Leven met pijn, kletsend het jaar door.
Een (redelijk) vast groepje forummers, dat pijn heeft door verschillende oorzaken, praat hier al enige tijd met elkaar over het wel en wee van het leven met pijn. Maar ook over andere dingen: wat we zoal doen, ons gezin en werk.
Iedereen is welkom om mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Nieuwe regel: Ga geen sorry zeggen voor je bericht, ga niet zeggen dat je klaagt. Klagen doen we geen van allen, wel even lekker van ons afschrijven.
Toevoeging verwijderd door moderator ivm in strijd met huisregels.
dankjewel Lien, dat is het denk ik ook. En bij stress slaat mijn hele gemoed om en ben ik helemaal mezelf niet meer. Gek is dat. Ik hoop dat ik het nog wat kan veranderen deze periode.
Sterkte Lientje, ik hoop dat je snel in slaap valt zodat deze dag achter je ligt...😘
Leatje schreef op 11-11-2025 om 21:20:
Na uitnodiging 2e gesprek toch nog een afwijzing gekregen. En wat er gebeurde was dat ik me daarna ineens kon ontspannen. Ik was echt even mezelf niet meer afgelopen weken. Nu dus even een kleine adempauze...
Jammer van de afwijzing, maar dat het je zoveel spanning oplevert zegt ook iets denk ik. Kun je dat bespreekbaar maken?
Gisteravond tegen 10 in slaap gevallen pas. Vanmorgen ging om zes uur de wekkr. Daarna nog weer geslapen van 7-8 én vanmiddag ruim drie kwartier. Ik heb het blijkbaar echt nodig nu even. Verder weinig gedaan vandaag. Paar kleine dingen in huis. Stukje gewandeld. Even naar de winkel en groenteboer en de griepprik gehaald. Er stond nog eenn strijk op het programma. Net als de vloer dweilen. Die dingen schuif ik al dagen door. Niet belangrijk genoeg om mijn energie aan te wijden. Misschien als ik eens een goede dag heb. Heb al tegen man gezegd : het is schoon. Desnoods maar met kreukels aan. Of ff zelf strijken 
Zo nog eten koken en vanavond maar weer op tijd mijn bed in. Misschien dat ik morgen dan wat meer energie heb. Ik voel me in elk geval weer ietsje beter dan gisteren. Wat was dat een k#€€dag.
Ik maak me wel best veel zorgen. Ben zo bang dat het niet meer goed komt. Maandag had ik best een redelijk begin van de dag. Dat gaf me weer hoop. Maar daarna ben ik weer helemaal ingestort. En zo ontzettend veel doe ik nog niet. Verstandelijk weet ik dat het meer tijd nodig heeft. Het is tenslotte nog maar 4,5 week geleden. Maar ik kan maar niet stoppen met piekeren. Wat als en stel dat. Wordt echt gek van mezelf 
ach lientje...wat een worsteling. Je hebt nu ook heel veel tijd om te piekeren natuurlijk. Doe jij wel eens aan mindfullnes? Ik deed dat dus nooit. Maar tegenwoordig wel af en toe. Doormiddel van een app. Dan kun je zelf kiezen of je een oefening doet van een paar minuten, maar soms ook wat langer. Ik was eerst sceptisch want ik zag eerder ontspanning alleen als ik iets aan het doen was. Maar bewust ontspannen is iets anders. Misschien zit je er niet op te wachten, maar dan kom je misschien iets makkelijker uit de piekerstand voor een paar minuten. Als medicijn..
lientje69 schreef op 12-11-2025 om 19:27:
Ik maak me wel best veel zorgen. Ben zo bang dat het niet meer goed komt. Maandag had ik best een redelijk begin van de dag. Dat gaf me weer hoop. Maar daarna ben ik weer helemaal ingestort. En zo ontzettend veel doe ik nog niet. Verstandelijk weet ik dat het meer tijd nodig heeft. Het is tenslotte nog maar 4,5 week geleden. Maar ik kan maar niet stoppen met piekeren. Wat als en stel dat. Wordt echt gek van mezelf
Lientje69, ik denk echt dat het een combinatie is van de bloedingen plus alles wat er speelde. Dat je nu zo hondsmoe bent kan echt een combinatie zijn. Los van je mantelzorgtaken heb je qua werk ook nogal wat meegemaakt. 2x een andere baan, beide keren best met wat verdriet en/of ergernis vertrokken. Het steeds weer inwerken, de stress. Onderschat niet wat dat allemaal kan doen.
Geef het tijd. Goede en slechte momenten zullen elkaar afwisselen. Kijk in weken, wellicht in maanden.
Leatje schreef op 12-11-2025 om 20:48:
ach lientje...wat een worsteling. Je hebt nu ook heel veel tijd om te piekeren natuurlijk. Doe jij wel eens aan mindfullnes? Ik deed dat dus nooit. Maar tegenwoordig wel af en toe. Doormiddel van een app. Dan kun je zelf kiezen of je een oefening doet van een paar minuten, maar soms ook wat langer. Ik was eerst sceptisch want ik zag eerder ontspanning alleen als ik iets aan het doen was. Maar bewust ontspannen is iets anders. Misschien zit je er niet op te wachten, maar dan kom je misschien iets makkelijker uit de piekerstand voor een paar minuten. Als medicijn..
Heb zelf ooit een hele cursus gedaan. Heeft niet echt gewerkt blijkbaar 😅
lientje69 schreef op 12-11-2025 om 21:27:
[..]
Heb zelf ooit een hele cursus gedaan. Heeft niet echt gewerkt blijkbaar 😅
Is ook niet aan mij besteed, ik heb er t geduld ook niet voor.
Lientje
Het gaat met ups en downs, vrees dat het langer gaat duren dat jij wil/in je hoofd hebt (geduld).
Maar wel kudt voor je.
Dorestad, ik ben bang voor maanden idd. En vooral op dagen als gisteren en vandaag. Dan denk : het komt nooit meer goed. En dan? Na mijn herseninfarct 35 jaar terug heeft het ook bijna 1 tot 1,5 jaar geduurd voor ik weer wat kon. Als het nu ook zo lang duurt, heb ik geen baan meer. En dan...
Ik hoop toch echt dat ik eind januari weer in staat ben mijn uren te werken. Heb ik nog een beetje de kans mezelf te bewijzen hoop ik.En anders wordt het wéér solliciteren. En kan ik dit fysiek dan nog wel. Ik word er gek van. Ga mijn bed maar eens in. Heb het gevoel of er een trein over me heen is gereden. En als ik bedenk wat ik vandaag gedaan heb.. ik lig echt uren op de bank elke dag. Per saldo komt er in brokjes en tussendoor rusten hooguit 2,5 uur per dag iets uit mijn handen. Het stelt nog niet veel voor. Ben al blij als ik mijn afspraken een beetje na kan komen, de was is gedaan en het eten op tafel staat. Verder is het opschuiven naar de volgende dag en weer verder en verder. Het lukt me gewoon allemaal nog niet. Ik ben bijzonder gefrustreerd. 
lientje69 schreef op 12-11-2025 om 21:27:
[..]
Heb zelf ooit een hele cursus gedaan. Heeft niet echt gewerkt blijkbaar 😅
😄😄Ik begrijp het hoor...ik ben er zelf ook niet erg fanatiek in, maar soms geeft het weer even een paar minuten afleiding.
Wees maar een beetje lief voor jezelf..
Lientje69, toen ik de eerste dagen na jouw bloedingen het las wat je overkomen was dacht ik direct: Lientje69 komt dit jaar zeker niet meer aan het werk.
Door mijn ervaring op neurologie en doordat 2 jonge mensen in mijn omgeving (40er en 50er) 2 bloedingen hebben gehad weet ik van hun moeheid. (Beiden cognitief ok). Mijn vriendin syruikelde/viel dan ook snel, ik nam haar bij de arm.
Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat ik dacht dat het niet meer hebben van een baan me vreselijk leek maar dat het toch niet het einde van de wereld was. We hebben in NL het geluk bij een ongeluk vangnet. WW, WIA.
Dorestad schreef op 12-11-2025 om 21:57:
Lientje69, toen ik de eerste dagen na jouw bloedingen het las wat je overkomen was dacht ik direct: Lientje69 komt dit jaar zeker niet meer aan het werk.
Door mijn ervaring op neurologie en doordat 2 jonge mensen in mijn omgeving (40er en 50er) 2 bloedingen hebben gehad weet ik van hun moeheid. (Beiden cognitief ok). Mijn vriendin syruikelde/viel dan ook snel, ik nam haar bij de arm.
Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat ik dacht dat het niet meer hebben van een baan me vreselijk leek maar dat het toch niet het einde van de wereld was. We hebben in NL het geluk bij een ongeluk vangnet. WW, WIA.
Dat laatste is waar
Maar mijn ervaring met het laatste is niet zo best helaas. Ik kon na mijn infarct 35 jaar terug ook weinig maar werd gewoon goedgekeurd. Kon makkelijk 40 uur per week op kantoor zitten volgens keuringsarts. Of bonsaiboomsnoeier worden. Werd dus minder dan 15 procent afgekeurd dus kreeg niks. Ik zit natuurlijk ook in de " lagere " salarisrange , geen hbo of uni dus dan word je ook sneller goedgekeurd. Ik heb er echt 35 jaar over gedaan om weer enigzins op niveau te komen en met veel moeite een 24 uurs baan te kunnen hebben. Dat is het maximale dat ik kan helaas. Maar zou ook nu verder echt niet meer weten wat ik dan wel nog zou kunnen doen of naar zou kunnen omscholen. Ik verwacht niet dat ik wia oid zal krijgen ( in geval het dus niet meer goed komt ) En daar maak ik me erg zorgen om. Wat als. En dat is stom, ik weet het. Want dat staat nu juist mijn genezing in de weg. Maar goed. Slechte ervaringen uit het verleden maken mij bang. Dus ik zit maar te malen de hele dag.
lientje69 schreef op 13-11-2025 om 07:04:
[..]
Dat laatste is waar
Maar mijn ervaring met het laatste is niet zo best helaas. Ik kon na mijn infarct 35 jaar terug ook weinig maar werd gewoon goedgekeurd. Kon makkelijk 40 uur per week op kantoor zitten volgens keuringsarts. Of bonsaiboomsnoeier worden. Werd dus minder dan 15 procent afgekeurd dus kreeg niks. Ik zit natuurlijk ook in de " lagere " salarisrange , geen hbo of uni dus dan word je ook sneller goedgekeurd. Ik heb er echt 35 jaar over gedaan om weer enigzins op niveau te komen en met veel moeite een 24 uurs baan te kunnen hebben. Dat is het maximale dat ik kan helaas. Maar zou ook nu verder echt niet meer weten wat ik dan wel nog zou kunnen doen of naar zou kunnen omscholen. Ik verwacht niet dat ik wia oid zal krijgen ( in geval het dus niet meer goed komt ) En daar maak ik me erg zorgen om. Wat als. En dat is stom, ik weet het. Want dat staat nu juist mijn genezing in de weg. Maar goed. Slechte ervaringen uit het verleden maken mij bang. Dus ik zit maar te malen de hele dag.
Ik snap je angst.
Mijn vriendin, psycholoog, is afgekeurd
De andere bekende, wijkziekenverzorgende, ook afgekeurd.
Ik stuur je later nog even een pb als je het goed vindt.
Dorestad schreef op 13-11-2025 om 10:00:
[..]
Ik snap je angst.
Mijn vriendin, psycholoog, is afgekeurd
De andere bekende, wijkziekenverzorgende, ook afgekeurd.
Ik stuur je later nog even een pb als je het goed vindt.
Is goed hoor
Hele slechte nacht gehad met veel hoofdpijn. Nu nog steeds. Maakt me ook bang. Dit is echt een rotweek zeg en dat terwijl hij zó goed begon...