelend zou kunnen zijn.
Als dat mij, in jouw ogen, ziek maakt dan is dat maar zo.
Dit alles zou voor mij wel leven bij de gratie dat de bedrogene absoluut niet weet dit aan de orde is, het moet geheim zijn en blijven, net als het vreemdgaan an sich. Als dat niet gegarandeerd kan worden is het een meer dan smerig spel.
En boven dat, het leeft enkel in mijn inleving, in real ben ik behoorlijk trouw.
Dinah schreef op 04-11-2021 om 23:33:
[..]
Ik word eerlijk gezegd wel een beetje misselijk bij dit idee als ik mij een beetje probeer in te leven in de partner. Niet alleen pleeg je hoogverraad aan ons vertrouwen en onze liefde, maar je hebt ook echt royaal schijt aan mij door mijn onwetendheid (die JIJ hebt veroorzaakt) te gebruiken voor zoiets stoms als een geil spelletje. Je hebt niet eens het fatsoen om mij een klein beetje in bescherming te nemen en moet echt al mijn waardigheid eraan gaan? Hoe klein en sneu wil je mij maken? En heel eerlijk zou ik ook het slechtste van de minnares denken als ze dit idee enthousiast zou uitvoeren. Hoe ziek ben je, dat mijn pijn een spel voor jou is?
Over vreemdgaan zou ik mij nog wel kunnen heenzetten, met goede gesprekken en oprecht berouw. Maar als je mij daarbij ook nog zulke streken gaat flikken, dan denk ik niet dat ik nog iets met je te maken wil hebben.
Dat kan met mijn eigen (gebrek aan) inlevingsvermogen te maken hebben. Ik kan wel begrijpen waarom mensen vreemdgaan. Maar dat je de pijn die je je partner aandoet zo miskent en hem/haar zelfs een beetje belachelijk gaat maken (maar zo voel ik dat) door lekker met je minnaar/minnares te gaan flirten waar hij/zij bij is… ik krijg mijn hoofd daar niet omheen. Alles in mij zegt dat je mijlenver bij zo’n persoon vandaan moet blijven.
Daar zit het punt een beetje denk ik. De bedrogen partner voelt zich voor lul gezet. De bedrieger was vooral bezig met hoe spannend het was. De bedrieger denkt namelijk helemaal niet aan de bedrogen partner.
De medeplichtige voelt zich vooral heel speciaal, dat de minnaar of minnares bereid is zo ver te gaan en zulke risico's te nemen voor hem of voor haar.
HexOpBezemsteel schreef op 05-11-2021 om 08:56:
[..]
Daar zit het punt een beetje denk ik. De bedrogen partner voelt zich voor lul gezet. De bedrieger was vooral bezig met hoe spannend het was. De bedrieger denkt namelijk helemaal niet aan de bedrogen partner.
De medeplichtige voelt zich vooral heel speciaal, dat de minnaar of minnares bereid is zo ver te gaan en zulke risico's te nemen voor hem of voor haar.
Goeie analyse.
Macht en egotripperij spat van zo’n actie af. Het is de uitvergroting van het vreemdgaan zelf. De bedrieger voelt de macht van het bespelen van twee personen tegelijk en de medeplichtigen de egostreling van dat hij/zij verkozen is.
Ik begrijp best dat wij mensen ver gaan voor de kick van macht en ego maar je kan jezelf toch wel corrigeren en bijsturen om het morele kompas scherp te houden? Zoveel egoïstisch “plezier” ten kosten van een ander vind ik waardeloos.
Ik vraag me wel eens af waarom het (in algemene zin, natuurlijk niet voor iedereen) zo interessant/verboden is dat je partner met een ander sext. Neem een willekeurig dier: die kijken niet op of om, zelfs niet in het openbaar.
Waarom is het zo erg?
Waarom maken we die moeilijke monogamie afspraak? Die daarna soms met stiekemheid of leugens wordt doorbroken?
Is het de kans op verlies aan aandacht, zorgen of zelfs inkomen? Is het de eer? Is het iets anders?
En zelfs als je er rationeel naar kan kijken, dan kan er emotioneel toch iets gaan roeren. Ik vind het wel interessant hoe dit werkt.
Zalmsnipper schreef op 11-11-2021 om 00:30:
Ik vraag me wel eens af waarom het (in algemene zin, natuurlijk niet voor iedereen) zo interessant/verboden is dat je partner met een ander sext. Neem een willekeurig dier: die kijken niet op of om, zelfs niet in het openbaar.
Waarom is het zo erg?
Waarom maken we die moeilijke monogamie afspraak? Die daarna soms met stiekemheid of leugens wordt doorbroken?
Is het de kans op verlies aan aandacht, zorgen of zelfs inkomen? Is het de eer? Is het iets anders?
En zelfs als je er rationeel naar kan kijken, dan kan er emotioneel toch iets gaan roeren. Ik vind het wel interessant hoe dit werkt.
En ik vind jouw kijk op seks zeer interessant.
Vooral die vergelijking van seksuele beleving van mensen met dieren zeggen al heel veel over jou en jouw kijk op seks.....
.
ZowatEndan schreef op 11-11-2021 om 07:14:
[..]
En ik vind jouw kijk op seks zeer interessant.
Vooral die vergelijking van seksuele beleving van mensen met dieren zeggen al heel veel over jou en jouw kijk op seks.....
.
Nou ik kan me er wel in vinden eerlijk gezegd... seks is een behoefte die los kam staan van liefde. En ik vind het vraagstuk ook interessant. Vnml vanuit de oudtijd dat mannen en vrouwen bij elkaar moesten blijven omdat hun kroost te kwetsbaar was, de jager verzamelaar tijd. Later is het meer door de kerk opgedrongen om monogaam te zijn maar ik vraag me af of mensen dat in wezen ook echt zijn? Ook omdat je gevoelens kunt ontwikkelen voor meerdere personen...
Miraval schreef op 11-11-2021 om 07:43:
[..]
Nou ik kan me er wel in vinden eerlijk gezegd... seks is een behoefte die los kam staan van liefde.
Denk je dat jij jouw behoefte aan seks kan vergelijken met die van dieren?
En dat dan hoe dieren "seks" bedrijven je met onze kan vergelijken?
Of te wel dieren manieren met de manieren van mensen vergelijken?
Daarbijj de dierlijke seks als basis gebruikt om vraagtekens bij monogamie te zetten?
Dit zijn de aspecten die hier op een hoop worden gegooid. Voor mijn beleving hebben we niet voor niets denkvermogen.
Mischien een nieuwe discussie in een aparte topic?
Deze topic heeft duidelijk een andere doel.
Miraval schreef op 11-11-2021 om 07:43:
[..]
Nou ik kan me er wel in vinden eerlijk gezegd... seks is een behoefte die los kam staan van liefde. En ik vind het vraagstuk ook interessant. Vnml vanuit de oudtijd dat mannen en vrouwen bij elkaar moesten blijven omdat hun kroost te kwetsbaar was, de jager verzamelaar tijd. Later is het meer door de kerk opgedrongen om monogaam te zijn maar ik vraag me af of mensen dat in wezen ook echt zijn? Ook omdat je gevoelens kunt ontwikkelen voor meerdere personen...
Dan kun je het ook met de een afkappen en door gaan met de ander.
ZowatEndan schreef op 11-11-2021 om 07:14:
[..]
En ik vind jouw kijk op seks zeer interessant.
Vooral die vergelijking van seksuele beleving van mensen met dieren zeggen al heel veel over jou en jouw kijk op seks.....
.
Oh ja? Het zegt meer over jou hoe je in de kramp schiet.
Ik vraag me enkel af waarom sex zo belangrijk is, dat mensen in staat zijn om de mensen waarvan ze het meeste houden te beliegen en bedriegen.
Ik snap de vreemdgangers: de urge om het te doen is blijkbaar zo groot dat je het doet, maar het bespreekbaar maken met je lief heeft dusdanige consequenties dat ervoor gekozen wordt te liegen. Ik begrijp hoe de vreemdganger tot de keuze komt zijn mond te houden (makkelijker)
Ik snap de bedrogene: afgezien van het feit dat het slecht is dat je partner met een ander sext (blijkbaar), bedriegt en liegt je lief tegen je. Blijkbaar houdt hij/zij niet van je?
Ik vind niet dat de single persoon verantwoordelijk is voor het vreemdgaan van de gebonden persoon. Die laatste heeft de relatie en hoort de partner niet te beliegen en bedriegen.
Ik ben nog nooit vreemdgegaan, en heb tijdens een relatie nog nooit iets seksueel gedaan met een ander dan mijn partner. Mocht ik wel die behoefte krijgen dan doe ik het overigens wel. Maar dat is geen vreemdgaan, want mijn partner weet dit.
Mijn partner heeft wel sexuele relaties met anderen. Ook dit is geen vreemdgaan want volledig besproken en in alle openheid en eerlijkheid. Ik kan er vrij rationeel naar kijken: dit staat los van onze relatie. Toch komen er soms gevoelens bij mij omhoog die ik niet helemaal kan rijmen met die ratio. Dit bespreken we dan ook weer.
Ik kies 1000% liever voor openheid, eerlijkheid en bewuste keuzes. Ook ben ik ervan overtuigd dat sommige mensen wel weten dat hun partner vreemdgaat, maar het niet willen weten / signalen negeren. Dan is het blijkbaar wel weer acceptabel genoeg.
Zalmsnipper schreef op 11-11-2021 om 00:30:
Ik vraag me wel eens af waarom het (in algemene zin, natuurlijk niet voor iedereen) zo interessant/verboden is dat je partner met een ander sext. Neem een willekeurig dier: die kijken niet op of om, zelfs niet in het openbaar.
Waarom is het zo erg?
Waarom maken we die moeilijke monogamie afspraak? Die daarna soms met stiekemheid of leugens wordt doorbroken?
Is het de kans op verlies aan aandacht, zorgen of zelfs inkomen? Is het de eer? Is het iets anders?
En zelfs als je er rationeel naar kan kijken, dan kan er emotioneel toch iets gaan roeren. Ik vind het wel interessant hoe dit werkt.
ik denk dat de (vaak onuitgesproken) afspraak van monogamie berust op een gevoel van veiligheid zoeken. Ik vind de vergelijking met dieren ook mank gaan: dieren baseren hun paargedrag niet op affectie maar op voortplantingsdrift. In de eerste verliefdheid van mensen is de ander vaak ook de enige en alles voor beide partijen
Er valt iets voor te zeggen de hele boel open te gooien en gewoon eerlijk tegen elkaar te zijn: ik vind je nu leuk maar over een paar jaar wil ik met anderen en daar ga ik ook eerlijk over zijn.
Ik denk dat het 'relatielandschap' er dan heel anders uit komt te zien.
Een aardige tweede is alsnog eerlijk te zijn als je merkt dat je het niet bij een persoon kunt houden
Ik zelf heb niets tegen meerdere relaties, zolang iedereen eerlijk is. Ik vind het dan ook geen vreemdgaan.