Leven met pijn, kletsend het jaar door.
Een (redelijk) vast groepje forummers, dat pijn heeft door verschillende oorzaken, praat hier al enige tijd met elkaar over het wel en wee van het leven met pijn. Maar ook over andere dingen: wat we zoal doen, ons gezin en werk.
Iedereen is welkom om mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Nieuwe regel: Ga geen sorry zeggen voor je bericht, ga niet zeggen dat je klaagt. Klagen doen we geen van allen, wel even lekker van ons afschrijven.
Toevoeging verwijderd door moderator ivm in strijd met huisregels.
Ik weet niet of dat zo is Dorestad. Mijn man is altijd al best een moeilijk persoon geweest . En afwezig Dus ik weet niet beter dan dat. Ik bedoelde met alles op de rit dat ik eindelijk een beroep had waar ik me goed in voel. Kinderen hebben beide een relatie, huis , en zijn de deur uit. Pleegkind woont in een eigen huis.
Verder blijft mijn leven altijd druk en problematisch vrees ik. Met een man met ongeneeslijke ziekte , kind in transitie die moeizaam verloopt , ouders die achteruit gaan, en een broer die psychisch niet in orde is en problemen veroorzaakt.
En dan alle dingen die er " zomaar " bijkomen. Zoals de ( v )echtscheiding van zus , het misbruik en rechtzaak van dochter. Mijn leven wordt nooit kalm en rustig. Geen idee waarom
Maar dat neemt niet weg dat ik , voor mijn gevoel dan, meer controle over alles had. En het in een ( iets ) rustiger vaarwater was gekomen.
En met balans gevonden hebben, bedoelde ik dat ik met de baan in de zorg meer evenwicht en minder pijn had. Ook balans in wat ik aan ontspanning opzocht. Omdat ik mezelf meer gunde. Want van afhankelijk van man heb ik me de laatste jaren opgewerkt naar onafhankelijk qua financien.
lientje69 schreef op 03-11-2025 om 18:49:
[..]
Hoe gaat het met jou broodjebrie?
Ik ga vanaf morgen weer voorzichtig werken. 2 adresjes dese week, kijken hoe dat gaat.
Vanmorgen was ik bij de fysio, dat was behoorlijk pijnlijk.. maar hopelijk ook wel een goed teken.
ik verwacht ook niet dat je juk van je af wordt genomen. Wel dat dingen die wel te beïnvloeden zijn kunnen veranderen ook al zal het weerstand oproepen. Je lijkt me ontzettend lief en behulpzaam. Voor iedereen om je heen heb je een excuus waarom zij hun deel van de verantwoordelijkheid niet hoeven of kunnen nemen. Volgens mij heb en ben jij nu zelf het grootste excuus. Je dochter staat er wel als ze kan overleggen met anderen (artsen). Ze zou toch ook thuis de afgelopen jaren haar deel kunnen doen. Aan de andere kant: ben jij in staat het toe te laten?
(Geloof me, ik ben geen haar beter. Ik dacht ook dat ik alles moest en kon totdat ik 6.5 jaar geleden tot stilstand ben gekomen)
Broodjebrie schreef op 03-11-2025 om 19:34:
[..]
Ik ga vanaf morgen weer voorzichtig werken. 2 adresjes dese week, kijken hoe dat gaat.
Vanmorgen was ik bij de fysio, dat was behoorlijk pijnlijk.. maar hopelijk ook wel een goed teken.
Doe jij ook maar voorzichtig aan broodjebrie . Rustig en voorzichtig opbouwen hoor!
Broodjebrie schreef op 03-11-2025 om 19:34:
[..]
Ik ga vanaf morgen weer voorzichtig werken. 2 adresjes dese week, kijken hoe dat gaat.
Vanmorgen was ik bij de fysio, dat was behoorlijk pijnlijk.. maar hopelijk ook wel een goed teken.
Dat lijkt me echt veel te snel. Het is niet dat je licht werk doet.
Dorestad schreef op 03-11-2025 om 19:40:
ik verwacht ook niet dat je juk van je af wordt genomen. Wel dat dingen die wel te beïnvloeden zijn kunnen veranderen ook al zal het weerstand oproepen. Je lijkt me ontzettend lief en behulpzaam. Voor iedereen om je heen heb je een excuus waarom zij hun deel van de verantwoordelijkheid niet hoeven of kunnen nemen. Volgens mij heb en ben jij nu zelf het grootste excuus. Je dochter staat er wel als ze kan overleggen met anderen (artsen). Ze zou toch ook thuis de afgelopen jaren haar deel kunnen doen. Aan de andere kant: ben jij in staat het toe te laten?
(Geloof me, ik ben geen haar beter. Ik dacht ook dat ik alles moest en kon totdat ik 6.5 jaar geleden tot stilstand ben gekomen)
Dochter is inmiddels de deur uit. Maar idd. Ergo zei ook al : je moet meer vragen en vaker nee zeggen en dat gaat in eerste instantie weerstand in je omgeving opleveren omdat je altijd maar klaarstond en alles deed.
Voorbeeld: pleegkind was vorige maand zijn overvolle grijze bak vergeten aan de weg te zetten. Deze maand is hij niet thuis ivm werk. Dus hij had mij gevraagd morgenavond zijn bak aan de weg te zetten en woensdag weer terug naar huis te halen. Hij woont op zo'n 13 minuten rijden met de auto. Dat zou dus dinsdag én woensdag een half uur kosten. Uiteraard had Lientje toegezegd dit te doen. Maar nu ben ik dus geveld en lukt dat niet. Ik had toch nog steeds in mijn hoofd het toch maar te doen. Dus vroeg dit weekend: jouw bak moet dinsdag aan de weg hè? Had hij nu een buurjongen geregeld die het zou doen want ik moet eerst herstellen en rust houden.
Dan denk ik: je had ook gelijk je buurjongen kunnen vragen. Maar iedereen komt eerst naar lientje. Want die zegt toch nooit nee en wringt zich in allerlei bochten om het voor elkaar te krijgen. Ten koste van haarzelf. En ja. Dat zal ik dus moeten afleren.
Alcedo schreef op 03-11-2025 om 19:48:
[..]
Dat lijkt me echt veel te snel. Het is niet dat je licht werk doet.
Klopt, daar heb je gelijk in, maar het gaat iets beter en de fysio heeft gezegd, pak het heel voorzichtig aan. Dit heb ik ook duidelijk met werkgever afgesproken. Ik wil het toch gaan proberen.
Deze week ga ik 2 keer 2 uurtjes werken.
O Lientje69, wat super herkenbaar. Het is voor mij véél moeilijker om niet direct toe te zeggen. Ingesleten patronen gaan vanzelf. Juist het anders moeten en willen doen is steeds iets waar ik actief bij na moet denken
Wat naar lientje dat je zo in de put zit. Ik wens je toe dat je de wat minder belangrijke dingen wat wat makkelijker los kan laten. Goed dat je tijd krijgt van de werkgever om tijd om te herstellen.
Broodje brie had jij nou je sleutelbeen gebroken? Werk jij in de tz toevallig, omdat je het hebt over adressen😄. Geen licht werk. Hopelijk gaat het een beetje..
Hier mag ik op gesprek komen na mijn sol. Brief. Waar ik eerst heel erg blij was slaat nu de twijfel toe. Kan ik dit wel, lukt het wel. Stel ik moet toch nog een operatie... dat soort onzekerheden. De stress neemt een loopje met me. We gaan zien wat het wordt...
Leatje schreef op 04-11-2025 om 07:40:
Wat naar lientje dat je zo in de put zit. Ik wens je toe dat je de wat minder belangrijke dingen wat wat makkelijker los kan laten. Goed dat je tijd krijgt van de werkgever om tijd om te herstellen.
Broodje brie had jij nou je sleutelbeen gebroken? Werk jij in de tz toevallig, omdat je het hebt over adressen😄. Geen licht werk. Hopelijk gaat het een beetje..
Hier mag ik op gesprek komen na mijn sol. Brief. Waar ik eerst heel erg blij was slaat nu de twijfel toe. Kan ik dit wel, lukt het wel. Stel ik moet toch nog een operatie... dat soort onzekerheden. De stress neemt een loopje met me. We gaan zien wat het wordt...
Nee en ja, ik werk wel in de tz maar heb rugproblemen momenteel 
Leatje, wat fijn dat je op gesprek mag komen!! En verder niet druk maken over wat als. Eerst maar zien dat je aangenomen wordt. En dan heb je meestal toch eerst een jaarcontract. Stapje voor stapje dan kom je er wel! Succes! Wanneer is je gesprek?
Ik ben vandaag zo vreselijk moe, echt abnormaal. Net of nu alles eruit komt nu ik weet dat ik de tijd krijg om te herstellen. Ik had zo in mijn hoofd om snel weer aan het werk te gaan, maar het gaat gewoon niet. Het is toch wat heftiger geweest dan ik in eerste instantie dacht en heb het onderschat de gevolgen. Dat is erg moeilijk voor me om toe te geven. Ik wil zo veel momenteel maar kan gewoon weinig. Gelukkig komt morgen weer de ergo. Ga toch overleggen of ik niet ook de fysio mag gaan opstarten, want nu ben ik mezelf aan het begeleiden en pushen en best kans dat ik mezelf te veel push. Vrijdag heb ik een afspraak bij de POH , maatschappelijk werk zeg maar. Kan ik ook wel gebruiken. Ik zit mezelf ( nog steeds ) in de weg. Kan het slecht accepteren dat nu eindelijk rust in de tent begon te komen ( nieuwe baan begon enigzins te wennen, kinderen allemaal een eigen plekje, verbouwing grotendeels klaar , rechtzaak achter de rug, man zijn ziekte vrij stabiel enz) me dit weer moet gebeuren . Op een of andere manier trek ik ellende en ongeluk aan lijkt het wel.🥲
Ik ben de gebroken sleutelbeen, Laetje.
Én lekker op vakantie ☀️ nu.
Heb me vanmorgen lekker laten voortduwen in een rolstoel de markt over en een paar tasjes gescoord.
Lientje
