Is vreemdgaan ok?
N. a. v. het minnaressentopic wil ik graag de discussie opengooien. Is het ok om vreemd te gaan (om welke reden dan ook), of niet?
Wie is er verantwoordelijk voor het vreemdgaan, alleen de persoon met een relatie, of ook de ander die het vreemdgaan faciliteert, maar zelf single is?
Heb jij zelf ervaring met vreemdgaan? Wat was je achterliggende motief? Kon je het naar jezelf verantwoorden en kon je jezelf nog recht aankijken in de spiegel? Of begon het toch te knagen naar verloop van tijd? Of was jij degene die werd bedonderd, hoe kwam je erachter? Hoe liep het af?
Peiling
Is vreemdgaan ok?
Lexus schreef op 22-09-2021 om 16:35:
[..]
ja dat ben ik met je eens hoor, degene n een relatie heeft verantwoording af te leggen, niet de single die een relatie heeft met een gebonden iemand. En al helemaal niet als ze het niet wist. 9 van de tien keer wordt de ongebonden minnares verantwoordelijk gesteld, en niet een ongebonden minnaar. Dat is idd seksisme zoals hierboven al werd gesteld.
Maar waarom zou je met een gebonden iemand gaan (ja ik weet het terminale partner etc, maar daar heb ik het nu niet over)? Het is iemand die niet terug schrikt voor leugens en bedrog om van twee walletjes te eten.
Dat eerste weet ik niet of dat per-se waar is. Als dat zo is is het inderdaad een dubbele standaard, ik durf alleen niet zo hard te stellen dat dit zo is
Voor het tweede. tja het licht er maar aan wat je wil. Als je seks wil en geen verantwoording of relatie, lijkt het me een valide overweging.
Rooss4 schreef op 22-09-2021 om 16:54:
[..]
Sterker nog, niemand wordt 100 zonder ooit iemand te kwetsen, dat is eenvoudigweg onmogelijk.
Precies ik deel die opinie. Het belang om te proberen niet te kwetsen is natuurlijk wèl een afweging. Bij een goede vriendin, of je partner heb ik hier meer belang bij dan een of andere random kerel of forummer.
Maar dat vind ik hier ook altijd zo interessant. er wordt heel vaak mee geschermd maar er is geen echte guideline voor. Het voelt nogal willekeurig en er zijn alleen op dit forum al legio voorbeelden te noemen waar het (mogelijk) kwetsen van iemand echt niet uit de weg wordt gegaan. En ik vind dat eerlijk gezegd ook prima.
Bierdopjes
"Ik vind het standpunt, van je moet niet kwetsen en daarom ben je verantwoordelijk altijd behoorlijk irrationeel.
Mag je nooit kwetsen?
Iedereen denkt daar anders over.
Dit is een mooie vraag voor discussie.
Voor mij nooit kwetsen is niet mogelijk. Je kwetst toch altijd onbewust weleens iemand.
Bewust kwetsen en plezier over de rug van een ander beleven vind ik erg. Voorbeelden zijn: iemand pesten, affaire met iemand met relatie onderhouden wetend dat partner verdrietig wordt of relatie kapot gaat. Dit zijn voorbeelden die trauma kunnen veroorzaken.
Mag je niet persoonlijk kwetsen maar als het maar vaag genoeg is het wel?
Bedoel je met je vraag dat als je iets kwetsend in een grapje verpakt dan wel?
Voor mij bewust kwetsen is non done omdat ik niet iemands zijn of haar trauma op mijn geweten wil hebben. Dit is de morele grens die ik mezelf heb gesteld.
Confronteren met het niet oké gedrag kan ook kwetsend zijn, maar hier staat dan weer ook een kwetsend gedrag tegenover.
Hoe kun je waarheidsvinding en zelfontplooiing doen zonder iemand ooit te kwetsen?
Wil je je waarheidsvinding en je zelfontplooiing door iemands anders pijn en verdriet te doen of trauma veroorzaken? Ik niet.
Zijn niet andere manieren om hetzelfde te bereiken zonder anderen pijn te doen?
Ik zou op zoek gaan naar andere manieren om dezelfde persoonlijke groei te bereiken.
Bierdopjes schreef op 22-09-2021 om 17:05:
Het belang om te proberen niet te kwetsen is natuurlijk wèl een afweging.
Ja daar zeg je wat. Zo in de wereld staan dat je probeert niet te kwetsen of leven vanuit 'ja hoor, dag iedereen kwetst wel eens iemand, ik ga voor mijn eigen lol' heeft natuurlijk alles te maken met wie jij wilt zijn en met hoe je zelf behandeld wilt worden.
En dat mag ieder voor zich weten natuurlijk. Ik vind een wereld fijn waarin mensen rekening houden met elkaars gevoelens en probeer daar naar te leven. Een ander gaat meer voor haarzelf of voor hemzelf.
Dat de eerste categorie meer dan eens belogen en bedrogen wordt door de tweede kun je onrechtvaardig noemen maar uiteindelijk is het dat in het geval van vreemdgaan misschien niet. Het maakt duidelijk wat je aan een partner hebt. En dat is misschien wel fijn, (behalve voor de kinderen bij een scheiding).
Ik ben ooit bedrogen door een partner en dat is maar goed ook, niet omdat hij vreemdging maar omdat het op andere fronten een enorme kl%^*tzak bleek. Het vreemdgaan was daar een exponent van.
Lexus schreef op 22-09-2021 om 17:47:
[..]
Ja daar zeg je wat. Zo in de wereld staan dat je probeert niet te kwetsen of leven vanuit 'ja hoor, dag iedereen kwetst wel eens iemand, ik ga voor mijn eigen lol' heeft natuurlijk alles te maken met wie jij wilt zijn en met hoe je zelf behandeld wilt worden.
En dat mag ieder voor zich weten natuurlijk. Ik vind een wereld fijn waarin mensen rekening houden met elkaars gevoelens en probeer daar naar te leven. Een ander gaat meer voor haarzelf of voor hemzelf.
Dat de eerste categorie meer dan eens belogen en bedrogen wordt door de tweede kun je onrechtvaardig noemen maar uiteindelijk is het dat in het geval van vreemdgaan misschien niet. Het maakt duidelijk wat je aan een partner hebt. En dat is misschien wel fijn, (behalve voor de kinderen bij een scheiding).
Ik ben ooit bedrogen door een partner en dat is maar goed ook, niet omdat hij vreemdging maar omdat het op andere fronten een enorme kl%^*tzak bleek. Het vreemdgaan was daar een exponent van.
Goede uitleg. Iedereen kwetst wel eens iemand anders, maar vaak gaat dat onbedoeld of onbewust.
Als je welbewust iets doet waarvan je weet dat het iemand kwetst, en je blijft ermee doorgaan keer op keer, dan is dat van een heel andere orde.
ZowatEndan schreef op 22-09-2021 om 17:33:
Mag je niet persoonlijk kwetsen maar als het maar vaag genoeg is het wel?
Bedoel je met je vraag dat als je iets kwetsend in een grapje verpakt dan wel?
ik bedoelde vooral als de gekwetste persoon geen gezicht heeft. Bijvoorbeeld 'pvv-ers' of turken, of vegetariers of blanken of welke subgroep je ook neemt
ZowatEndan schreef op 22-09-2021 om 17:33:
Voor mij bewust kwetsen is non done omdat ik niet iemands zijn of haar trauma op mijn geweten wil hebben. Dit is de morele grens die ik mezelf heb gesteld.
Confronteren met het niet oké gedrag kan ook kwetsend zijn, maar hier staat dan weer ook een kwetsend gedrag tegenover.
Hoe kun je waarheidsvinding en zelfontplooiing doen zonder iemand ooit te kwetsen?
Wil je je waarheidsvinding en je zelfontplooiing door iemands anders pijn en verdriet te doen of trauma veroorzaken? Ik niet.
Zijn niet andere manieren om hetzelfde te bereiken zonder anderen pijn te doen?
Ik zou op zoek gaan naar andere manieren om dezelfde persoonlijke groei te bereiken.
Ok, maar wat is dat dan precies. Wanneer ga je iemand een trauma aandoen. Dat is nogal multi interpretabel. De ene is wat gevoeliger dan de andere, en als dit je uitgangspunt is, ga je by default niet meer consistent handelen.
Ik stel altijd de vraag of je een carrierekans voorbij zou laten gaan voor die collega' die er eigenlijk al wat langer zit en het thuis zwaar heeft. ga je dan echt de altruist spelen om de ander niet te kwetsen door jouw keuzes/gedrag?
ik niet in ieder geval
Als er alternatieven zijn, die minder kwetsen en jezelf hetzelfde opleveren ben ik natuurlijk ook voorstander van die weg. Alleen is een (buiten)echtelijke relatie altijd een unieke factor waardoor dit eigenlijk altijd weg te redeneren is. en dat is ook precies wat hier mijns inziens gebeurt continu. (en volstrekt begrijpelijk).
Bierdopjes schreef op 22-09-2021 om 22:06:
Ok, maar wat is dat dan precies. Wanneer ga je iemand een trauma aandoen. Dat is nogal multi interpretabel. De ene is wat gevoeliger dan de andere, en als dit je uitgangspunt is, ga je by default niet meer consistent handelen.
Ik stel altijd de vraag of je een carrierekans voorbij zou laten gaan voor die collega' die er eigenlijk al wat langer zit en het thuis zwaar heeft. ga je dan echt de altruist spelen om de ander niet te kwetsen door jouw keuzes/gedrag?
ik niet in ieder geval
Instinctief weten de meeste mensen wel wat naar gedrag is en wat niet. Maar er zijn ook een hoop mensen die dat instinctief niet aanvoelen (kijk maar naar het proesten om een dikke vrouw die een patatje eet). Een partner die vreemd gaat is voor de meeste mensen traumatiserend, dat is geen geheim. Als er ook nog eens kinderen bij betrokken zijn kan het voor hen ook erg naar uitpakken, kijk maar naar het verhaal van blue.
Je vergelijking met een baan snap ik niet. In jouw voorbeeld is het zakelijk, je pakt niet iets af van een ander, en kwetst een ander niet op persoonlijk vlak. Compleet andere situatie.
Ik vind de vergelijking met die promotie juist heel treffend. Je weet dat je collega die baan ook graag wilt en m goed kan gebruiken en tóch ga jij voor die cariërrekans. Je weet wel degelijk dat je daarmee geen vrienden maakt maar jij vindt die baan ook leuk dus je gaat ervoor. De altruïst is verdwenen, je gaat voor je eigen geluk.
Heel treffend.
Madamecannibale schreef op 22-09-2021 om 23:08:
[..]
Instinctief weten de meeste mensen wel wat naar gedrag is en wat niet. Maar er zijn ook een hoop mensen die dat instinctief niet aanvoelen (kijk maar naar het proesten om een dikke vrouw die een patatje eet). Een partner die vreemd gaat is voor de meeste mensen traumatiserend, dat is geen geheim. Als er ook nog eens kinderen bij betrokken zijn kan het voor hen ook erg naar uitpakken, kijk maar naar het verhaal van blue.
Je vergelijking met een baan snap ik niet. In jouw voorbeeld is het zakelijk, je pakt niet iets af van een ander, en kwetst een ander niet op persoonlijk vlak. Compleet andere situatie.
Eens. Ik denk dat mensen dit echt wel aanvoelen (behalve mensen die echt een psychische aandoening hebben waardoor ze geen empathie kunnen voelen).
Maar er bestaat ook nog zoiets als cognitieve dissonantie. Je gedraagt je op een bepaalde manier, bijvoorbeeld omdat je een hechtingsstoornis hebt (bewust of onbewust) en vervolgens ga je dit gedrag op allerlei manieren goedpraten voor jezelf, zodat je gedrag nog wel past bij je waarden.
Op deze manier hou je je zelfbeeld in stand, terwijl je diep van binnen wel weet dat het fout is wat je doet.
Rooss4 schreef op 23-09-2021 om 07:53:
Ik vind de vergelijking met die promotie juist heel treffend. Je weet dat je collega die baan ook graag wilt en m goed kan gebruiken en tóch ga jij voor die cariërrekans. Je weet wel degelijk dat je daarmee geen vrienden maakt maar jij vindt die baan ook leuk dus je gaat ervoor. De altruïst is verdwenen, je gaat voor je eigen geluk.
Heel treffend.
Het verschil is dat die baan niet een mens is, die al afspraken heeft gemaakt met 1 specifiek persoon. Een baan belooft geen trouw aan 1 persoon en ligt niet met die persoon in bed elke nacht en heeft geen kinderen met die ene specifieke persoon.
Dat je dit een goede vergelijking vindt, begrijp ik niet.
Rooss4 schreef op 23-09-2021 om 07:53:
Ik vind de vergelijking met die promotie juist heel treffend. Je weet dat je collega die baan ook graag wilt en m goed kan gebruiken en tóch ga jij voor die cariërrekans. Je weet wel degelijk dat je daarmee geen vrienden maakt maar jij vindt die baan ook leuk dus je gaat ervoor. De altruïst is verdwenen, je gaat voor je eigen geluk.
Heel treffend.
Zeker voor mensen die altijd voor zichzelf kiezen. Een soort gedachten ik, ik, ik, Ike.....
Niet in staat zijn om de te differentiëren, want iedere situatie is anders.
En het is altijd zoiets als voor jezelf opkomen, goed voor jezelf zorgen en de algemene maatschappelijke waarden en normen binnen welke we handelen.
Een is daarvan: en zorg goed voor jezelf zonder de anderen te beschadigen...
febag schreef op 22-09-2021 om 15:56:
[..]
Heb je wel door dat jouw manier van discussie is dat jij iedereen die het niet met je eens is beschuldigd van kinderachtig gedrag of pesten? Hoe volwassenen vind jij dat?
Heb jij wel door dat jij op amper op inhoud mee discussieert maar vooral als meeloper achter iemands rug opduikt?
Julali schreef op 23-09-2021 om 08:15:
[..]
Eens. Ik denk dat mensen dit echt wel aanvoelen (behalve mensen die echt een psychische aandoening hebben waardoor ze geen empathie kunnen voelen).
Maar er bestaat ook nog zoiets als cognitieve dissonantie. Je gedraagt je op een bepaalde manier, bijvoorbeeld omdat je een hechtingsstoornis hebt (bewust of onbewust) en vervolgens ga je dit gedrag op allerlei manieren goedpraten voor jezelf, zodat je gedrag nog wel past bij je waarden.
Op deze manier hou je je zelfbeeld in stand, terwijl je diep van binnen wel weet dat het fout is wat je doet.
Precies dit.
Julali schreef op 23-09-2021 om 08:18:
[..]
Het verschil is dat die baan niet een mens is, die al afspraken heeft gemaakt met 1 specifiek persoon. Een baan belooft geen trouw aan 1 persoon en ligt niet met die persoon in bed elke nacht en heeft geen kinderen met die ene specifieke persoon.
Dat je dit een goede vergelijking vindt, begrijp ik niet.
Eens.
Het gaat er bij vreemdgaan en het faciliteren om, dat het mensen in hun zijn, in hun persoon, heel hard kan/zal treffen. Door andere personen, niet door andere dingen.
Julali schreef op 23-09-2021 om 08:18:
[..]
Het verschil is dat die baan niet een mens is, die al afspraken heeft gemaakt met 1 specifiek persoon. Een baan belooft geen trouw aan 1 persoon en ligt niet met die persoon in bed elke nacht en heeft geen kinderen met die ene specifieke persoon.
Dat je dit een goede vergelijking vindt, begrijp ik niet.
Ik snap hem ergens wel. Stel dat die promotie al was toegezegd aan die collega, maar nog niet geformaliseerd en nu jij in beeld komt, gaan ze het heroverwegen. Dan zou je ergens ook wel kunnen denken: "Nouja, wat dat bedrijf met mijn collega heeft afgesproken, daar heb ik niet zoveel mee te maken. Ik ga er gewoon voor."
Ik ben het wel met je eens dat een promotie verliezen (al kan dat ook best rot zijn) minder heftig is dan het bedrog van je partner. Wat ik echter wel vind, is dat je partner je op veel meer manieren schofterig kan bedriegen dan alleen vreemdgaan. Het is denk ik ook zo dat bij vreemdgaan een grotere heksenjacht wordt geopend op degene die faciliteert dan bij andere vormen van (ernstig) bedrog. Ik heb in ieder geval niet vaak gehoord dat bedrogen partners bijvoorbeeld casino's kort en klein kwamen slaan, of woest verhaal gingen halen bij de barkeeper van een kroeg... En daar ben ik het eigenlijk ook wel mee eens. Je partner is degene die zich als een hond heeft gedragen. Bij hem/haar moet je zijn. Het is waanzin om te denken dat als die persoon niet had gefaciliteerd, je partner geen bedrog had gepleegd. Net zoals het waanzin is om te denken dat als dat casino dicht was, je partner niet zou gaan gokken. Als ze zich eenmaal iets in hun hoofd halen, een drift hebben, verveeld zijn of gewoon ziek in hun hoofd - dan vinden ze echt wel een manier om hun behoeftes te bevredigen. Daar zit je probleem en daar zou je je energie aan moeten besteden. Niet aan degene die 'faciliteert'.
Heksenjacht op degene die faciliteert? Ach, alsof dat zo vaak voorkomt, letterlijk dan. In woorden misschien, in daden, als in diegene opzoeken en een flink pak rammel geven of er de boel kort en klein gaan slaan, zal nogal meevallen. Net zo min als dat er inderdaad een casino verbouwd wordt of een barkeeper uitgescholden wordt om een gokkende partner of dronken partner te vergelden.
Maar er zijn echt wel mensen die zouden willen dat er geen casino's waren, omdat hun partner door het bestaan ervan, gokverslaafd zijn geraakt.
Natuurlijk is het bedrog plegen door een partner niet alleen maar te wijten aan degene die het faciliteerde, immers zou diegene het niet gefaciliteerd hebben, dan was de vreemdganger wel naar een ander gegaan die het wel wilde faciliteren, als het hem/haar enkel om het vreemd willen gaan zou gaan, althans. Maar gaat het altijd alleen maar om het vreemd willen gaan? Alleen maar om die drive? Alsof je zomaar van de ene, weigerende faciliteerder, naar de andere, die dat wel wil, gaat?