Is vreemdgaan ok?
N. a. v. het minnaressentopic wil ik graag de discussie opengooien. Is het ok om vreemd te gaan (om welke reden dan ook), of niet?
Wie is er verantwoordelijk voor het vreemdgaan, alleen de persoon met een relatie, of ook de ander die het vreemdgaan faciliteert, maar zelf single is?
Heb jij zelf ervaring met vreemdgaan? Wat was je achterliggende motief? Kon je het naar jezelf verantwoorden en kon je jezelf nog recht aankijken in de spiegel? Of begon het toch te knagen naar verloop van tijd? Of was jij degene die werd bedonderd, hoe kwam je erachter? Hoe liep het af?
Peiling
Is vreemdgaan ok?
-Nienke- schreef op 07-08-2021 om 20:26:
Net als Justagirly ben ik ook eens vreemgegaan aan het einde van een lange relatie. Ook dat kwam uit en betekende het definitieve einde van m’n relatie. Ik heb me wel lang schuldig gevoeld dat ik het niet netter heb beëindigd, maar ergens durfde ik dat niet en heb ik het wellicht bewust uit laten draaien op dit einde. Het heeft voor veel ellende erna gezorgd, want de verhoudingen met ex waren (begrijpelijkerwijs) hierdoor zo gemankeerd dat er geen gesprek meer mogelijk was en dat is nogal vervelend als je samen een huis bezit.
In mijn periode als vrijgezel heb ik een wat langere tijd een (seksuele) relatie gehad met een getrouwde man, zonder medeweten van z’n vrouw. Ook daar heb ik me best naar over gevoeld na afloop.
Inmiddels ben ik 10 jaar ouder, een heel stuk wijzer en ga ik ervanuit dat ik van bovenstaande dusdanig veel geleerd heb ik me er een volgende keer niet meer aan waag.
Ik heb overigens geen uitgesproken veroordelende houding ten aanzien van vreemdgaan, dus heb de poll niet ingevuld. Die is me te zwart-wit.
Bij mij was dat, besefte ik veel later pas, inderdaad ook onbewust bewust.
En iemand zei, mezelf iets beters gunnen, maar we hebben ook kinderen en we zijn daarna (na een bak drama en ellende, en ik verdien daarvoor ook geen schoonheidsprijs) weer een tijd dolverliefd geweest, hebben echt bewust opnieuw voor elkaar gekozen.
Ik kan ook niet zeggen dat ik geen vertrouwen heb in hem. Ik ben daar niet mee bezig en dus ook niet bang voor. Ik heb dit wel verwerkt en achter me gelaten hoor, het ligt gewoon al ver achter ons.
Alleen ergens diep van binnen vind ik het toch zonde van ons, onze liefde, de relatie, ons "verhaal ".
Karma? Weleens gedacht hahaha.
Nee het is zeker niet oke, je hoeft het maar aan te geven en je kunt gaan en staan waar je wilt. Geen reden om stiekem te doen en het niet alleen voor je partner maar ook nog voor jezelf moeilijker te maken.
Nee, vreemdgaan is niet oké.
Vreemdgaan is een ander bewust bedriegen. Iemand van wie je hoort te houden. Dat doe je niet en als je dat wel wil doen, dan verbreek je eerst maar je relatie.
Zelf ben ik nooit vreemd gegaan en voor zover ik weet ben ik ook nooit de andere partij geweest. Het voorstel is me weleens gedaan, maar daar heb ik voor bedankt. Dat was best wel een hufter.
Met grote interesse dit gevolgd. Maar even puur wetenschappelijk gezien, wij als mens stammen af van de apen. Er zijn stromingen die dat ontkennen, maar laten we even aannemen dat dat klopt. Deze tak van de evolutie staat niet bekend om de monogamie. Zeker, er zijn diersoorten die monogamie kennen, maar de meeste zijn vogels… We zitten als mens wat dat betreft in de verkeerde tak. Bonobo’s gebruiken seks juist om sociale banden te versterken, niet alleen met hun partner…
Bij het ontstaan van een maatschappij kwamen er opeens ook allerlei regels, in de historie vaak religieus gerelateerd: gij zult niet een anders vrouw begeren. Wel frappant dat in deze zin alleen ‘vrouw’ wordt genoemd. Waarom? Vrouwen zijn nou eenmaal waardevoller voor het voortbestaan van de mens, of voor de kerkgemeenschap zoals je wilt.
In de woestijn in Afrika & het Midden-Oosten zijn vrouwen die kinderen kunnen baren schaars, niet vreemd dat religies uit die regionen juist zo gefocust zijn op monogamie.
Maar ‘in the end’ is het tegennatuurlijk. En daar kun je van alles van vinden, maar evolutionaire ontwikkeling is - nog steeds - sterker dan maatschappelijke ontwikkeling.
Maar dan even concreet: als mijn vrouw vreemd zou gaan is dat voor mij niet per definitie einde relatie, andersom wel, volgens haar stelling. Dus alle evolutionaire ontwikkelingen gooi ik dan maar even over boord? Geen zorgen, dat doe ik wel, maar dat betekent niet dat ze voor altijd verdwenen zijn.
Valdemar schreef op 07-08-2021 om 22:21:
[..]
Heel beredeneerd.
Volgens mij gebeurd er veel overspel zonder al deze planning, in the heat of the moment, zonder al te veel nadenken en is niemand er immuun voor.
Dacht ik vroeger ook. Juist door verhalen als op dat topic te lezen van inzicht veranderd. 1 keer een misstap okee, maar niet iedereen is in staat & bereid om langdurig een geheime affaire te hebben.
Malibu2 schreef op 08-08-2021 om 00:17:
Nee, vreemdgaan is niet oké.
Vreemdgaan is een ander bewust bedriegen. Iemand van wie je hoort te houden. Dat doe je niet en als je dat wel wil doen, dan verbreek je eerst maar je relatie.
Zelf ben ik nooit vreemd gegaan en voor zover ik weet ben ik ook nooit de andere partij geweest. Het voorstel is me weleens gedaan, maar daar heb ik voor bedankt. Dat was best wel een hufter.
Nou dit dus. Ik heb eerder aangegeven dat ik bij vreemdgaan alleen degene met de vaste relatie schuldig acht, maar eigenlijk kom ik hier op terug. Als je sex hebt met een man/vrouw waarvan je weet dat hij/zij bezet is is je eigen moreel kompas niet fris.
Je bent niet rechtstreeks verantwoordelijk naar de bedrogen partij, maar je leent je wel voor het foute gedrag van de betreffende hufter.
BeertjeColargol schreef op 07-08-2021 om 21:46:
Ik had bij dit topic een voorgevoel dat lijkt uit te komen, namelijk dat de vreemdgangers van het topic Minnaar zich hier niet laten zien. Het zou leuk zijn als ze zich hier ook vertonen en komen uitleggen waarom ze hun gedrag kennelijk acceptabel vinden.
Uitleggen? Vertonen? Kennelijk acceptabel?
Uit jouw hele bericht spreekt zoveel afkeuring dat een gesprek weinig zin heeft, je hebt ze toch al veroordeeld. Iemand anders noemde het zelfs “moreel gemankeerde mensen”…waarom? Dat soort aanvallen zijn totaal niet nodig en staan een gesprek alleen maar in de weg.
Prima om een topic te openen als je wilt discussiëren over vreemdgaan, maar dan moet je ook bereid zijn om te luisteren naar de andere kant, om je eigen mening eventueel te herzien en om de ander in diens waarde te laten. Bij een aantal forummers hier mis ik die open houding, maar wat me vooral tegenstaat is de kennelijke behoefte om een ander op de brandstapel te zien.
Piratenkoningin schreef op 07-08-2021 om 20:01:
[..]
In mijn relatie ligt de situatie tussen deze twee opties in en ik vind het enorm ingewikkeld. Door allerlei redenen kan en/of wil ik soms heel lange tijd geen seks hebben met partner. Ik heb een paar keer tegen hem gezegd dat we het daarover moeten hebben, of en in welke vorm hij eventueel die behoefte bij een of meer anderen zou kunnen vervullen. Ik vind dat ik hem die mogelijkheid moet geven en tegelijk weet ik nog niet of ik dat ook op kan brengen. Vandaar dat ik erover wil praten. Zijn reactie is steeds dat hij dat niet wil, dat hij behoefte heeft aan seks/intimiteit met mij. Lief natuurlijk, maar helaas niet de realiteit. De afgelopen jaren heb ik inmiddels drie keer ontdekt dat hij (eenmalig) vreemd is gegaan. Dat zal misschien nog vaker gebeurd zijn, hoewel hij een enorme kluns blijkt in het verbergen ervan.
Ik begrijp dat hij in deze situatie vreemdgaat en tegelijk doet het me enorm pijn. Toch denk ik dat als we er open over zouden kunnen praten, dat ik er wellicht een weg in zou kunnen vinden qua emoties. Helaas lijkt hij te vinden dat hij mij hoe dan ook trouw moet blijven en zichzelf vervolgens keihard hard te veroordelen als dat mislukt.
Het is voor mij in deze specifieke omstandigheden tot nu toe geen reden geweest om de relatie te verbreken. Ik hoop wel heel erg dat een open gesprek hierover binnenkort mogelijk wordt, want nog een keer de stress van ontdekking, liegen, gedoe; ik weet niet of ik dat trek.
Want ontzettend naar voor je. Kun je toch niet proberen aan je man voor te stellen samen in therapie te gaan bij een sexuoloog? Ook voor jezelf?
Jillz schreef op 07-08-2021 om 23:06:
Ik ben nog nooit vreemd gegaan. Wel over een periode van ongeveer zes jaar drie verschillende vriendinnen van één man bedrogen. Niet chic, maar ik zag het toch vooral als zijn probleem.
Ik was in die tijd niet toe aan een vaste relatie. En tegelijkertijd ben ik ook niet van de one night stands. Deze man was van het type dat altijd vreemd gaat. Ik had een goede klik met hem en in het begin waren we beide vrijgezel. En al snel werd hij mijn vaste scharrel. De eerste keer verzweeg hij dat hij een vriendin had. Toen ik er achter kwam heb ik afstand genomen en toch bleef hij proberen. Uiteindelijk heeft hij haar met een ander bedrogen en niet veel later was die vriendin exit.
Bij de volgende vriendinnen heb ik me daar minder van aangetrokken. Hij ging toch wel vreemd en ik vond de stabiliteit van een vaste scharrel wel fijn. In die periode heb ik ook een aantal keer gedate en een relatie gehad en dan stopte ik er wel mee. Hoe vaak hij dan ook probeerde, voor mij is zelf vreemd gaan echt een absolute no go.
Inmiddels heb ik een vaste relatie en al vanaf de eerste date heb ik het contact verbroken. Als mijn partner vreemd zou gaan dan zou ik dat hem aanrekenen. Ook als hij dronken is en de vrouw in kwestie het zou uitlokken. Ik ben heel zwart wit de vreemdganger heeft wat mij betreft altijd de schuld.
Wat lijkt me dat een heerlijk leven zeg, wanneer je zelf nooit verantwoording hoeft af te leggen. En dan ook nog eens de moraalridder uit gaan hangen. Knap hoor. Hoe doe je dat?
DanGun schreef op 08-08-2021 om 08:11:
[..]
Wat lijkt me dat een heerlijk leven zeg, wanneer je zelf nooit verantwoording hoeft af te leggen. En dan ook nog eens de moraalridder uit gaan hangen. Knap hoor. Hoe doe je dat?
Ik dacht hetzelfde, willens en wetens seks hebben met iemand in een relatie maakt jou net zo hufterig en achterbaks als de vreemdganger zelf, erger zelfs nog
Cygnus schreef op 08-08-2021 om 04:16:
Met grote interesse dit gevolgd. Maar even puur wetenschappelijk gezien, wij als mens stammen af van de apen. Er zijn stromingen die dat ontkennen, maar laten we even aannemen dat dat klopt. Deze tak van de evolutie staat niet bekend om de monogamie. Zeker, er zijn diersoorten die monogamie kennen, maar de meeste zijn vogels… We zitten als mens wat dat betreft in de verkeerde tak. Bonobo’s gebruiken seks juist om sociale banden te versterken, niet alleen met hun partner…
Bij het ontstaan van een maatschappij kwamen er opeens ook allerlei regels, in de historie vaak religieus gerelateerd: gij zult niet een anders vrouw begeren. Wel frappant dat in deze zin alleen ‘vrouw’ wordt genoemd. Waarom? Vrouwen zijn nou eenmaal waardevoller voor het voortbestaan van de mens, of voor de kerkgemeenschap zoals je wilt.
In de woestijn in Afrika & het Midden-Oosten zijn vrouwen die kinderen kunnen baren schaars, niet vreemd dat religies uit die regionen juist zo gefocust zijn op monogamie.
Maar ‘in the end’ is het tegennatuurlijk. En daar kun je van alles van vinden, maar evolutionaire ontwikkeling is - nog steeds - sterker dan maatschappelijke ontwikkeling.
Maar dan even concreet: als mijn vrouw vreemd zou gaan is dat voor mij niet per definitie einde relatie, andersom wel, volgens haar stelling. Dus alle evolutionaire ontwikkelingen gooi ik dan maar even over boord? Geen zorgen, dat doe ik wel, maar dat betekent niet dat ze voor altijd verdwenen zijn.
Wat dat betreft zijn mensen in de kern ook moordenaars en verkrachters, maar daarin kunnen de meeste mensen zich inmiddels aardig bedwingen (gelukkig maar!)
Ik ontken niet dat wij seksuele driften hebben die ruimer zijn dan 1 monogame relatie, maar wel dat wij nog altijd precies zo zijn als apen. We zijn geëvolueerd en dat houdt allerlei zaken in, waaronder dat wij niet moordend en verkrachtend door het leven gaan en iedereen pakken waar we zin in hebben.
Cygnus schreef op 08-08-2021 om 04:16:
Met grote interesse dit gevolgd. Maar even puur wetenschappelijk gezien, wij als mens stammen af van de apen. Er zijn stromingen die dat ontkennen, maar laten we even aannemen dat dat klopt. Deze tak van de evolutie staat niet bekend om de monogamie. Zeker, er zijn diersoorten die monogamie kennen, maar de meeste zijn vogels… We zitten als mens wat dat betreft in de verkeerde tak. Bonobo’s gebruiken seks juist om sociale banden te versterken, niet alleen met hun partner…
Bij het ontstaan van een maatschappij kwamen er opeens ook allerlei regels, in de historie vaak religieus gerelateerd: gij zult niet een anders vrouw begeren. Wel frappant dat in deze zin alleen ‘vrouw’ wordt genoemd. Waarom? Vrouwen zijn nou eenmaal waardevoller voor het voortbestaan van de mens, of voor de kerkgemeenschap zoals je wilt.
In de woestijn in Afrika & het Midden-Oosten zijn vrouwen die kinderen kunnen baren schaars, niet vreemd dat religies uit die regionen juist zo gefocust zijn op monogamie.
Maar ‘in the end’ is het tegennatuurlijk. En daar kun je van alles van vinden, maar evolutionaire ontwikkeling is - nog steeds - sterker dan maatschappelijke ontwikkeling.
Maar dan even concreet: als mijn vrouw vreemd zou gaan is dat voor mij niet per definitie einde relatie, andersom wel, volgens haar stelling. Dus alle evolutionaire ontwikkelingen gooi ik dan maar even over boord? Geen zorgen, dat doe ik wel, maar dat betekent niet dat ze voor altijd verdwenen zijn.
Interessant. Eén zin viel me op, "volgens haar stelling". Bedoel je daarmee dat je verwacht dat het uiteindelijk wel los zal lopen? Of is het wel degelijk einde relatie, maar hoe past dat dan in de theorie dat monogamie tegennatuurlijk is? Dan lijken er meer dingen te spelen, zoals vertrouwen en het gevoel niet meer geliefd te zijn.
FordPrefect schreef op 08-08-2021 om 06:53:
[..]
Dacht ik vroeger ook. Juist door verhalen als op dat topic te lezen van inzicht veranderd. 1 keer een misstap okee, maar niet iedereen is in staat & bereid om langdurig een geheime affaire te hebben.
Ik vind daar een groot verschil tussen zitten. Dat je in the heat of the moment, met wat borrels te veel op in een vlaag van verstandsverbijstering iets impulsiefs doet, kan ik me nog voorstellen (al drink ik zelf geen druppel alcohol en ben ik er altijd met mijn volledige bewustzijn bij, dus zou het mij niet overkomen).
Maar contact houden en weer afspreken en nog een keer, hotels boeken, smoesjes verzinnen en zo een web van leugens spannen om je partner moedwillig en bij je volle verstand te bedriegen? Dat is van een heel andere orde.
Dat eerste zou ik kunnen vergeven als mijn partner het direct zou opbiechten, dat tweede zou ik niet kunnen vergeven, want dat duidt op een doortrapt en leugenachtig karakter. Ik geloof niet dat wanneer je daartoe in staat bent, dat je dan nog kunt veranderen. Het zou in ieder geval niet mijn ding zijn om daar op te gaan zitten wachten, dan is het einde verhaal, want vertrouwen kan ik je dan echt niet meer.
BlueHeart schreef op 08-08-2021 om 08:18:
[..]
Ik dacht hetzelfde, willens en wetens seks hebben met iemand in een relatie maakt jou net zo hufterig en achterbaks als de vreemdganger zelf, erger zelfs nog
Erger nog… Ik snap nooit zo goed hoe de partij die geen monogamie heeft afgesproken, niet s avonds tegen jou aan kruipt na net op een ander gelegen te hebben en niet jou in je ogen aankijkt en zegt dat er alleen van jou gehouden wordt de foutste partij is.
Ik heb afspraken met mijn man. Als hij vreemd gaat ben ik gekwetst door hem.
Pytha123 schreef op 08-08-2021 om 08:42:
[..]
Erger nog… Ik snap nooit zo goed hoe de partij die geen monogamie heeft afgesproken, niet s avonds tegen jou aan kruipt na net op een ander gelegen te hebben en niet jou in je ogen aankijkt en zegt dat er alleen van jou gehouden wordt de foutste partij is.
Ik heb afspraken met mijn man. Als hij vreemd gaat ben ik gekwetst door hem.
Dus als je beste (vrijgezelle) vriendin je man verleidt treft haar 0 blaam in jouw ogen? In de mijne niet, als ik als vrijgezel ga proberen de vriendinnen van mn vrienden te verleiden tot vreemdgaan ben ik net zo schuldig. Want ik weet dat ze in een relatie zitten. Dan ga ik niet met droge ogen beweren dat alleen de vreemdganger schuldig is want ik heb vreemdgaan mogelijk gemaakt.