Leven met pijn, kletsend het jaar door.
Een (redelijk) vast groepje forummers, dat pijn heeft door verschillende oorzaken, praat hier al enige tijd met elkaar over het wel en wee van het leven met pijn. Maar ook over andere dingen: wat we zoal doen, ons gezin en werk.
Iedereen is welkom om mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Nieuwe regel: Ga geen sorry zeggen voor je bericht, ga niet zeggen dat je klaagt. Klagen doen we geen van allen, wel even lekker van ons afschrijven.
Toevoeging verwijderd door moderator ivm in strijd met huisregels.
Ik ben al een beetje bezig met de voorbereidingen voor de reis. Moet medicijnverklaringen en zo hebben voor de douane en dat moet best lang van te voren al ingestuurd worden. Dus nu uitzoeken hoe en wat.
Ik loop er ook tegenaan dat ik mijn innameschema van te voren al moet gaan aanpassen op het tijdsverschil. Zeker tijdens de vlucht wordt dat echt een uitdaging. Dus ik ga maar een afspraak maken met de apotheek zodat ze me daarbij kunnen helpen en adviseren. Reizen terwijl je ziek bent is toch een hele onderneming, vind ik.
Alcedo schreef op 30-10-2025 om 19:47:
Ik ben al een beetje bezig met de voorbereidingen voor de reis. Moet medicijnverklaringen en zo hebben voor de douane en dat moet best lang van te voren al ingestuurd worden. Dus nu uitzoeken hoe en wat.
Ik loop er ook tegenaan dat ik mijn innameschema van te voren al moet gaan aanpassen op het tijdsverschil. Zeker tijdens de vlucht wordt dat echt een uitdaging. Dus ik ga maar een afspraak maken met de apotheek zodat ze me daarbij kunnen helpen en adviseren. Reizen terwijl je ziek bent is toch een hele onderneming, vind ik.
Het is zeker een onderneming.
Gaat je eigen rolstoel mee? Ik neem hem nu echt mee tot aan de gate, en vandaar af wordt hij het ruim ingebracht. Eerst leverden we hem af bij bijzondere bagage, maar dan zit ik heel lang zonder. Al die uren wachten kan nu tenminste in mijn eigen stoel.
De flightcase met rolstoel -aandrijving wordt ingecheckt. Laatste keer hadden ze het gewicht tijdens het telefonisch overleg toch niet goed genoteerd, waardoor hij natuurlijk te zwaar werd bevonden en ik een boete moest betalen. Ben je net op Schiphol, krijg je dat weer.
Ik blijf het stressvol vinden. Het heeft 7 werkdagen gekost vanaf de dag van boeken totdat ik het rond had, en elke dag moeten bellen. Tickets hadden ze alweer geannuleerd, gewichten dus verkeerd genoteerd. Hopeloos..
EMDR heb ik ook een keer gehad, ze duwde me steeds een richting in wat ik niet wilde en waar ik ook helemaal niet voor kwam; snelwegfobie.
Ik heb er dus helemaal niets aangehad.
Alcedo, mss kun je bij de apotheek vragen om een baxterrol, dan heb je onderweg alles klaarliggen wat je moet innemen.
Ik moet even zitten, zodat de pijn weer kan wegtrekken.
Wilde roggebroodjes smeren voor onderweg, maar dat doet de vriendin van zoon nu voor me.
Daar zal ik de komende dagen geen last van krijgen, van pijn omdat je teveel ‘moet’. 
Oh die tape is wel een uitkomst hoor.
Ik wilde me vannacht zelfs al gaan omdraaien om op mn zij te gaan liggen, maar dat was wishfull thinking.
Noglangnietjarig, ik wens je een hele fijne en ontsannende vakantie toe.
Ik ben vandaag erg verdrietig
Kwam een Facebook post van vorig jaar tegen
Positief
Vol hoop op een mooie toekomst. Bij mijjn vorige baan.
En nu zit ik hier met 2 hersenbloedingen in een baan waarvan ik nog niet weet of ze me nu nog wel wilen houden met maar 15 procent aan uitdaging van wat ik toen had. Kan ff niet stoppen met huilen nu.
Alcedo en NLNJ, ik heb eerder ook EMDR gehad, dat was gericht op traumatische gebeurtenissen en inderdaad over emoties. Nu ging het wat ik in mijn lichaam voelde. Ik ben benieuwd hoe het verder gaat.
Gisteravond na een leuke avond weer eens met mijn fiets gevallen. Mijn hele linkerkant van mijn lichaam doet pijn, maar vooral mijn sleutelbeen. Ik kan mijn arm bijna niet gebruiken. Zo waardeloos weer.
Ik begrijp dat je hier verdrietig van wordt, Lientje. Het is ook heel verdrietig. Huilen mag. Morgen of zo heb je je neus gesnoten en dan ga je weer door. Ook nu vind ik je een bikkel.
Picunia schreef op 31-10-2025 om 15:29:
Gisteravond na een leuke avond weer eens met mijn fiets gevallen. Mijn hele linkerkant van mijn lichaam doet pijn, maar vooral mijn sleutelbeen. Ik kan mijn arm bijna niet gebruiken. Zo waardeloos weer.
Wat erg Picunia! Heel veel sterkte gewenst! 
Ik heb weer een stuk gelopen met behulp van de stokken. Ik zit inmiddels op 900 meter. Daar doe ik dan weer wel bijna een half uur over maar goed. Afgelopen zondag kwam ik nog niet verder dan 400 meter.💪
Ik blijf oefenen om mijn kracht weer terug te krijgen , hoewel ik momenten heb dat ik het niet meer zie zitten. Elke dag probeer ik weer een stukje verder te komen. Hoop over een tijdje ( zal wel flinke tijd zijn vrees ik ) weer op de gewone manier mijn rondje van 4/5 km te kunnen lopen. Voorlopig heb ik de stokken echter nog nodig helaas.
Picunia schreef op 31-10-2025 om 15:29:
Gisteravond na een leuke avond weer eens met mijn fiets gevallen. Mijn hele linkerkant van mijn lichaam doet pijn, maar vooral mijn sleutelbeen. Ik kan mijn arm bijna niet gebruiken. Zo waardeloos weer.
Au, sterkte. Misschien goed om toch even na te laten kijken of er geen scheurtje in zit?
Noglangnietjarig schreef op 31-10-2025 om 08:09:
[...]
Alcedo, mss kun je bij de apotheek vragen om een baxterrol, dan heb je onderweg alles klaarliggen wat je moet innemen.
[...]
Baxterrol is niet toegestaan. Land van bestemming is nogal streng 
Maar ik zet gewoon alarmen in mijn telefoon en de apotheker maakt een ombouwschema voor me.
Alcedo, als er een scheurtje in het sleutelbeen zit, dan kan er niets aan gedaan worden. Ik ontzie mijn linkerarm maar een beetje, dan zal het wel weer goed gaan.
Picunia schreef op 01-11-2025 om 17:34:
Alcedo, als er een scheurtje in het sleutelbeen zit, dan kan er niets aan gedaan worden. Ik ontzie mijn linkerarm maar een beetje, dan zal het wel weer goed gaan.
Hoe is het nu Picunia? Nog steeds veel pijn?
Hier had ik gisteren een slechte dag en de nacht valt ook al niet mee. Hoofdpijn. Weinig energie. En erg verdrietig dat het nog niet beter met me gaat. Om sommige gebieden zie ik wel wat vooruitgang maar hrt is echt 2 stappen vooruit en weer 1 of soms zelfs 2 achteruit. Ben er erg mee aan want de dagen duren lang op deze manier als je veel wilt maar weinig kunt. Gisteren heb ik veel gelezen. Dat is mijn grootste hobby en ontspanning. Maar het kostte me dusdanig veel energie dat ik dat met fikse hoofdpijn heb moeten bekopen.
Ik probeer wat doen in huis af te wisselen met tv kijken, lezen of een stukje lopen buiten. Maar mijn hoofd en lijf werken me erg tegen en ik weet even niet wat ik met mezelf aanmoet. De tranen vloeien hier regelmatig en ik kan het gewoon niet accepteren dat mijn lijf me nu wéér in de steek laat , net nu ik eindelijk na al die jaren eindelijk enigzins een balans had gevonden. 