Leven met pijn, kletsend het jaar door.
Een (redelijk) vast groepje forummers, dat pijn heeft door verschillende oorzaken, praat hier al enige tijd met elkaar over het wel en wee van het leven met pijn. Maar ook over andere dingen: wat we zoal doen, ons gezin en werk.
Iedereen is welkom om mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Nieuwe regel: Ga geen sorry zeggen voor je bericht, ga niet zeggen dat je klaagt. Klagen doen we geen van allen, wel even lekker van ons afschrijven.
Toevoeging verwijderd door moderator ivm in strijd met huisregels.
Mrs. Mary wat jammer dat je consessies moet doen vanwege je lijf. Dat valt niet mee hé!
Fijn dat je dochter er voor je is.
Sterkte hoor.
Wat sneu voor je dochter Lientje. Snap best dat ze het er moeilijk mee heeft.
Ik ben al een week grieperig en zeker niet fit. Mijn hondje werd vrijdag ziek, fiks abces. Dus in t weekend naar de dierenarts. Zo zielig, ze had zo.n pijn.
Sinds gisteren begint de antibiotica te werken en knapt ze op. Het beestje is bijna 15, ben erg gek op haar.
Morgen controle.
Succes met de controle Layka, hopelijk komt het goed. Dieren kan je nooit missen. Ze geven zoveel liefde en steun. 
lientje69 schreef op 21-12-2023 om 07:21:
Succes met de controle Layka, hopelijk komt het goed. Dieren kan je nooit missen. Ze geven zoveel liefde en steun.
Dank je wel Lientje! 
Layka: wat zielig voor je hond. Ik vind het zo erg als een dier pijn heeft. Best al een oud beestje! Gelukkig lijkt hij op te knappen.
Lientje: het zit je dochter niet mee zeg. Frustrerend als er niet naar je geluisterd wordt. Sterkte voor jullie allebei!
Fysio ziet vooruitgang dus we rommelen zo maar even verder. Nu zo werken. Zie er een beetjd tegenop, ben niet zo van de avonddiensten. Te veel onrust en agressie. Voordeel is wel dat de laatse 2 uurtjes rustig zijn, dan liggen de meesten al.
Sterkte Lientje, Layka en MrsMary
Ik merk nog steeds geen verbetering in het effect van de operatie. Ik heb stiekem het idee dat de verpleegkundige vooral wilde dat ik het nog even aankijk tot januari zodat ze niet voor de feestdagen nog actie moet ondernemen.
Ik zie enorm op tegen de kerstdagen en zal blij zijn als het januari is en we er weer een jaar vanaf zijn. Ik raak van het minste of geringste in de stress en man komt met allerlei vragen wat even snel moet omdat het mijn vakgebied was en niet het zijne en het voor hem makkelijk is om mij even te vragen. Alleen is het mij nu al snel teveel. Ik snap niet zo goed hoe dat komt overigens.
Bedankt voor jullie antwoorden,lief!
Het zag er gelukkig een stuk beter uit, over een maand nog even voor controle en dan moet het goed zijn.
Ze is verder kerngezond, dus duimen dat het nu weer goed gaat. Het is zo.n lieverd.
Alleen mijn portemonnee was er niet blij mee, heb het voor haar graag over maar wat kost het veel.
Alcedo ik denk dat je nu je niets mag doen het echt moeilijk is om het over te geven. De impact van de ok en narcose maakt je ook labiel en gestresst is mijn ervaring.
Jammer dat je nog geen effect merkt.
De feestdagen geeft nu ook een extra geestelijke lading of niet?.
Sterkte hoor, ik denk aan je.
Lientje ik hoop dat de fysio gelijk heeft en het langzaam de goede kant op gaat.
Het is wel doorbijten met alles er om heen.
Jij ook sterkte met alles.
Alcedo , ik denk dat Layka gelijk heeft. Je hebt nu verder ook niks anders om je op te focussen. Maar ik denk ook dat je nu pas aan de verwerking van alles toekomt, tot nu toe heb je het steeds verdrongen dat je leven zo veranderd is.
Acceptatie is nu de volgende stap, en dat is erg moeilijk.
Ik had een pittige avonddienst. Een bewoner gaat slecht, dus veel contact met arts, familie, veel medicatie . 2 hele boze en agressieve bewoners vanavond. En als klap op de vuurpijl blekken er om half 10 in de avond nog even 8 kratten boodschappen binnen te komen!! 
Dat moest allemaal nog opgeruimd worden, tussendoor nog bewoners naar bed helpen. Ik ben kapot. Ga nu gauw mijn bed in, want morgen zit ik om kwart over 7 weer in de auto om met dochter naar het ziekenhuis te gaan voor de MRI. Daarna nog met moeder om boodschappen, dus mijn dag zit alweer vol. Slaap lekker allemaal!
Ik duim voor je Layka.
Er speelt veel en ik merk dat alles me snel teveel wordt. Daar word ik dan weer gefrustreerd van omdat ik normaal gewoon veel aankan en ik vind dat ik het allemaal gewoon moet kunnen want dat kon ik 'normaal' ook.
Ik ben inmiddels in korte tijd zo vaak geopereerd dat ook de omgeving er makkelijker over denkt en sneller vergeet dat het met kerst pas drie weken geleden is en het toch een invasieve operatie was.
En wat iedereen vergeet is het gevolg van het ontbreken van een positief effect van de operatie.
Lientje heeft ook nog een goed punt dat er nu veel onverwerkte dingen naar boven komen. Daar ben ik in therapie ook mee bezig, o.a. met EMDR. En dat is op zichzelf ook weer pittig.
Het voelt nu even als overleven i.p.v. als leven.
Alcedo schreef op 22-12-2023 om 19:30:
Ik duim voor je Layka.
Er speelt veel en ik merk dat alles me snel teveel wordt. Daar word ik dan weer gefrustreerd van omdat ik normaal gewoon veel aankan en ik vind dat ik het allemaal gewoon moet kunnen want dat kon ik 'normaal' ook.
Ik ben inmiddels in korte tijd zo vaak geopereerd dat ook de omgeving er makkelijker over denkt en sneller vergeet dat het met kerst pas drie weken geleden is en het toch een invasieve operatie was.
En wat iedereen vergeet is het gevolg van het ontbreken van een positief effect van de operatie.
Lientje heeft ook nog een goed punt dat er nu veel onverwerkte dingen naar boven komen. Daar ben ik in therapie ook mee bezig, o.a. met EMDR. En dat is op zichzelf ook weer pittig.
Het voelt nu even als overleven i.p.v. als leven.
Ach lieverd
Alcedo.
Uiteindelijk wordt het beter , maar uit dat dal klimmen kost tijd. Therapie is helpend daarbij, maar wonderen gebeuren niet. Het is hard werken, kost veel tijd en moeite. Gaat je lukken, echt! Ook al is het lastig het nu zo te zien.
Alcedo schreef op 22-12-2023 om 19:30:
Ik duim voor je Layka.
Er speelt veel en ik merk dat alles me snel teveel wordt. Daar word ik dan weer gefrustreerd van omdat ik normaal gewoon veel aankan en ik vind dat ik het allemaal gewoon moet kunnen want dat kon ik 'normaal' ook.
Ik ben inmiddels in korte tijd zo vaak geopereerd dat ook de omgeving er makkelijker over denkt en sneller vergeet dat het met kerst pas drie weken geleden is en het toch een invasieve operatie was.
En wat iedereen vergeet is het gevolg van het ontbreken van een positief effect van de operatie.
Lientje heeft ook nog een goed punt dat er nu veel onverwerkte dingen naar boven komen. Daar ben ik in therapie ook mee bezig, o.a. met EMDR. En dat is op zichzelf ook weer pittig.
Het voelt nu even als overleven i.p.v. als leven.
Sterkte Alcedo. Het is moeilijk als je leven constant stilvalt, zeker nu je geen resultaat ziet van de operatie.
En dan word je, door de therapie, ook nog eens gedwongen je leven onder de loep te houden en met onverwerkte dingen uit het verleden aan de slag te gaan.
Geef alles de tijd, er gebeurt zoveel, het is nog te vroeg om de balans op te maken. Heel veel sterkte met alles,
Alcedo, wat moeilijk voor je!
Je word nu echt teruggeworpen op jezelf en je geestelijke ballast. Dat is erg zwaar en je kunt er geen kant mee op nu.
En wat betreft je omgeving na je zoveelste ok, voor jou word het nooit gewoon omdat je nu ook in het acceptatie proces zit. Als iets zwaar is en confronterend, is het dat wel!
Qua afleiding is het ook minimaal dus even je gedachten verzetten lukt ook niet echt.
Heb je momenteel wel iemand om je hart te luchten, partner of iemand anders?
Ik wens je echt veel sterkte, herken er ook veel in,dus begrijp je wel.
Van mij een warme knuffel
Bedankt voor de lieve woorden
lieve meiden, ik wens jullie een fijne Kerst, zoveel mogelijk op je eigen manier en hopelijk met zo min mogelijk pijn 