Welk eten staat jou tegen vanwege een negatieve associatie?
Dit heet in de psychologie voedselaversie. Het ontstaat bijvoorbeeld door een nare gebeurtenis terwijl je dat ene gerecht at, of doordat je na het eten ervan vreselijk misselijk bent geworden. En dan wil je dat liefst nooit meer hoeven te eten, vanwege die negatieve associatie.
Deel hier je verhaal 🤢
Dolfje schreef op 23-10-2025 om 20:16:
Ik heb me een keer behoorlijk verslikt in een stukje braadworst dat durf ik dus niet meer te eten.
En geen eten maar drinken maar dingen als Safari en blue Curaçao krijg ik ook echt niet meer weg sinds mijn tienertijd
Dat heb ik met Apfelkorn.
Grindelwald schreef op 23-10-2025 om 20:59:
[..]
Dat heb ik met Apfelkorn.
Die kan ook wel in mijn lijstje 
Net als Jagermeister.
madee schreef op 23-10-2025 om 20:12:
[..]
Oooh ik kan me dit levendig voor de geest halen, heel begrijpelijk! Ik moest hierdoor denken aan een goedje dat ik moet nemen voor mijn 5-jaarlijkse darmonderzoek. Daar moet ik dan 2 liter van drinken om de boel leeg te maken. En dat ruikt op zich niet verkeerd, dan denk je eerst nog ‘hm, mango’ maar het is gruwelijk vies…
Ik heb dat kokhalzend naar binnen gewerkt. Dat zoete fruit smaakje en geurtje maakt het alleen maar erger. Volgens mij kunnen ze het beter een bouillon smaak aan geven.
rode kool/ zuurkool. Ooit moeten eten als kind, daarna nooit meer willen eten.
Marty1984 schreef op 23-10-2025 om 20:55:
Ik heb ooit 1 keer Thaïs gegeten. Klaargemaakt door een tante met een nieuwe hobby "die eens lekker Thaïs ging koken voor de hele familie". Op 17 april 2000.
Mijn mond stond in totale vuur en vlam. 7 glazen melk volstonden niet om de boel te blussen.
Sindsdien moet toch écht niemand mij nog Thaïs eten serveren.
Als kind moest en zou ik van mijn moeder mijn eten opeten. Daar is ze (veel) later op teruggekomen dat dat niet helemaal pedagogisch verantwoord was. Er zijn een enkele etenswaren die ik daardoor echt niet lekker vond/vind.
Pasta met een saus van Boursin en grote avocado stukken, brrr. Toen ik 7 was kotste ik letterlijk over mijn bord heen. Een andere keer verstopte ik de avocado stukken in een beker yogi drank om het later sneaky door de wc te spoelen. Nu vind ik avocado geprakt als dip nog wel oké maar van die stukken met die vettige structuur nee dat gaat niet.
Kippenlevertjes, uren kon ik boven het bord staren. Te smerig. Het was op een gegeven moment negen of tien uur ‘‘s avonds. Mijn moeder ging wandelen dus ik verstopte de kippenlevertjes in een gesloten kralendoos. Maanden later vond ze dat terug, was ze boos.
Een acute voedselvergiftiging na het eten van eend in een schattig restaurant in een pittoresk dorpje in Frankrijk maakte ook indruk. Een tijdje leek het alsof ik daarna steeds ziek werd van eend.
Bier en port. Oh wacht, dat is geen eten.
Lamsvlees, nadat mijn vader soep had getrokken van een schapenkop. Bah dat ruikt zo intens
GroenTuintje schreef op 23-10-2025 om 21:50:
rode kool/ zuurkool. Ooit moeten eten als kind, daarna nooit meer willen eten.
Dat heb ik met boerenkool.
Ook hier: erwtensoep. Een keer ben ik daar zo misselijk en ziek van geworden, denk ergens tussen 5 en 8 jaar oud. Sindsdien hoef je het me echt niet voor te zetten. Als het werd gemaakt, kreeg ik gelukkig wel andere soep (Cup a soup tomaat ofzo), maar oef, die geur... Inmiddels woon ik langer niet thuis dan wel, en man heeft pech want ik zal het dus nooit maken. Soms nam mijn moeder een bakje voor hem mee, voor in de diepvries zodat hij het kon opwarmen als ik een avond niet thuis was. Maar oh, die geur die ik dan rook als ik weer thuis kwam.... Bweh.
En iets anders: ik ben al mijn hele leven wagenziek, uiteraard vooral als ik achterin zit. Mijn goedbedoelende ouders gaven me in de auto vaak een pepermuntje/pepermuntbal of een Chocotoff. Nou, die laatste moet je me dus echt niet meer geven. Ik word meteen misselijk, een soort pavlov-reactie. Bij pepermunt heb ik dat gelukkig niet, maar voor pepermuntballen moet ik echt in de mood zijn, anders gaat dat ook mis.
Nu en in mijn vorige zwangerschap zijn er bepaalde voedingsmiddelen die ik moet vermijden (omdat ik er extra misselijk van word terwijl ik al 24/7 misselijk ben), maar er zijn ook dingen bij waar ik lichte trauma's aan heb overgehouden. In de eerste zwangerschap was dat zuurkoolstamppot. Nooit meer echt lekker gevonden, terwijl ik dat vroeger graag at. Deze zwangerschap ga ik het bewust niet eens proberen, hierna wil ik het wel weer testen. Gebakken kip in (te) grote stukken is ook een issue, maar na de bevalling werd dat beter, dus hopelijk nu ook weer. En de Italiaanse ragu, daar moet ik momenteel ook echt niet aan denken... we hebben nog 3 bakken in de diepvries staan, ik moet nog bedenken hoe ik dat ga oplossen...
Knakworsten, een keer ziek geworde na een partijtje. Niet het idee dat ik feel aan mis.
Ik heb van mijn 11e tot mijn 38e geen kroketten gegeten. Toen ik 11 was een keer een kroket met een hele homp haar erin gegeten. Echt zo naar!
En wij dronken vroeger thuis altijd Taksi.(goedkoopste pak drinken destijds) en zogenaamd gezond want een melkproduct… Ik was een keer misselijk en dronk toen Taksi en vervolgens moest ik zo enorm overgeven. Echt projectielspugen incl vanuit mijn neus. Sindsdien geen Taksi meer voor mij. Zelfs nu ik het schrijf voel ik het zuur weer achter in mijn keel.
En ik kan echt niet tegen houten ijsstokjes, vorken, lepels enz. Dat gevoel… brrr Ik eet wel ijsjes want die zijn te lekker maar als het even kan bijt ik het eromheen weg. Met magnum laat ij altijd het laatste beetje aan mijn stokje zitten.
Ik heb dat ook Suzy! Ik verdraag geen houten stokjes of bestek in mijn mond. Heb om die reden altijd een metalen lepel in m’n tas zitten.
Qua eten: ik ben ooit ziek geweest van de pathe van een slager hier. Was de laatste keer dat ik ook maar iets van die slager wilde eten.
Spruitjes; ik zie me als Kind zo nog achter die groene ballen zitten… Ook met appelmoes kreeg ik die dingen niet weg.….
Eten kan ik in principe alles wel behalve koriander. Er zijn dingen die niet perse mijn voorkeur hebben maar met een beetje doorkauwen krijg ik het wel weg. Drinken daarentegen is een ander verhaal. Geen idee wat het is, geen negatieve ervaringen voor zover ik kan bedenken, maar ik drink in principe mijn hele leven maar vier dingen, en da's niet eens waar want vroeger dronk ik alleen water. Ik heb er drie dingen bij geleerd. Water, thee (bij voorkeur english breakfast dat kort door kokend water geslingerd is. Was heel blij met het idee van Bakblik in een ander topic om altijd je eigen zakje mee te nemen, dat ik daar zelf niet opgekomen ben!), chocomel (de enige echte, koud, niet warm) en cola. En dan alleen nog coca cola tegenwoordig want jumbo huismerk lustte ik tot voor kort ook, maar daarin en in al het andere hebben ze het nodig gevonden om zoetstoffen te stoppen. Zoetstoffen zijn goor.
Alcohol krijg ik niet binnen, daar heb ik een fysieke weerstand tegen, dat moet mijn mond uit. Als ik het in een bonbon ofzo proef, moet het weg, nat in een bonbon of snoepje is sowieso een no go. In een warm gerecht wijn of bier kan wel, als daar de alcohol uitgekookt is dan vinden mijn hersenen het blijkbaar niet erg, in een koud gerecht kan het niet. Medicijnen in drankvorm kan ik niet doorslikken, daar ga ik van overgeven. Daarom begrijp ik van aperol spritz niks, er zit alcohol in en het ruikt naar hoestdrank, hoe krijg je zoiets weg 😅.
Soep is ook nat, maar dat vind ik heerlijk. Sausjes over het eten ook. En lava cake is nat-in-droog, normaal gesproken strikt verboden, is een van mijn lievelingsnagerechten. Hartig nat, prima. Zoet nat, zelden prima.
Ted68 schreef op 24-10-2025 om 06:34:
Spruitjes; ik zie me als Kind zo nog achter die groene ballen zitten… Ook met appelmoes kreeg ik die dingen niet weg.….
Ik kreeg spruiten ook niet weg. Op een gegeven moment hoefde ik ze gelukkig niet meer te eten want ik zat te kokhalzen aan tafel.
Het grote voordeel van het huis uit gaan en op jezelf gaan wonen vond ik wel dat je niks meer hoefde te eten wat je niet lekker vind. Vanaf toen geen vis meer voor mij.