Is vreemdgaan ok?
N. a. v. het minnaressentopic wil ik graag de discussie opengooien. Is het ok om vreemd te gaan (om welke reden dan ook), of niet?
Wie is er verantwoordelijk voor het vreemdgaan, alleen de persoon met een relatie, of ook de ander die het vreemdgaan faciliteert, maar zelf single is?
Heb jij zelf ervaring met vreemdgaan? Wat was je achterliggende motief? Kon je het naar jezelf verantwoorden en kon je jezelf nog recht aankijken in de spiegel? Of begon het toch te knagen naar verloop van tijd? Of was jij degene die werd bedonderd, hoe kwam je erachter? Hoe liep het af?
Peiling
Is vreemdgaan ok?
HexOpBezemsteel schreef op 09-08-2021 om 21:33:
[..]
Ik kan heel veel dingen bedenken die ik veel erger vind dan vreemdgaan. Maar het is neem ik aan geen wedstrijd.
En jij doet al die dingen stelselmatig en op wekelijkse basis?
Julali schreef op 09-08-2021 om 21:40:
[..]
En jij doet al die dingen stelselmatig en op wekelijkse basis?
Ja dat doet ze in tweevoud ook nog 
Julali schreef op 09-08-2021 om 21:40:
[..]
En jij doet al die dingen stelselmatig en op wekelijkse basis?
Nee. Ik ga ook niet vreemd trouwens.
Julali schreef op 09-08-2021 om 21:40:
[..]
En jij doet al die dingen stelselmatig en op wekelijkse basis?
julali... lees jij alle berichten of alleen die waar je op kunt hakken?
laatste poging tot nuancering:
Ik vind mezelf geen leuker mens na het beginnen van een kortstondige affaire. Maar het vaak geschetste beeld dat alle vrouwen wanhopige, gewetenloze sloeries zijn met een laag zelfbeeld, een hechtingsstoorinis én Daddy issues is gewoon niet waar!
Er zijn vrouwen bij wie het bewust langdurig is, of juist bewust eenmalig. Vrouwen bij wie het als donderslag bij heldere hemel komt en vrouwen die er actief naar op zoek gaan. Vrouwen die het zonder enige bezwaren kunnen en vrouwen die altijd een knagend gevoel houden. Net zo goed als er mannen zijn die rol van minnaar met verve vervullen, of schoorvoetend, maar op de één of andere manier heb ik het idee dat vrouwen daar minder “goed” mee “wegkomen” dan mannen.
Ik heb een mening over veelvuldig vreemdgaan en langdurige, wisselende affaires. Maar die ventileer ik niet zomaar. Alleereerst omdat de wereld niet zo zwart/wit is als hij lijkt, maar ook omdat niemand iets aan mijn oordeel heeft. Forummers die posten dat ze op het punt staan van vreemdgaan en hier vragen wat ze moeten doen, zal ik altijd afraden om de stap daadwerkelijk te zetten. Want het levert ellende op, in bijna alle gevallen.
Maar de moraalridder uithangen voor wie er al in verwikkeld zit? Why would I als daar niet expliciet om gevraagd wordt? Wat jij nu doet, komt nogal aanvallend en eenzijdig over.
Dat mag, maar zoveel mensen, zoveel wensen én zoveel grenzen...
Nose schreef op 09-08-2021 om 21:42:
[..]
Ja dat doet ze in tweevoud ook nog
Bonietob schreef op 09-08-2021 om 22:01:
[..]
julali... lees jij alle berichten of alleen die waar je op kunt hakken?
Ik geloof dat ik ineens word ingedeeld in "het andere kamp". Het is ook nooit goed hè.
Toch is het waar, wat ik zeg. Er zijn ergere dingen. Aanhanger zijn van het FvD, met bijbehorende racistische praat, is voor mij reden om een relatie te verbreken. Vreemdgaan niet.
Kersje schreef op 09-08-2021 om 19:28:
[..]
Sterke reactie op een post van een forummer die steeds zo op de kinderen hamerde. Maar als het hém beter uitkomt, want wraakzuchtig, dan gemakshalve diezelfde kinderen even ‘vergeet’.
Nou ja, mooie post Hex!
Oh ja? Waar hamer ik precies steeds zo op de kinderen? Nergens, want ik heb het nergens over wiens kinderen dan ook gehad.
Mooi voorbeeld van hoe een TO haar eigen topic om zeep kan helpen. Goed gedaan, Juul!
my 2 cents,
Ik heb vreemdgaan ook gefacilitieerd. 1,5 jaar lang had ik een hele leuke minnaar. Zijn partner wist van niks. De momenten van contact waren afgesproken en het werkte erg goed voor beiden. Ik voelde me niet schuldig naar zijn partner. Het is zijn verantwoording en niet de mijne. Ik vind het belangrijk dat ik weet waarom ik het doe, dat ik mezelf in de spiegel aan kan kijken. En was het uitgekomen en had ik een boze partner aan de deur gehad had ik zeker de waarheid verteld zoals kersje ook al zei. Maar dat is niet gebeurd.
Er zijn allerlei redenen waarom mensen vreemdgaan. Ik zal het niet goedpraten maar het is zeker nooit zwart/wit. Al begrijp ik voor sommigen dat het makkelijker leven is in een wereld die wel zwart/wit is. Dan hoef je niet na te denken over een grijs gebied, te nuanceren of zelfs je iegen moreel kompas bij te stellen. En dat mag.
Ik heb nooit de illusie gehad dat minnaar voor mij zou kiezen. Ik heb mezelf nooit tweederangs gevoeld bij hem of minderwaardig omdat hij met zijn partner in bed lag of nog seks had. Wij deelden de leuke dingen met elkaar. En nu, bijna een jaar nadat her over is, is er heel soms nog weleens een berichtje. Dan weet je ook dat het niet alleen seks is geweest.
Vreemdgaan kan enorm pijn doen maar voor mij zou het nooit einde huwelijk zijn. Sterker nog het heeft ons dichter naar elkaar toegebracht. We zijn open naar elkaar over onze seksuele behoeftes en we de respecteren dat van elkaar.
Nose schreef op 09-08-2021 om 21:27:
[..]
Ik zeg altijd: wat je vind mag je houden!
Of naar de politie brengen 
Julali schreef op 09-08-2021 om 21:40:
[..]
En jij doet al die dingen stelselmatig en op wekelijkse basis?
Ik ga ook niet vreemd op wekelijkse basis. Niet eens op maandelijkse basis. Maakt het mijn vreemdgaan dan minder erg voor jou?
Mijn eerste liefde was gelijk een hele lange relatie en heb toen meer dan eens met een andere jongen gezoend. Sommige mensen scharen dit niet direct onder vreemdgaan maar dat is het voor mij wel. Het is iets wat mij altijd is blijven achtervolgen het idee dat ik iemands vertrouwen zodanig heb beschaamd dat is iets wat ik voor mijn gevoel nooit meer goed kan maken en waar ook geen excuus voor is. Stond er destijds niet echt bij stil wat voor lage streek het is om iemand zo te belazeren en om het vervolgens ook nog eens te verzwijgen voor de persoon waar je lief en leed mee deelt.
Het ergste wat er bestaat is om te moeten leven met de wetenschap dat je iemand hebt bedonderd die goed voor je was en die zielsveels van je hield. Ik weet daarom ook vrij zeker dat ik nooit meer dezelfde fout zal maken.
Toegeven aan de verleiding is altijd een keuze en die keuze zegt iets over jou als persoon of je het leuk vindt of niet. Dat is mijn mening erover.
appeltje_ schreef op 10-08-2021 om 10:12:
Mijn eerste liefde was gelijk een hele lange relatie en heb toen meer dan eens met een andere jongen gezoend. Sommige mensen scharen dit niet direct onder vreemdgaan maar dat is het voor mij wel. Het is iets wat mij altijd is blijven achtervolgen het idee dat ik iemands vertrouwen zodanig heb beschaamd dat is iets wat ik voor mijn gevoel nooit meer goed kan maken en waar ook geen excuus voor is. Stond er destijds niet echt bij stil wat voor lage streek het is om iemand zo te belazeren en om het vervolgens ook nog eens te verzwijgen voor de persoon waar je lief en leed mee deelt.
Het ergste wat er bestaat is om te moeten leven met de wetenschap dat je iemand hebt bedonderd die goed voor je was en die zielsveels van je hield. Ik weet daarom ook vrij zeker dat ik nooit meer dezelfde fout zal maken.
Toegeven aan de verleiding is altijd een keuze en die keuze zegt iets over jou als persoon of je het leuk vindt of niet. Dat is mijn mening erover.
Wat heb je dit mooi verwoordt!
Ik denk dat vrijwel iedereen weleens in een gekke bui iets te ver is gegaan met een ander, en vooral als je jong bent zal de drang om zoiets te doen heftiger aanwezig zijn. Maar zodra je je hebt verbonden aan iemand, omdat je kinderen hebt/ getrouwd bent/ elkaar hebt beloofd om trouw te zijn dan valt het inderdaad onder leugens en bedrog. Zeker als het niet een eenmalig foutje is.
Miraval schreef op 10-08-2021 om 09:13:
my 2 cents,
Ik heb vreemdgaan ook gefacilitieerd. 1,5 jaar lang had ik een hele leuke minnaar. Zijn partner wist van niks. De momenten van contact waren afgesproken en het werkte erg goed voor beiden. Ik voelde me niet schuldig naar zijn partner. Het is zijn verantwoording en niet de mijne. Ik vind het belangrijk dat ik weet waarom ik het doe, dat ik mezelf in de spiegel aan kan kijken. En was het uitgekomen en had ik een boze partner aan de deur gehad had ik zeker de waarheid verteld zoals kersje ook al zei. Maar dat is niet gebeurd.
Er zijn allerlei redenen waarom mensen vreemdgaan. Ik zal het niet goedpraten maar het is zeker nooit zwart/wit. Al begrijp ik voor sommigen dat het makkelijker leven is in een wereld die wel zwart/wit is. Dan hoef je niet na te denken over een grijs gebied, te nuanceren of zelfs je iegen moreel kompas bij te stellen. En dat mag.
Ik heb nooit de illusie gehad dat minnaar voor mij zou kiezen. Ik heb mezelf nooit tweederangs gevoeld bij hem of minderwaardig omdat hij met zijn partner in bed lag of nog seks had. Wij deelden de leuke dingen met elkaar. En nu, bijna een jaar nadat her over is, is er heel soms nog weleens een berichtje. Dan weet je ook dat het niet alleen seks is geweest.
Vreemdgaan kan enorm pijn doen maar voor mij zou het nooit einde huwelijk zijn. Sterker nog het heeft ons dichter naar elkaar toegebracht. We zijn open naar elkaar over onze seksuele behoeftes en we de respecteren dat van elkaar.
Het zal allemaal wel bekrompen van me zijn, maar afgezien van de geschetste situaties met bijvoorbeeld een demente partner e.d. ben ik in dit geval heel erg zwart/wit ja. En daar sta ik helemaal achter.
Mijn relatie is exclusief. Dat hebben we zo afgesproken en als die afspraak geschonden wordt is hij niets meer waard. Zéker als het gaat om een langdurige periode van liegen en bedriegen. Vooral het liegen zou bij mij alles kapotmaken.