Is vreemdgaan ok?

Ik vind vreemdgangers achterbaks en lafaards. Maak gewoon eerst de relatie uit als je daar niet meer tevreden mee bent.
Je hoort nog weleens dat ze dat niet durven omdat ze bang zijn dat ze de partner dan pijn doen. Tja, als het uitkomt doet het vreemdgaan ze pijn, maar de leugens nog veel meer.
Verder vind ik de minnaars/minnaressen altijd nogal zielig, die hang naar aandacht en het willen "inpikken" van een gebonden man of vrouw. 

Julali schreef op 09-08-2021 om 12:15:

[..]

Voor mij is het dan klaar ja. Dan heb ik het over een situatie waarin iemand mij langere tijd doelbewust heeft voorgelogen. Ik heb daar gewoon geen zin in, dat soort gedoe wil ik niet in mijn leven en dat is mijn goed recht.

Het was niet mijn vraag wat wel of niet je goed recht is. Mijn vraag was of de stelling eigenlijk anders geformuleerd moet worden en of dit dus is wat je werkelijk vindt: namelijk dat de vreemdganger vereenzelvigd moet worden met zijn daad. 

Dus dat mensen die vreemdgaan ook inherent slechte mensen zijn. Volgens mij is dat namelijk de boodschap die je werkelijk wilde uitdragen met deze stelling. 

Maar je formuleert het op zo'n rare manier, dat je mensen eigenlijk in een hoek duwt - zodat je eigenlijk niet anders dan 'Nee' op je stelling kan antwoorden. 

De stelling is heel anders geformuleerd dan wat je eigenlijk bedoeld, in mijn mening. Wat je eigenlijk bedoeld, heb je vrij slinks verderop in het topic pas opgeschreven. 

Poezie schreef op 09-08-2021 om 12:16:

Verder vind ik de minnaars/minnaressen altijd nogal zielig, die hang naar aandacht en het willen "inpikken" van een gebonden man of vrouw.

Je mag mij zielig vinden hoor, boeit mij verder niet, je kent me niet eens. En verder heb ik qua aandacht niets tekort en moet minnaar vooral lekker getrouwd blijven, geen behoefte verder aan een partner, alleen af en toe seks is meer dan voldoende en voor de rest red ik me prima als single. 

Kersje schreef op 09-08-2021 om 12:30:

[..]

Je mag mij zielig vinden hoor, boeit mij verder niet, je kent me niet eens. En verder heb ik qua aandacht niets tekort en moet minnaar vooral lekker getrouwd blijven, geen behoefte verder aan een partner, alleen af en toe seks is meer dan voldoende en voor de rest red ik me prima als single.

de vrijgezellen waren op ofzo?

@Dinah, begrijpend lezen is niet echt haar beste eigenschap is al meerdere malen gebleken 

Kersje schreef op 09-08-2021 om 12:30:

[..]

Je mag mij zielig vinden hoor, boeit mij verder niet, je kent me niet eens. En verder heb ik qua aandacht niets tekort en moet minnaar vooral lekker getrouwd blijven, geen behoefte verder aan een partner, alleen af en toe seks is meer dan voldoende en voor de rest red ik me prima als single.

Moet je zelf weten, maar waarom ga je dan voor een gebonden persoon?

Lollypopje schreef op 09-08-2021 om 09:46:

Twee partners houden zielsveel van elkaar en kunnen zich geen leven zonder elkaar voorstellen. Echter partner 1 wil geen seks of intimiteit en ligt hooguit één keer per jaar te zeesterren om er vanaf te zijn. Partner 2 voelt een groot gemis aan seks en intimiteit, maar partner 1 wil er niet over praten. Niet er aan werken, want het wel prima zo. Een openrelatie is onbespreekbaar.
Ondanks dit onoverkomelijke verschil houden ze heel veel van elkaar en willen ze elkaar niet kwijt. Voor partner 1 is het prima, want die heeft de relatie die die wil. Terwijl partner 2 al jarenlang een wezenlijke behoefte wordt ontzegd, door partner 1 die er niks aan wil veranderen.

Partner 2 heeft nu dus eigenlijk 3 opties.
Bij accepteren of uit elkaar gaan, zal die of lijden onder het gemis van seks of onder het gemis van diens geliefde.
Optie 3 is vreemdgaan, zodat die niet hoeft te kiezen. Uiteraard loopt die daarbij het risico dat het uitkomt, maar als die de wanhoop na bij is en vervolgens iemand tegen komt die partner2 wel seksueel aantrekkelijk vind, dan snap ik dat die voor de bijl gaat.

Ik snap dat partner optie 3 verleidelijk vindt, en ik vind haar ook niet per definitie een slecht mens als ze daarvoor kiest, maar dat maakt het niet oké. 

Partner 1 heeft het recht op zijn / haar seksualiteitsbeleving. Het is misschien moeilijk voor te stellen voor mensen die graag seksen, maar sommige mensen zijn aseksueel, of bijna aseksueel, of hebben een sterk verlaagd libido om wat voor reden dan ook. Ze kunnen dan nog steeds romantisch zijn, en monogaam. Partner 1 is het niet verplicht aan partner 2 daarin te veranderen; alleen openheid te geven over hoe het zit, zeker omdat de meeste mensen wel verwachten dat ze intimiteit zullen delen met hun partner. Maar je hebt nooit recht op seks, ook niet in een relatie; dat vind ik echt een gevaarlijke gedachtegang a la verkrachting kan niet binnen een huwelijk.

Als partner 2 seks en intimiteit wel onmisbaar vindt (en dat geldt natuurlijk voor heel veel mensen), dan gaat de relatie dus niet werken en zal ze de relatie moeten verbreken. Anders gaat ze bewust over de grenzen van partner 1, die geen open relatie wil. En dat is niet oké. 

Dus ja, ook in dit scenario zit voor mij de persoon die vreemdgaat fout. 

Sidenote: ik denk dat er te vaak meteen wordt gedacht dat als je een actie afkeurt, dat je dan de persoon die die actie onderneemt ook "slecht" vindt, maar dat is voor mij niet zo. Ik doe regelmatig dingen die ik moreel - ethisch niet optimaal vind, en zo ook de mensen die ik liefheb. Daar heb ik dan een reden of uitleg voor, en die reden is soms goed, en soms veel te makkelijk. Soms overzie ik alle gevolgen van mijn acties niet meteen, of duurt het even voordat ik het andere perspectief helder heb. En soms kies ik voor mezelf, omdat ik de energie voor een andere keuze op dat moment niet kan vinden. 

Niemand loopt altijd op zijn tenen. Een beetje mildheid is goed. 

Poezie schreef op 09-08-2021 om 12:38:

[..]

Moet je zelf weten, maar waarom ga je dan voor een gebonden persoon?

Nu kan ik een politiek correct antwoord geven, maar doe ik niet, omdat dat nu eenmaal zo was en wij hetzelfde “zochten”, geen relatie, wel seks. 

Renmuis schreef op 09-08-2021 om 12:51:

Sidenote: ik denk dat er te vaak meteen wordt gedacht dat als je een actie afkeurt, dat je dan de persoon die die actie onderneemt ook "slecht" vindt, maar dat is voor mij niet zo. Ik doe regelmatig dingen die ik moreel - ethisch niet optimaal vind, en zo ook de mensen die ik liefheb. Daar heb ik dan een reden of uitleg voor, en die reden is soms goed, en soms veel te makkelijk. Soms overzie ik alle gevolgen van mijn acties niet meteen, of duurt het even voordat ik het andere perspectief helder heb. En soms kies ik voor mezelf, omdat ik de energie voor een andere keuze op dat moment niet kan vinden.

Niemand loopt altijd op zijn tenen. Een beetje mildheid is goed.

Ja eens. Ik vereenzelvig vreemdgaan (dwz langdurig) wel met de persoon, omdat ik geloof dat niet iedereen het in zich heeft om dergelijke keuzes te maken.

Dat wil niet zeggen dat mijn karakter zo geweldig is, integendeel. Verschil zit er voor mij ook in dat ik baal van tekortkomingen, me ervoor schaam, en er zeker niet verlekkerd over schrijf op een online forum.

Kersje schreef op 09-08-2021 om 12:53:

[..]

Nu kan ik een politiek correct antwoord geven, maar doe ik niet, omdat dat nu eenmaal zo was en wij hetzelfde “zochten”, geen relatie, wel seks.

Dus je hebt er niet bij nagedacht/ denkt er niet bij na?