Maak plaats en verhuis naar die seniorenwoning!
Het Opmerkelijk maar waar nieuws heeft een post die het waard is om een topic met poll te worden.
Een derde van de jongeren vindt het de ‘morele plicht’ van ouderen om naar kleiner huis te verkassen | Wonen | AD.nl
Omdat binnenkort de huurwoning van mijn zoon wordt opgeleverd, kan hij het huis uit en worden man en ik senior die met z'n tweeën een eengezinswoning (koop) bewonen. Net als de rest van de straat trouwens, we zijn nu nog de enige met 3 personen in een koop-ééngezinswoing.
Dus ja, zijn wij in onze straat immoreel bezig? We wonen hier heerlijk.
Dus nu een peiling, eens kijken wat de mening op dit forum is:
Peiling
Senioren met z'n tweeën of alleen in een ééngezinswoning, dat is immoreel
Fayen schreef op 14-10-2023 om 20:23:Ik had ja gestemd, maar na het lezen van de reacties begrijp ik dat velen van jullie veel waarde hechten aan wat je hebt opgebouwd gedurende de jaren, ook met de buurt.
Je vergeet voor het gemak dat de situatie van nu niet uniek is. Ik heb als bijna 50er ook moeten wachten tot mijn dertigste voor ik van mijn studentenhuis wegkon naar een piepklein woninkje met man en (eerste) kind. Mijn buurvrouw van over de 90 kon na de oorlog ook niet naar een woning met haar man en 2 kinderen en woonde ook bij zijn ouders in, totdat ze ruim over de dertig was en dolgelukkig dit sociale huurhuis konden betrekken waar ze met hun 4 kinderen hebben gewoond. Een woning waar mensen met 2 kinderen hun neus al bijna voor ophalen, omdat ze het te klein vinden (70 m2 voor 4 personen is natuurlijk heel wat rianter dan voor 6 personen). Inmiddels zijn de huizen groter (80 m2) doordat er vanalles aan gebouwd is, maar ten tijde van de buurvrouw met kinderen echt nog een stuk kleiner.
Men denkt dat het vrij uniek is, maar de woningnood is niet vrij uniek.
watertoren schreef op 14-10-2023 om 20:51:
Ik snap sommige mensen echt niet. Niet de ruimte hebben voor een kind en ook geen geld maar wel een kind op de wereld zetten. Idioten zijn het!
Onze zonen zijn ongeveer even oud. Wij hebben ze gekregen in een tijd dat de woningmarkt een stuk makkelijker was dan op dit moment. Jij kocht met je man een nieuwbouwwoning ik kocht met mijn man een bestaande woning en wij betaalden na onderhandelen minder dan de vraagprijs. Een mooie tijd waarin heel veel mensen gewoon een gezin konden stichten zonder na te denken over een plek om te wonen.
Kom als jong stel nog maar aan een nieuwbouwhuis de prijzen zijn zo extreem dat het zelfs met een goed salaris haast niet meer te doen is. Je hebt zelf meegemaakt dat je zoon vaak is overboden en dat hij uiteindelijk een keer geluk had. Mijn zoon en zijn vrouw hoeven als een gevolg van covid niet meer elke dag op kantoor te verschijnen en zijn voor een huis uitgeweken naar een goedkoper deel van Nederland.
Niet iedereen heeft zoveel geluk. Ik zie om mij heen veel begin dertigers die er niet tussen komen op de woningmarkt maar die wel een kinderwens hebben. Die wens kun je niet eeuwig uitstellen dus ik begrijp heel goed dat ze toch aan een gezin beginnen terwijl de woon situatie verre van ideaal is. Meestal verdienen ze ook best fatsoenlijk maar de huizen prijzen zijn gewoon onfatsoenlijk.
Het zijn geen idioten maar jonge mensen net zo als wij 30 jaar geleden.
Diyer schreef op 14-10-2023 om 21:28:
[..]
Je vergeet voor het gemak dat de situatie van nu niet uniek is. Ik heb als bijna 50er ook moeten wachten tot mijn dertigste voor ik van mijn studentenhuis wegkon naar een piepklein woninkje
Hier precies zo. Ik baal soms van dat cliché dat wij allemaal als twintigers een spotgoedkope koopwoning in de schoot geworpen kregen. Verre van dat, ik denk dat ik een slechtere ‘wooncarrière’ had dan een hoop jongeren van nu.
watertoren schreef op 14-10-2023 om 20:51:
Ik snap sommige mensen echt niet. Niet de ruimte hebben voor een kind en ook geen geld maar wel een kind op de wereld zetten. Idioten zijn het!
Dit ja! Als je beiden 40 uur werkt en geen dure kostenposten als kinderen hebt dan kun je zelfs anno nu wel een huis kopen. Misschien niet gelijk je droomhuis maar dan kun je wel doorgroeien omdat je geen huur in een bodemloze put blijft storten.
Diyer schreef op 14-10-2023 om 21:28:
[..]
Je vergeet voor het gemak dat de situatie van nu niet uniek is. Ik heb als bijna 50er ook moeten wachten tot mijn dertigste voor ik van mijn studentenhuis wegkon naar een piepklein woninkje met man en (eerste) kind. Mijn buurvrouw van over de 90 kon na de oorlog ook niet naar een woning met haar man en 2 kinderen en woonde ook bij zijn ouders in, totdat ze ruim over de dertig was en dolgelukkig dit sociale huurhuis konden betrekken waar ze met hun 4 kinderen hebben gewoond. Een woning waar mensen met 2 kinderen hun neus al bijna voor ophalen, omdat ze het te klein vinden (70 m2 voor 4 personen is natuurlijk heel wat rianter dan voor 6 personen). Inmiddels zijn de huizen groter (80 m2) doordat er vanalles aan gebouwd is, maar ten tijde van de buurvrouw met kinderen echt nog een stuk kleiner.
Men denkt dat het vrij uniek is, maar de woningnood is niet vrij uniek.
Woningnood is inderdaad niet uniek. Ik denk wel dat er tussen verschillende delen van Nederland een groot verschil is. Ik ben nu bijna zestig en heb mij gehele volwassen leven een fijn huis gehad. Sommige vehalen van mensen rond mijn leeftijd en iets jonger herken ik in mijn omgeving niet. Ik vind de woningmarkt op dit moment veel moeilijker dan 30 jaar geleden.
Ik heb wel ervaren dat als je nu opzoek bent naar een seniorenwoning die schaars en erg duur zijn dus zelfs al wil je als zestiger plaats maken voor de jongere generatie dat gewoon moeilijk is. Ik vind het geen verwend gedrag dat dertigers ook graag een gezin willen starten en een huis willen hebben. De huidige woningmarkt in Nederland baart mij zorgen en ik hoop dat het volgende kabinet stappen gaat zetten om die problemen op te lossen.
Klopt, er zijn altijd mensen die wel een woning hebben kunnen bemachtigen. Ook nu lukt dat nog wel aardig als je een goede baan hebt en ouders met een jubelton op de achtergrond. Toch is dat voor de meeste jongeren niet het uitgangspunt. Zoals het voor mijn generatie ook ontzettend moeilijk was om aan een woning te komen. Op het platteland lukte dat misschien nog wel, maar in en rond de steden kon je het ook toen vergeten.
Geen woning, geen kroning was natuurlijk niet uit de lucht gegrepen in de jaren 80.
Een paar familieleden van mij (eind 20) hebben afzonderlijk van elkaar in hun eentje op hun mbo salaris een huis gekocht in Zuidwest Brabant. Veel huurwoningen komen hier op de markt voor een schappelijke prijs. Enige wat de ouders bijdragen is hun handjes bij het klussen. Je kunt geen instapklare woning verwachten natuurlijk.
Mija schreef op 14-10-2023 om 18:47:
[..]
En toch gaan veel ouderen ergens wel een grens over dat ze niet meer zelfredzaam zijn en het niet meer goed overzien en bolwerken. Niet allemaal en niet allemaal op dezelfde leeftijd maar ik heb al best vaak mensen tussen de tachtig en de vijfentachtig zien ‘knakken’, bijvoorbeeld door een akelige gebeurtenis zoals het overlijden van een partner of kind of door een gezondheidsprobleem. Het vervelende is dat op die leeftijd de veerkracht niet meer is wat hij geweest is. Mensen van vijfentachtig moeten mentaal en fysiek veel harder werken dan mensen van veertig, vijftig of zestig om enigszins in conditie te blijven. Use it or lose it is echt en het kan schrikbarend snel gaan. En natuurlijk: er zijn altijd mensen die tot op hoge leeftijd fit en energiek blijven en in het harnas sterven. Wie wil dat niet? Maar je weet vooraf niet of jij zo aan je eind komt of dat je naar je eind moet strompelen en daar dan mentaal ook een knauw van krijgt. Als je echt oud wordt (80+), is de kans toch vrij groot dat je beperkingen krijgt die het nodig maken om aanpassingen te doen. Ik ga in ieder geval niet gokken dat ik een swingende 100-jarige word. Ik zie aan mijn vader dat niet tijdig anticiperen op die laatste levensfase je echt in het nauw kan brengen. Als oudere, maar ook als kind.
Dat is al helemaal een argument om mensen boven een bepaalde leeftijd niet alleen maar bingo of suf vermaak voor te schotelen natuurlijk.
Die "jubelton" is nu een stuk lager. Hij bleek prijsopdrijvend te werken i.p.v. behulpzaam te zijn.
https://www.belastingdienst.nl/wps/wcm/connect/nl/schenken/content/belastingvrije-schenkingen-voor-koopwoning
In 2024 wordt hij helemaal afgeschaft voor grootouders.
(Vandáár dat mijn neefjes en nichtjes hun oma van 91 nu over de kling willen jagen... Er wordt iets duidelijk.)
https://www.consumentenbond.nl/erven-schenken/stappenplan-schenking-eigen-woning-met-akte
Diyer schreef op 14-10-2023 om 21:28:
[..]
Je vergeet voor het gemak dat de situatie van nu niet uniek is. Ik heb als bijna 50er ook moeten wachten tot mijn dertigste voor ik van mijn studentenhuis wegkon naar een piepklein woninkje met man en (eerste) kind. Mijn buurvrouw van over de 90 kon na de oorlog ook niet naar een woning met haar man en 2 kinderen en woonde ook bij zijn ouders in, totdat ze ruim over de dertig was en dolgelukkig dit sociale huurhuis konden betrekken waar ze met hun 4 kinderen hebben gewoond. Een woning waar mensen met 2 kinderen hun neus al bijna voor ophalen, omdat ze het te klein vinden (70 m2 voor 4 personen is natuurlijk heel wat rianter dan voor 6 personen). Inmiddels zijn de huizen groter (80 m2) doordat er vanalles aan gebouwd is, maar ten tijde van de buurvrouw met kinderen echt nog een stuk kleiner.
Men denkt dat het vrij uniek is, maar de woningnood is niet vrij uniek.
Ik had het ook al getypt, maar toen las iedereen er blijkbaar overheen of zag het als unicum ofzo, maar in mijn familie echt net zo.
Mijn ouders konden in 1968 ook steeds geen huis krijgen, totdat een belangrijke werkgever, de burgemeester en de directeur van een woningbouwvereniging de handen ineen sloegen.
Er werd een voorrangsbeleid ingevoerd voor bepaalde beroepen.
watertoren schreef op 14-10-2023 om 20:51:
Ik snap sommige mensen echt niet. Niet de ruimte hebben voor een kind en ook geen geld maar wel een kind op de wereld zetten. Idioten zijn het!
Wie is hier precies de idioot?
Diyer schreef op 14-10-2023 om 21:28:
[..]
Je vergeet voor het gemak dat de situatie van nu niet uniek is. Ik heb als bijna 50er ook moeten wachten tot mijn dertigste voor ik van mijn studentenhuis wegkon naar een piepklein woninkje met man en (eerste) kind. Mijn buurvrouw van over de 90 kon na de oorlog ook niet naar een woning met haar man en 2 kinderen en woonde ook bij zijn ouders in, totdat ze ruim over de dertig was en dolgelukkig dit sociale huurhuis konden betrekken waar ze met hun 4 kinderen hebben gewoond. Een woning waar mensen met 2 kinderen hun neus al bijna voor ophalen, omdat ze het te klein vinden (70 m2 voor 4 personen is natuurlijk heel wat rianter dan voor 6 personen). Inmiddels zijn de huizen groter (80 m2) doordat er vanalles aan gebouwd is, maar ten tijde van de buurvrouw met kinderen echt nog een stuk kleiner.
Men denkt dat het vrij uniek is, maar de woningnood is niet vrij uniek.
Ik schreef ook al zoiets: ik woonde tot dertigste op <30m2. Daarna tot eind dertig met partner en later kind 1 tot en met kind 2 een half jaar was op 60m2. Daarna heb ik in een paar standaard gezinswoningen gewoond van rond de 90-100m2 waarvan ik hier net heb geleerd dat dat meer iets is voor een vakantiewoning 😂. Dus inderdaad, woningnood bestaat al veel langer, zeker voor sociale huurders. Maar het is misschien pas serieus nu het ook naar de koopmarkt is doorgesijpeld. Vroeger kon je alleen geen woning vinden als je geen geld had maar dat was dan je eigen schuld, had je maar rijker moeten worden. Maar nu je zelfs als je wel geld hebt, geen woning meer kan vinden, nú is het een groot onrecht.
Diyer schreef op 14-10-2023 om 21:28:
[..]
Je vergeet voor het gemak dat de situatie van nu niet uniek is. Ik heb als bijna 50er ook moeten wachten tot mijn dertigste voor ik van mijn studentenhuis wegkon naar een piepklein woninkje met man en (eerste) kind. Mijn buurvrouw van over de 90 kon na de oorlog ook niet naar een woning met haar man en 2 kinderen en woonde ook bij zijn ouders in, totdat ze ruim over de dertig was en dolgelukkig dit sociale huurhuis konden betrekken waar ze met hun 4 kinderen hebben gewoond. Een woning waar mensen met 2 kinderen hun neus al bijna voor ophalen, omdat ze het te klein vinden (70 m2 voor 4 personen is natuurlijk heel wat rianter dan voor 6 personen). Inmiddels zijn de huizen groter (80 m2) doordat er vanalles aan gebouwd is, maar ten tijde van de buurvrouw met kinderen echt nog een stuk kleiner.
Men denkt dat het vrij uniek is, maar de woningnood is niet vrij uniek.
Dat was dan wel plaatseljjk, want ik ben 51 en echt iedereen die ik ken woonde met 19 of 20 al samen in een flat en enkele jaren daarna kocht iedereen vrij makkelijk een huis ( ook oudere wat grotere huizen) ik was toen 23
Ook mijn moeder(78) heeft nooit woningnood gekend en niet ongewoon. die woonde niet op dezelfde plek dan ik. En ook familie van vriendinnen uit nog weer andere provincies, hadden dit ook niet.
Dat het in grote steden zo was, wil niet zeggen dat het in die tijd overal zo was