Welk eten staat jou tegen vanwege een negatieve associatie?
Dit heet in de psychologie voedselaversie. Het ontstaat bijvoorbeeld door een nare gebeurtenis terwijl je dat ene gerecht at, of doordat je na het eten ervan vreselijk misselijk bent geworden. En dan wil je dat liefst nooit meer hoeven te eten, vanwege die negatieve associatie.
Deel hier je verhaal 🤢
Nehalennia schreef op 23-10-2025 om 22:25:
Knakworsten, een keer ziek geworde na een partijtje. Niet het idee dat ik feel aan mis.
Ik ook!
En vis. Als kind al vond ik het niet te doen en nu nog. Vaak geprobeerd. "Ja maar dit is gebakken vis, dat vind je vast wél lekker"...."Kibbeling lust iedereen"..."Joh in deze salade zit alleen maar wat tonijn, dat proef je niet"
Allemaal leugens
Wel jammer, wilde het echt leren eten, want: gezond.
Bakblik schreef op 23-10-2025 om 19:58:
Mijn dochter had op de basisschool een vriendinnetje die een moeder had die vond dat het leven van haar kind altijd 100% leuk moest zijn. Alle plooien die ze zag verschijnen streek ze zorgvuldig glad.
Waar 2 meisjes (met een stevige eigen wil) spelen gaat weleens wat mis. Een ruzietje/lelijk woord de uitroep: Ik wil nooooit met met je spelen. Dat was altijd de schuld van mijn dochter en mijn opvoeding. Dan moest ik van die moeder binnen komen en onder het "genot" van een kopje thee moesten we dan de vriendschap van onze dochters bespreken. Dat heeft geduurd van groep 1 tot groep 6 toen gingen ze verhuizen en naar een andere school en was de vriendschap voorbij.
Dat kopje thee was altijd rooibosthee.
Als ik nu rooibos ruik wordt ik helemaal onrustig.
Inmiddels kan ik het uit beleefdheid wel opdrinken als ik het onverwacht en zonder keuze aangeboden krijg. Daar heb ik wel een paar jaar voor nodig gehad.
Het goede doel zong het al:
Totdat hij zij verhuisde naar een andere stad.
'k Heb als ik het goed heb, nog een kaart van hem gehad.....
Eén keer trek je de conclusie...
Ik houd niet van witlof na een keer moeten eten toen ik al ziek was.
Als het moet kan ik het wegkrijgen maar niet van harte.
Dan heb je altijd wel iemand die dan zegt:
Maar als ik het maak dan vind je het WEL lekker!
Nou nee, hoe het ook bereid is, het blijft vies weeïg ruiken en een ietsje (of wat meer) bitter smaken.
Die ham en kaas kom maar door! Maar die witlof 🤮
O ja, van vis moet ik ook niets van hebben sinds ik als kind Weight Watchers dieet moest volgen op aanraden van de huisarts. Die hadden geen genade voor kinderen, er moest elke dag vis gegeten worden, liefs kabeljauw, met, vooruit, wat ketchup. Of zalm.
Van de weeromstuit ben ik vegetariër geworden (vlees met zeentjes en lever vond ik ook erg vies).
Ik lees nu al meermaals (o.a. bij Bakblik over witlof en bij Venusss over vis) dat mensen iets zeggen als: "Maar zoals ik het klaarmaak, lust je het wel!" Ik vind dat ergens niet zo netjes. Als iemand zegt dat hij/zij iets niet lust, dan maak je toch die ene dag dat hij/zij komt, iets anders klaar? Waarom moet je per se iets bewijzen ofzo?
Ik snap dat er bij vis en ook bij witlof verschillende soorten en bereidingswijzen zijn, een moot gegrilde tonijn smaakt heel anders dan zalmfilet of pangafilet, net zoals rauwe witlof zonder de bittere kern anders smaakt dan gekookte, maar jeetje, als iemand aangeeft dat niet te lusten of dat hij/zij er niet voor openstaat... Ik ben wel benieuwd: koken deze mensen dan toch iets anders voor jullie, of maken ze toch die vis/witlof/... ? Beetje off-topic misschien, sorry daarvoor.
Venusss schreef op 24-10-2025 om 14:31:
En vis. Als kind al vond ik het niet te doen en nu nog. Vaak geprobeerd. "Ja maar dit is gebakken vis, dat vind je vast wél lekker"...."Kibbeling lust iedereen"..."Joh in deze salade zit alleen maar wat tonijn, dat proef je niet"
Allemaal leugens
Wel jammer, wilde het echt leren eten, want: gezond.
Oh zo herkenbaar. Tonijn lijkt op vlees hoor en die soort is net kip. Echt niet. Vis is vis en ik vind het niet lekker.
afrodite05 schreef op 24-10-2025 om 15:44:
Ik lees nu al meermaals (o.a. bij Bakblik over witlof en bij Venusss over vis) dat mensen iets zeggen als: "Maar zoals ik het klaarmaak, lust je het wel!" Ik vind dat ergens niet zo netjes. Als iemand zegt dat hij/zij iets niet lust, dan maak je toch die ene dag dat hij/zij komt, iets anders klaar? Waarom moet je per se iets bewijzen ofzo?
Ik snap dat er bij vis en ook bij witlof verschillende soorten en bereidingswijzen zijn, een moot gegrilde tonijn smaakt heel anders dan zalmfilet of pangafilet, net zoals rauwe witlof zonder de bittere kern anders smaakt dan gekookte, maar jeetje, als iemand aangeeft dat niet te lusten of dat hij/zij er niet voor openstaat... Ik ben wel benieuwd: koken deze mensen dan toch iets anders voor jullie, of maken ze toch die vis/witlof/... ? Beetje off-topic misschien, sorry daarvoor.
Dat gebeurt soms wel en soms niet. En van wat ik tot nu toe heb meegemaakt had ik altijd wel begrip voor de keuze van wel of niet.
Mijn schoonzusje die witlof kookt tijdens het kerstdiner, omdat haar moeder dat zo lekker vind en het met zekerheid de laatste kerst is die we met zijn allen zijn laat ik haar haar gang gaan. Tijdens zo'n diner is er meer dan witlof met ham en kaas. Dan neem ik een struikje en werk dat "netjes" weg om het feestelijke moment niet te bederven. Neem ik wat meer frites en heb ik ook genoeg om mijn maag te vullen.
Tijdens een ander familiefeest in andere samenstelling was er ook witlof met ham en kaas voor de volwassenen met aardappelpuree en voor de 4 aanwezige kinderen zou er frites met snacks en sla zijn. Toen heb ik gevraagd of ik met het kindermenu kon meedoen en dat was geen probleem.
afrodite05 schreef op 24-10-2025 om 15:44:
Ik lees nu al meermaals (o.a. bij Bakblik over witlof en bij Venusss over vis) dat mensen iets zeggen als: "Maar zoals ik het klaarmaak, lust je het wel!" Ik vind dat ergens niet zo netjes. Als iemand zegt dat hij/zij iets niet lust, dan maak je toch die ene dag dat hij/zij komt, iets anders klaar? Waarom moet je per se iets bewijzen ofzo?
Ik snap dat er bij vis en ook bij witlof verschillende soorten en bereidingswijzen zijn, een moot gegrilde tonijn smaakt heel anders dan zalmfilet of pangafilet, net zoals rauwe witlof zonder de bittere kern anders smaakt dan gekookte, maar jeetje, als iemand aangeeft dat niet te lusten of dat hij/zij er niet voor openstaat... Ik ben wel benieuwd: koken deze mensen dan toch iets anders voor jullie, of maken ze toch die vis/witlof/... ? Beetje off-topic misschien, sorry daarvoor.
En bij snert (mijn aversie) is er ook altijd iemand die dat zegt. Eén keer uit goed fatsoen dan toch maar bij mijn schoonouders overstag gegaan (ik was nog te bleu om mijn punt duidelijk te maken) en daar vervolgens na 1 hap groen en wit van gaan zien. Toen heeft niemand in de schoonfamilie ooit weer moeilijk gedaan.
Vervolgens geeft iedereen in onze omgeving die snert heeft gemaakt een bakje snert mee aan mijn man…dat mag ie dan in de bijkeuken of schuur gaan zitten eten of op een dag dat ie alleen thuis is 🤭
herinner me nu het verhaal van n vriendin. Die lustte op een gegeven moment geen frou-froutjes meer, of n ander koekje, weet niet welk. Want daar kreeg ze hoofdpijn van. Pas veel later bedacht ze dat het niet aan het koekje lag maar moeder had net het zeil gewreven, en dan daar een los kleedje op. Tja als je dan uitglijdt en met je hoofd tegen de grond gaat, is die hoofdpijn logisch.
Verder lust ik ook bepaalde dingen niet, ook niet volgens jouw/ je moeders/oma's recept. Behalve peultjes die ik bij een vriendin at, en die een kooktijd hadden van een kwart van de kooktijd bij mijn moeder.
Een nichtje vertelde op n zakelijk diner maar dat ze allergisch was voor vis. (scheelt n hoop "ja maar"
afrodite05 schreef op 24-10-2025 om 15:44:
Ik lees nu al meermaals (o.a. bij Bakblik over witlof en bij Venusss over vis) dat mensen iets zeggen als: "Maar zoals ik het klaarmaak, lust je het wel!" Ik vind dat ergens niet zo netjes. Als iemand zegt dat hij/zij iets niet lust, dan maak je toch die ene dag dat hij/zij komt, iets anders klaar? Waarom moet je per se iets bewijzen ofzo?
Ik snap dat er bij vis en ook bij witlof verschillende soorten en bereidingswijzen zijn, een moot gegrilde tonijn smaakt heel anders dan zalmfilet of pangafilet, net zoals rauwe witlof zonder de bittere kern anders smaakt dan gekookte, maar jeetje, als iemand aangeeft dat niet te lusten of dat hij/zij er niet voor openstaat... Ik ben wel benieuwd: koken deze mensen dan toch iets anders voor jullie, of maken ze toch die vis/witlof/... ? Beetje off-topic misschien, sorry daarvoor.
Over het algemeen ben ik het volkomen met je eens. En toch... Mijn partner heeft een variant hierop ook wel eens bij mij uitgeprobeerd, maar dan verpakt als 'mag ik het een keer voor je maken om te kijken of het aan het product lag of aan de bereidingswijze?' En die accepteert het dan ook als het antwoord toch blijft dat het niet lekker is. Hij heeft me een aantal keer heel erg kunnen verrassen door iets zo klaar te maken dat ik het toch lekker vond.
Maar goed, mijn partner is kok 
. Dan is het een bijna professionele uitdaging voor hem, en dat begrijp ik.
Schoondochter schreef op 24-10-2025 om 18:25:
[..]
Over het algemeen ben ik het volkomen met je eens. En toch... Mijn partner heeft een variant hierop ook wel eens bij mij uitgeprobeerd, maar dan verpakt als 'mag ik het een keer voor je maken om te kijken of het aan het product lag of aan de bereidingswijze?' En die accepteert het dan ook als het antwoord toch blijft dat het niet lekker is. Hij heeft me een aantal keer heel erg kunnen verrassen door iets zo klaar te maken dat ik het toch lekker vond.
Maar goed, mijn partner is kok
Maar "mag ik dit een keer voor je maken" klinkt al veel vriendelijker en minder opdringerig
Ik lust bijna alles. Maar bietjes (op zn Rotterdams kroten/krootjes lust ik echt niet.
Mijn schoonmoeder zei altijd : "zelfs niet als ze lekker zijn klaargemaakt?" Ik vond dat beledigend klinken naar mijn ouders toe. Schoonmoeder kon goed koken maar mijn ouders ook. Vooral mijn vader.
amarna schreef op 24-10-2025 om 19:20:
Ik lust bijna alles. Maar bietjes (op zn Rotterdams kroten/krootjes lust ik echt niet.
Mijn schoonmoeder zei altijd : "zelfs niet als ze lekker zijn klaargemaakt?" Ik vond dat beledigend klinken naar mijn ouders toe. Schoonmoeder kon goed koken maar mijn ouders ook. Vooral mijn vader.
Zeeuwen zeggen ook krootjes
Kwa smaak lust ik erg veel maar ik gruwel van draden aan boontjes of harde stukjes van bv een klokhuis in een gerecht.
Als kind at ik dus niet graag sperziebonen of appeltaart. Ik kreeg kots neigingen van bepaalde structuren.
Tegenwoordig eet ik dat wel maar van bepaalde gerechten neem ik altijd kleine hapjes en let goed op wat ik in mijn mond stop.
Ik zet zelf gasten nooit iets voor waar ze niet van houden. Ik maak het mensen graag naar de zin en vind het raar om ze iets te laten eten waar ze niet van houden.
Mijn kinderen hoefden ook niet alles te eten als ze iets een paar keer geprobeerd hadden en niet lekker vonden kregen ze iets anders.