Is vreemdgaan ok?
N. a. v. het minnaressentopic wil ik graag de discussie opengooien. Is het ok om vreemd te gaan (om welke reden dan ook), of niet?
Wie is er verantwoordelijk voor het vreemdgaan, alleen de persoon met een relatie, of ook de ander die het vreemdgaan faciliteert, maar zelf single is?
Heb jij zelf ervaring met vreemdgaan? Wat was je achterliggende motief? Kon je het naar jezelf verantwoorden en kon je jezelf nog recht aankijken in de spiegel? Of begon het toch te knagen naar verloop van tijd? Of was jij degene die werd bedonderd, hoe kwam je erachter? Hoe liep het af?
Peiling
Is vreemdgaan ok?
Miraval schreef op 24-08-2021 om 10:03:
[..]
. Ik zal het eerst hier in het minnaartooic voorleggen en kijken wat de reacties zijn omdat ik dan wel die nuchtere kijk erop nodig zou hebben.
Hier dan ook alvast het antwoord, Mira: "Big Fat No!!"
Niet alleen omdat de kans aanwezig is dat je jezelf weer kwijtraakt, ook gewoon omdat ik uit ervaring weet dat minnaarreuniën enorm tegenvallen.
Rooss4 schreef op 24-08-2021 om 11:14:
[..]
Hier dan ook alvast het antwoord, Mira: "Big Fat No!!"
Niet alleen omdat de kans aanwezig is dat je jezelf weer kwijtraakt, ook gewoon omdat ik uit ervaring weet dat minnaarreuniën enorm tegenvallen.
Haha ja Roos dat is het dus vnml. Ik wil dat nooit meer voelen of laten gebeuren. Dus in dat hypothetische geval zal ik idd nee zeggen hoe graag ik misschien uiteindelijk toch zou willen...
Miraval schreef op 24-08-2021 om 09:38:
[..]
Alleen bij mijn man kan ik dus wel gewoon eens flink onterecht uit de bocht vliegen juist omdat je elkaar zo goed kent en dit van elkaar accepteert. Dat is bij een minnaar misschien soms anders. Dan ga je niet van 0 naar bitch in 10 seconden.
Miraval schreef op 24-08-2021 om 09:43:
[..]
Nou het lag wel een klein beetje anders. Maar na 1,5 jaar is wel verdrietig wanneer er een einde aan komt.
Eigenlijk was hij in de tussentijd vrijgezel geworden en had inmiddels iemand anders leren kennen wat hij een echte kans wilde geven. Dus logisch dat het voor ons daar ophield.
Niet omdat jij het bent, Miraval, want ik ken je verder niet, maar om hoe je het beschrijft, reageer ik. Als iemand anders het zo beschreven had, had ik er hetzelfde gevoel bij gekregen. Dus het is níet op jou persoonlijk.
Situatie is herkenbaar vanuit hoe ik het ervaren heb in de tijd dat ik bedrogen werd. Van niets naar ineens furieus. Waarom dit dan toch zo, wel bij je vaste partner, niet bij je liefje. Nee, dan moet het allemaal leuk en gezellig zijn, dan laat je beiden alleen de beste kant van jezelf zien. Tijd die je samen hebt is immers té kostbaar om blijk te geven van ergernis en irritatie over en weer over elkaar. Maar thuis wordt er wel ongezellig gedaan. Omdat je elkaar 'zo goed kent en dit van elkaar accepteerd'.
Maar wel verdrietig zijn als de minnaar er een punt achter zet. Omdat jij blijkbaar meer voor hem voelde dan hij voor jou. Want ondertussen, naast het minnaren met jou, heeft hij iemand anders leert kennen waarmee hij liever verder wil en dus niet meer open staat voor een relatie waarin hij vreemdgaat. En dus moet het daar ineens ophouden. Wat voelde hij dan wel voor jou? Voel je jezelf dan niet misbruikt? Waar blijven je gevoelens voor je eigen man dan, in zo'n geval dat je dus gevoelens voor een ander krijgt? En wat rechtvaardigt het dan bijvoorbeeld om in 10 seconden van 0 naar bitch te gaan en gebeurt dat dan meer dan anders, omdat je gevoel/de balans in je gevoelens meer naar de één is verschoven (die er dan opeens een punt achter zet), dan naar de ander? Kun je met je eigen partner dan niet zo goed praten als met je toenmalige minnaar?
Je ziet wel, het lukt mij maar heel moeilijk om zoiets te snappen. Al die gevoelens die er bij komen kijken, ik zou er ramgek van worden, niet meer weten wie en wat er het belangrijkste voor mij zou zijn, of mezelf heel veel aan de één ergeren, het negatieve overbelichte en de ander, waar dan verliefde, warme gevoelens voor zijn ontstaan, zou ik dan helemaal ophemelen en er dan overtuigd raken dat ik daar voor zou moeten kiezen... Ik zou oprecht niet weten hoe ik het allemaal gescheiden van elkaar zou moeten houden en hoe ik daar mee om zou moeten gaan. Denk dat ik mezelf er maar nooit aan ga wagen. Ben er niet een geschikt persoon voor.
febag schreef op 23-08-2021 om 23:22:
[..]
Ik heb bij deze poster al geprobeerd te discussiëren - zie bijvoorbeeld https://www.viafora.nl/forum/seksualiteit/bdsm-vrouwen-emancipatie-onderdrukking?page=2 maar hij heeft al ruimschoots bewezen dat hij dat niet kan. Dan blijft slechts over z'n gedachtenkronkels (loep hem, zou ik zeggen) te ridiculiseren.
Ik lees hem hier op het forum en ook ik heb hier een beeld bij gevormd. Dat maakt niet dat ik iemand uitsluit in een discussie of achterna zit om mijn gelijk te halen (zoals jij lijkt te doen)
Hij heeft zijn mening en punt. Accepteren of negeren en door.
Heb je het echt nodig om via de rug een ander te scoren? Bijval te krijgen zodat je beter voelt dan die ander. Ik vind het vooral iets zeggen over jou.
Kersje schreef op 23-08-2021 om 23:15:
[..]
Nou, mooi toch dan, leerzaam op alle fronten dus.
Ja dat vind ik wel. Je hoeft het niet met elkaar eens te zijn maar het kan heel interessant en leerzaam zijn om een kijkje in een andere keuken te nemen. Dat zorgt voor een open vizier en je kunt jezelf ook toetsen en schaven aan een ander. Dat gebeurt minder snel als je alleen gelijkstelde zoekt.
Roodkapjeendewolf schreef op 24-08-2021 om 11:28:
[..]
Ik lees hem hier op het forum en ook ik heb hier een beeld bij gevormd. Dat maakt niet dat ik iemand uitsluit in een discussie of achterna zit om mijn gelijk te halen (zoals jij lijkt te doen)
Hij heeft zijn mening en punt. Accepteren of negeren en door.
Heb je het echt nodig om via de rug een ander te scoren? Bijval te krijgen zodat je beter voelt dan die ander. Ik vind het vooral iets zeggen over jou.
Niet dat ik er een probleem mee heb, maar -behalve de toon- wat is daar anders aan dat wat jij bij mij doet? Jij zit mij ook achterna want je doet dit nu bij posts die niet over jou gaan en ik neem aan dat je dit ook doet om een punt te maken.
Overigens heb ik geen bijval nodig om het verschil tussen mij en hem te weten. Niet dat ik mij verheven voel, maar ik weet dat we verschillen en dat vind ik in de opzichten die hij hier laat zien fijn.
A.Pret het is zeker niet zo dat ik in minnaartijd meer van 0 naar bitch ging dan ervoor of erna. Het was meer ter illustratie dat dit bij minnaar niet gebeurde. Misschien idd omdat de tijd samen te kostbaar was om daar te lopen bitchen. Man en ik hebben verder een goed huwelijk en praten samen (zeker na het minnaargebeuren) best veel. Wat dat betreft heb ik ervan geleerd om opener te zijn. Niet alleen over het seksuele aspect van een minnaar maar ook het mentale.
Wat betreft het gebruikt voelen? Ja misschien heb ik gevoelsmatig weleens mezelf niet goed genoeg gevoeld terwijl hier helemaal geen aanleiding toe was. Er is immers nooit of te nimmer iets van gevoel uitgesproken tussen minnaar en mijzelf. Hij had ook geen idee dat ik meer voor hem voelde dan andersom. Dit kwam pas achteraf en toen pas realiseerde ik het mezelf ook. Ik heb ook nooit gedacht dat minnaar meer was dan mijn man, dat hij relatiemateriaal was. Zo waren we er ook aan begonnen, puur voor de spanning en lust. En ja daar is uiteindelijk wel een goeie band in ontstaan. Ik denk niet dat hij me ergens voor gebruikt heeft, hij checkt nog steeds weleens in om te vragen hoe het met me gaat en dat zou je niet doen wanneer iemand niets betekent heeft voor je. Dus daarmee heb ik de zekerheid dat het voor hem ook wel meer was dan alleen seks. Alleen een relatie was nooit mogelijk geweest en zelfs ook nooit een optie. Sterker nog, daar is met geen een woord ooit over gerept.
Nog iets anders trouwens, ik vond het hem wel sieren dat hij met mij stopte om een nieuwe relatie een eerlijke kans te geven. Het zou naar haar en naar mij toe niet fair zijn geweest wanneer hij ermee door was gegaan. En ik zie dat ze echt gelukkig zijn samen, via SM, dus hij heeft gewoon de juiste keuze gemaakt.
Dat het dan verdrietig was voor mij is dan maar zo. Ik ben ook een beetje van mening dat de meeste minnaarrelaties eindig zijn. En wanneer ze eindigen dat dit bijna nooit ten gunste is van de minnaar/minnares. Ik ken maar weinig succesverhalen daarin.
Puur vanuit dat oogpunt bekeken is het sowieso niet handig om teveel gevoelens te krijgen voor de minnaar. En eigenlijk juist daarom wordt in het minnaartopic juist afgeraden eraan te beginnen. Oftewel bezint eer je bemint. Want er zijn dan alleen maar verliezers waarbij de bedrogene het meest te lijden heeft wanneer het uitkomt. Dus ik zou het ook niemand aanraden. Ik zou nooit tegen iemand zeggen hey, je moet lekker vreemdgaan dat is goed voor wat spanning in je leven. Dus zo bezien is vreemdgaan gewoon niet okee.
Miraval schreef op 24-08-2021 om 08:58:
[..]
Je minnaar tref je nooit met een klote humeur. Zijn vrouw thuis zal dit weleens meemaken. Heus niet dagelijks...
denken jullie niet dat het verslavende karakter van vreemdgaan niet ook juist gelegen is in het feit dat je eigenlijk nooit 'doorpakt'? Als je ongebonden een relatie aangaat en je vindt elkaar leuk, is het in het begin fantastisch, dan ga je elkaar steeds meer zien, aan elkaar wennen, je wat irriteren aan het dopje dat niet op de tandpasta zit, heb je de eerste ruzie, maakt het weer, verdiept daar door de band etc. Kortom er komt steeds meer verbinding waardoor je op een gegeven moment ook weer wat meer je eigen ding gaat doen.
In een affaire blijf je in dat eerste stadium hangen, bouwt geen alledaagse band op maar verlang je weer naar het volgende fantastische moment. Ik zelf ken dat van de relatie met een narcist (nee ik noem niet alle vreemdgangers narcist): het gaat er om dat de eerste moment fantastisch zijn en je dat altijd terug wilt maar nooit de kans krijg een diepere band op te bouwen.
Misschien vraag ik dit in het verkeerde topic, ik heb er geen oordeel over. In het minnaressentopic proef ik toch ook wel dat veel mensen verslingerd zijn aan het spannende maar zich tevens zorgen maken of ze op deze manier zich onbeschikbaar houden voor een 'echte'' relatie. Dan hoor je dingen als 'nou de volgende man moet wel helemaal echt voor me gaan'.
Miraval schreef op 24-08-2021 om 09:29:
[..]
Als je met doel bedoeld alleen voor de seks moet ik nee zeggen. Want het is meer het complete plaatje van dan een gezellige dag/middag/avond hebben.
Buiten dat, ik kon gewoon niet chagrijnig zijn al had ik het gewild. Ik was gewoon iedere keer oprecht blij dat ik hem weer zag. Behalve het afscheidsgesprek. Toen was ik oprecht verdrietig.
Ik pik dit er even uit maar het is verder algemeen bedoeld:
De situate van een affaire is gekaderd en geregisseerd waardoor je alleen de beste versie van de ander en jezelf ziet. Door de ogen van de ander zie je de persoon die je graag zelf zou willen zijn; sexy, avontuurlijk , geduldig, begripvol, lief of stoer. Het gaat dus in mijn beleving niet zo zeer om die ander maar juist om wat je zelf gespiegeld krijgt. Daarom is een minnaar/minnares best inwisselbaar.
Delen van jezelf waar je tegenaan loopt komen niet aanbod en delen die je kwijt bent geraakt door de relatie van alledag komen weer in het licht.
Dat maakt een affaire erg aantrekkelijk. Een droomvlucht. Een perfecte bubble om het ego te strelen en bevestiging te krijgen. Wat vaak een bodemloze put is en dus op langere termijn leeg trekt.
De realiteit is dat deze vlucht op langere termijn tegen gaat werken. De waarheid achtervolgd de fantasie tot de bubble vroeg of laat knapt.
Daar ligt dan ook een kantelpunt. Ga je met jezelf ( en evt eigen relatie) aan de slag of herhaal je het zelfde patroon.
De manier waarop er wordt gesproken over de afspraakjes met de minnaar doet me denken aan een verslaving. Diep van binnen weet je wel dat het niet ok is en dat het uiteindelijk destructief is, maar omdat het zo spannend is en het je een shot adrenaline, endorfine en serotonine geeft blijf je er elke keer mee doorgaan.
De band met de minnaar zorgt er bijvoorbeeld voor dat iemand niet verder komt in het eigen liefdesleven. Je bent niet helemaal vrij om je te geven aan iemand anders. Je zal daarom niet, of veel minder snel verliefd worden en je ontneemt jezelf (bewust, of onbewust) de kans om iets diepgaands op te bouwen. Ook valt het contact met iemand anders sneller tegen, omdat er rondom de minnaar een droomwereld is gecreëerd, waaraan moeilijk valt te tippen binnen een eerlijke, complete relatie waarin de hele persoon betrokken is i.p.v. alleen de projectie van het droombeeld.
Dit geeft een gevoel van veiligheid, want omdat het maar gaat om een droombeeld kan niemand je raken, omdat je je echte gevoel op afstand houdt. Dit kan comfortabel voelen, maar echt tot de kern kom je hiermee niet.
Vaak zie je dat hier trauma's achter schuilgaan, iemand is eens heel erg gekwetst in een partnerrelatie en wil dit niet nog eens meemaken. Of iemand is in de steek gelaten door een van de ouders, of een van de ouders was niet emotioneel beschikbaar, door bijvoorbeeld een verslaving, of ook door een buitenechtelijke relatie (de geschiedenis herhaalt zich). De relatie met iemand die niet beschikbaar voor je voelt, kan dan vertrouwd aanvoelen, omdat je in je jeugd niks anders hebt meegekregen.
Julali schreef op 24-08-2021 om 13:26:
De manier waarop er wordt gesproken over de afspraakjes met de minnaar doet me denken aan een verslaving. Diep van binnen weet je wel dat het niet ok is en dat het uiteindelijk destructief is, maar omdat het zo spannend is en het je een shot adrenaline, endorfine en serotonine geeft blijf je er elke keer mee doorgaan.
De band met de minnaar zorgt er bijvoorbeeld voor dat iemand niet verder komt in het eigen liefdesleven. Je bent niet helemaal vrij om je te geven aan iemand anders. Je zal daarom niet, of veel minder snel verliefd worden en je ontneemt jezelf (bewust, of onbewust) de kans om iets diepgaands op te bouwen. Ook valt het contact met iemand anders sneller tegen, omdat er rondom de minnaar een droomwereld is gecreëerd, waaraan moeilijk valt te tippen binnen een eerlijke, complete relatie waarin de hele persoon betrokken is i.p.v. alleen de projectie van het droombeeld.
Dit geeft een gevoel van veiligheid, want omdat het maar gaat om een droombeeld kan niemand je raken, omdat je je echte gevoel op afstand houdt. Dit kan comfortabel voelen, maar echt tot de kern kom je hiermee niet.
Vaak zie je dat hier trauma's achter schuilgaan, iemand is eens heel erg gekwetst in een partnerrelatie en wil dit niet nog eens meemaken. Of iemand is in de steek gelaten door een van de ouders, of een van de ouders was niet emotioneel beschikbaar, door bijvoorbeeld een verslaving, of ook door een buitenechtelijke relatie (de geschiedenis herhaalt zich). De relatie met iemand die niet beschikbaar voor je voelt, kan dan vertrouwd aanvoelen, omdat je in je jeugd niks anders hebt meegekregen.
Miraval schreef op 24-08-2021 om 09:13:
[..]
Juist... dat was hier ook het geval. Ik ga toch niet zitten bitchen wanneer je elkaar 1x per week of 1x per 2 weken ziet? En dat geldt voor minnaar precies zo.
En ja ik had ook weleens een posthumeur via de app wanneer er weer iets te bot gezegd werd ofzo... dat was bij hem soms tot een kunst verheven
Dat is wel een beetje waar het bezwaar van sommigen aan raakt. Natuurlijk is het altijd leuk met die minnaar. Op die paar gestolen momenten is iedereen op zijn of haar best. Het gaat pas mis als je je vaste partner gaat vergelijken met de minnaar of minnares. En dan ontevreden en verongelijkt wordt omdat je vaste partner niet zo leuk en spannend is.
Julali schreef op 24-08-2021 om 13:26:
De manier waarop er wordt gesproken over de afspraakjes met de minnaar doet me denken aan een verslaving. Diep van binnen weet je wel dat het niet ok is en dat het uiteindelijk destructief is, maar omdat het zo spannend is en het je een shot adrenaline, endorfine en serotonine geeft blijf je er elke keer mee doorgaan.
De band met de minnaar zorgt er bijvoorbeeld voor dat iemand niet verder komt in het eigen liefdesleven. Je bent niet helemaal vrij om je te geven aan iemand anders. Je zal daarom niet, of veel minder snel verliefd worden en je ontneemt jezelf (bewust, of onbewust) de kans om iets diepgaands op te bouwen. Ook valt het contact met iemand anders sneller tegen, omdat er rondom de minnaar een droomwereld is gecreëerd, waaraan moeilijk valt te tippen binnen een eerlijke, complete relatie waarin de hele persoon betrokken is i.p.v. alleen de projectie van het droombeeld.
Dit geeft een gevoel van veiligheid, want omdat het maar gaat om een droombeeld kan niemand je raken, omdat je je echte gevoel op afstand houdt. Dit kan comfortabel voelen, maar echt tot de kern kom je hiermee niet.
Vaak zie je dat hier trauma's achter schuilgaan, iemand is eens heel erg gekwetst in een partnerrelatie en wil dit niet nog eens meemaken. Of iemand is in de steek gelaten door een van de ouders, of een van de ouders was niet emotioneel beschikbaar, door bijvoorbeeld een verslaving, of ook door een buitenechtelijke relatie (de geschiedenis herhaalt zich). De relatie met iemand die niet beschikbaar voor je voelt, kan dan vertrouwd aanvoelen, omdat je in je jeugd niks anders hebt meegekregen.
Ja okay dat kan een rol spelen maar dan nog moet iemand dat zelf weten en er zelf van leren zo ze dat wil. Mijn bezwaar tegen vreemdgaan is niet wat jij hierboven schrijft. Ik onderschrijf dat de dynamiek aan de gang kan zijn maar hang daar geen moreel oordeel aan. Je hebt binnen trouwe partnerrelaties ook genoeg vormen van een toxische dynamiek waar mensen in blijven hangen. Ik zelf vind vreemdgaan niet okay omdat er gelogen en bedrogen wordt en daardoor mensen een keuze wordt ontnomen.
Daarnaast zie ik bij vriendinnen en in het minnaressendraadje dat er inderdaad veel twijfel etc is maar toch niet kunnen kappen.
Relatie en seks verslaving komt meer voor dan je denkt.
Structureel vreemdgaan zie ik ook als een vorm van verslaving.
Elke verslaving start omdat het ik goed werkt. Het is een copingstrategie om angst en pijn te vermijden. Je angstbrein zorgt in die zin heel goed voor ons.
Op langere termijn houd het de ontwikkeling tegen en werkt het vaak tegen. Dan ervaren mensen vaak pas het probleem.