Leven met pijn, kletsend het jaar door.
Een (redelijk) vast groepje forummers, dat pijn heeft door verschillende oorzaken, praat hier al enige tijd met elkaar over het wel en wee van het leven met pijn. Maar ook over andere dingen: wat we zoal doen, ons gezin en werk.
Iedereen is welkom om mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Nieuwe regel: Ga geen sorry zeggen voor je bericht, ga niet zeggen dat je klaagt. Klagen doen we geen van allen, wel even lekker van ons afschrijven.
Toevoeging verwijderd door moderator ivm in strijd met huisregels.
Ik zou eens met de praktijkondersteuner GGZ gaan praten Lientje. Dat lost niets op, maar kan wel opluchten. Deze emoties horen er allemaal bij, het hoort bij de verwerking, maar dat hoef je niet allemaal alleen te doen. 
Ik ben het wel eens met Alcedo. Het kan echt wel helpen om er met een prof over te praten. Je klinkt ook zo verdrietig. Zou een luisterboek iets voor je zijn? Misschien kost dat minder energie. Als je lid bent van de bieb, kun je die gratis krijgen.
Met mij gaat het wel. Ik kan wel iets meer met mijn arm, maar moet er geen gewicht opzetten. Een bord of tijdschrift verplaatsen gaat wel, maar een pan niet.
Alcedo schreef op 02-11-2025 om 11:56:
Ik zou eens met de praktijkondersteuner GGZ gaan praten Lientje. Dat lost niets op, maar kan wel opluchten. Deze emoties horen er allemaal bij, het hoort bij de verwerking, maar dat hoef je niet allemaal alleen te doen.
Daar heb ik as vrijdag een afspraak mee
Picunia schreef op 02-11-2025 om 13:29:
Met mij gaat het wel. Ik kan wel iets meer met mijn arm, maar moet er geen gewicht opzetten. Een bord of tijdschrift verplaatsen gaat wel, maar een pan niet.
Hopelijk dat het snel wat beter gaat, lijkt me heel vervelend! Sterkte
lientje69 schreef op 02-11-2025 om 13:43:
[..]
Daar heb ik as vrijdag een afspraak mee
Dat is fijn.
Zo een gesprek op het werk over mijn reïntegratie. Ik zie er een beetje tegenop. Hoeft denk ik niet want heb een sympathieke manager ( tot nu toe dan in elk geval ) Ik wil heel graag maar ben zomaar bang dat het met niet gaat lukken. Heb nog zó weinig energie en qua kracht is het op kortdurend wat gelukkig wel goed gaat, ook nog niet veel. Over geestelijk zal ik maar helemaal niet beginnen, zit er momenteel behoorlijk doorheen.
lientje69 schreef op 03-11-2025 om 08:42:
Zo een gesprek op het werk over mijn reïntegratie. Ik zie er een beetje tegenop. Hoeft denk ik niet want heb een sympathieke manager ( tot nu toe dan in elk geval ) Ik wil heel graag maar ben zomaar bang dat het met niet gaat lukken. Heb nog zó weinig energie en qua kracht is het op kortdurend wat gelukkig wel goed gaat, ook nog niet veel. Over geestelijk zal ik maar helemaal niet beginnen, zit er momenteel behoorlijk doorheen.
Sterkte Lientje
Picunia schreef op 02-11-2025 om 13:29:
Met mij gaat het wel. Ik kan wel iets meer met mijn arm, maar moet er geen gewicht opzetten. Een bord of tijdschrift verplaatsen gaat wel, maar een pan niet.
Ik kon vanaf dag 1 wel eten koken, maar geen pannen tillen, laat staan afgieten.
Inmiddels is het 17 dgn geleden en ik kan nu zonder alles bijelkaar te schreeuwen kleding aantrekken.
Kun je es proberen op met je vingers tegen een deur/muur op te gaan klimmen?
Dat vind ik tot nog toe de beste oefening.
Zonder mitella is volgens mij ook beter, wordt minder/niet stijf.
En zonder een ondersteunende kussen ben ik nog nergens.
Lang leve de vakantie, ik hoef helemaal niets.
Noglangnietjarig schreef op 03-11-2025 om 12:35:
[..]
Ik kon vanaf dag 1 wel eten koken, maar geen pannen tillen, laat staan afgieten.
Inmiddels is het 17 dgn geleden en ik kan nu zonder alles bijelkaar te schreeuwen kleding aantrekken.
Kun je es proberen op met je vingers tegen een deur/muur op te gaan klimmen?
Dat vind ik tot nog toe de beste oefening.
Zonder mitella is volgens mij ook beter, wordt minder/niet stijf.
En zonder een ondersteunende kussen ben ik nog nergens.
Lang leve de vakantie, ik hoef helemaal niets.
Ik had toen mijn schouder gebroken was een katrol aan de trap bevestigd. Met een touw erover heen en 2 handvatten ( gewoon stukjes hout. ) . Dan ging ik daaronder staan en trok zo mijn arm voorzichtig omhoog tot het pijn ging doen. Dan weer naar beneden. Dit deed ik 2 maal per dag een aantal keer op advies van de fysio. Zo kon ik oefenen met bewegen zonder het heel erg te belasten. Als ik hoger kon draaide ik het draad gewoon een aantal keer om het houtje heen.
hoe ging het gesprek op het werk Lientje?
Noglangnietjarig schreef op 03-11-2025 om 16:42:
hoe ging het gesprek op het werk Lientje?
Goed. Ik had een slechte weekend en vandaag is ook niet best. Liep nogal moeilijk. Eerlijk gezegd zou ik het nu ook nog niet aankunnen om te werken. Zou wel nog aansluiten bij 2 cursussen maar óók daar ben in overleg met de manager afgehaald. Ik kan in alle rust aan mijn herstel werken. Manager was gelukkig begripvol en zag ook wel dat het nog niet gaat.
Woensdag weer ergo , dan ga ik overleggen of het verstandig is al een fysio in te schakelen om aan mijn kracht te werken. Mijn been doet het kortdurend prima maar bij wat langer lopen ( lees vanaf zo'n 200 meter ) gaat het moeilijker. Vrijdag voor het eerst naar de POH. Hopelijk gaat dat me ook wat brengen qua verwerking. Ik heb het er moeilijk mee, huil veel.
fijn lientje, dat je manager begripvol is. Verstandig om nog even niet te gaan werken
Broodjebrie schreef op 03-11-2025 om 17:54:
fijn lientje, dat je manager begripvol is. Verstandig om nog even niet te gaan werken
Hoe gaat het met jou broodjebrie?
ik denk Lientje69 dat de hersenbloedingen slechts voor een deel verantwoordelijk zijn voor jouw "staat van zijn". Je schreef een paar dagen geleden dat je het net allemaal redelijk op de rit had. Zoiets. Mijn beeld (en dat hoeft niet de waarheid te zijn) van wat jij hier schrijft is echter anders. Ik zou je gunnen dat je je juk van de afgelopen jaren blijvend lichter kunt maken. En dat jullie thuis in staat zijn om tot afspraken te komen die zorgen voor betere balans.