Leven met pijn, kletsend het jaar door.
Een (redelijk) vast groepje forummers, dat pijn heeft door verschillende oorzaken, praat hier al enige tijd met elkaar over het wel en wee van het leven met pijn. Maar ook over andere dingen: wat we zoal doen, ons gezin en werk.
Iedereen is welkom om mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Nieuwe regel: Ga geen sorry zeggen voor je bericht, ga niet zeggen dat je klaagt. Klagen doen we geen van allen, wel even lekker van ons afschrijven.
Toevoeging verwijderd door moderator ivm in strijd met huisregels.
Gezwommen, het ging matig. Heb het in een heel rustig tempo zo'n 35 minuten volgehouden. Elke 4 baantjes even aan de kant gehangen en wat lichte oefeningen gedaan. Daarna naar de bibliotheek voor nieuwe boeken. Het lopen gaat matig, maar gelukkig niet veel napijn van het zwemmen tot nu toe. Tijdens het zwemmen wel wat pijnlijk, maar het mag een 3 zijn van de fysio. Het was een 4, ik doe het ervoor. 
Nu zo moeder ophalen en naar de crematie. Geen zin in, maar hoort erbij helaas. Hoop dat ik mijn moeder wat tot steun kan zijn.
Lientje, ik begrijp de teleurstelling dat je lijf je in de steek laat heel goed.
Laat die emoties er maar uit komen hoor.
Alcedo, gaat het iets beter met je nu? Ik hoop het echt voor je.
Jullie vragen over de rugblokkades:
Ik kan bellen als het nodig is. Ik krijg ze nu al een jaar of zeven, zonder zou een drama zijn. Zenuwpijnaanvallen enz.
Dit is nog enigszins mijn houvast.
Een paar dagen verplicht rustig aan gedaan, meer pijn in mijn rug en minder in mijn been.
Zeer waarschijnlijk een reumaontsteking in mijn onderrug.
De rest van mijn lijf heeft er ook even geen zin in, word er geestelijk niet blij van. Heel herkenbaar voor jullie.
Lientje, wat jammer dat het werk waar je zoveel voldoening uit haalt, je nu lichamelijk parten gaat spelen. Ik snap dat je verdrietig bent. Ik hoop dat die 12-weekse therapie je gaat helpen. Een topper, die man van je. Hij snapt dat je soms even in bescherming moet worden tegen jezelf.
Layka, wat een ellende met je rug. Heel herkenbaar dat pijn ook op je geestelijk welzijn drukt.
Hier nog steeds pijn door de val van de nacht na Tweede Kerstdag. Eten gaat nog steeds wat moeizaam: kleine stukjes en niet te hard voedsel.
Wel laatst weer een stukje gefietst. Ik merk dat ik me kwetsbaar voel en bang ben om te vallen. Daarom een tijd niet gefietst. Het ging natuurlijk prima, dat helpt.
Layka, dat klinkt ook naar zeg, krijg je nog iets voor die ontsteking? Of moet dat afzakken met je huidige medicatie en rust?
Ja , geestelijk hakt dat er elke keer weer in bij ons allemaal. Het is een stap vooruit en 2 terug . Je hoofd wil zo graag, maar dat lijf... 
Picunia , jeetje, nog steeds klachten van de val? Heftig hoor, wat duurt dat lang dan dat herstel. Jij ook sterkte gewenst!
Ik had een redelijke nacht en lijk ietsje minder pijn te hebben. Dat is fijn want ik moet werken vanmiddag tot 23 uur vanavond. En dan rond half 1 vannacht dochter nog van de trein halen, die gaat naar een evenement in Amsterdam. Kaarten had ze al ruim voor de knieblessure gekocht, en afzeggen vindt ze zonde, ze wou hier al jaren heen en was nog nooit geweest.
Crematie gisteren was onverwacht druk, er werden hooguit 30 mensen verwacht, het bleken er uiteindelijk ruim het dubbele te zijn. Gelukkig konden we nog verkassen naar de grote zaal, uitvaart begon daardoor wel wat later, maargoed. Ook weer gehad dus. Moeder zat bij haar broer en zussen, ik alleen een stuk naar achteren. Geen probleem verder, heb een paar nichten die ik al een tijd niet gezien had ontmoet daar en ben daar in de koffiekamer bij gaan zitten, zodat moeder ff tijd met broer en zussen had bij het familiegedeelte.
Zijn er onder jullie ook mensen die de combinatie kennen van pijnklachten hebben (fibro en meer) met eenzaamheid.
Ik kan zo opknappen van mensen zien. Maar ja ik kan maar heel beperkt tot niet werken, heb geen relatie (en dat zit er ook niet meer in), kind volwassen en in verre andere stad, daarnaast geen familie meer, vrienden altijd druk. Dus er kunnen weken voorbij gaan dat ik nauwelijks tot geen mensen spreek. Dan is er ook meer focus op de pijn en vermoeidheid en icm het de hele tijd alleen zijn en de zin alleen uit jezelf moeten halen kan ik daar best heel verdrietig en zelfs depri van worden.
In tijden dat ik me iets beter voel, ga ik dan wel dingen ondernemen en dat helpt, maar als ook dat te veel is, wordt de wereld erg klein. En ik heb heus wel vrienden, maar die begrijpen niet hoe ik mijn leven leid. Als je zegt dat je je eenzaam voelt zeggen mensen 'ga dan vrijwilligerswerk doen'. Nou doe ik dat ook wel en meer kan er echt niet bij. Maar ze beseffen niet dat dat heel veel energie kost met een beperkte gezondheid en dat na zoń uurtje je voor een ander inzetten (wat ik heel graag doe trouwens) je weer alleen thuis komt. Ook bijvoorbeeld al geen jaren op vakantie geweest... Ja één keer in de afgelopen tien jaar, in mijn eentje een week weg. Het was zo verdrietig en pijnlijk want eenzaam en een pijnlijk vermoeid lichaam niks kunnen. Dat durf ik dus niet meer aan.
Mensen die met je leven, zien van dichtbij hoe beperkt je bent. Maar die mensen heb ik niet. Mijn vrienden vertel ik mijn positie heus wel maar vaak ben ik op dat moment juist fris en fruitig omdat ik zooo blij ben weer iemand te zien, dat mobiliseert ook weer de kracht om me mens voorbij de pijn te voelen. Ik Die mensen hebben ook geen oplossing, of ze komen met oplossingen die ik al lang geprobeerd heb en dan worden ze ook moedeloos en haken een soort van af of gaan over hun eigen problemen praten. Maar ze zeggen niet: goh laten we dan wat vaker bellen of zo. Ik heb dat enkele keren meegemaakt. Dat probeer ik zo ook niet kwalijk te nemen want ik zie dat ze het druk hebben met hun gezin en/of partner en familie.
Nu weer een weekend alleen met pijn terwijl de hele week al nauwelijks mensen heb gezien (ja een keer vrijwilligerswerk een uurtje) Nou ja, ik ben er sip van. Maar ik ben vast niet de enige...
Wat triest MRI. Ook dat vrienden het dan af laten weten. Is een soort maatje via de gemeente of een vrijwilliger via een vrijwilligersproject die bij je langskomt voor een praatje, spelletje, bak koffie of kort wandelingetje als je er toe in staat bent een idee om aan te vragen.?
@layka, zeven jaar al? Mij werd verteld dat dat echt niet kan/mag.
En MRI , geef je bij je vrienden ook duidelijk aan wat je nodig hebt? Bijvoorbeeld, wil jij me op zondag elke week even bellen voor een praatje? Of wil je op woensdag een keer in de drie weken koffie bij me komen drinken?
Met concrete hulpvragen kunnen mensen vaak wat beter overweg.
Alcedo schreef op 27-01-2024 om 11:32:
@layka, zeven jaar al? Mij werd verteld dat dat echt niet kan/mag.
Alcedo, ik ga naar een goed bekend staande kliniek voor pijnbestrijding aan het bewegingsapparaat. Pijnblokkades in het UMC gehad die niets hielpen.
Deze arts is erg deskundig en weet exact de plekken op te zoeken die behandelt moeten worden.
Hij heeft me dit nooit verteld. Moet ook eerlijk zeggen dat dit een van de laatste mogelijkheden is en die grijp ik met beide handen aan.
Wat is tegen je gezegd dat de reden is waarom het niet zo vaak mag?
Ik ga er de eerste keer ook naar vragen, maar zoals gezegd het is een vd laatste mogelijkheden.
lientje69 schreef op 27-01-2024 om 11:36:
En MRI , geef je bij je vrienden ook duidelijk aan wat je nodig hebt? Bijvoorbeeld, wil jij me op zondag elke week even bellen voor een praatje? Of wil je op woensdag een keer in de drie weken koffie bij me komen drinken?
Met concrete hulpvragen kunnen mensen vaak wat beter overweg.
Dank voor je reactie. Hi nee dat doe ik niet. Ik heb het gevoel dat mensen daar helemaal niet op zitten te wachten. Het is ook best een soort no-go in mijn vriendenkring. En ja dat is voor een deel projectie want ik zou dat zelf ook lastig vinden. Iedereen heeft het zo druk met gezin en werk en familie dat ze liever een slag om de arm houden. Ik heb heel vaak aangegeven in de Corona-tijd bijvoorbeeld, dat even bellen, al is het maar een kwartiertje mij al door een weekend heen zou helpen. Dat deden ze nooit. En ik heb ook daadwerkelijk dan in zoń weekend die vraag gesteld. Maar na twee of drie keer 'nee' te horen, kruip ik dan in mijn schulp terug. Het is ook lastig voor hen: vier hadden een cadeau voor mijn verjaardag geregeld vorige maand. Maar ik was dan weer te ziek om het te vieren. Ja dat is ook niet gezellig als vriendin natuurlijk.
Dat idee van maatje is leuk, ik heb al gekeken bij de site van mijn gemeente.
Ik weet ook dat een keer per week iemand een uurtje zien zal schelen maar niet altijd het zinloze gevoel van alles alleen moeten doen terwijl je pijn hebt zal wegnemen. Ik voel ook dat de eenzaamheid me sneller oud maakt. Ik ben ook op zoek naar mensen die hetzelfde ervaren.
MRI, ik herken persoonlijk niet wat je aangeeft. Ik heb een partner, kinderen en broer en zussen met wie ik een goeie band heb. Maar ik ‘hoor’ hoe eenzaam je je voelt en dat kan ik me wel voorstellen in jouw situatie. Ik doe zelf vrijwilligerswerk bij Humanitas, in een maatjesproject voor kinderen. Humanitas heeft veel projecten, ook maatjesprojecten voor ouderen. Is Humanitas ook bij jou in de buurt werkzaam? Dan zou je eens naar kunnen kijken of er een maatje voor jou mogelijk is. Mijn ervaring bij mijn maatjesproject is, dat er mooie contacten en soms ook vriendschappen uit ontstaan. Ik zou je dat heel erg gunnen. Ik denk ook dat afleiding (van je ziekte en je klachten) je goed zou doen.
Picunia schreef op 27-01-2024 om 23:21:
MRI, ik herken persoonlijk niet wat je aangeeft. Ik heb een partner, kinderen en broer en zussen met wie ik een goeie band heb. Maar ik ‘hoor’ hoe eenzaam je je voelt en dat kan ik me wel voorstellen in jouw situatie. Ik doe zelf vrijwilligerswerk bij Humanitas, in een maatjesproject voor kinderen. Humanitas heeft veel projecten, ook maatjesprojecten voor ouderen. Is Humanitas ook bij jou in de buurt werkzaam? Dan zou je eens naar kunnen kijken of er een maatje voor jou mogelijk is. Mijn ervaring bij mijn maatjesproject is, dat er mooie contacten en soms ook vriendschappen uit ontstaan. Ik zou je dat heel erg gunnen. Ik denk ook dat afleiding (van je ziekte en je klachten) je goed zou doen.
Hi bedankt voor je reactie. Ik ga kijken bij wat je voorstelt, hierboven had iemand het al over maatjes projecten van de gemeente en daar zag ik ook hele leuke potentiële contacten. Fijn, nogmaals bedankt!
Ik heb een blaasontsteking, grr. Eerst maar zelf proberen op te lossen, lukt dat niet wordt het toch huisarts. Hopelijk zakt het weer weg.
Cranberrysap helpt goed, Lientje. Vervelend weer.