Het woord U
Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen maar ik heb een gruwelijke hekel aan het woord U. Ik wens zelf niet met u aangesproken te worden en zeg altijd gelijk van zeg maar jij hoor. Ik vind dat het woord u niks met respect te maken heeft want ik heb juist respect voor mensen die tegen mij zeggen dat ik je of jij mag zeggen. Natuurlijk spreek ik mensen die ik niet ken ook aan met u. Ik wil niet onbeleefd over komen maar het feit dat het onbeleefd is dat stoort mij. Ik vind het woord u afstand scheppen. Ik snap ook helemaal niks van ouders die met u aangesproken willen worden door de kinderen. In mijn familie was er gelukkig niemand waar ik u tegen moest zeggen.
In Engeland hebben ze het naar mijn mening beter voor elkaar met het woord you. Dat mag je zelfs tegen de koningin zeggen.
Wat vinden jullie van het woord U?
En eerlijk, als er een heel jong iemand achter de kassa mij met ‘je’ aanspreekt dan denk ik ‘Hé, ik heb niet met je geknikkerd’
NaomiCannibal schreef op 30-07-2021 om 20:18:
Ik ben op bepaald moment bewust gestopt met mensen die ouder zijn dan ik met u aan te spreken. Daarmee koos ik er bewust voor om mezelf niet meer lager dan anderen te plaatsen.
Uitzondingen zijn hoogbejaarden of mensen in bepaalde functies. Een arts of conducteur zal ik altijd met u aanspreken.Aangesproken worden met u vind ik geen probleem.
Dit dus.
Ik zeg U tegen mensen die onbekend zijn EN ouder dan mij zijn. Tegen familie zeg ik gewoon jij en ik heb ook liever dat mensen mij met jij aanspreken.
Dat is toch je eigen gevoel dat je ‘lager’ bent wanneer je u zegt?
ik zeg altijd tegen vreemde mensen u. Ook in mijn werk, tenzij ik echt 100% zeker weet dat het niet wordt gewaardeerd.
Ik vind een beetje afstand en wederzijds u zeggen wel prettig
DanGun schreef op 30-07-2021 om 20:38:
En eerlijk, als er een heel jong iemand achter de kassa mij met ‘je’ aanspreekt dan denk ik ‘Hé, ik heb niet met je geknikkerd’
Dat vind ik juist leuk.
watertoren schreef op 30-07-2021 om 20:57:
[..]
Dat vind ik juist leuk.
Ik niet.
_melon schreef op 30-07-2021 om 19:26:
In het Fries is dat wel makkelijk. Wij benoemen de 'titel' en niet jij of u.
Dus;
Wil mem (mama, opa, oom Bert) een kopje koffie?
Hoe doe je dat dan bij iemand waar je de naam of titel niet van weet, of ongemakkelijk is? "Kan de vakkenvuller mij vertellen waar de hagelslag ligt?" "Vindt de voorbijganger op straat de regenboog ook zo mooi?"
Of je gebruik je in zulke situaties wel een u of jij?
Ik vind u zeggen wel beleefd, zeker richting ouderen. Bij mensen in functie (arts, conducteur etc) wacht ik af; als zij je en jij tegen mij zeggen, zeg ik dat ook terug. Uit mezelf zou ik u zeggen.
Aangezien er in Vlaanderen veel minder ge-jijd en ge-joud wordt, wordt er hier veel meer u gebruikt.
En dat heeft niks met respect of ouder zijn te maken, twee voorbeelden:
Ik betrap een dief op heterdaad in mijn huis. Er wordt een proces-verbaal opgemaakt door politie en de man zegt: ik was helemaal niet aan het inbreken. Dan zeg ik: Gij waart het wel want ik heb u uit mijn huis zien vluchten.
Ik kan aan mijn kleinkind van 3 jaar vragen: wie is uw mama? Wat heb ik net tegen u gezegd?
Bij ons ligt dat helemaal anders. En als ik dan iets langer (5 minuten) met iemand aan het praten ben op een heel beschaafde manier, dan wordt het gij en jij en u door mekaar. Ik denk dat ik in mijn schrijftaal ook vaak u gebruik. Alhoewel, hier tussen vele Nederlanders, zal ik dan wel makkelijker jij en jou schrijven. Ook omdat ik mijn tekst kan nakijken en ik de u-tjes nog kan vervangen door jij of jou.
Mevrouw75 schreef op 30-07-2021 om 19:24:
dat je zelfs tegen de koningin ‘you’ mag zeggen, komt omdat ‘you’ de Engelse variant van ‘u’ is. Jij is ‘thy’, jou is thou, maar dat is inmiddels zo ouderwets, dat niemand meer jij of jou zegt.
Dat kan ook nog natuurlijk, dat iedereen met ‘u’ aangesproken wordt.
Wat grappig, ik dacht altijd that thy, thee en thou juist u was en you jij. Maar je hebt gelijk. Het komt natuurlijk omdat we het alleen uit heel ouderwetse teksten kennen dat het formeler lijkt.
Verder niet echt een probleem met u. Ik vind het inderdaad wel gek om mijn nichten u te horen zeggen tegen hun ouders, daar was ik zelf een generatie geleden al mee gestopt. Maar in formelere situaties vind ik u vaak wel handig. De soms veel jongere collega's waarmee ik werk laat ik zo nodig wel expliciet weten dat ik liever getutoyeerd word.
letterkoekje schreef op 30-07-2021 om 22:08:
Aangezien er in Vlaanderen veel minder ge-jijd en ge-joud wordt, wordt er hier veel meer u gebruikt.
En dat heeft niks met respect of ouder zijn te maken, twee voorbeelden:
Ik betrap een dief op heterdaad in mijn huis. Er wordt een proces-verbaal opgemaakt door politie en de man zegt: ik was helemaal niet aan het inbreken. Dan zeg ik: Gij waart het wel want ik heb u uit mijn huis zien vluchten.
Ik kan aan mijn kleinkind van 3 jaar vragen: wie is uw mama? Wat heb ik net tegen u gezegd?
Bij ons ligt dat helemaal anders. En als ik dan iets langer (5 minuten) met iemand aan het praten ben op een heel beschaafde manier, dan wordt het gij en jij en u door mekaar. Ik denk dat ik in mijn schrijftaal ook vaak u gebruik. Alhoewel, hier tussen vele Nederlanders, zal ik dan wel makkelijker jij en jou schrijven. Ook omdat ik mijn tekst kan nakijken en ik de u-tjes nog kan vervangen door jij of jou.
Ja, ik schreef net ook al dat het in Belgie anders is. Ik kom uit Brabant en hier zeggen wij ook gij ipv jij.
Letterkoekje even voor jou: Even een geintje. Ik heb familie wonen in Belgie in de anale driehoek. Weet je dan wat ik bedoel?
DanGun schreef op 30-07-2021 om 20:39:
Dat is toch je eigen gevoel dat je ‘lager’ bent wanneer je u zegt?
En daarom is het dus ideaal dat je zelf kan bepalen tegen wie je u zegt. Ik heb het vooral bij mannen die pak ‘m beet 15 jaar ouder zijn. Van die ‘entitled’ witte mannen die overal net iets teveel ruimte innemen. Ik stel me heel bewust als gelijke op door ‘je’ te zeggen. En dat is puur voor mijn gevoel. Ik vind dat heel prettig.
In Franrkijk is het al helemaal anders. Snotneuzen van 16 vouvoyeur ik.