Is vreemdgaan ok?
N. a. v. het minnaressentopic wil ik graag de discussie opengooien. Is het ok om vreemd te gaan (om welke reden dan ook), of niet?
Wie is er verantwoordelijk voor het vreemdgaan, alleen de persoon met een relatie, of ook de ander die het vreemdgaan faciliteert, maar zelf single is?
Heb jij zelf ervaring met vreemdgaan? Wat was je achterliggende motief? Kon je het naar jezelf verantwoorden en kon je jezelf nog recht aankijken in de spiegel? Of begon het toch te knagen naar verloop van tijd? Of was jij degene die werd bedonderd, hoe kwam je erachter? Hoe liep het af?
Peiling
Is vreemdgaan ok?
Naar mijn idee gaat het echt om een moreel kompas. Wie wil je zijn? Dat staat los van je recht of wat anderen doen.
Vreemdgaan speelt zich grotendeels in het geheim af waardoor het makkelijk is om je moreel en geweten te sussen. Wat niet in het licht komt bestaat niet.
Pas als het geheim aan het licht komt ervaar je de consequenties van je gedrag en kom je weer in contact met je geweten en bijkomende schuldgevoelens.
Dat geldt voor de gene de vreemdgaat maar ook de gene die faciliteert.
Als een affaire uitkomt reageren mensen meestal ook afkeurend voor de gene die faciliteert. Die impact kan groter zijn dan je van te voren denkt.
A.Pret schreef op 23-09-2021 om 09:54:
Maar gaat het altijd alleen maar om het vreemd willen gaan? Alleen maar om die drive? Alsof je zomaar van de ene, weigerende faciliteerder, naar de andere, die dat wel wil, gaat?
Eh... ja. Ik denk van wel. Het zal vast hier en daar wel een keer voorkomen dat je beseft dat je je ware liefde tegen het lijf bent gelopen, terwijl je helaas al aan een ander gebonden bent (en meestal verlaat je dan je partner om met je minnaar verder te gaan). Maar vaak is het vreemdgaan (en dat je daardoor het gevoel krijgt dat je echt leeft, de spanning, de romantiek) wel de bevrediging van een behoefte in jezelf - wat eigenlijk alles met jezelf en de dingen die je mist te maken heeft en niet zoveel met hoe die andere persoon is. En ja, ik geloof echt dat als persoon A 'nee' zegt, je dan ook prima je lusten kan botvieren bij persoon B. Een beetje chemie en een hele hoop projectie... Veel meer is er niet voor nodig denk ik, als je eenmaal al mentaal zover bent dat je dusdanig losgekoppeld bent van je partner.
Met heksenjacht doel ik overigens ook op het harde oordeel waar minnaars aan onderworpen worden. Je wordt geacht je diep te schamen als je een relatie hebt onderhouden met een bezet persoon. En ik denk ook wel dat vrouwen hier heftiger aan worden blootgesteld dan mannen. Ik denk dat een barkeeper gewoon open en bloot kan zeggen dat hij/zij barkeeper is, terwijl die persoon toch ook menig alcoholverslaafde faciliteert.
A.Pret schreef op 23-09-2021 om 09:54:
Maar gaat het altijd alleen maar om het vreemd willen gaan? Alleen maar om die drive? Alsof je zomaar van de ene, weigerende faciliteerder, naar de andere, die dat wel wil, gaat?
Zo gaat het wel vaak. Als de ene niet wil, dan komt er wel weer een ander. Het gaat immers om de spanning en de seks en het kunnen uiten van een kant in jezelf die je in het dagelijks leven onderdrukt. Wie het precies is die die behoeften bevredigt maakt niet zoveel uit.
Vaak is een deel ook projectie, je dicht de ander allerlei eigenschappen toe die je graag ziet, terwijl je elkaar in werkelijkheid amper kent. Het deel dat je samen deelt is maar zeer beperkt.
Veel minnaressen en minnaars willen zich graag speciaal voelen, maar vaak genoeg vervullen ze puur een behoefte van de ander, die ook door iemand anders bevredigd kan worden.
Dinah schreef op 23-09-2021 om 09:23:
[..]
Ik snap hem ergens wel. Stel dat die promotie al was toegezegd aan die collega, maar nog niet geformaliseerd en nu jij in beeld komt, gaan ze het heroverwegen. Dan zou je ergens ook wel kunnen denken: "Nouja, wat dat bedrijf met mijn collega heeft afgesproken, daar heb ik niet zoveel mee te maken. Ik ga er gewoon voor."
Ik ben het wel met je eens dat een promotie verliezen (al kan dat ook best rot zijn) minder heftig is dan het bedrog van je partner. '.
Maar dat is precies mijn eerdere punt. Tuurlijk zijn er gradaties in de mate van kwetsen. maar die wordt altijd op basis van gevoel situatie en wat ik dan noem, 'emotionele bankrekening' ingevuld. dat zet precies de deur open voor ellelange discussies en verschillen van visie.
Derhalve kies ik er rationeler in te staan. Wat voor mij ook gewoon een methode is om mijn eigen keuzes te verantwoorden. Ik zie dit echt niet als heilige graal. Maar dan kijk ik dus hoe ik zakelijk erin sta, en wat mijn afbreukrisico is.
Persoonlijk denk ik meer rekening hou met een collega (die ik ken, waarmee ik een emotionele bankrekening heb) dan een partner van een scharrel van me. Maar als we beiden strijden voor een baan, is het gewoon zakelijk. Zelfs al kwets ik hem of haar of breng ik haar in een financieel/carrieretechnisch niet al te florisante positie.
Daarbij kun je ook afvragen of die scharrel (met partner) niet intrinsiek al fout is, als ik degene ben die haar behoedt van vreemdgaan? Kan me niet voorstellen dat veel mensen het prettig vinden als er zou worden opgebiecht. "ik wilde vreemdgaan met bierdopjes, maar aangezien hij het heeft tegengehouden, is het niet gebeurt, dus alles is zoals het was"..
Dinah schreef op 23-09-2021 om 10:50:
[..]
Eh... ja. Ik denk van wel. Het zal vast hier en daar wel een keer voorkomen dat je beseft dat je je ware liefde tegen het lijf bent gelopen, terwijl je helaas al aan een ander gebonden bent (en meestal verlaat je dan je partner om met je minnaar verder te gaan). Maar vaak is het vreemdgaan (en dat je daardoor het gevoel krijgt dat je echt leeft, de spanning, de romantiek) wel de bevrediging van een behoefte in jezelf - wat eigenlijk alles met jezelf en de dingen die je mist te maken heeft en niet zoveel met hoe die andere persoon is. En ja, ik geloof echt dat als persoon A 'nee' zegt, je dan ook prima je lusten kan botvieren bij persoon B. Een beetje chemie en een hele hoop projectie... Veel meer is er niet voor nodig denk ik
Helemaal mee eens. Het gaat meestal niet echt om de persoon zelf maar om het gevoel wat iemand teweeg brengt en dat is grotendeels projectie en fictie.
Julali schreef op 23-09-2021 om 08:18:
[..]
Het verschil is dat die baan niet een mens is, die al afspraken heeft gemaakt met 1 specifiek persoon.
Vreemdgaan is ook geen mens.
Door voor de baan te gaan met het salaris dat je collega zo enorm nodig heeft zou je haar enorm kunnen kwetsen en haar heel veel verdriet kunnen doen. Sterker nog, misschien heeft zij liever dat je op haar man duikt dan op haar baan, je weet het niet!
Daarom...kwetsen is niet te voorkomen.
Bierdopjes schreef op 23-09-2021 om 10:54:
[..]
Daarbij kun je ook afvragen of die scharrel (met partner) niet intrinsiek al fout is, als ik degene ben die haar behoedt van vreemdgaan? Kan me niet voorstellen dat veel mensen het prettig vinden als er zou worden opgebiecht. "ik wilde vreemdgaan met bierdopjes, maar aangezien hij het heeft tegengehouden, is het niet gebeurt, dus alles is zoals het was"..
Ja natuurlijk is dat het enige en echte probleem. Je partner is in zijn hoofd al dusdanig uitgecheckt dat hij/zij openstaat voor contact met anderen. Daarmee zit je relatie en alles wat je emotioneel hebt opgebouwd al in de gevarenzone. Iemand die gelukkig is met zichzelf, met de relatie, die innerlijke rust heeft en niet kampt met dingen zoals een seks verslaving, gaat niet vreemd. Of naar de drank lopen graaien. Hoeveel mooie mensen / drank er ook in de wereld te 'krijgen' zijn.
Rooss4 schreef op 23-09-2021 om 11:20:
[..]
Vreemdgaan is ook geen mens.
Door voor de baan te gaan met het salaris dat je collega zo enorm nodig heeft zou je haar enorm kunnen kwetsen en haar heel veel verdriet kunnen doen. Sterker nog, misschien heeft zij liever dat je op haar man duikt dan op haar baan, je weet het niet!
Daarom...kwetsen is niet te voorkomen.
Ik vind dit toch echt te simplistisch gesteld.
Rooss4 schreef op 23-09-2021 om 07:53:
Ik vind de vergelijking met die promotie juist heel treffend. Je weet dat je collega die baan ook graag wilt en m goed kan gebruiken en tóch ga jij voor die cariërrekans. Je weet wel degelijk dat je daarmee geen vrienden maakt maar jij vindt die baan ook leuk dus je gaat ervoor. De altruïst is verdwenen, je gaat voor je eigen geluk.
Heel treffend.
Bizarre vergelijking. Een baan gaat gewoon om een zakelijke afweging - beste kandidaat voor de juiste job. Weet iedereen, hoe lullig het ook is als een ander de baan pakt die jij graag wou.
En bovendien, het is niet stiekem, het is voor iedereen duidelijk hoe een sollicitatieprocedure eruit ziet.
Bij relaties gaat het júist om andere dingen dan een puur zakelijke afweging.
FordPrefect schreef op 23-09-2021 om 11:40:
[..]
Bizarre vergelijking. Een baan gaat gewoon om een zakelijke afweging - beste kandidaat voor de juiste job. Weet iedereen, hoe lullig het ook is als een ander de baan pakt die jij graag wou.
En bovendien, het is niet stiekem, het is voor iedereen duidelijk hoe een sollicitatieprocedure eruit ziet.
Bij relaties gaat het júist om andere dingen dan een puur zakelijke afweging.
Het gaat erom of je rekening houdt met het feit dat je iemand kunt kwetsen, zelfs als het een vriend naast collega is, boeit het niet. Je schuilt je nu achter een zakelijk belang, een heldere procedure en als dat er toe leidt dat hij of zij zich kut voelt, dan moet diegene het maar accepteren.
tegelijketijd moet iemand waar je totaal geen band mee hebt (zakelijk, noch persoonlijk) wèl rekening houden met je als hij/zij voornemens is op je partner te kruipen.
dat vind ik zelf bizar persoonlijk (zonder daarmee jouw gevoel of arument te willen bagitaliseren).
FordPrefect schreef op 23-09-2021 om 11:40:
[..]
En bovendien, het is niet stiekem, het is voor iedereen duidelijk hoe een sollicitatieprocedure eruit ziet.
Ja dit. Niet de daad van met een ander vrijen vind ik abject, het opzettelijk liegen en bedriegen vind ik amoreel. Je ontneemt de ander de kans een keuze te maken op grond van feiten.
Bierdopjes schreef op 23-09-2021 om 11:57:
[..]
Het gaat erom of je rekening houdt met het feit dat je iemand kunt kwetsen, zelfs als het een vriend naast collega is, boeit het niet. Je schuilt je nu achter een zakelijk belang, een heldere procedure en als dat er toe leidt dat hij of zij zich kut voelt, dan moet diegene het maar accepteren.
tegelijketijd moet iemand waar je totaal geen band mee hebt (zakelijk, noch persoonlijk) wèl rekening houden met je als hij/zij voornemens is op je partner te kruipen.
dat vind ik zelf bizar persoonlijk (zonder daarmee jouw gevoel of arument te willen bagitaliseren).
Als je toch al de vergelijking met ‘werk’ wilt maken, zie ik dit meer als: een ander heeft al de baan die jij graag wilt, en jij gaat stiekem allerlei werkzaamheden doen die bij de baan horen. Kans is groot dat de baan van die ander daardoor op een gegeven moment inhoudelijk niets meer voorstelt.
Lexus schreef op 23-09-2021 om 12:03:
[..]
Ja dit. Niet de daad van met een ander vrijen vind ik abject, het opzettelijk liegen en bedriegen vind ik amoreel. Je ontneemt de ander de kans een keuze te maken op grond van feiten.
Maar dat opzettelijk liegen en bedriegen doet de partner. Die houdt het in het donker. Niet de minnaar. Die faciliteert alleen. Niemand verwacht van een barkeeper dat hij familieleden van klanten gaat opzoeken en nabellen: "Dat je het even weet, maar ik heb net een glas alcohol voor X ingeschonken." Of - om even in het promotievoorbeeld te blijven - als jou de promotie informeel al was toegezegd en ik besluit om ook voor die positie te gaan, dan zou jij het mij waarschijnlijk niet echt kwalijk nemen als ik je dat niet vertel. Je zou het hooguit de werkgever kwalijk nemen dat ze niet meer open kaart met je hebben gespeeld over dat er toch nog iemand anders meedeed voor de positie. Het is ook logisch dat je C niet verantwoordelijk maakt voor afspraken die tussen A en B zijn gemaakt.
Ik zie echter dat het bij minnaars wel gebeurd. Dus dat een externe partij verantwoordelijk wordt gehouden voor de afspraken die tussen partners onderling worden gemaakt. "De minnaar is NET zo fout bezig als de vreemdganger." Nouja... die uitspraak heb ik zelf in ieder geval nog nooit gehoord over de Gall & Gall of een casino-exploitant.
FordPrefect schreef op 23-09-2021 om 12:30:
[..]
Als je toch al de vergelijking met ‘werk’ wilt maken, zie ik dit meer als: een ander heeft al de baan die jij graag wilt, en jij gaat stiekem allerlei werkzaamheden doen die bij de baan horen. Kans is groot dat de baan van die ander daardoor op een gegeven moment inhoudelijk niets meer voorstelt.
Ja, of je spreekt stiekem af met de leidinggevende dat het jouw baan is, terwijl officieel het nog steeds de baan van die ander is 
Maar dan nog is het geen goede vergelijking. Die baan is geen handelend persoon die een belofte heeft afgelegd.
Dinah schreef op 23-09-2021 om 12:32:
[..]
Maar dat opzettelijk liegen en bedriegen doet de partner. Die houdt het in het donker. Niet de minnaar. Die faciliteert alleen. Niemand verwacht van een barkeeper dat hij familieleden van klanten gaat opzoeken en nabellen: "Dat je het even weet, maar ik heb net een glas alcohol voor X ingeschonken." Of - om even in het promotievoorbeeld te blijven - als jou de promotie informeel al was toegezegd en ik besluit om ook voor die positie te gaan, dan zou jij het mij waarschijnlijk niet echt kwalijk nemen als ik je dat niet vertel. Je zou het hooguit de werkgever kwalijk nemen dat ze niet meer open kaart met je hebben gespeeld over dat er toch nog iemand anders meedeed voor de positie. Het is ook logisch dat je C niet verantwoordelijk maakt voor afspraken die tussen A en B zijn gemaakt.
Ik zie echter dat het bij minnaars wel gebeurd. Dus dat een externe partij verantwoordelijk wordt gehouden voor de afspraken die tussen partners onderling worden gemaakt. "De minnaar is NET zo fout bezig als de vreemdganger." Nouja... die uitspraak heb ik zelf in ieder geval nog nooit gehoord over de Gall & Gall of een casino-exploitant.
Oh maar als je het draadje gelezen had, zou je zien dat ik nooit de single die met een gebonden iemand gaat, verantwoordelijk houdt. Alleen de gebonden persoon.
(geen verwijt overigens draadje is lang)