Hoeveel tijd aan huiswerk

Maduixa schreef op 27-09-2021 om 11:14:

Interessant topic dit. Onze oudste zit pas in groep 7 en begint nu pas echt huiswerk te krijgen. Wat ik vooral merk (en ook van mezelf herken van vroeger): hij is langer bezig met tegenstribbelen, 'klaarleggen', uitzoeken wat hij ok al weer moet doen, mij of zijn vader uitleggen waarom het zo moeilijk is, nog even een glaasje water halen en vul verder maar in, dan met het daadwerkelijke topo leren. Als hij dat gelijk even deed, was hij met iedere dag 5 minuten klaar. Op zijn manier duurt het vaak wel bijna een half uur, en vooralsnog lukt het me niet om hem dat duidelijk te maken!

Oh ja, herkenbaar dit en het is nu pas wat minder op de middelbare school maar nog steeds af en toe een frustratie...

Mevrouw75 schreef op 27-09-2021 om 12:08:

[..]

Waarom zit je zoon op het gymnasium als hij een hekel heeft aan Grieks en Latijn? (Ik plak even je 2 berichten aan elkaar).

Ik snap dat je boos bent, dat spat er vanaf, maar hij zit nu wel ergens waar hij uren en uren zijn moet verdoen met iets wat hij dus overduidelijk niet wil, terwijl hij ook heel veel tijd vrij kan spelen v

Hij ging hierheen omdat zijn sublings hier ook heen gingen en hij een klas over had geslagen en een 550 score had op zijn cito en zelf naar deze school wilde en er al mensen kende en graag bij de debat club wilde etc. Grieks en Latijn vond ie niet perse erg. Het hoorde er gewoon bij. Maar pas sinds de derde begon het veel en moeilijk te worden en dat allemaal naast het gewone curriculum. Heb aangegeven dat naar een gewone vwo ook prima was. Wezen kijken: hadden ze spaans, russisch en chinees en daarvan miste hij de volledige basis. Alle hogere niveau's hebben tegenwoordig wel extra vakken en bijzondere talen. In mijn tijd was dat niet maar tegenwoordig blijkbaar wel.

En los daarvan wil mijn ass zoon niet veranderen van school. Alles is al eng genoeg en hij houdt totaal niet van verandering. Hij hoort ook gewoon op die school. Het past hem als een handschoen. Hij heeft er peers en zijn clubs en buitenschoolse plus activiteiten die op andere scholen niet zijn en olympiades en honours en hij mag vervroegd eindexamen doen voor een aantal vakken wat ook niet standaard is.

Van ons mag hij naar een andere school, ander niveau, alles is bespreekbaar. Maar hij blokkeert het zelf. Hij wordt pislink als je erover begint ja dan houdt het wel zo'n beetje op.

Zusterclivia schreef op 27-09-2021 om 10:40:

[..]

Ik ben zelf beta en in de bovenbouw werd huiswerkmaken véél makkelijker aangezien er best wat overlap zat in de vakken natuur-, schei- en wiskunde (en laten we maar niets zeggen over Algemene Natuurwetenschappen) en economie. En vooral dat het vakken waren die je moest maken, dan hoefde je voor de toets niet meer zoveel te leren als je de opdrachten deed. Voor talen moest ik veel meer doen qua leerwerk omdat je met alleen de oefeningen maken er niet kwam. Alleen jammer dat je maar zo weinig van dit soort vakken mocht laten vallen.

Natuurlijk is het ook afhankelijk van je kind. Iemand die voor minimaal een 8 gaat, zal er meer aan moeten doen dan iemand die een 6 wel prima vindt, als beiden verder gelijk zijn in intelligentie ed.

Laat ik me hier dan maar aan vasthouden! Mijn oudste is ambitieus en werkt hard voor goede cijfers. Mijn jongste worstelt vooral met zichzelf. Hij is dit jaar naar de bovenbouw gegaan. Ik hoop maar dat het voor hem ook gemakkelijker wordt dan. Die van mij zijn ook allebei bèta's. 

Salomewinterqueen schreef op 27-09-2021 om 12:04:

Nee want talent (sport/muziek) moet je bijhouden en ontwikkeld zich ook in diezelfde periode dat we in het keurslijf van school worden gedrukt. Alles en iedereen zegt altijd maar dat er een juiste en gezonde balans tussen werk en school en school en vrienden en vrienden en ouders en ouders en huiswerk en huiswek en sport en sport en feestjes en ga zo maar door. De realiteit is dat mijn zoon op het gymnasium (kutcoronajaar) is blijven zitten en dit jaar de moed aan het opgeven is: weer die klote latijnse woordjes stampen, weer dezelfde boeken lezen, weer dit, weer dat. Lange dagen, veel nutteloze tussenuren (waar werkelijk niemand huiswerk gaat lopen maken en ook de boeken niet voor mee heeft)
School heeft mijn jongste getraumatiseerd en beschadigd. Dat joch is met een iq van >145 volledig uitgevallen en afgebrand. Vorig jaar zijn derde burnout. Dit jaar komt de vierde vroeger dan ooit te voren (hij zit er nu al in en normaliter was het rond de kerst)

Mijn zoon wordt telkens verweten de kantjes eraf te lopen, geen prioriteiten kunnen stellen (kies jij maar eens tussen borrelen met vrienden of de kattenbak verschonen of tussen 40 toetsen nakijken op een vrije avond of lekker bankhangeren en series kijken. Ik noem maar even wat hoor. Mijn puber (PUBER) vindt het heerlijk om te tekenen en te gamen en spellen te spelen met een groep ontwikkelingsgelijken. Maar ja dat kost tijd en tijd betekent: huiswerk. En geen huiswerk betekent achter lopen en achter lopen betekent een onvoldoende en een onvoldoende betekend demotivatie, faalangst en achter gaan lopen en niet meer kunnen bijbenen. Zijn docent van vorig jaar zei letterlijk dat alle keren dat hij in quarantaine is geweest hem zijn schooljaar hebben gekost.Nou lekker dan. Hou je je netjes aan de regels en heeft school verder niks geregeld en zit je thuis want dat moet en dan mis je schoolwerk en ga je zo achter lopen dat het niet meer bij te benen is en er heeft ook nauwelijks iemand naar omgekeken. Want ja het lag allemaal aan hem. Nou dan heb je aan mij een kwaaie hoor!

Het liefste trek ik hem van school. Ik zie hem hier ongelukkig zijn en niet kunnen leren ondanks zijn torenhoge iq. Hij is selectief. Hij is enorm creatief. Maar hij heeft echt een broertje dood aan woordjes stampen en reproduceren. Hij wil debatteren, is helemaal verslingerd aan filosofie en tekenen. Maar hoewel het schoolvakken zijn zit hij eigenlijk enkel grieks te stampen ipv te doen wat ie leuk vindt.

Ze slaan alles wat leuk is aan school plat en al je tijd gaat zitten in de dingen die je niet goed kan en dus ook niet leuk vindt. Dat is toch de omgekeerde wereld. Al die uren en weken en jaren die je kwijt bent aan automatiseren en woordjes leren. Ga je daar in je leven ooit nog wat mee doen? Nee natuurlijk niet. Maar met filo, debat, geschiedenis (lerend van boven naar beneden ipv andersom) daar wil ie wat mee doen.Daar ligt zijn kracht. Maar ja om te slagen moet je eerst door al die kut vakken heen waar je dus niks mee hebt.

School moet echt meer op maat. En dus geen speciaal onderwijs 100 km verderop terwijl je kind hb is. Mijn kind wil gewoon op regulier met aangepast programma maar das allemaal moeilijk moeilijk. Handelsverlegen, blabla, van school af, blabla, echt ik krijg er een houten poot van en dan is onze school (gymnasium) nog heel schappelijk en meedenkend ook. Ook zij hebben blinde vlekken en zitten vast in conservatieve denkwijzen.
Maar ik heb er geen vrienden mee gemaakt door dit te melden. Aangezien ik het voor mijn zoon opnam die weer eens lui en ongemotiveerd werd genoemd. Ik zei namelijk: en? Hoe denkt u dat dat komt?

Tja....

Ik kan me wel vinden in in een aantal dingen die je zegt. School mag/moet meer op maat. In mijn vak laten we leerlingen die goed zijn vervroegd examen doen, zodat ze in hun examenjaar wat meer ruimte hebben voor een ander vak waar ze slecht in zijn, of juist verdieping in mijn vak als ze dat willen. Ik laat sterke leerlingen i.o.m. mij een selectie maken van huiswerkopdrachten waarvan hij/zij denk dat die wel nuttig voor hem/haar zijn. En zo kan er nog meer op maat gedaan worden. Zo hebben ze bij ons super veel cijfers en toetsen op havo/vwo. Een stuk of 16 per jaar voor ons vak, dat is natuurlijk belachelijk! Er kunnen ook veel dingen diagnostisch of formatief (of gewoon niet) getoets worden. Niet alles hoeft voor een cijfer. Wij proberen nu een methode uit waarbij er geen hele lijsten woordjes/zinnen moeten stampen. Een taal leer je door ermee bezig te zijn, het veel toe te passen. Het is niet voor niks dat gamers goed zijn in bijvoorbeeld Engels. Ik denk dat scholen daar echt nog wel wat in te doen hebben. De manier van leren van jongeren is naar mijn mening aan het veranderen. Op onze school hebben wij wel een afdeling waarbij leerlingen wel die creativiteit mogen gebruiken. Hun eigen weg van leren mogen bepalen. Willen ze uit een boek leren of hebben ze een andere manier om iets te leren. Super leuk! De eerste leerlingen hebben examen gedaan en dit goed afgesloten.

Ook ben ik van mening dat ouders/docenten verder moeten kijken dan "hij/zij is ongemotiveerd", "hij/zij wil niet". Kijk eens verder naar waarom is deze leerling niet gemotiveerd, wat belemmert hem/haar en wat kunnen wij als school/de leerling zelf er aan doen.

Neemt niet weg dat een kind die hb is al wel wat uitdagingen met zich meebrengt. En ook deze leerlingen moeten wel leren om te leren want dat wordt op de uni ook gevraagd. Het onderwijs daar is nou ook niet zo vooruitstrevend... Veel hb studenten lopen vast op de uni omdat ze niet gewend zijn om te werken en alles op hun intelligentie gedaan hebben.

Salomewinterqueen schreef op 27-09-2021 om 12:13:

[..]

Hij ging hierheen omdat zijn sublings hier ook heen gingen en hij een klas over had geslagen en een 550 score had op zijn cito en zelf naar deze school wilde en er al mensen kende en graag bij de debat club wilde etc. Grieks en Latijn vond ie niet perse erg. Het hoorde er gewoon bij. Maar pas sinds de derde begon het veel en moeilijk te worden en dat allemaal naast het gewone curriculum. Heb aangegeven dat naar een gewone vwo ook prima was. Wezen kijken: hadden ze spaans, russisch en chinees en daarvan miste hij de volledige basis. Alle hogere niveau's hebben tegenwoordig wel extra vakken en bijzondere talen. In mijn tijd was dat niet maar tegenwoordig blijkbaar wel.

En los daarvan wil mijn ass zoon niet veranderen van school. Alles is al eng genoeg en hij houdt totaal niet van verandering. Hij hoort ook gewoon op die school. Het past hem als een handschoen. Hij heeft er peers en zijn clubs en buitenschoolse plus activiteiten die op andere scholen niet zijn en olympiades en honours en hij mag vervroegd eindexamen doen voor een aantal vakken wat ook niet standaard is.

Van ons mag hij naar een andere school, ander niveau, alles is bespreekbaar. Maar hij blokkeert het zelf. Hij wordt pislink als je erover begint ja dan houdt het wel zo'n beetje op.

Nou ja, je neerleggen bij een gemaakte keuze kan ook gewoon. Dat scheelt jou vooral heel veel frustratie. 

@Salomewinterqueen, helemaal herkenbaar jouw verhaal! Behalve, gelukkig, de gespannen relatie met school. Maar hoe dan ook is er geen echte oplossing. Het is hangen en wurgen met dit soort kinderen. Hun mentale gezondheid lijdt er erg onder. Naar een lager niveau afzakken (waar ik met alle liefde en plezier een handtekening onder zou zetten) gaat dat probleem niet oplossen. Mijn zoon zei: of ik nou Latijn (Gym) of Frans (Atheneum) moet stampen, dat maakt me niet uit. En ook wij hebben geen beter passende school in de nabije omgeving. En dus hoop ik maar dat mijn zoon de komende drie jaar zonder ál te grote kleerscheuren doorkomt en dat hij daarna een studie vindt die hem niet alleen meer energie kost maar ook oplevert. Ik vind het zelf ook pijnlijk dat ik geen alternatief kan bieden hiervoor, dat dit het is voor hem. 

Mija schreef op 27-09-2021 om 12:40:

[..]

Er komt enorm veel frustratie bij kijken. Zo gemakkelijk is het niet je neer te leggen bij een keuze en motivatie daarvoor op te roepen. Zeker als dat maar zeer beperkt een keuze ís: het alternatief is niet per se aantrekkelijker. Deze kinderen vinden hun leven plat gezegd gewoon helemaal niet leuk. Ze zijn totaal leeggetrokken als ze na een lange schooldag thuiskomen. Ze moeten het allemaal maar verdragen, er doorheen buffelen, terwijl wat er van ze gevraagd wordt niet past bij wat ze kunnen. En ze zijn notabene hoogbegaafd dus waar moeten ze dán naartoe? Ik heb daar ook geen antwoord op hoor. Maar ik zie het met lede ogen aan.

Ja dat snap ik wel. Lees het maar zonder ‘gewoon’ dan. 

Het gymnasium wordt qua uitdaging ook best vaak overschat en andere vwo-scholen tov dat gymnasium vaak best onderschat. En dan zit je daar, 10 uur per week te verspillen aan klassieke talen die je helemaal niet wil. 

En toch... Ik ben er van overtuigd dat ieder HB kind ook prima woordjes kan stampen (etc) en zelfs in veel minder tijd dan kinderen met een gemiddeld IQ. 

Het probleem zit vrijwel altijd in het missen van executieve vaardigheden en vooral ook heel vaak in de fixed mindset. Dit laatste omdat ze gewend zijn dat dingen vanzelf gaan, en dat zodra dit niet zo is, het (in hun optiek) waarschijnlijk betekent dat ze dit niet, en zelfs nooit zullen kunnen.

Het goede nieuws is dat de vaardigheden te trainen zijn en de mindset te veranderen! 
Leestips: de boeken van Carol Dweck over mindset en "Slim maar" en "Executieve functies bij kinderen en adolescenten" van Peg Dawson en Richard Guare

 

Hoezo kort door de bocht? Waarom zou iemand die heel slim is en snel nieuwe informatie kan opnemen en verwerken enz. zoiets dan niet kunnen? 

Ja er is natuurlijk nog een reden: namelijk desinteresse. Dat kan maar zo als je eigenlijk weinig hebt met bijvoorbeeld klassieke talen. Het punt is dat dan het gebrek aan motivatie maakt dat het lijkt alsof je het ook echt niet kunt. Ik wed dat als je die woordjes dan om zou ruilen voor bijv. het leren van de elementen (als je scheikunde wel leuk vind) het opeens wel lukt. Dat is geen andere vaardigheid, wel een andere motivatie/mindset... 

Je oplossing kan dus zijn werken aan je vaardigheden en je mindset. En als de motivatie voor bepaalde vakken ontbreekt kun je of een andere schoolkeuze maken (mijn hb zoon is na de 2e ook overgestapt naar VWO vanwege zijn desinteresse in klassieke talen) of op zoek naar een andere vorm van motivatie (wat wel een lastige is en erg persoonsafhankelijk) 

Maar: hb en echt iets niet kunnen leren? Dat gaat er bij mij niet in. Maar goed, ik geloof ook niet in het hiaten-fabeltje (namelijk dat hb kinderen hiaten kunnen hebben -zelfs nog van de basisschool- waar ze dan later op vast lopen...)

Jippox schreef op 27-09-2021 om 12:45:

En toch... Ik ben er van overtuigd dat ieder HB kind ook prima woordjes kan stampen (etc) en zelfs in veel minder tijd dan kinderen met een gemiddeld IQ.

Het probleem zit vrijwel altijd in het missen van executieve vaardigheden en vooral ook heel vaak in de fixed mindset. Dit laatste omdat ze gewend zijn dat dingen vanzelf gaan, en dat zodra dit niet zo is, het (in hun optiek) waarschijnlijk betekent dat ze dit niet, en zelfs nooit zullen kunnen.

Het goede nieuws is dat de vaardigheden te trainen zijn en de mindset te veranderen!
Leestips: de boeken van Carol Dweck over mindset en "Slim maar" en "Executieve functies bij kinderen en adolescenten" van Peg Dawson en Richard Guare

Daar zit zeker wat in. Hier is een heel groot verschil tussen oudste en jongste. Ze zijn allebei HB en allebei zijn ze, eufemistisch gezegd, geen grote 'executieve talenten'. Maar de oudste kan zichzelf motiveren en de jongste komt niet boven zijn gevoel van zinloosheid uit. Het is niet alleen dat hij het niet kán, hij ervaart er denk ik vooral geen 'beloning' van als hij zich ervoor inspant. Hij vindt het niet inspirerend en motiverend genoeg. Dat is niet zomaar op te lossen, door geen enkele school. Maar het heeft wel degelijk te maken met het keurslijf dat hij niet passend weet te krijgen voor hemzelf. Ik heb me er inmiddels min of meer bij neergelegd dat het voor hem een hele worsteling is en ik hoop vooral dat het hem lukt er een weg doorheen te vinden en uiteindelijk een studie en werk te vinden die hem wél passen. Het maakt mij totaal niet uit wat dat is en op welk niveau. Als hij het maar naar zijn zin heeft en zich oké voelt over zichzelf en zijn leven. 

Niets moeilijker dan het motiveren van iemand die niet intrinsiek gemotiveerd is. En dat kan echt jaren ellende en gedoe opleveren. Maar heel vaak komt er toch een moment waarop iemand wel die intrinsieke motivatie vindt en dan lukt er ineens van alles wel.

Daar moet je een beetje op blijven vertrouwen denk ik. Dat het linksom of rechtsom uiteindelijk goed gaat komen. 

Ik haal graag het voorbeeld van mijn oudste zoon aan. Die stond halverwege gymnasium 5 op 8 tekorten en geen compensatiepunten. Had geen idee wat hij na het VO wilde gaan doen en kreeg zichzelf echt niet gemotiveerd voor al die stomme vakken.

En toen ontdekte hij wat hij wel zou willen, was nog steeds niet gemotiveerd voor die schoolvakken, maar wel voor het halen van zijn diploma zodat hij door kon op weg naar zijn droombaan. Hij ging over (wat iedereen voor onmogelijk had gehouden) en haalde het jaar erop zijn diploma. 

Salomewinterqueen schreef op 27-09-2021 om 12:04:

Nee want talent (sport/muziek) moet je bijhouden en ontwikkeld zich ook in diezelfde periode dat we in het keurslijf van school worden gedrukt. Alles en iedereen zegt altijd maar dat er een juiste en gezonde balans tussen werk en school en school en vrienden en vrienden en ouders en ouders en huiswerk en huiswek en sport en sport en feestjes en ga zo maar door. De realiteit is dat mijn zoon op het gymnasium (kutcoronajaar) is blijven zitten en dit jaar de moed aan het opgeven is: weer die klote latijnse woordjes stampen, weer dezelfde boeken lezen, weer dit, weer dat. Lange dagen, veel nutteloze tussenuren (waar werkelijk niemand huiswerk gaat lopen maken en ook de boeken niet voor mee heeft)
School heeft mijn jongste getraumatiseerd en beschadigd. Dat joch is met een iq van >145 volledig uitgevallen en afgebrand. Vorig jaar zijn derde burnout. Dit jaar komt de vierde vroeger dan ooit te voren (hij zit er nu al in en normaliter was het rond de kerst)

Mijn zoon wordt telkens verweten de kantjes eraf te lopen, geen prioriteiten kunnen stellen (kies jij maar eens tussen borrelen met vrienden of de kattenbak verschonen of tussen 40 toetsen nakijken op een vrije avond of lekker bankhangeren en series kijken. Ik noem maar even wat hoor. Mijn puber (PUBER) vindt het heerlijk om te tekenen en te gamen en spellen te spelen met een groep ontwikkelingsgelijken. Maar ja dat kost tijd en tijd betekent: huiswerk. En geen huiswerk betekent achter lopen en achter lopen betekent een onvoldoende en een onvoldoende betekend demotivatie, faalangst en achter gaan lopen en niet meer kunnen bijbenen. Zijn docent van vorig jaar zei letterlijk dat alle keren dat hij in quarantaine is geweest hem zijn schooljaar hebben gekost.Nou lekker dan. Hou je je netjes aan de regels en heeft school verder niks geregeld en zit je thuis want dat moet en dan mis je schoolwerk en ga je zo achter lopen dat het niet meer bij te benen is en er heeft ook nauwelijks iemand naar omgekeken. Want ja het lag allemaal aan hem. Nou dan heb je aan mij een kwaaie hoor!

Het liefste trek ik hem van school. Ik zie hem hier ongelukkig zijn en niet kunnen leren ondanks zijn torenhoge iq. Hij is selectief. Hij is enorm creatief. Maar hij heeft echt een broertje dood aan woordjes stampen en reproduceren. Hij wil debatteren, is helemaal verslingerd aan filosofie en tekenen. Maar hoewel het schoolvakken zijn zit hij eigenlijk enkel grieks te stampen ipv te doen wat ie leuk vindt.

Ze slaan alles wat leuk is aan school plat en al je tijd gaat zitten in de dingen die je niet goed kan en dus ook niet leuk vindt. Dat is toch de omgekeerde wereld. Al die uren en weken en jaren die je kwijt bent aan automatiseren en woordjes leren. Ga je daar in je leven ooit nog wat mee doen? Nee natuurlijk niet. Maar met filo, debat, geschiedenis (lerend van boven naar beneden ipv andersom) daar wil ie wat mee doen.Daar ligt zijn kracht. Maar ja om te slagen moet je eerst door al die kut vakken heen waar je dus niks mee hebt.

School moet echt meer op maat. En dus geen speciaal onderwijs 100 km verderop terwijl je kind hb is. Mijn kind wil gewoon op regulier met aangepast programma maar das allemaal moeilijk moeilijk. Handelsverlegen, blabla, van school af, blabla, echt ik krijg er een houten poot van en dan is onze school (gymnasium) nog heel schappelijk en meedenkend ook. Ook zij hebben blinde vlekken en zitten vast in conservatieve denkwijzen.
Maar ik heb er geen vrienden mee gemaakt door dit te melden. Aangezien ik het voor mijn zoon opnam die weer eens lui en ongemotiveerd werd genoemd. Ik zei namelijk: en? Hoe denkt u dat dat komt?

Tja....

Tja... dan zit je frustratie dus niet persé in het huiswerk maar is het veel meer dan dat. Zeg dat dan meteen. Maar in plaats van zo te brullen dat school meer op maat moet en je niet bereid bent je kind 100 km verderop zijn onderwijs moet gaan halen terwijl hij nu kapot gaat, kun je je misschien ook indenken dat zijn doelgroep niet zo groot is en je iets verlangt wat niet haalbaar is (nl. onderwijs voor extreem hoogbegaafden met een heel eisenpakket op zijn huidige school/school in de buurt). 

Jij had het over een vooropleiding volgens mij: zeg eens eerlijk, hoeveel kilometers moeten daarvoor worden afgelegd? En hoeveel kost die vooropleiding? Misschien een optie om dat geld in particulier onderwijs te steken?