Leven met pijn, kletsend het jaar door.
Een (redelijk) vast groepje forummers, dat pijn heeft door verschillende oorzaken, praat hier al enige tijd met elkaar over het wel en wee van het leven met pijn. Maar ook over andere dingen: wat we zoal doen, ons gezin en werk.
Iedereen is welkom om mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Nieuwe regel: Ga geen sorry zeggen voor je bericht, ga niet zeggen dat je klaagt. Klagen doen we geen van allen, wel even lekker van ons afschrijven.
Toevoeging verwijderd door moderator ivm in strijd met huisregels.
Lientje, ik hoop dat je nog ergens een spaarrekening hebt, zodat je niet in de problemen komt. Het geld komt wel, maar pas eind juni, dus deze periode moet je overbruggen. Vervelend, hoor, als dingen anders gaan dan je had verwacht.
Alcedo, weer een zenuwblokkade. Helpt die nog wel? ik hoop dat er een alternatief gevonden gaat worden.
Leatje, ga je bij de pijnrevalidatie ook naar een psycholoog? Daar zou je kunnen bespreken hoe je stress kunt reduceren.
Wat je zegt, dat het lijkt alsof anderen heel veel energie hebben en van alles kunnen, heb ik niet zo zeer naar anderen. Ik mis mijzelf, zo was ik ook. Ik deed heel veel, was altijd druk en ik genoot daarvan. Dat is nu wel anders. Op mijn tablet komen foto’s voorbij op het beginscherm. Eén foto is van mij in Olympia, Griekenland, een kleine drie maanden voor ik de diagnose leukemie kreeg. Ik kan die foto niet zien, toen kon ik alles nog en het was een geweldige reis. Ik was daar zo gelukkig. De foto maakt me verdrietig, om wat ik allemaal ben verloren door mijn ziekte.
Dat moet moeilijk zijn Picunia, confronterend. Wat zou je dan graag terug in de tijd gaan om even weer 'normaal' te zijn.
Ik krijg er wel hulp bij. Eigenlijk zou ik moeten zeggen dat ik niet meer op het werk kom voorlopig. Maar dat idee levert me zoveel stress op dat dat ook niet helpend is. Dus ik doe het broodnodige en verder probeer ik afleiding te zoeken. Eigenlijk zou ik mindfullnes moeten doen, was ook een advies. Maar dat is het niet voor mij..
Leatje schreef op 28-05-2025 om 09:08:
Lijkt me spannend picunia, een zenuwblokkade. merk je dan snel verlichting van je klachten?
Lientje, nog gefeliciteerd! Succes met het verbouwen, klinkt pittig allemaal. Wanneer start je bij je nieuwe baan? Als snel zeker?
Hier kabbelt het een beetje voort. Niet echt zicht op dat de pijnklachten snel minder worden. Merk dat ik war minder gemotiveerd ben om alle trainingen te doen. Ik moet eigenlijk alle stress elimineren, maar arbo denkt daar anders over. Of tenminste. Stress voorkomen, maar wel naar het werk gaan....🫣. Ik heb wat huiswerk meegekregen van de revalid. dus ik ben van plan dat als werkuren te zien. Het gaat ook over het werk dus...
hebben jullie ook dat je je soms (vaak) zo ziet falen...dat niks lijkt te lukken. Ik zie mensen om me heen verhuizen, veel huisdieren hebben, energie over hebben voor vanalles en nogwat en hier is het standje overleven...pff pittig.
De zenuwblokkade was Alcedo, leatje.
Ik begin maandag in mijn nieuwe baan maar dat is eerst cursus. Dinsdag ga ik echt aan het werk.
Wat betreft falen, ja zeker. Voel me al mijn hele leven een loser. Anderen hebben goede hoge baan,mooi huis, dikke auto , kunnen naar festivals, feestjes, sporten enz. Bij mij is mijn huishouden niet op orde hoe erg ik ook mijn best doe. Ik werk in een lager geschoolde baan, terwijl ik atheneum niveau heb. Sporten probeer ik maar veel te kort. Feestjes sla ik 9 van de 10 keer over. Ik heb enigzins geleerd me niet zo veel meer te vergelijken met anderen maar het valt niet mee. Ben een behoorlijke streber en vind vaak dat ik veel te weinig heb bereikt in mijn leven.
Maar leatje, realiseer je ook goed dat je niet alles ziet en dingen anders zijn dan ze lijken. Ben ik aan het verbouwen? Ja. Maar ik werk er momenteel niet naast. Pauzeer flink tussendoor. En effectief qua tijd valt het erg tegen. Gisteren gezwommen. Maar al 2 dagen extra pijn en slecht slapen. In de avond moet ik mijzelf echt van de bank af slepen. Vandaag ben ik op stap geweest. Ging prima met een uur heen en een uur terug terug rijden. Maar ik voel mijn lijf nu wel behoorlijk zeg maar. Dat voelt idd vaak als falen. Maar het leven is gewoon soms overleven. En andere dagen gaat het beter. Dochter ( redelijk gezond ) voelt het ook zo. Zegt mijn vriendinnen kunnen hele nachten doorhalen, ik ben 23 . Waarom ik niet. Voelt voor haar als falen ook. Als ik dan opnoem wat ze allemaal doet , fulltime baan in ziekenhuis, vrijwilligerswerk met gehandicapten, dagelijks haar paard, vakantie, festival enz zegt ze, ja dat is ook wel zo.
Kortom dat faalgevoel heeft écht iedereen. Zelfs gezonde mensen. Wees niet zo hard voor jezelf. Je doet wat je kunt en alles wat je doet is gewoon goed en positief.
Picunia, zeker hebben we een spaarrekening. Dus komt wel goed gelukkig. Een aantal jaar terug was onze spaarrekening 0 .Dan had ik dit niet kunnen hebben nu. Maar de laatste jaren hebben we het niet slecht. Dus geen zorgen verder.
Het missen van je oude zelf, herkenbaar Picunia 
Ik kijk ook zelden foto's van vroeger. Ik werkte 60 uur per week, sportte ( hardlopen, zaalvoetbal en paardrijden) Ging uit. En toen boem. Niks meer. Werk niet. Sporten niet. Uitgaan niet
Heb het uiteindelijk geaccepteerd maar mis mijn oude gezonde zelf zeker. Toen ik nog alles kon. Nu is dat inmiddels bijna 35 jaar geleden dus ik moet eraan gewend zijn zou je zeggen. Toch wringt het regelmatig. Had zó veel meer uit mijn leven willen halen.
Och, Lientje, wat klinkt dat verdrietig, ‘meer uit het leven willen halen’. Je was ook nog zo jong, toen je door die hersenaandoening werd getroffen. Maar (en ik wil niet bagataliseren) zie wat je bereikt hebt, met al je beperkingen! Je hebt een mooi gezin, hebt op latere leeftijd een opleiding gedaan, werkt al jaren in de zorg en doet daarnaast nog zoveel dingen, die je zelf (zie je bericht aan Leatje) wel een beetje bagatelliseert. Het zal best dat het tempo niet zo hoog is en dat je regelmatig moet pauzeren, maar je doet het toch maar allemaal.
Ik begrijp wat je zegt hoor Lientje. Je weet nooit echt wat iemand voelt of denkt. Ik bedoelde het ook niet vervelend naar jou hoor, want ondanks de pijn dingen doen is absoluut niet makkelijk.
Picunia schreef op 28-05-2025 om 15:22:
Och, Lientje, wat klinkt dat verdrietig, ‘meer uit het leven willen halen’. Je was ook nog zo jong, toen je door die hersenaandoening werd getroffen. Maar (en ik wil niet bagataliseren) zie wat je bereikt hebt, met al je beperkingen! Je hebt een mooi gezin, hebt op latere leeftijd een opleiding gedaan, werkt al jaren in de zorg en doet daarnaast nog zoveel dingen, die je zelf (zie je bericht aan Leatje) wel een beetje bagatelliseert. Het zal best dat het tempo niet zo hoog is en dat je regelmatig moet pauzeren, maar je doet het toch maar allemaal.
Lief Picunia. Ja dat is het ook hè. Ik was 21 en dan heb je echt een heel plan voor je leven wat in het duigen valt. En dat valt niet mee te moeten aanpassen en accepteren , zeker op die leeftijd niet. Desalniettemin ben ik wel blij met wat ik bereikt heb hoor. Meer dan ik 10 jaar terug verwacht had. Maar het gevoel wat als....dat blijft altijd een beetje denk ik.
Leatje schreef op 28-05-2025 om 15:47:
Ik begrijp wat je zegt hoor Lientje. Je weet nooit echt wat iemand voelt of denkt. Ik bedoelde het ook niet vervelend naar jou hoor, want ondanks de pijn dingen doen is absoluut niet makkelijk.
Snap dat het niet vervelend naar mij bedoeld is hoor. Het is gewoon dat ik duidelijk wil maken dat ik je gevoel helemaal begrijp maar je ook wil laten inzien dat niet alles wat je ziet of leest ook fantastisch is. En de ene dag gaat het prima. De andere dag een stuk minder. Of zelfs slecht.
Ik had vandaag echt een hele leuke dag. Maar moet dat nu bekopen met behoorlijk veel pijn. Dus heb een poging gedaan wat in huis te doen en zit nu op de bank. Ga me beperken tot eten koken en verder niks meer vandaag. En dan ben ik momenteel niet eens aan het werk en gewoon thuis en heb vakantie. En zelfs dan mijn slechte momenten. Helaas .
Maar een knuffel voor jou leatje. Want het valt idd niet mee.
Heftige verhalen allemaal, heel confronterend ook. Ik merk het ook bij mezelf dat dingen van vroeger confronterend zijn. Ik wil ook nog steeds zoveel.
Over de zenuwblokkade. Over het algemeen begint dat na een paar weken te helpen en werkt dat dan zo'n drie maanden. Maar ik heb op meerdere niveau's klachten en ze kunne maar 1 blokkade per keer geven en idealiter zit daar drie maanden tussen vanwege de medicatie, dus het is een soort doekje voor het bloeden, maar alles wat helpt, helpt.
Fijn dat je een leuke dag hebt gehad vandaag Lientje 
Ik toevallig ook 
Ik ben blij dat ik de rest van de week geen afspraken heb, dan kan ik lekker thuis het e.e.a. doen maar wel op mijn eigen tempo.
sorry alcedo, ik had de verkeerde naam te pakken. Hopelijk begint de blokkade snel te werken. Ik hou er ook van als je een beetje kunt aanrommelen in eigen tempo, geen druk van andere afspraken.
Fijne avond allemaal!
Alcedo schreef op 28-05-2025 om
Fijn dat je een leuke dag hebt gehad vandaag Lientje
Jullie hebben elkaar ontmoet hé?
Ik weet het al een tijdje. In een ander topic had je geschreven dat je een forumster ging ontmoeten en nu een uurtje rijden. Eén plus één is twee. Fijn dat jullie ervan genoten hebben 
Ik ben aan het opruimen en schoonmaken in ons klushuis. Pleegkind is met man een plafond erin aan het maken.
Ik ga straks richting ziekenhuis, mijn zus is eergisteren met spoed opgenomen omdat ze maar bleef overgeven en instortte. Helaas hebben ze nog niet gevonden wat het is.😪