Zomervakantie

Misschien een invalbaan doen voor de drie weken. Als iedereen op vakantie is zijn er vermoedelijk enorme tekorten van personeel in supermarkten, waardoor de rekken niet meer goed worden bijgevuld. 

Door dus te gaan werken als invalkracht kom je onder de mensen, je doet eens een keer iets héél anders, het is eigen keus dus je bent gemotiveerd, je helpt iedereen, vooral de klanten, enorm. Terwijl je daar best veel geld voor kan vragen want: schaarste. Win-win!

Het probleem is, vermoedelijk, dat er in je achterhoofd zit om vooral gelukkig te moeten zijn nu je drie weken vrij hebt, op de manier waarop je dat voor je ziet. En dat heb je gewoon niet in de hand.

Als je bang bent voor de toekomst ben je sowieso ongelukkig, dus bingo, die zekerheid heb je binnen. Aan je behoefte aan zekerheid wordt dus voldaan.

Nu je die zekerheid hebt kan je hem ook af en toe loslaten en het toeval binnenlaten, dat lijkt me best een goed begin.

Mama-Inge schreef op 22-07-2025 om 07:43:

[..]

Dat valt best mee, vooral als je voor een vakantie kiest met een activiteit of cursus. Ik ben verschillende keren naar een camping in Frankrijk geweest waar van alles te doen was, paardrijden, fietsen, maar ook schilderen, fotografie en muziek (musical) waarbij aan het eind van de week een optreden was. Dan heb je een vaste groep waarmee je die activiteit of cursus doet en daarnaast kun je lekker je eigen gang gaan net als thuis en mijn ervaring is dat je op zo'n camping dan toch wel snel her en der een praatje maakt omdat je diezelfde mensen van jouw activiteit dan tegenkomt

JIJ vindt dat best meevallen, mijn gevoel is totaal anders. Dat mag hoop ik? 

Is het helpend als je bijvoorbeeld aan je vriendin of kennissen vraagt of ze iets met je willen plannen ipv alleen maar inchecken? Bijvoorbeeld op maandag thee drinken met vriendin en op donderdag uiteten met kennis. 

Vind je honden leuk? Misschien benoemen in je netwerk/oproepje ergens doen dat je aankomende weken af en toe beschikbaar bent om met een hond te gaan wandelen. Hier in de omgeving komen er altijd groepjes mensen/honden samen. De honden kunnen hun energie kwijt en de mensen kletsen ondertussen. En als daar je behoefte ligt, kan jij je netwerk uitbreiden.

Zit het echt eenzame gevoel voor jou in dat je aankomende periode weinig/geen sociale afspraken hebt staan? Of zit het meer ergens anders in omdat je ook schrijft dat je het gevoel hebt nergens bij te horen?

Durf je zelf een eerste stap te zetten? Dus bijvoorbeeld iemand uit het koor benaderen en voorstellen om iets samen te gaan doen?
Helpt het om hier af en toe een topic te openen of prive met iemand te kletsen?

Hi, ik denk dat je supergoed bezig bent, maar kan me voorstellen dat je opziet tegen de lege weken. Het allerbeste wat ik je kan aanraden is: koop het boek The Artist Way van Julia  Cameron. (is ook in het Nederlands). Het is meer een doeboek en spreekt je innerlijke kunstenaar aan. Als je reactie is 'maar ik ben niet creatief': voor die mensen is het juist, om te gaan ontdekken dat je wel allerlei leuke mooie dingen  kan vormen. En gaat niet om het eindresultaat, het gaat om de flow waarin je komt. Je leven wordt een avontuur, ook en juist als je alleen bent. Je wordt er heel vrolijk van. Probeer het, het is maar twee tientjes maar het kan je leven zoveel inhoud geven. Succes!

Friezinnetje schreef op 22-07-2025 om 08:39:

[..]

JIJ vindt dat best meevallen, mijn gevoel is totaal anders. Dat mag hoop ik?

Natuurlijk

Misschien helpt het om je gedachten op te schrijven. 
Aangevuld met dagelijks minimaal 1 ding opschrijven wat goed ging of waar je blij van werd.

vrouw92 schreef op 22-07-2025 om 12:45:

Ik heb trouwens genoeg dingen op mijn lijstje om te doen of om te ondernemen in mijn eentje en ik weet ook de wegen die ik kan bewandelen om wel in contact te komen. Dat is echter niet precies mijn vraag. Ik zoek vooral manier om om te gaan met de gedachten die horen bij het alleen zijn, met de leegte die ik voel.

Van wat je schrijft denk ik dat je al veel goed en slim doet om hiermee om te gaan. Van wat er overblijft: het accepteren? Accepteren dat je je zo voelt en dat de zomervakantie voor jou gewoon een lastige periode is. Dat je beter gaat op de structuur van je werk en dat dat voor jou het prettige in je leven is. Waar anderen zomervakantie zien als de positieve tegenhanger van werk, is dat voor jou andersom. Dat is dan maar zo. Voor iemand anders is dat misschien de periode van de feestdagen of juist januari, voor jou de zomervakantie. Speelt het idee nog mee dat anderen juist zo naar de zomervakantie toeleven en ervan genieten, waardoor er druk ontstaat voor jou om dat ook te doen? Als dat zo is, zou je daar nog wel mee aan de slag kunnen.

Ik denk dat het voor jou altijd lastig zal blijven 
Heb je wel eens geprobeerd om toch enige mate van structuur in je dagen te houden in de vakantie?
Hier een puber met autisme en we proberen in ieder geval de eet en drink momenten altijd op dezelfde tijd te houden 
En ook opstaan en bedtijd is ongeveer gelijk met schooldagen, maar ook dat ritueel van ontbijten, wassen, tanden poetsen en omkleden 
Ik merk wel dat hij tussendoor onrustiger is omdat hij niet altijd weet wat hij moet doen met zijn vrije tijd en sturen hem daar wel eens in door hem wat opties te geven met wat hij in die tijd kan doen 
Ene dag gaat beter dan de andere