Het gaat echt even helemaal niet goed met me
Zoals ik in de titel al zeg, gaat het echt even helemaal niet goed met me en weet ik even niet wat te doen.
Ik heb eerder een burn out gehad en heb daar restverschijnselen aan over gehouden. Ik heb nu een behoorlijke terugval. Zit tegen paniek aan. Heb heel weinig energie, in rust een behoorlijk hoge hartslag, voel me erg slap en zie overal tegenop.
Ik heb een haptonome maar die is op vakantie dus daar kan ik nu niet terecht. Morgen ga ik de huisarts bellen want dit gaat niet de goede kant op.
Ik heb ook een zoon van 10 die aardig wat sturing vraagt omdat hij adhd en autisme heeft. Ik merk dat het door mijn vingers glipt. Dat de regie in de opvoeding uit mijn handen glipt en dat beangstigt me.
Aan de ene kant zoek ik afleiding maar aan de andere kant heb ik daar weinig energie voor.
Wat is nou wijsheid om op dit moment te doen? Zoon komt zo thuis uit school en er moeten eigenlijk hapjes gemaakt worden voor morgen om mee te nemen naar school en het is eigenlijk iets simpels wat hij heeft uitgekozen maar ik zie er zo tegenop 
Hoe krijg ik mezelf weer op de rails? Ik slik trouwens een heel klein beetje ad. Afgebouwd jaren terug van 150 naar 10.
O ja, en ik zit in de overgang en heb daarvoor een spiraal laten plaatsen en plak hormoonpleisters. Dit leek in het begin te helpen maar niet voldoende dus.
Fijn als jullie reageren!
Vanacht onrustig geslapen en vroeg wakker. Vanmiddag ben ik alleen, een deel met zoon. Daar zie ik tegenop maar probeer het te relativeren.
Nu even een rondje lopen. Meestal helpt dat om me beter te voelen.
Ik voel me vandaag niet heel stabiel. Maak een keuze en ga dan twijfelen bijvoorbeeld.
De middag wel zonder paniek door gekomen maar zit er wel tegen aan.
Man is voor het eerst naar kantoor. Ik leun best wel op hem af en toe dus dit is wel een uitdaging.
Maar tot nu toe red ik mezelf prima 💪
💪🏻
Nog een half uurtje en dan is zoon alweer thuis. Geen paniek tot nu toe. Twee keer naar buiten geweest.
Kijken hoe het straks met zoon gaat.
Nu nog een stukje expeditie kijken 😎
Vannacht niet goed geslapen. Hele stressvolle dromen. Vandaag ben ik ook alleen. Ik weet dan nooit zo goed wat ik wel en niet moet doen. Toch wandelen buiten of beter binnen blijven. Klusjes in huis of beter van niet. Afleiding zoeken in ieder geval.
Is het een optie om te zeggen; Ik ga het een kwartier doen en als t prettig voelt ga ik door. Dat je over de drempel van t gaan doen bent,omdat het maar even is?
Kun je muziek hebben? Mij helpt t altijd om me iets minder te focussen op waar ik tegenop zie. Juist omdat ik meezing. Dat geeft een fijn gevoel, geen idee waarom. Relaxter denk ik.
Knutselkei schreef op 17-09-2025 om 08:36:
Is het een optie om te zeggen; Ik ga het een kwartier doen en als t prettig voelt ga ik door. Dat je over de drempel van t gaan doen bent,omdat het maar even is?
Kun je muziek hebben? Mij helpt t altijd om me iets minder te focussen op waar ik tegenop zie. Juist omdat ik meezing. Dat geeft een fijn gevoel, geen idee waarom. Relaxter denk ik.
Dat eerste vind ik een goed idee. Een klein rondje eventueel uitbreiden. Muziek is voor nu even geen optie denk ik.
Bedankt voor je reactie🙏
Elmie schreef op 17-09-2025 om 08:56:
[..]
Dat eerste vind ik een goed idee. Een klein rondje eventueel uitbreiden. Muziek is voor nu even geen optie denk ik.
Bedankt voor je reactie🙏
Is het fijn gegaan? Elke stap is er 1 he?
In je hoofd neurien? Ik deed vaak een kinderliedje als ik weer ging piekeren. Heb ook heel lang Mickey Mouse gevisualiseerd, puur om de afleiding: piekeren...mickey...grote zwarte oren,rode broek met knopen,gele schoenen,etc. Elke keer weer opnieuw en op een gegeven moment hoefde ik alleen nog mickey als plaatje in mijn hoofd te zien.
Knutselkei schreef op 17-09-2025 om 13:40:
[..]
Is het fijn gegaan? Elke stap is er 1 he?
In je hoofd neurien? Ik deed vaak een kinderliedje als ik weer ging piekeren. Heb ook heel lang Mickey Mouse gevisualiseerd, puur om de afleiding: piekeren...mickey...grote zwarte oren,rode broek met knopen,gele schoenen,etc. Elke keer weer opnieuw en op een gegeven moment hoefde ik alleen nog mickey als plaatje in mijn hoofd te zien.
Wat een goede tip zeg! Zoiets ga ik ook bedenken.
Ja het ging aardig goed. Maar ik ben wel steeds bang voor dat lege gevoel wat ik kan hebben als ik te ver over mijn grenzen ga.
Ik hoop daar in therapie aan te gaan werken.
Morgen intake van de GGZ 😬 Ben echt blij als het achter de rug is. Bang voor paniek, bang dat ik het niet vol houd. Voor confrontaties.
Pffff, adem in adem uit. Zal vast meevallen 🙏
Elmie schreef op 17-09-2025 om 15:47:
[..]
Wat een goede tip zeg! Zoiets ga ik ook bedenken.
Ja het ging aardig goed. Maar ik ben wel steeds bang voor dat lege gevoel wat ik kan hebben als ik te ver over mijn grenzen ga.
Ik hoop daar in therapie aan te gaan werken.
Morgen intake van de GGZ 😬 Ben echt blij als het achter de rug is. Bang voor paniek, bang dat ik het niet vol houd. Voor confrontaties.
Pffff, adem in adem uit. Zal vast meevallen 🙏
Ze hebben daar vast al een heleboel gezien. Dus idd zal wel meevallen. Je opmerking over bang het niet vol te houden, doet mij denken dat je of heel perfectionistisch bent of dat je heel hard een boel aan het onderdrukken bent. Klopt mijn inschatting?
Ow en wat bedoel je met het lege gevoel als je te ver over grenzen gaat?
Mvtj schreef op 17-09-2025 om 15:50:
[..]
Ze hebben daar vast al een heleboel gezien. Dus idd zal wel meevallen. Je opmerking over bang het niet vol te houden, doet mij denken dat je of heel perfectionistisch bent of dat je heel hard een boel aan het onderdrukken bent. Klopt mijn inschatting?
Ow en wat bedoel je met het lege gevoel als je te ver over grenzen gaat?
Ik ben wel perfectionistisch en onderdruk ook wel mijn angst maar ik bedoel het misschien anders dan jij oppakt.😎
Ik ben snel moe in mijn hoofd en kan me dan niet meer concentreren en focussen. Dat bedoel ik met volhouden.
En dat lege gevoel is heel moe en opeens bijna geen stap meer kunnen zetten.
De intake is goed gegaan! Zonder paniek (wel bijna toen ze het over afbouwen van kalmeringsmiddelen hadden) en alles wat aan bod moest komen, is gezegd. Tenminste bijna alles en het belangrijkste.
Ik was vrij snel redelijk rustig.
Het vervolg is dat ik in het team besproken ga worden. Daar hoor ik woensdag meer over en ik krijg een consult bij de psychiater om mijn medicijnen door te nemen.
Gevoel na het gesprek, opgelucht en trots 💪
Goed gedaan, dan ga je met een goed gevoel het weekend in.
Dat soort afspraken blijven heel spannend ook al zijn ze niet spannend.
Vanmorgrn toch weer paniek. Ik denk door de intensieve dagen. Daardoor/daarnaast ook (weer) het gevoel de opvoeding op dit moment niet aan te kunnen.
Zoon kan zo door gaan met negatief gedrag en qua energie handel ik dat nu niet. Dat voelt machteloos.
Hij gaat ook continu in discussie.
Alleen zijn vind ik nu ook lastig.