Is vreemdgaan ok?
N. a. v. het minnaressentopic wil ik graag de discussie opengooien. Is het ok om vreemd te gaan (om welke reden dan ook), of niet?
Wie is er verantwoordelijk voor het vreemdgaan, alleen de persoon met een relatie, of ook de ander die het vreemdgaan faciliteert, maar zelf single is?
Heb jij zelf ervaring met vreemdgaan? Wat was je achterliggende motief? Kon je het naar jezelf verantwoorden en kon je jezelf nog recht aankijken in de spiegel? Of begon het toch te knagen naar verloop van tijd? Of was jij degene die werd bedonderd, hoe kwam je erachter? Hoe liep het af?
Peiling
Is vreemdgaan ok?
blauwevrouw schreef op 20-08-2021 om 12:47:
[..]
Realiteit is dat exclusiviteit de norm is en die norm lokt imo vreemdgaan uit - je kunt je gewoon niet voorstellen dat je partner het ooit goed zou vinden maar je wilt hem/haar/hen ook niet kwijt.
Maar ja, de maatschappij ben jij. Met andere woorden: als je met meerdere mensen wilt vrijen, kun je die norm ook omzeilen door eerlijk en open te zijn. Maar dat kan dan weer niet omdat je bang bent voor de consequenties. Ja dan moet je het wel verzwijgen natuurlijk.
FordPrefect schreef op 20-08-2021 om 11:00:
[..]
Zei ik ook niet, maar het is wel de toon van het minnaar topic.
Nope. Dan heb je daar ook al niet goed gelezen.
blauwevrouw schreef op 20-08-2021 om 12:47:
[..]
Realiteit is dat exclusiviteit de norm is
Ik bedoel, ik houd me al 45 jaar niet meer aan die norm. Het lijkt me weinig zin hebben de maatschappij de schuld te geven voor je eigen gedrag. Waarom trek je je er iets van aan om daarna weer te liegen. Want niet liegen is toch ook een norm en waarom kan dat dan weer wel?
@BV, het lijkt me ook heel erg onveilig voor de ander.
Een open relatie zou voor mij echt een brug te ver zijn maar tegelijkertijd zou ik mezelf en een eventuele ander niet willen beperken. Ik weet van mezelf dat ik goed monogaam kan zijn, immers nooit vreemd gegaan maar ik verander en wil dat ook weer niet het traditionele zoals voorheen. Maar goed, off topic. Ik ben er nog niet helemaal over uit wat voor mij zou werken.
Stom, hoe het werkt. Mijn ideaalbeeld is een hele hechte band met meerdere mensen waarbij er veel liefde is. Waarom niet? Maar mijn ego trekt het maar moeilijk. Angst voor verlies.
Mok schreef op 20-08-2021 om 13:11:
[..]
Nope. Dan heb je daar ook al niet goed gelezen.
LOL ontkennen en liegen, waar kennen we dat van bij vreemdgaan? Naast de kommer-en-kwel verhalen wordt er wel degelijk ook gejubeld, weet jij ook wel.
En dat 'daar ook al niet goed gelezen', je laat jezelf lekker kennen met je gesneer.
mariarosa schreef op 20-08-2021 om 12:20:
[..]
Nou daar snijd je dus een mooi punt aan: het gaat misschien wel meer om het liegen en bedriegen waardoor mensen zich verraden voelen dan om de actie op zich.
Daar kan ik inderdaad over meepraten. En dan vooral in combinatie met het steeds meer emotioneel uitchecken, ondertussen je partner zand in de ogen strooien door alles te ontkennen. Nee nee, er is echt niets, echt niet.
De plotselinge onvrede die je als partner niet kan duiden en soms ook echt niet begrijpt. Waardoor je je steeds meer in bochten wringt, waarop die partner dan weer nieuwe dingen bedenkt waarover hij of zij ontevreden is.
Maar ik kan niet zeggen dat ik nooit meer iemand vertrouw. Iedereen kan bedriegen, iedereen kan bedrogen worden. Dat zien we dan wel als het ooit zo ver komt. Hopelijk is dat niet zo.
Ik had me zo voorgenomen om niet mee te schrijven in dit topic omdat het totaal zinloos is om de boe roepers enige nuance te laten zien. Zelfs het simpele feit dat een nuance geen goedkeuring is wil er gewoon niet in. Daarnaast heb ik het gevoel dat een paar boe roepers of mega naïef, arrogant, hypocriet of een combinatie daarvan zijn en dat zijn lastige mensen om mee te praten.
Reden waarom ik toch reageer is ten eerste dat ik langs heb zien komen dat het minnaar topic een jubel topic zou zijn. Dat is erg selectief lezen... Ja, dat soort berichten komen er in voor. Wat het echter vooral is, is een plek waar mensen die hier mee te maken hebben eindelijk kunnen praten over deze materie. De inzichten en spiegels die dat oplevert, hebben al veel vaker het vreemdgaan doen stoppen dan welke boe roeper ooit.
Ten tweede valt mij op dat het in dit topic eigenlijk standaard de man is die vreemd gaat en de vrouw die het hooguit faciliteert. Dat lijkt me statistisch gezien een onjuist uitgangspunt.
mariarosa schreef op 20-08-2021 om 13:08:
[..]
Maar ja, de maatschappij ben jij. Met andere woorden: als je met meerdere mensen wilt vrijen, kun je die norm ook omzeilen door eerlijk en open te zijn. Maar dat kan dan weer niet omdat je bang bent voor de consequenties. Ja dan moet je het wel verzwijgen natuurlijk.
Ik vergelijk het maar met slutshaming. Ik vind niets mis met promiscue gedrag, en toch heb ik het vaak genoeg verborgen omdat ik geen zin had om voor hoer uitgemaakt te worden - in mijn gezicht of achter mijn rug. Dat is wat ik met 'de norm' bedoel.
Inmiddels ben ik dáár veel vrijer in, mag ook wel als je geen 18 meer bent maar 49. Al ga ik echt niet tegen iedereen vertellen wat ik met wie doe, omdat ik weet hoe beeldvorming werkt. Daar vind ik van alles van en ik zou dolgraag willen dat de maatschappij daarin verandert, maar ik maak me geen illusies over mijn invloed daarop. 'de maatschappij ben jij' is veel te gemakkelijk gedacht.
En mocht ik een nieuwe relatie krijgen dan zal ik ook veel eerder het gesprek aangaan over exclusiviteit, vreemdgaan en noem maar op, en daar een ander standpunt over innemen dan toen ik de vorige relatie begon.
blauwevrouw schreef op 20-08-2021 om 13:45:
[..]
Ik vergelijk het maar met slutshaming. Ik vind niets mis met promiscue gedrag, en toch heb ik het vaak genoeg verborgen omdat ik geen zin had om voor hoer uitgemaakt te worden - in mijn gezicht of achter mijn rug. Dat is wat ik met 'de norm' bedoel.
En mocht ik een nieuwe relatie krijgen dan zal ik ook veel eerder het gesprek aangaan over exclusiviteit, vreemdgaan en noem maar op, en daar een ander standpunt over innemen dan toen ik de vorige relatie begon.
Ja okay maar nu kom je dus zelf tot de conclusie dat je het maar beter open kan gooien en dat liegen erover misschien niet handig is? Als dat zo is, dan zijn we (jij en ik) er toch? Ik heb ook niks tegen met meerdere mensen iets hebben (ik doe het niet meer maar dat is niet om moralistische redenen). Ik heb alleen iets tegen het gelieg en bedrieg. Ik denk ook dat dat schadelijker is voor de bedrogen partner dan de daad op zich
HexOpBezemsteel schreef op 20-08-2021 om 13:37:
[..]
Daar kan ik inderdaad over meepraten. En dan vooral in combinatie met het steeds meer emotioneel uitchecken, ondertussen je partner zand in de ogen strooien door alles te ontkennen. Nee nee, er is echt niets, echt niet.
De plotselinge onvrede die je als partner niet kan duiden en soms ook echt niet begrijpt. Waardoor je je steeds meer in bochten wringt, waarop die partner dan weer nieuwe dingen bedenkt waarover hij of zij ontevreden is.
ja dat is de praktijk van de verzwegen affaire voor de bedrogen partner. Het verraad gaat verder dan alleen de ontmoetingen buiten de deur
Ik denk hierbij eigenlijk meer vanuit Getrouwde Man dan vanuit mezelf. Ik heb op dit moment niets te verliezen met eerlijkheid. Hij wel: een relatie van 25+ jaar met de moeder van zijn kinderen, het leven dat ze samen hebben opgebouwd, hun gezamenlijk oud worden, de vrienden die ze samen hebben. Ik kan donders goed begrijpen dat hij niet eerlijk durft te zijn over hem en mij.
blauwevrouw schreef op 20-08-2021 om 13:54:
Ik denk hierbij eigenlijk meer vanuit Getrouwde Man dan vanuit mezelf. Ik heb op dit moment niets te verliezen met eerlijkheid. Hij wel: een relatie van 25+ jaar met de moeder van zijn kinderen, het leven dat ze samen hebben opgebouwd, hun gezamenlijk oud worden, de vrienden die ze samen hebben. Ik kan donders goed begrijpen dat hij niet eerlijk durft te zijn over hem en mij.
Ja en jouw affaire met hem ondersteunt wellicht wel het zo fijn thuis kunnen hebben... Heerlijk voor hem, een warme thuis basis en spanning met jou. En jij? wie geeft jou warmte en ondersteuning?
blauwevrouw schreef op 20-08-2021 om 13:45:
[..]
Ik vergelijk het maar met slutshaming. Ik vind niets mis met promiscue gedrag, en toch heb ik het vaak genoeg verborgen omdat ik geen zin had om voor hoer uitgemaakt te worden - in mijn gezicht of achter mijn rug. Dat is wat ik met 'de norm' bedoel.
Inmiddels ben ik dáár veel vrijer in, mag ook wel als je geen 18 meer bent maar 49. Al ga ik echt niet tegen iedereen vertellen wat ik met wie doe, omdat ik weet hoe beeldvorming werkt. Daar vind ik van alles van en ik zou dolgraag willen dat de maatschappij daarin verandert, maar ik maak me geen illusies over mijn invloed daarop. 'de maatschappij ben jij' is veel te gemakkelijk gedacht.
En mocht ik een nieuwe relatie krijgen dan zal ik ook veel eerder het gesprek aangaan over exclusiviteit, vreemdgaan en noem maar op, en daar een ander standpunt over innemen dan toen ik de vorige relatie begon.
Ik heb een experimentele, wilde fase gehad toen ik begin 20 was. Alles gedaan en meegemaakt waar ik maar zin in had op dat gebied, met mannen en vrouwen. Achteraf ben ik daar erg blij mee, want door die periode weet ik precies wat ik fijn vind en wat belangrijk voor mij is op dat gebied en heb ik een zeer bewuste keuze kunnen maken voor mijn man.
Ik heb totaal geen moeite met promiscue gedrag en veroordeel dat helemaal niet in mensen. Open relaties, polyamore relaties, one night stands met steeds iemand anders, friends with benefits, het is mij allemaal om het even wat volwassen mensen met elkaar uitspoken en wat voor afspraken ze met elkaar maken (of geen afspraken, dat kan ook).
Maar wanneer je wel doet alsof je exclusief bent en vervolgens iets totaal anders doet, daar begint het liegen, bedriegen en bedonderen. Dat is van een totaal andere orde. Ik heb al eerder uitgebreid beschreven waarom ik (en heel veel andere mensen) dit zo voelen en vinden, maar kennelijk komt dat totaal niet over, dus ik bespaar me de moeite dit nogmaals uit te leggen.
mariarosa schreef op 20-08-2021 om 13:58:
[..]
Ja en jouw affaire met hem ondersteunt wellicht wel het zo fijn thuis kunnen hebben... Heerlijk voor hem, een warme thuis basis en spanning met jou. En jij? wie geeft jou warmte en ondersteuning?
En waar haalt zijn vrouw de spanning? Of maakt dat allemaal niet uit en draait het alleen maar om meneer met zijn behoeften? Ik vind het zo seksistisch overkomen allemaal.
blauwevrouw schreef op 20-08-2021 om 13:54:
Ik denk hierbij eigenlijk meer vanuit Getrouwde Man dan vanuit mezelf. Ik heb op dit moment niets te verliezen met eerlijkheid. Hij wel: een relatie van 25+ jaar met de moeder van zijn kinderen, het leven dat ze samen hebben opgebouwd, hun gezamenlijk oud worden, de vrienden die ze samen hebben. Ik kan donders goed begrijpen dat hij niet eerlijk durft te zijn over hem en mij.
Ik snap dan niet dat hij vreemdgaat met jou. Hij is bereidt om het risico te nemen om het te verliezen.