Lopen jullie hier ook tegen aan: Oudere ouders die best nog wel iets kunnen, maar 'digitaal vastlopen'
Ik loop tegen het volgende aan en ik vind het eigenlijk best erg, zowel voor onze oudere ouders als voor onszelf.
Mijn moeder en de vader van mijn man zijn beide rond de 90. Geestelijk nog goed, lichamelijk wordt het wat krakkemikkig. Rijden beiden geen auto meer, wonen beiden nog zelfstandig. Een ouderwets bejaardenhuis zou voor hen allebei heel fijn zijn, maar ja, ook dat bestaat niet meer. Aanleunwoningen zijn heel schaars, kortom vooralsnog allemaal geen optie. Maar goed, ze redden zich nog enigszins. En gelukkig wonen ze in de buurt.
Doordat ze de nodige dingen niet meer (goed) kunnen en ook geen auto meer rijden, is het logisch dat er best wat dingen zijn waarin wij 'mantelzorgen'. Dat hoort erbij, dat doen we met liefde, maar is uiteraard ook behoorlijk belastend. Denk aan halen/brengen naar dokter, ziekenhuis, begrafenissen, bepaalde winkels enz. En denk aan bepaalde klussen: bedden verschonen, zware boodschappen, bepaalde schoonmaakklussen enz. So far so good. Maar er zijn ook een heleboel, m.n. regel-dingen, die zij best zelf kunnen én ook graag zelf doen en in eigen hand houden. En dan heb ik het over zaken als een telefoonaansluiting regelen, een specialistenbezoek afspreken, een verzekering afsluiten, een zorgdeclaratie indienen, belastingaangifte, een storing melden bij de verhuurder enz enz enz. Zaken die zij prima kunnen en begrijpen, maar totaal vastlopen ivm al het digitale gedoe. Een simpel telefoontje plegen is er niet meer bij. Alles digitaal, scannen, codes en weet ik wat. Ik vind dat eigenlijk best wel erg dat daardoor ouderen nóg meer onthand zijn, nog meer zelfstandigheid kwijtraken, nog meer onzeker worden, nog meer op andere moeten leunen enz. En ook voor de 'mantelzorgers' is dat extra belasting, die eigenlijk niet nodig zou moeten zijn.
Nou, dat moest ik ffff kwijt... 
Peen schreef op 27-12-2021 om 15:30:
[..]
Ik hou het op onwil. Zo ingewikkeld is het nou ook weer niet allemaal.
Ik ken ook een eind zestiger, wel digitaal vaardig, maar heel angstig en onzeker en wordt met de jaren alleen maar erger.
En ik weet dat dat soort dingen erger kunnen worden met het ouder worden, maar als het je zo beperkt zoals met digitale dingen dan kun je er op een gegeven moment toch niet meer onderuit? Je wilt toch ook nog gewoon mee kunnen doen en niet op anderen hoeven leunen?
Ik hoop in elk geval dat ik niet zo wordt.
Lollypopje schreef op 27-12-2021 om 15:21:
[..]
Dat verbaast mij ook. De zestigers (en zeventigers) die ik ken staan nog midden in het leven. Veel zestigers werken ook gewoon nog.
Ik vraag me af of het op die leeftijd niet gewoon onwil is in plaats van onkunde.
Ik heb een cliënt van 90 die er nooit aan is begonnen. Zijn beide kinderen kunnen hem ook niet helpen want doen er zelf ook niets mee. Dus dan worden de kleinkinderen maar ingeschakmisgen misgaan. Dat ze worden opgelicht of hun gegevens worden gestolen. Ze hebben teveel verhalen gehoord waarin daarvoor werd gewaarschuwd. En ze houden niet van veranderen. Waarom zou je dingen anders gaan doen als het op de oude manier ook werkt? Totdat het dus te laat is.
Nou moet ik toegeven dat ik zelf dingen als strippenkaarten en papieren treinkaartjes stiekem wel mis, en dat ik nostalgische herinneringen bewaar aan de bezoekjes aan de bank met mijn moeder (40 jaar geleden) maar ja...
Mijn moeder van 80 is een ramp, en ik heb er stress van. Ze heeft vroeger nooit iets met computers te maken willen hebben. Een ipad heeft ze intussen wel (voor internet en shoppen, en dat lukt helaas maar al te goed 
) maar met de laptop kan ze ab-so-luut niet overweg. Verschillende mensen proberen het haar keer op keer uit te leggen, maar ze is het 10 minuten later weer vergeten.
De ellende ontstaat doordat ze het tóch blijft proberen, en dan de krankzinnigste dingen doet. Dingen waarvan je denkt dat mensen dat niet fout kúnnen doen, gaat bij haar toch fout. Dus ze heeft elke paar maanden een nieuw energiecontract, haar administratie heeft een onnavolgbare logica, de stand van zaken met declaraties van de zorgverzekering is elke keer weer een puzzel van een halve dag. Ik probeer haar ervan te overtuigen dat ze er voortaan áf moet blijven en dat ik het voor haar doe, maar ook dát vergeet ze weer of dan heeft ze weer een "handige" behulpzame meneer in een winkel gevonden en die heeft dan op haar verzoek álle mails (ja letterlijk alles) weggegooid, zodat alles "lekker opgeruimd" is.
Het liefst zou ik de hele boel van haar af willen pakken, inclusief telefoon en ipad.
Mijn ouders van 67 redden zich prima maar mijn schoonmoeder die gisteren 70 is geworden bakt er niets van 🤦🏼♀️. We hebben haar vorig jaar een smartphone gegeven en ze heeft nu een paar jaar een laptop. Het lijkt soms ook of ze gewoon afhankelijk wil zijn ofzo. Mijn partner en siblings ergeren zich er dood aan 😅. Ze moest een afspraak voor de booster maken maar ze probeert het niet eens. Ik wilde haar wel helpen via de telefoon maar ze luistert ook gewoon niet. Vriendinnen van haar zeggen ook dat ze beter naar een 55+ woning kan gaan omdat ze zo vaak hulp vraagt. Ze heeft ook een vriendin die voor haar haar financiën doet. Maar alles digitaal maakt wel dat ze nog meer afhankelijker gaat doen.
Ginevra schreef op 27-12-2021 om 15:41:
Mijn moeder van 80 is een ramp, en ik heb er stress van. Ze heeft vroeger nooit iets met computers te maken willen hebben. Een ipad heeft ze intussen wel (voor internet en shoppen, en dat lukt helaas maar al te goed
De ellende ontstaat doordat ze het tóch blijft proberen, en dan de krankzinnigste dingen doet. Dingen waarvan je denkt dat mensen dat niet fout kúnnen doen, gaat bij haar toch fout. Dus ze heeft elke paar maanden een nieuw energiecontract, haar administratie heeft een onnavolgbare logica, de stand van zaken met declaraties van de zorgverzekering is elke keer weer een puzzel van een halve dag. Ik probeer haar ervan te overtuigen dat ze er voortaan áf moet blijven en dat ik het voor haar doe, maar ook dát vergeet ze weer of dan heeft ze weer een "handige" behulpzame meneer in een winkel gevonden en die heeft dan op haar verzoek álle mails (ja letterlijk alles) weggegooid, zodat alles "lekker opgeruimd" is.
Het liefst zou ik de hele boel van haar af willen pakken, inclusief telefoon en ipad.
Als ik 't doe is het sneller dan wanneer ik de eventuele puinhopen moet opruimem
Digitaal kan er zoveel fout gaan. M'n moeder kreeg ook laatst zo'n fishing app zogenaamd van mij met een nieuw nummer. Ondanks dat deze vorm van oplichting zo vaak op tv aan de kaak wordt gesteld dacht ze dat 't echt was. Gelukkig doe ik haar bankzaken dus ze kon er gelukkig niks mee doen.
schoonvader eind 70 digitaal zeer vaardig maar ook hoogopgeleide. Schoonmoeder altijd huisvrouw en kan wel Facebook bekijken maar zegt nu al als ze ‘overblijft’ dat haar kinderen het maar moeten doen
mijn ouders eind 60, laag opgeleid, het is een probleem. Bankzaken gaat nu wel gelukkig en ze doen hun best maar je qr code uploaden is iets nieuws en geeft heel veel stress. Nieuwe telefoon krijgen uiteraard ook. Ze vragen regelmatig hulp als computer een ‘rare’ melding geeft en waren laatst bijna in whatsapp oplichting getrapt, gelukkig belde ze mij waarom mijn oudste broer zijn telefoon kapot was en dat hij alleen maar kon appen of ik het al wel wist?
Nera schreef op 27-12-2021 om 15:41:
[..]
Ik heb een cliënt van 90 die er nooit aan is begonnen. Zijn beide kinderen kunnen hem ook niet helpen want doen er zelf ook niets mee. Dus dan worden de kleinkinderen maar ingeschakeld als iemand echt vastloopt.
Zij zijn vooral bang dat dingen misgaan. Dat ze worden opgelicht of hun gegevens worden gestolen. Ze hebben teveel verhalen gehoord waarin daarvoor werd gewaarschuwd. En ze houden niet van veranderen. Waarom zou je dingen anders gaan doen als het op de oude manier ook werkt? Totdat het dus te laat is.
Nou moet ik toegeven dat ik zelf dingen als strippenkaarten en papieren treinkaartjes stiekem wel mis, en dat ik nostalgische herinneringen bewaar aan de bezoekjes aan de bank met mijn moeder (40 jaar geleden) maar ja...
Huh, hier was iets verkeerd gegaan, heb het even verbeterd.
Herkenbaar, ik neem de digitale administratie niet over maar we doen het samen. Alleen durft ze niet. Paniek als er iets onverwachts gebeurd. De nieuwe tv was ook al een enorme stap want die is smart en doet onverwachte dingen.
En dan “dé” vraag: “op welk knopje moet ik drukken?” Tja en dat weet ik dan niet want je moet gewoon (jaja ‘gewoon’) op het scherm kijken. Het is interactief en dat ene knopje kan elke keer wat anders zijn. Dat is echt onnavolgbaar voor sommige ouderen.
Ik heb een collega die ook al zo begint als er nieuwe, digitale programma’s komen. Een soort paniek en afwerende houding. En die is echt nog geen 60.
Wij hebben er ons maar bij neergelegd.
Schoonvader deed hier alles van administratie en financiën tot hij op zijn 76ste wegviel.
Een computer hebben ze nooit gehad.
Schoonmoeder van 88 rijdt wel nog rond en poetst haar eigen huis nog, maar alles qua administratie en financiën loopt ze op vast. Een gsm heeft ze niet, een computer ook niet en voor de digitale tv moeten we elke week wel een keer tot ginder omdat ze weer op een verkeerd knopje van haar afstandsbediening heeft gedrukt en de boel vastloopt.
Dan kan je praten als Brugman aan de (vaste) telefoon, maar het simpelste is toch écht in de auto springen en het zelf gaan oplossen, want ze snapt toch niet wat je uitlegt.
Hun bank heeft lang de facturen geregeld - reed schoonmoeder tot daar en gaf alles af - maar die hun prijzen gingen op een bepaald moment zo erg de hoogte in per overschrijving dat man het beter zelf online kon gaan doen.
Ik mis hier overigens vooral af en toe een beetje hulp van de anderen. Man heeft nog een broer en een zus maar die doen niets.
We zijn toevallig bijvoorbeeld al 3 jaar niet op reis geweest, maar als we morgen 2 weken weg zouden gaan - zoals we vroeger vaak deden - is er een probleem want gegarandeerd crasht die tv en zit schoonmoeder 2 weken zonder tv (wat een wereld-ramp is voor iemand van 88 
), zonder benzine of begeeft net dan de warm-water-ketel het. De anderen hebben namelijk geen zin om langs te komen - en schoonmoeder vertikt het intussen zelf ook om hen nog voor dergelijke problemen zelf op te bellen omdat ze toch het antwoord kent.
redbulletje schreef op 27-12-2021 om 16:38:
[..]
Als ik 't doe is het sneller dan wanneer ik de eventuele puinhopen moet opruimem
Digitaal kan er zoveel fout gaan. M'n moeder kreeg ook laatst zo'n fishing app zogenaamd van mij met een nieuw nummer. Ondanks dat deze vorm van oplichting zo vaak op tv aan de kaak wordt gesteld dacht ze dat 't echt was. Gelukkig doe ik haar bankzaken dus ze kon er gelukkig niks mee doen.
Mijn perfect georganiseerde moeder van 69 die alle administratie en financiën thuis doet én digitaal gebetener is dan ik is er ook ingelopen .
Zij het dan niet met mijn telefoonnummer, maar met dat van mijn zus.
Daar wordt het pas drama - of moet ik alles overnemen - als mijn vader er ooit alleen voor staat. Al zal hij dan weer te trots zijn op dat moment om dat toe te geven / te vragen .
Mijn ouders zijn 81 en doen nog heel veel zelf, ook online. Wel vragen ze regelmatig hulp als ze een link niet vertrouwen of er per ongeluk een instelling veranderd is of zo.
Alleen met digid help ik ze. Dat is toch wel ingewikkeld met het 2 factor inloggen. En met kopen en installeren van een nieuwe device helpen we ook. Er is altijd wel een kind of kleinkind dat even wil helpen en dan kunnen ze zelf weer verder.
Ik merk wel dat ze dingen eerder spannend vinden. Het bellen voor de boosterprik bijvoorbeeld, heb ik voor ze gedaan.
Edit: mijn moeder was altijd huisvrouw, mijn vader ondernemer. Maar mijn moeder is digitaal vaardiger dan mijn vader.
ToetieToover schreef op 27-12-2021 om 17:00:
Herkenbaar, ik neem de digitale administratie niet over maar we doen het samen. Alleen durft ze niet. Paniek als er iets onverwachts gebeurd. De nieuwe tv was ook al een enorme stap want die is smart en doet onverwachte dingen.
En dan “dé” vraag: “op welk knopje moet ik drukken?” Tja en dat weet ik dan niet want je moet gewoon (jaja ‘gewoon’) op het scherm kijken. Het is interactief en dat ene knopje kan elke keer wat anders zijn. Dat is echt onnavolgbaar voor sommige ouderen.
Ik heb een collega die ook al zo begint als er nieuwe, digitale programma’s komen. Een soort paniek en afwerende houding. En die is echt nog geen 60.
Schoonouders hebben een digitale thermostaat in hun seniorenwoning. Die heeft mijn man geprogrammeerd zodat het na opstaan wat warmer wordt en rond bedtijd weer wat koeler. Met de plus en minknop kan schoonvader wat bijsturen als het door harde wind toch wat te koud is in huis of zo. Schoonmoeder snapt al die toetsen niet en als ze het te koud vindt doet ze maar wat en dan na 3 minuten weer, want de radiator wordt, in tegenstelling tot de gaskachel in hun vorige woning, niet meteen warmer; dat duurt even.
Met kerst kwamen we daar binnen het was kokend heet. 25 graden. Het hele programma was overhoop. Dus man de hele boel opnieuw ingevoerd en nog maar eens uitgelegd hoe je een beetje bijplust of mindert maar het beklijft niet.
Net als de tv, hoe vaak we daar niet voor werden gebeld dat er "iets niet goed is". Zelf op de mute knop gedrukt en dan bellen dat het geluid stuk is. Ik vrees voor de tijd dat deze het echt begeefd en er een smart exemplaar komt.
Zestig is wel erg jong om al helemaal digitaal te zijn afgehaakt zeg. Mijn moeder van bijna 80 is wel helemaal “bij” gelukkig. Mijn vader was en kon dit -ook fysiek- helemaal niet na een zware hersenbloeding. Vond dat zelf ook erg naar dat hij daarmee ook nog eens extra afhankelijk was voor het regelen van zaken. Helemaal omdat hij ook nauwelijks verstaanbaar was. Hij typte met veel moeite en fouten ouwerwets briefjes voor het winkelpersoneel
Wat tv’s betreft dat was bij mijn vader ook een drama. Daar heb ik een speciale afstandsbediening voor gekocht met veeeel minder en grote knoppen. Die kon je speciaal laten afstellen voor zijn tv. Dat scheelde veel. En maak een foto van de afstandbediening zodat je vanuit huis het beter uit kan leggen met de foto voor je.
Ik heb voor mijn moeder het zelfde digitale tv-pakket afgesloten als voor mezelf en ook een tv van 't zelfde merk met dezelfde afstandsbediening. Dan kan ik een eenvoudig probleem ook via een foto op whatsapp aan haar uitleggen. Ben zelf ook niet echt goed in dingen uitleggen, dus ik moet 't ook echt zelf voor me kunnen zien.