Lopen jullie hier ook tegen aan: Oudere ouders die best nog wel iets kunnen, maar 'digitaal vastlopen'
Ik loop tegen het volgende aan en ik vind het eigenlijk best erg, zowel voor onze oudere ouders als voor onszelf.
Mijn moeder en de vader van mijn man zijn beide rond de 90. Geestelijk nog goed, lichamelijk wordt het wat krakkemikkig. Rijden beiden geen auto meer, wonen beiden nog zelfstandig. Een ouderwets bejaardenhuis zou voor hen allebei heel fijn zijn, maar ja, ook dat bestaat niet meer. Aanleunwoningen zijn heel schaars, kortom vooralsnog allemaal geen optie. Maar goed, ze redden zich nog enigszins. En gelukkig wonen ze in de buurt.
Doordat ze de nodige dingen niet meer (goed) kunnen en ook geen auto meer rijden, is het logisch dat er best wat dingen zijn waarin wij 'mantelzorgen'. Dat hoort erbij, dat doen we met liefde, maar is uiteraard ook behoorlijk belastend. Denk aan halen/brengen naar dokter, ziekenhuis, begrafenissen, bepaalde winkels enz. En denk aan bepaalde klussen: bedden verschonen, zware boodschappen, bepaalde schoonmaakklussen enz. So far so good. Maar er zijn ook een heleboel, m.n. regel-dingen, die zij best zelf kunnen én ook graag zelf doen en in eigen hand houden. En dan heb ik het over zaken als een telefoonaansluiting regelen, een specialistenbezoek afspreken, een verzekering afsluiten, een zorgdeclaratie indienen, belastingaangifte, een storing melden bij de verhuurder enz enz enz. Zaken die zij prima kunnen en begrijpen, maar totaal vastlopen ivm al het digitale gedoe. Een simpel telefoontje plegen is er niet meer bij. Alles digitaal, scannen, codes en weet ik wat. Ik vind dat eigenlijk best wel erg dat daardoor ouderen nóg meer onthand zijn, nog meer zelfstandigheid kwijtraken, nog meer onzeker worden, nog meer op andere moeten leunen enz. En ook voor de 'mantelzorgers' is dat extra belasting, die eigenlijk niet nodig zou moeten zijn.
Nou, dat moest ik ffff kwijt... 
Ik heb nog niet alles gelezen maar herken wel veel verhalen hier.
Mijn schoonouders lopen tegen de 80 en mijn schoonvader weet al van veel niet meer hoe het moet en raakt meteen in paniek. Gelukkig heeft mijn schoonmoeder wat dingen opgepakt en ze is niet bang om iets zelf te proberen of uit te zoeken. Zo besteld zij de boodschappen via Picnic tegenwoordig.
Mijn moeder is 70 en snapt er de ballen niet van want we ( broer en ik) hebben denk ik elk al 2/3 keer de digid dit jaar opnieuw aangevraagd. Ze is constant wachtwoorden of kwijt of verkeerd ingevuld dus weer geblokkeerd.
Ik heb de halve kerst gespendeerd met het installeren van een iPad ( bij schoonmoeder) en iPhone bij mijn moeder en ook nog een afspraak gemaakt voor de booster.
Mijn moeder heeft sinds een paar jaar een ipad. Nadat ik een keer drie uur ben bezig geweest om het kreng naar fabriekinstellingen te krijgen (de iTunes van onze computer moest geüpdates voordat het werkte) mag ze van mij zelf geen updates meer draaien: “hij vroeg om een code en toen heb ik wat ingetoetst maar ik weet niet meer wat…”. Ze is nu begin 80, kan mailen, Funda kijken en nieuws lezen. Maar het belangrijkste, ze luistert als ik haar telefonisch vertel wat ze moet indrukken! Voor belastingaangifte heeft ze een boekhouder en veranderen van energie en verzekering doet ze gewoon nooit.
Bakblik schreef op 27-12-2021 om 15:34:
Iemand die nu 60 is werkt/ heeft gewerkt toch volop in het digitale tijdperk? Zelfs de postbezorger die hier net aan de deur was heeft een digitaal apparaat waarop je moet tekenen als dat nodig is. (Zag dat ding aan zijn broekriem hangen). Hij kan dat ook, hoewel er wel signalen zijn dat hij (om het netjes te verwoorden) enige afstand tot de arbeidsmarkt heeft.
Ik kan mij er weinig bij voorstellen dat iemand van 60 al is afgehaakt en vrijwillig zelfstandigheid wil inleveren.
Die postbezorger heeft waarschijnlijk een ochtend training gehad om het apparaat goed te gebruiken.
En het apparaat is natuurlijk zo ingesteld dat hij maar 1 programma starten kan.
haarklover schreef op 27-12-2021 om 21:15:
[..]
Die postbezorger heeft waarschijnlijk een ochtend training gehad om het apparaat goed te gebruiken.
En het apparaat is natuurlijk zo ingesteld dat hij maar 1 programma starten kan.
Oké maar hij doet het wel, waar sommige 60 jarigen het gewoon niet doen en wel zouden kunnen als ze goed zouden luisteren en oefenen.
Ik zie bij een aantal 60-plus collega’s dat ze alles op het werk niet-digitaal zijn blijven doen zolang dat - op den duur met allerlei omwegen en uitzonderingen - nog kon. Daardoor hebben ze heel veel tussenstappen en ervaring gemist. Nu moet het wel digitaal en lukt het ze niet meer om dat echt goed in de vingers te krijgen. Onder protest en met veel inspanning en hulp lukt dan alleen het hoogstnoodzakelijke.
Bij een aantal andere mensen zie ik hoe laaggeletterdheid belemmerend is om digitaal vaardig te zijn. Je moet zo nauwkeurig kunnen lezen en taal goed kunnen interpreteren; dat is echt teveel gevraagd voor hen. Dat levert dus fouten en uitstelgedrag op en vervolgens allerlei problemen. Telefonisch of ter plekke dingen kunnen regelen was zoveel beter voor de zelfstandigheid en participatie van een flinke groep mensen.
Ik snap heel goed dat het voor sommige mensen heel moeilijk is, maar als je letterlijk aanwijst waar ze moeten klikken en dan 10 cm er langs op een totaal andere knop klikken... ja dat snap ik niet helemaal.
Dolfje schreef op 27-12-2021 om 20:30:
Ik heb nog niet alles gelezen maar herken wel veel verhalen hier.
Mijn schoonouders lopen tegen de 80 en mijn schoonvader weet al van veel niet meer hoe het moet en raakt meteen in paniek. Gelukkig heeft mijn schoonmoeder wat dingen opgepakt en ze is niet bang om iets zelf te proberen of uit te zoeken. Zo besteld zij de boodschappen via Picnic tegenwoordig.
Mijn moeder is 70 en snapt er de ballen niet van want we ( broer en ik) hebben denk ik elk al 2/3 keer de digid dit jaar opnieuw aangevraagd. Ze is constant wachtwoorden of kwijt of verkeerd ingevuld dus weer geblokkeerd.
Ik heb de halve kerst gespendeerd met het installeren van een iPad ( bij schoonmoeder) en iPhone bij mijn moeder en ook nog een afspraak gemaakt voor de booster.
Die wachtwoorden die je hooguit 3x per jaar gebruikt zijn ook een crime natuurlijk.
Mevrouw75 schreef op 27-12-2021 om 22:02:
[..]
Die wachtwoorden die je hooguit 3x per jaar gebruikt zijn ook een crime natuurlijk.
Klopt maar ze heeft ze gewoon opgeschreven dus hoeft ze niet te onthouden maar het intypen gaat gewoon verkeerd.
Bij mijn vader in de woonplaats is een soort seniorenhulp. Voor €5 per uur helpen jongeren de ouderen. Zo leuk...zo is mijn vader al eens geholpen met zijn computer. Erg mooi en fijn initiatief. Zeker omdat ik op dik 2 uur rijden woon. Met werk, kinderen en een rijverbod om medische redenen heb ik ook niet zoveel mogelijkheden
Heel erg herkenbaar. Mijn moeder (80+) is super-gezond, maar kan geen DigiD, weet alleen wat WhatsApp is en niet SMS (of ze kan niet meer terug), heeft moeite met de tv (maar gewone zenders lukt nog wel) en trein-ov-kaart lukt nog net (wel met automatisch opladen). Erg verwarrend allemaal voor haar. Maar ja, je zal maar opgegroeid zijn in een tijdperk dat 10 toetsen op een telefoon al een noviteit was !
90% van de digitale dingen, kan ik gelukkig voor haar op afstand doen: haar email checken en/of doorsturen naar haar Whatsapp, haar belastingen, haar medicijnen, pensioen-zaken, al haar wachtwoorden, BSN-nummer, verzekerings-nummer, gas-water-elektra, enzovoort. Dus in die zin is al dat digitale een zegen.
Ik woon op 2 uur rijden, dus zo even langsgaan is er niet bij, maar ze wil daar niet weg. Met video-bellen en foto's sturen lukt het tot nu toe aardig.
mijn moeder is 78 maar kan veel niet zelf meer. Computer heeft ze wel gehad maar haar zicht is te slecht. Tien ze het nog wel kon zien moesten we ook altijd helpen met de computer.
Ze heeft ook al een tijdje Aversie waardoor ze ook telefoontjes enz niet zelf kan regelen.
Waardoor wij alle regel dingen voor haar moeten doen.
Ook wij doen het met liefde maar baal er soms ook wel van. Als ik weer ineens langs moet gelijk naar mijn werk terwijl ik eigenlijk andere plannen had.
Bolmieke schreef op 27-12-2021 om 19:12:
Ik ben digitaal vaardig maar ik vind dat veel zaken best wat eenvoudiger kunnen. Van die apparaten die de cockpit van een vliegtuig naar de kroon steken. Dikke manual bij je thermostaat die honderduizend functies kent. Ik heb met zeer geavanceerde apparatuur gewerkt waarvan maar 3 van de 1000ste functies gebruikt werden. Veel ontwerpers kicken op toetsen, onzinnige functies etc.
Ingewikkelde websites die door een hysterisch ontwerper zo zijn vormgegeven dat het een vermoeiend zoekplaatje is geworden. Al die inlog en pincodes....
Van mij mag het allemaal wat simpeler, ook minder 'leuk' graag.
Nou, dat vind ik dus ook! Gek word je er van. Zo totaal geen zin in.
Het hangt ook af van hoe vaak je iets gebruikt hoe het beklijft. Ik ben behoorlijk digitaal-vaardig met mijn laptop, ik doe er dingen mee waarvan de gemiddelde Nederlander niet weet dat het mogelijk is. Maar ik kijk zo weinig tv uit mezelf dat ik de smart-tv die al een aantal jaar in huis is, nog niet onder de knie heb.
Auwereel schreef op 28-12-2021 om 14:48:
Het hangt ook af van hoe vaak je iets gebruikt hoe het beklijft. Ik ben behoorlijk digitaal-vaardig met mijn laptop, ik doe er dingen mee waarvan de gemiddelde Nederlander niet weet dat het mogelijk is. Maar ik kijk zo weinig tv uit mezelf dat ik de smart-tv die al een aantal jaar in huis is, nog niet onder de knie heb.
Dat is zeker, ik heb de tv beter in de vingers dan man, de meest digitaal vaardige in ons gezin.
Ginevra schreef op 27-12-2021 om 19:18:
[..]
Daarom zeg ik, ik zou het liefst de hele handel afpakken en de administratie overnemen. Maar dat gaat niet, ik woon op twee uur rijden en heb ook gewoon een baan.
En ze blijft eigenwijs genoeg steeds maar dingen proberen. Want "ik kan toch best zelf even dit of dat...".
Wat nog wel eens lukt is dat ik haar videobel met whatsapp, dan kan ik meekijken naar wat ze doet en een instructie geven. Maar dat is wel elke keer een heel proces, elke keer opnieuw uitleggen wat beeldbellen ook al weer is en hoe ze zo'n gesprek aanneemt en hoe ze de camera dan kan richten op bv de afstandsbediening van de tv, dat kost al zo een kwartier en dan moet de eigenlijke hulp nog beginnen. En dat gaat dan ongeveerzo:
- je ziet nu rechtsbovenin een knop met een pijltje er in, zie je die?
- oh wacht ik denk dan ik die rode knop hier moet indrukken, laat ik dat eerst maar even doen
- nee mam, je moet overal van af blijven, je moet alleen doen wat ik zeg en pas op de knop drukken als ik het zeg
- ja maar laatst deed Kees van Gerda dat ook en toen was het probleem opgelost
- Dat was een ander probleem mam. Dus kijk even rechtsboven, de tweede knop van boven, die met dat pijltje, zie je die? Ja? Dan druk je die nu één keer in.
- Ik heb hem drie keer ingedrukt en nu zie ik een wit scherm, zie je dat?
- Ik zie niks mam, want de camera is op de afstandsbediening gericht, nee ga nou niet op je telefoon allemaal dingen veranderen, laten we even blijven doen waar we mee bezig waren.....
Dit is zó herkenbaar. Niet luisteren, of niet horen wat je vertelt en ondertussen wat aanrommelen. Soms wil ik gewoon zeggen: “Je vraagt om hulp, doe wat ik zeg!” Maar ja….