Is vreemdgaan ok?
N. a. v. het minnaressentopic wil ik graag de discussie opengooien. Is het ok om vreemd te gaan (om welke reden dan ook), of niet?
Wie is er verantwoordelijk voor het vreemdgaan, alleen de persoon met een relatie, of ook de ander die het vreemdgaan faciliteert, maar zelf single is?
Heb jij zelf ervaring met vreemdgaan? Wat was je achterliggende motief? Kon je het naar jezelf verantwoorden en kon je jezelf nog recht aankijken in de spiegel? Of begon het toch te knagen naar verloop van tijd? Of was jij degene die werd bedonderd, hoe kwam je erachter? Hoe liep het af?
Peiling
Is vreemdgaan ok?
Bonietob schreef op 24-08-2021 om 23:36:
[..]
En wat bedoel je met zelfinzicht dan? Is dat uitsluitend inzicht in het thema “onveilige hechting” of kan het ook gewoon dat je zonder al die wijsheid besluit om zoiets niet meer te doen, omdat je je achteraf bedenkt dat je er een puinhoop van hebt gemaakt en dat gewoon nooit meer wil doen, zonder sessies bij een psycholoog waarbij je in je jeugd gaat graven?
Als je zelf begrijpt waarom je de dingen doet zoals je ze doet of hebt gedaan dan leg je een betere basis voor verandering.
Iedereen bewandeld zijn eigen pad om te groeien en te veranderen.
Door steeds maar op die groep seriële vreemdgangers te hameren, door te stellen dat als je vreemdgaat je dan dus nooit meer te vertrouwen bent, dat er in de meeste gevallen een problematiek en zichzelf herhalende dynamiek aan ten grondslag ligt, komt het op mij over alsof er een groep buiten beschouwing wordt gelaten. En daarmee doel ik op de mensen die het eenmalig doen en op basis daarvan de conclusie trekken “never again”.
klopt over die groep heb ik het niet.
Het zou in die zin iedereen kunnen overkomen en zegt mij verder niet zoveel.
het is denk ik wel een misvatting dat je dingen voorkomt als je weet wat de oorzaak is.
Geronimo3 schreef op 24-08-2021 om 23:54:
[..]
Niemand vindt het leuk als de partner maar 1 keer vreemdgaat en dat jij die ene bent. Het is veel minder kwetsend als we vreemdgangers bestempelen als "ongeneeslijk", dan ligt het in ieder geval nooit aan jezelf en heeft (ex)partner gewoon een "handicap".
De meeste stoppen er een keer mee, het voordeel van vreemdgaan is dat je in ieder geval weet wat je wel en niet wil in een relatie.
Het lijkt mij dat het sowieso nooit aan de bedrogen persoon ligt maar 100% aan de vreemdganger
BlueHeart schreef op 25-08-2021 om 06:15:
[..]
Het lijkt mij dat het sowieso nooit aan de bedrogen persoon ligt maar 100% aan de vreemdganger
Er zijn in dit topic verschillende situaties genoemd waarin ook de bedrogene naar zichzelf zou mogen kijken. Als je -als monogame partners- je lief seks ontzegt om wat voor reden dan ook en je partner gaat vreemd, dan ligt de verantwoordelijkheid voor het vreemdgaan beslist bij de partner maar de bedrogene kent ook een verantwoordelijkheid.
Dus nooit... mwoah, ben ik het niet helemaal mee eens.
Roodkapjeendewolf schreef op 24-08-2021 om 23:16:
[..]
Julia heeft wel een punt. Een grote groep vreemdgangers blijven hangen in hetzelfde patroon. We kennen ze toch allemaal? Het is ook lastig om hiervan los te komen. Ik geloof zeker dat mensen kunnen veranderen op dit vlak. Ik ben zelf het bewijs.
Het start wel met zelfinzicht. Een betere relatie is een nieuwe start maar zal je niet vanzelf monogaam houden.
Ik denk echt dat het eenzelfde patroon is als een verslaving. Je kunt er vanaf komen, maar een terugval ligt altijd op de loer en het is altijd iets om rekening mee te blijven houden voor de persoon zelf, maar ook voor de omgeving.
Julali, waar haal je je ideeën vandaan? Je poneert ze hier met een stelligheid waar ik en velen met mij van staan te kijken. Nu weer dat vreemdgaan volgens jou op verslaving lijkt. Een terugval ligt altijd op de loer? Hoe weet je dat zo stellig? Je moet er altijd rekening mee houden? Ook de omgeving? Really?
Wat wil je nu eigenlijk met dit topic? Je eigen ideeën spuien en het welles/nietes voortzetten, of wil je er ook echt andere inzichten van opdoen?
Rooss4 schreef op 25-08-2021 om 08:18:
[..]
Er zijn in dit topic verschillende situaties genoemd waarin ook de bedrogene naar zichzelf zou mogen kijken. Als je -als monogame partners- je lief seks ontzegt om wat voor reden dan ook en je partner gaat vreemd, dan ligt de verantwoordelijkheid voor het vreemdgaan beslist bij de partner maar de bedrogene kent ook een verantwoordelijkheid.
Dus nooit... mwoah, ben ik het niet helemaal mee eens.
Als mijn man nu ineens nooit meer seks wil, dan zou dat een onderwerp zijn waarover ik in contact wil blijven met hem. Als het echt over langere termijn duidelijk wordt dat het nooit meer gaat gebeuren en hij ook niet wil dat ik met iemand anders seks heb, dan zou het voor mij een reden zijn om de relatie te verbreken.
Het zou me veel pijn doen natuurlijk, maar een leven zonder seks wil ik niet voor mezelf, daar ben ik duidelijk in. Ik zou dan mijn best doen de relatie goed te houden en de allerbeste ouders te zijn voor onze kinderen.
Vreemdgaan zou in ieder geval geen optie zijn. Daarmee saboteer je de relatie en die is voor mij het allerbelangrijkste. Dit komt mede omdat we ouders zijn en dus voor altijd samen de verantwoordelijkheid dragen over onze kinderen.
Maar ook voordat we kinderen hadden zou ik nooit overgaan op vreemdgaan, dan zou ik de relatie hebben verbroken en dan wens je elkaar het beste met de verlangens en wensen die een ieder heeft. Je bent er dan achtergekomen dat je niet (meer) bij elkaar past.
Rooss4 schreef op 25-08-2021 om 08:18:
[..]
Er zijn in dit topic verschillende situaties genoemd waarin ook de bedrogene naar zichzelf zou mogen kijken. Als je -als monogame partners- je lief seks ontzegt om wat voor reden dan ook en je partner gaat vreemd, dan ligt de verantwoordelijkheid voor het vreemdgaan beslist bij de partner maar de bedrogene kent ook een verantwoordelijkheid.
Dus nooit... mwoah, ben ik het niet helemaal mee eens.
Weet jij veel waarom de bedrogene de partner seks onthoudt? Wat een k-smoes om vreemd "te mogen gaan" zeg!
Poezie schreef op 25-08-2021 om 08:31:
[..]
Weet jij veel waarom de bedrogene de partner seks onthoudt? Wat een k-smoes om vreemd "te mogen gaan" zeg!
Dat weet de partner als hij of zij daar een gespreksonderwerp van maakt maar de ervaring leert dat dat vaak heel lastig is.
Het is geen kutsmoes om vreemd te gaan, het gaat over verantwoording. Toen ik om en rond mijn zwangerschap en bevalling geen zin had in seks (een jaar!!) voelde ik me daar wel degelijk verantwoordelijk voor en dat lijkt me terecht. Ik heb daar toentertijd een gespreksonderwerp van gemaakt maar dat vond ik niet makkelijk. Ik kan me best voorstellen dat het niet aangesneden wordt en dat de "vergeten" partner zijn gerief buiten de deur zoekt.
Julali schreef op 25-08-2021 om 08:31:
[..]
Als mijn man nu ineens nooit meer seks wil, dan zou dat een onderwerp zijn waarover ik in contact wil blijven met hem.
En je kunt je op geen énkele wijze voorstellen dat het niet voor iedereen even makkelijk is om dit onderwerp aan te snijden?
Heb jij echt het inlevingsvermogen van een uitje?
Julali schreef op 25-08-2021 om 08:31:
[..]
Als mijn man nu ineens nooit meer seks wil, dan zou dat een onderwerp zijn waarover ik in contact wil blijven met hem. Als het echt over langere termijn duidelijk wordt dat het nooit meer gaat gebeuren en hij ook niet wil dat ik met iemand anders seks heb, dan zou het voor mij een reden zijn om de relatie te verbreken.
Het zou me veel pijn doen natuurlijk, maar een leven zonder seks wil ik niet voor mezelf, daar ben ik duidelijk in. Ik zou dan mijn best doen de relatie goed te houden en de allerbeste ouders te zijn voor onze kinderen.
Vreemdgaan zou in ieder geval geen optie zijn. Daarmee saboteer je de relatie en die is voor mij het allerbelangrijkste. Dit komt mede omdat we ouders zijn en dus voor altijd samen de verantwoordelijkheid dragen over onze kinderen.
Maar ook voordat we kinderen hadden zou ik nooit overgaan op vreemdgaan, dan zou ik de relatie hebben verbroken en dan wens je elkaar het beste met de verlangens en wensen die een ieder heeft. Je bent er dan achtergekomen dat je niet (meer) bij elkaar past.
Ja ja, allemaal heel mooi, maar je weet niet wat je echt zou doen, want je hebt de situatie niet bij de hand gehad he.
Nee, ik vind liegen en bedriegen helemaal niet ok. Maar jouw hoge paard vind ik net zo erg.
Julali schreef op 24-08-2021 om 21:47:
[..]
Omdat ik dat niet wist. Maar ze hebben een open relatie begrijp ik nu, dus dan maakt het sowieso niet zoveel uit.
Maar daarmee doe je de aanname dat je in een open relatie niet vreemd kan gaan. Terwijl dat natuurlijk net zo goed kan.
Een open relatie betekent zelden een vrijbrief om het zomaar met iedereen te doen.
Julali schreef op 25-08-2021 om 08:24:
[..]
Ik denk echt dat het eenzelfde patroon is als een verslaving. Je kunt er vanaf komen, maar een terugval ligt altijd op de loer en het is altijd iets om rekening mee te blijven houden voor de persoon zelf, maar ook voor de omgeving.
Maar dat hangt toch geheel af vam de initiële reden tot vreemd gaan?
Bij iemand die het enkel en alleen doet voor de spanning, kan ik mij dat voorstellen. Maar vaak is de reden anders of complexer dan dat.
Rooss4 schreef op 25-08-2021 om 08:43:
[..]
Dat weet de partner als hij of zij daar een gespreksonderwerp van maakt maar de ervaring leert dat dat vaak heel lastig is.
Het is geen kutsmoes om vreemd te gaan, het gaat over verantwoording. Toen ik om en rond mijn zwangerschap en bevalling geen zin had in seks (een jaar!!) voelde ik me daar wel degelijk verantwoordelijk voor en dat lijkt me terecht. Ik heb daar toentertijd een gespreksonderwerp van gemaakt maar dat vond ik niet makkelijk. Ik kan me best voorstellen dat het niet aangesneden wordt en dat de "vergeten" partner zijn gerief buiten de deur zoekt.
Het is wel een kutsmoes, als je je mond niet open trekt als je ontevreden bent en het "dan maar" lijdzaam buiten de deur zoekt ben je ontzettend slappe hap.
Roodkapjeendewolf schreef op 25-08-2021 om 00:29:
[..]
klopt over die groep heb ik het niet.
Waarom eigenlijk niet?