Is vreemdgaan ok?
N. a. v. het minnaressentopic wil ik graag de discussie opengooien. Is het ok om vreemd te gaan (om welke reden dan ook), of niet?
Wie is er verantwoordelijk voor het vreemdgaan, alleen de persoon met een relatie, of ook de ander die het vreemdgaan faciliteert, maar zelf single is?
Heb jij zelf ervaring met vreemdgaan? Wat was je achterliggende motief? Kon je het naar jezelf verantwoorden en kon je jezelf nog recht aankijken in de spiegel? Of begon het toch te knagen naar verloop van tijd? Of was jij degene die werd bedonderd, hoe kwam je erachter? Hoe liep het af?
Peiling
Is vreemdgaan ok?
Roodkapjeendewolf schreef op 22-09-2021 om 11:34:
Dus als je “ervaring” hebt met vreemdgaat dan neemt je stelligheid af?
Dat is juist zo typisch aan mens zijn. Dat we ons eigen gedrag razendsnel goedpraten. Onze overtuigingen buigen meteen mee om het kloppend te maken in je hoofd zodat we door kunnen gaan zonder schuldgevoelens.
.
Miraval, ik denk dat je gelijk hebt. Mensen die dezelfde situatie hebben meegemaakt, met dezelfde dilemma' s hebben geworsteld beter de emoties en worstelingen van gelijkgestemden kunnen begrijpen.
In tegenstelling tot mensen die juist aan de kant hebben gestaan. Ik kan me ook voorstellen dat bedrogenen gewoon heftiger reageren op de vreemdgangers. Ik heb zelf meerdere ervaringen met vreemdgaan aan de bedrogen kant. Ook ervaring met ontevredenheid geworsteld over mijn intieme relatie. Vaak op het kruispunt gestaan hoe verder, hoe los ik dit op? Hoe dring ik tot me partner door? Zowel mijn eigen waarden en normen alsmede ervaringen van anderen, ook die van minnaressen hebben me geholpen om tot de oplossing te komen.
Ik kan helaas niet de houding van minnaressen begrijpen die confronterende vragen oordelend vinden terwijl ze zelf oordelen en niet in staat zijn naar zichzelf te kijken om vervolgens in gesprek te blijven.
Roodkapjeendewolf schreef op 22-09-2021 om 11:34:
Dus als je “ervaring” hebt met vreemdgaat dan neemt je stelligheid af?
Dat is juist zo typisch aan mens zijn. Dat we ons eigen gedrag razendsnel goedpraten. Onze overtuigingen buigen meteen mee om het kloppend te maken in je hoofd en door te kunnen zonder schuldgevoelens.
Ik praat nu gewoon even voor mezelf hé? En ik was benieuwd of dat voor anderen ook zo geldt. Daarmee praat ik helemaal niks goed, zowel mijn gedrag niet als dat van mijn man. Het is gebeurd, we hebben het overwonnen, zijn er sterker uitgekomen en ik kan nu sommige situaties beter begrijpen dan voorheen. Heeft voor mij helemaal niks met schuldgevoel te maken of iets kloppend malen in mijn hoofd.
Roodkapjeendewolf schreef op 22-09-2021 om 11:34:
Dus als je “ervaring” hebt met vreemdgaat dan neemt je stelligheid af?
Ja hoor Roodkapje, dat is precies maar dan ook precies wat ik schrijf. Spot on, applaus voor jezelf.
Rooss4 schreef op 22-09-2021 om 10:29:
[..]
Mensen zijn egoïstisch en dat mag. Mijn oma zaliger zei het al "je moet jezelf wel eens even kietelen wil je lachen" of "zorg voor jezelf, een ander doet het niet voor je".
Maar wel tot op zekere hoogte. Zolang je er maar geen andere personen mee kwetst, ook al is die andere persoon onwetend over wat er achter zijn/haar rug om plaatsvindt. Zou je zelf zo behandeld willen worden, dat je partner jou in het geniep voor de gek houdt?
Ach, is waar ook, jij zou het niet willen weten, Vent zou er niets over moeten durven vertellen tegen jou, want dan is het huis te klein. Dus zo lang hij maar nooit een bekentenis aflegt en zo lang jij er maar niet op enige andere manier achter komt wat betreft het geval dat hij buiten jouw medeweten vreemd gaat, kan hij dat doen en laten wat hij wil, als hij dat zou willen. Gevalletje kop in het zand steken? Of denk je hem daarmee zoveel gevoel van eigen verantwoordelijkheid te geven dat hij de verleidingen immer zal weerstaan? Of kan het je eigenlijk niet zo heel veel schelen, als hij er zijn mond maar over houdt tegen jou?
Jullie hebben een mooie modus met jullie gastvrije relatie. Echt, ik vind dat jullie dat samen mooi vormgegeven hebben. Daarmee zal jouw partner ook niet de behoefte hebben om vreemd te gaan.
Maar ergens bespeur ik bij jou dan toch wat angst daarvoor, door jouw stelligheid in dat hij het dan ook nooit ter tafel moet durven te brengen, mocht hij wél vreemd zijn gegaan.
Leuk zou je het in ieder geval niet vinden. En dat is dan nog zacht uitgedrukt.
Immers dat wat jij dan zou denken en voelen is nou precies ook wat vreemdgangers veroorzaken bij hun onwetende partners, wanneer het vreemdgaan uitkomt.
En dan heb ik het over vreemdgaan terwijl je een goede, fijne partner thuis hebt zitten maar niet met diegene in gesprek gaat over je behoeftes, verlangens, etc., maar daar gewoon aan voorbij gaat, omdat met elkaar praten te 'moeilijk' is. Ongemakkelijk. Zo veel gedoe. En het is makkelijker om bij die ander, die jou laat merken dat diegene je wel ziet, jou wel wil, dan maar de aandacht, genegenheid en de seks te gaan halen. Daar hoef je tenminste niet zoveel moeite voor te doen, geen ellenlange, oeverloze gesprekken te voeren om uit te leggen wat je wil en de ander moet aanhoren om wat die eigenlijk wel/niet wil. Dan duurt het alleen maar nog langer voordat je hebt wat je wil; instantie geile en spannende seks! Dan kietel je jezelf inderdaad terdege, maar je gaat daarmee volledig voorbij aan het belang van je partner. Die wordt daarmee de kans ontnomen om de dingen op een gelijkwaardige manier met elkaar op te lossen. Alsof het er niet toe doet wat hij/zij er van vindt.
ZowatEndan schreef op 22-09-2021 om 11:37:
.
Miraval, ik denk dat je gelijk hebt. Mensen die dezelfde situatie hebben meegemaakt, met dezelfde dilemma' s hebben geworsteld beter de emoties en worstelingen van gelijkgestemden kunnen begrijpen.
In tegenstelling tot mensen die juist aan de kant hebben gestaan. Ik kan me ook voorstellen dat bedrogenen gewoon heftiger reageren op de vreemdgangers. Ik heb zelf meerdere ervaringen met vreemdgaan aan de bedrogen kant. Ook ervaring met ontevredenheid geworsteld over mijn intieme relatie. Vaak op het kruispunt gestaan hoe verder, hoe los ik dit op? Hoe dring ik tot me partner door? Zowel mijn eigen waarden en normen alsmede ervaringen van anderen, ook die van minnaressen hebben me geholpen om tot de oplossing te komen.
Ik kan helaas niet de houding van minnaressen begrijpen die confronterende vragen oordelend vinden terwijl ze zelf oordelen en niet in staat zijn naar zichzelf te kijken om vervolgens in gesprek te blijven.
Klopt dat ben ik met je eens. Een bedrogene zal er harder en stelliger instaan over het algemeen. Maar het kan ook zorgen dat je er dus minder stellig over bent. Zoals in mijn (of ons) geval.
Daarmee praat ik vreemdgaan nog steeds niet goed. Wanneer mijn man nu iemand zou zien zonder mijn medeweten zou ik erg verdrietig en gekwetst zijn juist omdat we bepaalde afspraken gemaakt hebben. En ik zal hem dan echt wel een klootzak vinden. Het zou voor mij echter geen dealbreaker zijn dat daardoor ons huwelijk maar over moet zijn. Ligt ook een beetje aan de situatie denk ik.
Kijk, is het een eenmalig iets zonder verliefde gevoelens is het nog anders. Maar zou hij daadwerkelijk verliefd zijn op een ander en een affaire hebben, tja... wat is er dan voor mij nog te willen? Dan is het eigenlijk trekken aan een dood paard.
A.Pret schreef op 22-09-2021 om 11:54:
[..]
Maar ergens bespeur ik bij jou dan toch wat angst daarvoor, door jouw stelligheid in dat hij het dan ook nooit ter tafel moet durven te brengen, mocht hij wél vreemd zijn gegaan.
Leuk zou je het in ieder geval niet vinden. En dat is dan nog zacht uitgedrukt.
Heb je helemaal gelijk in, er is ook angst. Angst voor verlies, voor gekwetsheid, voor een verregaand gebroken hart.
En daar schaam ik me niet voor, angst is de meest menselijke emotie die er is. Ik lees hier in dit topic ook enorm veel angst en dan vooral angst om toe te geven dat men bang is.
Geeft niet, is ook heel menselijk.
Rooss4 schreef op 22-09-2021 om 11:31:
[..]
Het is natuurlijk wel degelijk zo dat je er anders naar kijkt als je het zelf hebt meegemaakt dan wanneer je alleen maar een idee hebt over "wat als". In het minnaartopic op viva hebben veel "slachtoffers" van vreemdgaan meegeschreven en ik durf wel te zeggen dat ze over het algemeen veel milder en begripvoller waren dan wat ik hier lees. Juist omdat zij de vreemdganger in het gezicht keken als diegene door het stof en de stront ging. En ook omdat zij van de vreemdganger in kwestie houden. Uit ervaring spreken is significant anders dan je een "wat als" scenario voorstellen.
Ja dat is eigenlijk precies wat ik bedoelde ook met mijn vraag. Als je ervaring hebt van welke kant dan ook dan sta je anders in het gesprek of discussie dan wanneer het je nooit overkomen is.
Iedereen die bijvoorbeeld roept ik zou hem gelijk het huis uit flikkeren... ben erg benieuwd of dat daadwerkelijk gebeurd wanneer het zover is?
Rooss4 schreef op 22-09-2021 om 11:58:
[..]
Heb je helemaal gelijk in, er is ook angst. Angst voor verlies, voor gekwetsheid, voor een verregaand gebroken hart.
Ik lees hier in dit topic ook enorm veel angst en dan vooral angst om toe te geven dat men bang is.
Geeft niet, is ook heel menselijk.
Ik denk dat je Roos iedereen over een kam scheert.
Niet iedereen is bang. Er zijn heel veel mensen die erg verdrietig, teleurgesteld zijn. Die gewoon erg pijnlijk vinden dat ze door de belangrijkste persoon in hen leven respectloos werden behandeld, dat ze niet betrokken worden bij belevingen van de partners en buitenspel zijn geraakt door de gemakzucht van een ander. Die erg grote emoties moeten verwerken omdat ze "het waarom" niet begrijpen van hen partners.
Miraval ik ben een voorbeeld van mensen die zijn scheiden na vreemdgaan.
Eigenlijk vraag ik me af waarom je dit belangrijk vindt?
Iedere situatie is gewoon anders. Mensen nemen beslissingen op basis ven hen situatie. Dat is hen goed recht, dat maakt ze nog geen slachtoffers.
En aan een dooie paard trekken is absoluut voor niemand goed.
Miraval schreef op 22-09-2021 om 10:38:
[..]
Oprechte vraag, van degenen die zo stellig nee roepen en het zo stellig afkeuren. Wie van jullie heeft direct te maken gehad met een vreemdgaande partner en/of is zelf daadwerkelijk vreemdgegaan?
Mijn moeder was/is een vreemdgangster, daardoor hebben mijn zus en ik een klotejeugd gehad met niks anders dan slaande ruzies om mijn moeders minnaars. Toen mijn moeder openlijk vreemd begon te gaan en ze voer voor de roddelmachine van het dorp werd zijn ze godzijdank gescheiden op mn 13e.
Dus wij zijn indirecte slachtoffers. Het resultaat is dat wij beiden vreemdgangers walgelijk vinden en degene die het faciliteert ook.
BlueHeart schreef op 22-09-2021 om 13:01:
[..]
Mijn moeder was/is een vreemdgangster, daardoor hebben mijn zus en ik een klotejeugd gehad met niks anders dan slaande ruzies om mijn moeders minnaars. Toen mijn moeder openlijk vreemd begon te gaan en ze voer voor de roddelmachine van het dorp werd zijn ze godzijdank gescheiden op mn 13e.
Dus wij zijn indirecte slachtoffers. Het resultaat is dat wij beiden vreemdgangers walgelijk vinden en degene die het faciliteert ook.
Wat naar om mee te maken. Heb je nu nog een goede band met je moeder? Ik denk dat dit veel onderschat word, de impact op kinderen. Iemands leven kan er goed door vergald worden, en dat allemaal voor een pleziertje en “gaan voor eigen genot en bevrediging” van de ouders.
Madamecannibale schreef op 22-09-2021 om 13:11:
[..]
Wat naar om mee te maken. Heb je nu nog een goede band met je moeder? Ik denk dat dit veel onderschat word, de impact op kinderen. Iemands leven kan er goed door vergald worden, en dat allemaal voor een pleziertje en “gaan voor eigen genot en bevrediging” van de ouders.
Ik heb sinds mn 15e geen contact meer met haar, ze stuurt me elk jaar een brief als ik jarig ben en die gaat direct de oud papierbak in.
Rooss4 schreef op 22-09-2021 om 11:53:
[..]
Ja hoor Roodkapje, dat is precies maar dan ook precies wat ik schrijf. Spot on, applaus voor jezelf.
Kun je even dimmen. Als ik je irriteer dan is negeren ook een optie
BlueHeart schreef op 22-09-2021 om 13:36:
[..]
Ik heb sinds mn 15e geen contact meer met haar, ze stuurt me elk jaar een brief als ik jarig ben en die gaat direct de oud papierbak in.
Heftig. En is dat alleen door het vreemd gaan dat je geen contact meer hebt?
Madamecannibale schreef op 22-09-2021 om 13:58:
[..]
Heftig. En is dat alleen door het vreemd gaan dat je geen contact meer hebt?
Vooral door de ruzies die ze erover hadden en haar slachtoffergedrag na de scheiding. Want toen had madam spijt.