Leven met pijn, kletsend het jaar door.
Een (redelijk) vast groepje forummers, dat pijn heeft door verschillende oorzaken, praat hier al enige tijd met elkaar over het wel en wee van het leven met pijn. Maar ook over andere dingen: wat we zoal doen, ons gezin en werk.
Iedereen is welkom om mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Nieuwe regel: Ga geen sorry zeggen voor je bericht, ga niet zeggen dat je klaagt. Klagen doen we geen van allen, wel even lekker van ons afschrijven.
Toevoeging verwijderd door moderator ivm in strijd met huisregels.
Dorestad schreef op 19-11-2025 om 10:49:
[..]
Dankjewel. We hebben gisteren 18 km gelopen. Kou en zon is voor mij het beste weer. Het is echt onvoorstelbaar hoe snel ik conditie opbouw. Was me ook gezegd (spieren hebben een geheugen) maar dat het dan ook zo is, daar ben ik dankbaar voor. Zonder stokken durf ik niet, het is kilometers lang ook spekglad geweest in dit dalenlandschap. Verder doen we alle dagen wel een spelletje Ticket to ride. Vergeleken bij een jaar geleden is de trigeminusneuralgie echt wel minder hevig. De laatste ingreep in umcg heeft wel wat gedaan. Volgende week hoor ik wanneer mijn eerste hand geopereerd gaat worden. Wens: graag voor kerst.
Wauw, 18 kilometer, wat goed!
Fijn ook dat die operatie effect heeft. Hopelijk kun je voor de kerst aan je hand geopereerd worden, carpaal tunnelsyndroom?
Alcedo schreef op 19-11-2025 om 11:01:
[..]
Wauw, 18 kilometer, wat goed!
Fijn ook dat die operatie effect heeft. Hopelijk kun je voor de kerst aan je hand geopereerd worden, carpaal tunnelsyndroom?
Nee. Dupuytren. 2 jaar geleden was het te vroeg. Nu heb ik te lang gewacht en daardoor is de eenvoudige ingreep niet meer mogelijk. Mijn hand staat nu permanent in een kromstand alsof ik de hele dag een mok koffie vast heb 
Autorijden, fietsen, stokken vast: 7 vingers. Het is pijnlijk. De andere hand is ook niet goed maar die is later aan de beurt. Het zou mooi zijn wanneer ik weer eens een aardappel kan schillen.
Fijn dat je toch vooruit gegaan bent Dorestad. Hopelijk gaat de ingreep snel plaats vinden en geeft dat nog wat meer verlichting en verbetering voor je.
Ik heb een lang telefonisch gesprek gehad met de bedrijfsarts. Was een prettig gesprek , hele aardige vrouw. Mag van haar nog even niet reïntegreren . Ze vond wel dat ik verder heel goed bezig ben maar heeft me op het hart gedrukt merr tijd voor mijn herstel te nemen. Acceptatie blijft hier bij mij iets waar ik nog iets harder aan moet werken, verder doe ik het ( heel ) goed. Was fijn te horen maar vooral het begrip van haar kant was erg fijn. Heeft wel veel energie gekost dit gesprek .Heb er flink hoofdpijn van gekregen.
wat fijn dat ze begrip voor je toonde. Kan me voorstellen dat het je veel energie kost.
Goed gesprek dus Lientje69. Gewoon zoals verwacht. Ik kan me niet voorstellen dat er bedrijfsartsen zijn die je nu al wilden laten reïntegreren. Revalideren en reïntegreren kunnen met zoiets als wat jij had echt niet tegelijkertijd samen gaan. Het zou hoogstwaarschijnlijk je eigen revalidatie benadelen. Zo'n gesprek kan pittiger zijn dan stukje lopen. Mentale moeheid
we hebben 8 km gelopen in de regen in de heuvels. Het was zo ontzettend glad. Ik heb daardoor mijn hand teveel om de stokken geklemd en dus alle vingers gebruikt. Dat merk ik. Elke avond is het eigenlijk raak. Alsof er steeds met een mes in mijn hand wordt gestoken, 2 vierkante centimeter met name. Gedurende de nacht verdwijnt het weer. De vlaai smaakte wel weer heerlijk na zo'n middag.
Dorestad schreef op 19-11-2025 om 20:59:
Goed gesprek dus Lientje69. Gewoon zoals verwacht. Ik kan me niet voorstellen dat er bedrijfsartsen zijn die je nu al wilden laten reïntegreren. Revalideren en reïntegreren kunnen met zoiets als wat jij had echt niet tegelijkertijd samen gaan. Het zou hoogstwaarschijnlijk je eigen revalidatie benadelen. Zo'n gesprek kan pittiger zijn dan stukje lopen. Mentale moeheid
Ja ik was echt gesloopt . Hoofdpijn. Pijn in been en arm. Daarna moest ik nog naar de ergo met de auto . 10 km verderop. Afspraak duurde een uur. Terug naar huis. Totaal kapot . Zit vandaag weer dik in de pijnstillers en heb eigenlijk niks gedaan. Ook niet eens gewandeld vandaag. Het zij zo. Morgen fysio, zal ook wel pittig worden. En dan vrijdag nog weer POH. Wel goed verdeeld allemaal maar het valt me toch niet mee. Dat zegt dus genoeg over mijn revalidatie. Ik ben er nog lang niet. 
precies. Tijd. Nu dit allemaal gaande is met jou: mis jij je werk of op dit moment niet? Ik hoop dat laatste, dat geeft misschien extra rust. Ik kan me goed indenken dat je nu gevloerd bent. Geestelijk gewoon een zware dag ook. Voor mezelf vind ik hoofdmoe vervelender aanvoelen dan lichaam moe
Dorestad schreef op 19-11-2025 om 21:19:
precies. Tijd. Nu dit allemaal gaande is met jou: mis jij je werk of op dit moment niet? Ik hoop dat laatste, dat geeft misschien extra rust. Ik kan me goed indenken dat je nu gevloerd bent. Geestelijk gewoon een zware dag ook. Voor mezelf vind ik hoofdmoe vervelender aanvoelen dan lichaam moe
Ik mis mijn werk niet heel erg nee. Was er natuurlijk net 4 maanden en nog niet eens 100 procent gewend. Ik had in het begin wel veel dat ik aan mijn bewoners dacht maar mijn account om in te loggen op bewonersinformatie, dus meelezen in dossier , is geblokkeerd. Of dat standaard hier is bij ziekte weet ik niet. Maar wellicht ook wel goed denk ik. Mezelf een beetje kennende...
o wat herkenbaar. In de wijk: in mijn vakantie logde ik elke dag in. De vakantie daarna heb ik mijn token op kantoor achtergelaten.
Maar mooi dat jij het nu niet mist. Dat scheelt onrust
Dorestad schreef op 19-11-2025 om 21:54:
o wat herkenbaar. In de wijk: in mijn vakantie logde ik elke dag in. De vakantie daarna heb ik mijn token op kantoor achtergelaten.
Maar mooi dat jij het nu niet mist. Dat scheelt onrust
Nou ja dat dus 
. Ook in vakanties lezen deed ik altijd. Of bij ziekte. Maar nu dus niet mogelijk. Bij mijn vorige koffie gesprek met de manager wilde ik eigenlijk even bij een paar bewoners langs waar ik al een beetje een band mee had opgebouwd maar had er de kracht niet voor. Misschien volgende week bij mijn vervolggesprek.
Vragen over bewoner,waarom zou je dat doen,
Lientje ?
Jij hebt er niets aan en de bewoners ook niet.
Enigste wat jij gaat doen, daar thuis zitten over te malen/piekeren.
Jij hebt wel andere dingen aan jouw hoofd,die Nu belangrijker zijn dan jouw werk.
Bij ziekte, vakantie, wordt ook bij ons geblokkeerd.
- De mails is het enigste wat dan wel open gemaakt kan worden.
Hemke schreef op 20-11-2025 om 12:33:
Vragen over bewoner,waarom zou je dat doen,
Lientje ?
Jij hebt er niets aan en de bewoners ook niet.
Enigste wat jij gaat doen, daar thuis zitten over te malen/piekeren.
Jij hebt wel andere dingen aan jouw hoofd,die Nu belangrijker zijn dan jouw werk.
Bij ziekte, vakantie, wordt ook bij ons geblokkeerd.
- De mails is het enigste wat dan wel open gemaakt kan worden.
Stukje ( over ) betrokkenheid denk ik Hemke.
Betrokken zijn bij de bewoners, begrijp ik, Lientje.
Maar, blijf je grenzen bewaken, het is werk, waar je van houd, maar leer het ook los te laten.
Zwart/wit betekent het, neem jouw werk niet mee naar huis.
Nu , jij bent ziek, vragen hoe het met de bewoners is, oké.
Maar als het niet goed loopt,dan neem je het mee naar huis, ga je zitten piekeren,oplossingen zoeken,als die er zijn.
Ik heb in de thuiszorg geleerd, trek de deur achter je dicht, en laat de zorg verder over aan, collega ,familie,mantelzorg, je kan niet alles oplossen, hoe beroerd het ook is.
Mede door mijn werk mee te nemen naar huis, ben ik in een burn-out terecht gekomen,die mij nu nog steeds leert leven met de gevolgen ervan
Iets, wat ik jou absoluut niet gun.