'Dingen die ik niet begrijp'

MMcGonagall schreef op 10-10-2021 om 23:09:

Vinden kinderen dat echt leuk of berusten ze erin omdat ze daarna een ijsje krijgen? Ik ben volgens mij nog nooit een kind tegengekomen dat wandelen om het wandelen leuk vindt. Je fopt ze door te zeggen dat er spannende klimbomen of stapstenen op de route zijn, of koopt ze om met een ijsje aan het eind. Maar het blijft iets wat ze voor jou doen, van hen hoeft dat wandelen ‘erbij’ niet.

Oh god wat een onzin weer

MMcGonagall schreef op 10-10-2021 om 23:09:

Vinden kinderen dat echt leuk of berusten ze erin omdat ze daarna een ijsje krijgen? Ik ben volgens mij nog nooit een kind tegengekomen dat wandelen om het wandelen leuk vindt. Je fopt ze door te zeggen dat er spannende klimbomen of stapstenen op de route zijn, of koopt ze om met een ijsje aan het eind. Maar het blijft iets wat ze voor jou doen, van hen hoeft dat wandelen ‘erbij’ niet.

Net zoals mijn zus ooit zei dat ze niet wist of haar dochter van basisschoolleeftijd nu mee ging met haar vader wegens de voetbalwedstrijd of om de frikandel die ze na afloop kreeg  

MMcGonagall schreef op 10-10-2021 om 23:09:

Vinden kinderen dat echt leuk of berusten ze erin omdat ze daarna een ijsje krijgen? Ik ben volgens mij nog nooit een kind tegengekomen dat wandelen om het wandelen leuk vindt. Je fopt ze door te zeggen dat er spannende klimbomen of stapstenen op de route zijn, of koopt ze om met een ijsje aan het eind. Maar het blijft iets wat ze voor jou doen, van hen hoeft dat wandelen ‘erbij’ niet.

De meeste jonge kinderen vinden het hartstikke leuk om door een bos te struinen hoor. Ze zien en vinden van alles (paddenstoelen, dennenappels dat soort dingen). Vaak is de hond van het gezin mee waar mee gespeeld wordt (dat was hier zo). Ze kunnen klimmen op omgevallen bomen, kortom:  zich lekker uitleven.

MMcGonagall schreef op 10-10-2021 om 23:09:

Vinden kinderen dat echt leuk of berusten ze erin omdat ze daarna een ijsje krijgen? Ik ben volgens mij nog nooit een kind tegengekomen dat wandelen om het wandelen leuk vindt. Je fopt ze door te zeggen dat er spannende klimbomen of stapstenen op de route zijn, of koopt ze om met een ijsje aan het eind. Maar het blijft iets wat ze voor jou doen, van hen hoeft dat wandelen ‘erbij’ niet.

Mijn ervaring is anders. Onze kinderen komen er graag. Zoon gaat ook graag zelf met de hond en zijn step het bos in. Dus zonder ons. Helemaal vrijwillig en zonder beloning achteraf. 

Vind het een rare constatering van je

Ik was als kind als een kind zo blij als we op vakantie gingen wandelen, heerlijk. Vooral in het bos, als de zon zo mooi door de bomen speelt. En nog steeds trouwens.

nlies schreef op 10-10-2021 om 15:56:

Bij mij is het juist andersom. Meerdere groepsreizen gedaan en het viel me altijd op dat mensen zulke gewoontedieren zijn dat ze automatisch op dezelfde plek in de bus gaan zitten, maar ook aan dezelfde tafel, als we langer in hetzelfde hotel bleven

Ik heb groepreizen gemaakt waarbij zelfs gezegd werd dat je géén vaste plek had. Ook niet als je snel wagenziek bent. Daar zijn er altijd wel een paar van én daar zijn medicijnen voor.

De enige plekken waar ik liever niet zat, waren de achterbank (zit je op zo'n gekke verhoging) en voorin (geen ruimte om je benen te strekken). Ik zat meestal wel bij het raam, want parnter had iets meer beenruimte nodig.

Ik vond wandelen als kind gewoon lekker, omdat ik van alles zag én omdat ik gewoon van bewegen houd. Mijn sibling vond er dus idd geen klap aan, maar dat kan ook de pubertijd geweest zijn. Nog steeds vind ik het leuk en het maakt mij niet zoveel uit of ik nu 20 keer hetzelfde rondje doe. Als je goed oplet, zie je vaak wel iets anders of iets waar je naar uitkijkt (op een bepaald rondje bijvoorbeeld een specht en wat roodborstjes ), maar over het algemeen gaat het mij om de beweging en dat ik dat echt fijn vind en er zen van wordt.

Ik heb weer wat. Geen kritiek, maar ik ben benieuwd hoe ‘zulke mensen’ denken. Ik bedoel het type dat ik de afgelopen dagen twee keer achter me heb gehad in OV-vaar/voertuigen, meestal dames, die beginnen te kletsen en daar (letterlijk!) drie uur niet mee ophouden. Zelfs als ze een broodje krijgen, zodat je denkt even vijf minuten stilte te hebben, kwekt het gewoon door. Waar haal je de energie vandaan? Krijg je op een gegeven moment geen droge mond of keelpijn?
En hoe zouden hun partners dat ervaren? Vaak zijn het zelf stille types, vinden die dat fijn, dat continue gekwebbel?

Het is trouwens echt geen kritiek, ook al geeft het me soms moordneigingen Ik weet van mezelf dat ik overkom als stil en bedachtzaam en dat mensen soms bang zijn voor wat ik ga zeggen omdat ik geen open boek ben. Daar ergeren mensen zich ook aan.

MMcGonagall schreef op 11-10-2021 om 11:53:

Ik heb weer wat. Geen kritiek, maar ik ben benieuwd hoe ‘zulke mensen’ denken. Ik bedoel het type dat ik de afgelopen dagen twee keer achter me heb gehad in OV-vaar/voertuigen, meestal dames, die beginnen te kletsen en daar (letterlijk!) drie uur niet mee ophouden. Zelfs als ze een broodje krijgen, zodat je denkt even vijf minuten stilte te hebben, kwekt het gewoon door. Waar haal je de energie vandaan? Krijg je op een gegeven moment geen droge mond of keelpijn?
En hoe zouden hun partners dat ervaren? Vaak zijn het zelf stille types, vinden die dat fijn, dat continue gekwebbel?

Het is trouwens echt geen kritiek, ook al geeft het me soms moordneigingen Ik weet van mezelf dat ik overkom als stil en bedachtzaam en dat mensen soms bang zijn voor wat ik ga zeggen omdat ik geen open boek ben. Daar ergeren mensen zich ook aan.

Ik kan mij ook voorstellen dat het mensen zijn die verder niet zoveel praten. Thuis met een partner praatte ik ook veel minder dan met een vriendin die je maar eens in de zoveel tijd ziet. Dan waren we ook zo 3-4 uur verder. Een beetje schor soms wel, maar als ik op gewone toon heb kunnen praten, dus niet in een kroeg of zo, dan valt het wel mee.

Maar meestal kun je het wel een beetje inschatten als je hoort waar ze het over hebben. De dagelijkse dingen, dan spreken ze elkaar vaak vaker. Ook dingen van wat langer geleden, dan hebben ze veel in te halen.

Zusterclivia schreef op 11-10-2021 om 12:08:

[..]

Ik kan mij ook voorstellen dat het mensen zijn die verder niet zoveel praten. Thuis met een partner praatte ik ook veel minder dan met een vriendin die je maar eens in de zoveel tijd ziet. Dan waren we ook zo 3-4 uur verder. Een beetje schor soms wel, maar als ik op gewone toon heb kunnen praten, dus niet in een kroeg of zo, dan valt het wel mee.

Maar meestal kun je het wel een beetje inschatten als je hoort waar ze het over hebben. De dagelijkse dingen, dan spreken ze elkaar vaak vaker. Ook dingen van wat langer geleden, dan hebben ze veel in te halen.

Zijn er serieus mensen die denken aan de hand over wat ik het heb, hoe vaak ik die vriendin zie? Wauw. 

irmama schreef op 12-10-2021 om 07:26:

[..]

Zijn er serieus mensen die denken aan de hand over wat ik het heb, hoe vaak ik die vriendin zie? Wauw.

Ik heb een tijd gehad dat ik heel vaak met de trein ging, dat was minimaal 1,75 uur. En in die tijd kon ik dit dan zonder overstappen doen. In de eerste trein na 9 uur zaten vaak veel oudere/dagjesmensen. Soms had ik geen zin om te lezen en dan ging ik een beetje meeluisteren. En aangezien mensen ook wel eens iets zeggen als: ik heb je zolang niet gezien ed. Probeerde ik dan een inschatting te maken van wie ze zijn en waar ze elkaar van kennen.

Maar eigenlijk is het meer op basis van mijn eigen ervaringen (N=1), met iemand die ik veel spreek zal ik het niet zo snel meer over de vakantie van 6 maanden geleden hebben.

Wandelen in de woonwijk is juist in deze tijd heel leuk. Voor de meeste mensen is het nu ineens donker en ze hebben dan vaak de gordijnen nog niet dicht. En kun je ongegeneerd binnen kijken.

Bakblik schreef op 10-10-2021 om 17:56:

Wel een beetje eens met Watertoren, wandelen door het dorp is een keertje leuk maar niet iedere zondag. Na een keer of 6 ken je alle wijken wel.
Een stadswandeling in een vreemde stad is leuk dan zie je nieuwe dingen.
In de duinen of het bos is wandelen leuk, picknick mee en ik kan me wel vermaken, ook in de winter maar wandelen door straten in een bekende omgeving is doodsaai.
Lopend een paar kleine boodschapjes halen doe ik dan weer wel, ben ik even wat langer buiten dan dat ik de fiets pak.
Wandelen in bekende omgeving moet voor mij en doel hebben. Die boodschapjes dus of op visite gaan.

Wandelen doe je om in de natuur te zijn en wat aan beweging te doen. De vogeltjes horen fluiten, een haas of een ree te zien etc. 

Zusterclivia schreef op 12-10-2021 om 08:11:

[..]

Ik heb een tijd gehad dat ik heel vaak met de trein ging, dat was minimaal 1,75 uur. En in die tijd kon ik dit dan zonder overstappen doen. In de eerste trein na 9 uur zaten vaak veel oudere/dagjesmensen. Soms had ik geen zin om te lezen en dan ging ik een beetje meeluisteren. En aangezien mensen ook wel eens iets zeggen als: ik heb je zolang niet gezien ed. Probeerde ik dan een inschatting te maken van wie ze zijn en waar ze elkaar van kennen.

Maar eigenlijk is het meer op basis van mijn eigen ervaringen (N=1), met iemand die ik veel spreek zal ik het niet zo snel meer over de vakantie van 6 maanden geleden hebben.

Wandelen in de woonwijk is juist in deze tijd heel leuk. Voor de meeste mensen is het nu ineens donker en ze hebben dan vaak de gordijnen nog niet dicht. En kun je ongegeneerd binnen kijken.

Ik snap niet dat mensen zo kunnen wonen met die inkijk. Zou dan zeker rolluiken aan de straatkant dicht hebben 24/7