Leven met pijn, kletsend het jaar door.
Een (redelijk) vast groepje forummers, dat pijn heeft door verschillende oorzaken, praat hier al enige tijd met elkaar over het wel en wee van het leven met pijn. Maar ook over andere dingen: wat we zoal doen, ons gezin en werk.
Iedereen is welkom om mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Nieuwe regel: Ga geen sorry zeggen voor je bericht, ga niet zeggen dat je klaagt. Klagen doen we geen van allen, wel even lekker van ons afschrijven.
Toevoeging verwijderd door moderator ivm in strijd met huisregels.
Leatje schreef op 07-07-2025 om 22:55:
vandaag het gesprek gehad. Deze man gaat advies uitbrengen aan de arbo arts en die moet hier weer wat van vinden. Anyway het was een prima gesprek. Alles wel kunnen zeggen wat ik wilde. Nu gaan we ws wel over naar spoor twee. Maar nog even afwachten aangezien dit een adviserend gesprek was. Ik ben wel heel erg moe van het steeds praten over mijn gezondheid hoor. Pff al die gesprekken steeds. Echt vermoeiend.
In elk geval is nu de druk en angst dat ze je " morgen " weer aan het werk willen hebben eraf leatje. Dat scheelt weer iets. Want óók geestelijke inspanningen en stress belemmeren je eventuele herstel.
Hier erg moe. Maar ga denk ik zo toch zwemmen. Laatste keer nl voor het bad dicht gaat voor de zomerstop. Daarna moet ik medicijnen ophalen voor man en nog een paar boodschappen doen. Dan tijd voor koffie en wat rust en dan maar weer een tijdje schilderen.
Lientje, je meent het: zomerstop bij een zwembad??!
Bewegen is goed voor lichaam en geest, dus lekker gaan zwemmen.
Voor nu is het blijkbaar lastig om je to-do lijstje wat korter te krijgen.
Dingen die je leuk vindt, krijg je energie van, dus die zou ik maar laten staan. Kan die cursus niet een volgende keer? Nadat de verbouwing achter de rug is?
Leatje, ik ben verbaasd dat het tweede spoor nu wordt ingezet. Maakt het op dit moment wat uit waar je werkt en wat voor werk je doet?
Kun je überhaupt iets van werk doen op dit moment? Of kost herstellen al zoveel energie, dat werk, wat voor werk dan ook, nu niet mogelijk is?
Ik ben benieuwd wat het advies van de arboarts wordt. Als je het er niet mee eens bent kun je een deskundigenoordeel bij het UWV aanvragen.
Alcedo, heb je inmiddels de gesprekken met de specialisten gehad? En is daar wat uitgekomen?
Picunia, is binnenbad. En die sluit in de zomer. Personeel verhuist dan naar het buitenbad. Ik hou niet zo van buiten zwemmen. Dus tsja...
Cursus was gisteren van werk. En verplicht. Dus niks aan te doen. Verder valt er erg weinig te schrappen. Integendeel, er komt gewoon bij lijkt t wel.
Het is een van de redenen waarom wij niet in de zomer op vakantie gaan. Ik kan slecht tegen warmte en vindt het dan echt niet fijn om te reizen.
@Lientje, vervelend dat je in de zomer dan niet kunt zwemmen. Ik weet hoe fijn je dat juist vindt. En vervelend dat je meer pijn hebt. Overbelasting klinkt plausibel maar maakt het misschien ook lastig vanwege alle dingen die spelen...
@Leatje, spoor 2 is misschien wel goed. Dan wordt opnieuw gekeken wat je wel en niet kunt. Maar ik snap de frustratie. Sterkte ermee 
Ik heb geen ervaring met een spoor 2, wel met het hele ziektetraject van ziek in dienst, tot ziek uit dienst en Ziektewet en uiteindelijk WIA. En bezwaarprocedures etc. Het levert me nog steeds stress op.
Picunia schreef op 08-07-2025 om 15:30:
Alcedo, heb je inmiddels de gesprekken met de specialisten gehad? En is daar wat uitgekomen?
Lief dat je ernaar vraagt.
Qua migraine: we gaan over op andere medicatie (de nieuwste die op dit moment vergoed wordt). Ik maak wel eerst de voorraad op en dan moet ik nog een maand zonder profylactische medicatie (zowel de huidige als de nieuwe zijn onderhoudsmedicijnen) voordat ik met de nieuwe kan starten. Dat wordt dus september. Het nadeel is dat dat weer pillen zijn. Nu heb ik een maandelijkse injectie en dat vind ik ideaal. Weer een pil erbij zit ik niet zo op te wachten omdat ik er al ruim twintig per dag neem structureel. Maar goed, het is niet anders.
En qua pijngeneeskunde: Ik heb hier nooit echt verteld wat ik mankeer (het is nogal herkenbaar) dus inhoudelijk wat lastig. Maar het komt erop neer dat de arts gaat overleggen met de neurochirurg die me destijds geopereerd heeft over mogelijke verergering, danwel het gebrek aan chirurgische mogelijkheden waarna we kunnen kijken naar een meer duurzame oplossing voor de pijnbestrijding vanuit deze plek. De arts was op zich wel blij dat ik de discussie nu aanzwengelde en het was een goed gesprek. Best bijzonder voor deze man, want ik vind het geen prettige man maar het is wel een goede arts. Altijd een beetje balanceren dus als ik met hem spreek.
Zodra hij meer weet neemt hij contact op, dus dat is afwachten. Kan nog wel een tijd duren gezien vakanties en drukte.
Alcedo, twintig pillen is veel, zeg. Is daar wel regie op? Toen ik ziek was, slikte ik er ook minstens zoveel. Ik heb maanden overgegeven en moest op een gegeven moment een sonde. Ook daar heb ik maanden mee gelopen. En ik bleef maar spugen, zelfs een slokje water kwam er uit. Totdat ik de arts vertelde dat ik dit geen leven vond. Waarop hij zei, dat hij het ook niet meer wist en dat hij ging overleggen met alle hematologen in het ziekenhuis. ‘s Avonds belde hij dat ik met alle medicijnen moest stoppen. Voor twee kreeg ik een alternatief.
Na een week knapte ik op en na een maand kon de sonde eruit.
Wat bleek: elke arts waarmee ik te maken had, schreef mij wat voor. Ik bleek een medicijnvergiftiging te hebben (gehad). Niemand had dat door, omdat niemand regie had over wat ik allemaal innam.
Ik hoop dat zoiets niet bij jou gaande is.
Picunia schreef op 08-07-2025 om 22:50:
Alcedo, twintig pillen is veel, zeg. Is daar wel regie op? Toen ik ziek was, slikte ik er ook minstens zoveel. Ik heb maanden overgegeven en moest op een gegeven moment een sonde. Ook daar heb ik maanden mee gelopen. En ik bleef maar spugen, zelfs een slokje water kwam er uit. Totdat ik de arts vertelde dat ik dit geen leven vond. Waarop hij zei, dat hij het ook niet meer wist en dat hij ging overleggen met alle hematologen in het ziekenhuis. ‘s Avonds belde hij dat ik met alle medicijnen moest stoppen. Voor twee kreeg ik een alternatief.
Na een week knapte ik op en na een maand kon de sonde eruit.
Wat bleek: elke arts waarmee ik te maken had, schreef mij wat voor. Ik bleek een medicijnvergiftiging te hebben (gehad). Niemand had dat door, omdat niemand regie had over wat ik allemaal innam.
Ik hoop dat zoiets niet bij jou gaande is.
Ik heb geen medicijnvergiftiging. Er zijn ook geen alternatieven. Mijn maag heeft er wel onder te lijden maar zolang dat niet uitmondt in een zweer is het acceptabel.
Wel heel vervelend om zoiets mee te maken lijkt me!
Mijn voorbeeld ging niet zozeer om de medicijnvergiftiging, maar om het gebrek aan regie. Ik hoop dat dit bij jou beter is geregeld.
Picunia schreef op 09-07-2025 om 11:25:
Mijn voorbeeld ging niet zozeer om de medicijnvergiftiging, maar om het gebrek aan regie. Ik hoop dat dit bij jou beter is geregeld.
Ah zo, sorry. Nee, er is geen regie. Nou ja, dat ben ik zelf eigenlijk.
alcedo, dat is niet niks allemaal zeg. Maar een klein sprankeltje hoop dus als ik het zo lees. Afwachten wanneer je wat hoort, hopelijk een beetje vlot.
Hier ga ik toch starten met opbouwen van uren. Therapeutisch. Ik vind er wel vanalles van. Maar er is geen speld tussen te krijgen. Ik ben enorm moe van alle gesprekken constant jezelf verdedigen. Pijn die door de stress erger wordt. Ik denk dat het gezond er voor me is om uit deze gekke situatie te zijn. Er komt nog een arbeidsdeskundige meekijken, mijn hoop is daar nog op gevestigd, maar ik lees daar ook niet alleen maar positieve verhalen over dus dat is afwachten. We hebben over een poosje vakantie, ik snak naar even mezelf zijn zonder controle.
Leatje schreef op 11-07-2025 om 07:42:
alcedo, dat is niet niks allemaal zeg. Maar een klein sprankeltje hoop dus als ik het zo lees. Afwachten wanneer je wat hoort, hopelijk een beetje vlot.
Hier ga ik toch starten met opbouwen van uren. Therapeutisch. Ik vind er wel vanalles van. Maar er is geen speld tussen te krijgen. Ik ben enorm moe van alle gesprekken constant jezelf verdedigen. Pijn die door de stress erger wordt. Ik denk dat het gezond er voor me is om uit deze gekke situatie te zijn. Er komt nog een arbeidsdeskundige meekijken, mijn hoop is daar nog op gevestigd, maar ik lees daar ook niet alleen maar positieve verhalen over dus dat is afwachten. We hebben over een poosje vakantie, ik snak naar even mezelf zijn zonder controle.
Hopelijk kan dat dan op een laag pitje dat opbouwen leatje. En komt er niet te veel druk op te staan zodat je langzaam met een of 2 uurtjes kunt beginnen.
Zorg is niet heel schappelijk voor hun personeel. Terwijl je dat juist wél zou verwachten. Zeker met de personeelstekorten. Maar de meeste organisaties zijn erg hard. Slikken of stikken. Dit is nu de eerste organisatie waar ik dus ook absoluut niet van plan ben iets van mijn beperkingen te delen. Veel te bang dat ze daar straks een reden in zien om het contract niet te verlengen. Verder kan ik mijn draai nog niet echt vinden. En lopen hier ook een paar achterjerugomlullen collega's rond. Maakt me best verdrietig. Ik weet het even niet meer. Misschien ligt t wel gewoon aan mij dan en ben ik gewoon niet goed en leuk ( genoeg )
Lientje, ik ga je even toespreken. Dit ligt niet aan jou!! Dat iemand achter je rug om praat is toch meer een negatief punt van de ander. Dus twijfel daar niet aan!! En ik heb ervaring bij verschillende zorginstellingen en daarbinnen maakt het zelfs nog uit in welk team je rerechtkomt. Je zit hier niet voor tijden aan vast. Je kan altijd nog beslissen eens verder te kijken. En niet leuk genoeg? Voor wie?? Je bent goed zoals je bent hoor. Dat is genoeg. Daarbij kost het mij wel echt een jaar zo niet langer om ergens te settelen. Je zit er nog maar net. Geef het de tijd.