Ziekmelden na ontslag en voor tekenen vso op advies jurist.
Ik ben ontslagen. Helemaal uit het niks. Ik ben helemaal verslagen en ben kapot. Ik heb een jurist in de arm genomen en die adviseert niks te tekenen, maar ziekmelden, bijkomen en rekken rekken rekken. Het voelt gek. Ik ben ziek omdat ik ziek ben maar ziek omdat het uit het niks komt. als ik me ziek meld moet ik me dan zorgen om mijn vso en ww. ajb help mij, ik ben in paniek
haarklover schreef op 17-08-2025 om 08:32:
Merel heeft 2 keer gemeld dat ze ASS heeft.
Nou weet ik niet hoe dat zich bij haar uit, maar ik krijg de indruk dat ze anders op stress reageert dan handig is.
Dat zou dan verklaren dat ze opeens een VSO tekent (waarbij ze er te weinig uitsleept) en op het forum om vacatures vraagt.
En dat ze niet zo'n groot netwerk heeft dat de headhunters haar plat bellen.
Met alle respect voor iedereen die ASS of aanverwante heeft:
Wat ik vreemd vind is dat Merel zo een hoge functie combineert met het niet met stress kunnen omgaan, het ondoordacht dingen tekenen (die ook nog nadelig zijn voor haar), een forum nodig heeft om aan vacatures te komen, niet door firma's gevraagd wordt.
Ik wil best geloven dat er met Merel wat mis is, bewijzen ten overvloede in dit topic en met grote stip op 1 de paniek. Maar heeft ze dan in de loop der jaren dat ze in deze laatste functie heeft gewerkt (en in de jaren dààrvoor, toen ze zich, volgens haar eigen zeggen, steeds hogerop werkte), zich toch niet een beetje kunnen ontdoen van die negatieve kenmerken, gewoon door het ondervinden of door de mentaliteit ik-sta-ervoor-en-moet-er-door?
Ik heb nog steeds niet kunnen ontdekken wat nu waar is in dit topic en wat niet. Voor mij zijn er twee mogelijkheden:
ofwel is Merel iemand die op gewoon niveau heeft gewerkt en zijn de onbedachtheid van het tekenen van de vso en de daarop volgende paniek normale dingen die een administratieve medewerkster eigen (kunnen) zijn. En heeft ze - om herkenning te voorkomen - elementen bijgevoegd;
ofwel is Merel iemand die wél op managementniveau heeft gewerkt, zijn er problemen en vreest ze ontslag, en heeft ze er een heel verhaal van gemaakt, ook weer om niet herkend te worden.
Ik hoorde zeker niet bij het management, integendeel, maar ben wel voldoende met directeuren en management in contact gekomen om een beetje een beeld te hebben welk profiel die mensen hebben. En ooit zaten er ook mindere elementen tussen, mensen die die geen management-titel (of -functie) waard waren. Maar die vielen snel af. En met snel bedoel ik niet jaren, maar die beslissingen werden reeds na enkele maanden genomen.
Als, wat ik hier nu lees, mensen die een zwaar leidende functie in een firma hebben, op deze manier reageren (van de paniek tot het snel, snel tekenen van de ontslagovereenkomst), als dit het niveau is van de top van een firma, dan heb ik inderdaad mijn bedenkingen hoe lang die firma nog gaat bestaan (zie: 'er zijn al meerdere ontslagen geweest', 'de firma gaat geherstructureerd worden', ..., ...).
Ik vind dit een intrigerend topic.
Maar ben je met je man er al eens even rustig voor gaan zitten, met eventueel een financieel adviseur? Alle inkomsten en uitgaven op een rij. Je zegt dat de hypotheek gebaseerd is op jouw inkomen. Daar valt straks een deel van weg, maar je man verdient ook, dus dat compenseert misschien. Maakten jullie tot nu toe al het inkomen in de maand op? Of hield je nog een flink bedrag over? Dan kun je dus met minder toe, zonder dat het ergens pijn doet. En anders zul je moeten snoeien in uitgaven. Je hebt een heel hoog inkomen, dus je geeft nu vast geld uit aan luxe zaken zoals vakanties, uit eten, (veel) kleding, dure ingrediënten voor je maaltijden etc. Daar valt vast wel in te bezuinigen.
Als je alles goed op een rijtje hebt, geeft dat misschien ook rust omdat je dan weet waar je aan toe bent.
En zoals eerder gezegd, gebruik deze tijd ook om te bekijken wat je wil. Wil je hetzelfde werk weer doen met alle stress die er bij komt kijken, of doe je een stapje terug en zoek je een baan waarbij er meer balans is.
Het klinkt alsof je nu in het wildeweg aan het solliciteren bent en niet de rust hebt om te kijken wat nu echt bij je past en wat je wil. Misschien moet je even een week/paarvweken niet bezig zijn met solliciteren, maar met tot rust komen. Gun jezelf dat.
Het grootste deel van de mensen in Nederland leeft van veel minder geld dan jullie binnenkrijgen en zij redden het ook.
Eens met Schemerlampje en met Letterkoekje ook! Ik lees nog steeds dezelfde paniek en frustratie als in juni toen je dit topic opende, valt totaal niet te rijmen met de functies die je zegt te ambiëren en goed in te zijn.
Eerder schreef je dat jullie huis is gekocht op 1 inkomen, maar je man daarnaast ZZP’er is. Dus hoezo wordt het ‘sappelen’ icm je VSO en ww?
Dan maar een jaar of jaren later dat vakantiehuis in Spanje, relax! Of hebben jullie jezelf zo ontzettend klemgezet en jaren gedompeld in luxe en weelde dat het enkel nog maar biologisch vlees mag zijn op je bord? Niemand is onfeilbaar helaas, wat als jij (of je man) door ziekte langdurig, of blijvend, zouden uitvallen? Dat zijn toch allemaal zaken die mensen dagelijks overkomen? Een salaris van €6000 al niet genoeg meer is tijdelijk van te leven door omstandigheden, je niet ‘zomaar onverwachts’ tijdelijk kunt leven van een VSO/ww-uitkering etc., ik vind dat nogal wat hoor.
Probeer nu eens even écht je rust te pakken, zoals ik al eerder schreef, en ga eens rustig samen met je man zitten en zaken overwegen. Deze stress zal ook niet bijdragen aan je levensgeluk denk ik maar.
Als je echt zo goed bent in je werk, dan komt er vast weer wel iets op je pad, probeer wat meer uit te gaan van je eigen kracht!
merelvanhrhier schreef op 16-08-2025 om 19:21:
Volgende week naar een c level meeting om te netwerken. Veel gesolliciteerd, veel afwijzingen, veel helemaal niks gehoord en veel waar ik nog een reactie verwacht. Ik heb iets als interim uitstaan maar vind het spannend dat ik dan mijn hele ww recht verspeel. Verder veel stress thuis met gezondheid van moeder die heel slecht gaat en gedoe met 1 van de kids waar ik liever niet over wil uitwijken. Man en ik hebben ook veel strubbelingen de stress is nog steeds veel te hoog. Maar we gaan maar weer door. Elke dag om 8 uur aan de keukentafel met een kopje koffie 2 uurtjes vacatures zoeken, dan 1 a 2 brieven sturen en de rest van de dag niks. Ja beetje lezen, koken, opruimen, rust creeeren. Een mens kan niet 8 uur per dag solliciteren. Onmogelijk. Het moet allemaal niet veel langer gaan duren want ik voel de spanning echt in mn lijf en de druk wordt hoger.
Waarom zou je daarmee je ww-rechten verspelen? Heb je gevraagd of deze functie in loondienst kan? En als je het over salaris/uurtarief gaat hebben, kijk niet alleen naar het getalletje, maar reken ook mee dat je met salaris gelijk ingedekt bent voor allerlei onvoorzien, waarbij je bij tarief voor jezelf moet zorgen (pensioen, uitval door ziekte, leegloop). Ik denk dat je, zeker voor iets tijdelijks, niet gelijk moet uitgaan van je huidige salaris, maar dat je erop moet rekenen dat je wat inlevert.
Irma3110 schreef op 18-08-2025 om 16:30:
[..]
Waarom zou je daarmee je ww-rechten verspelen? Heb je gevraagd of deze functie in loondienst kan? En als je het over salaris/uurtarief gaat hebben, kijk niet alleen naar het getalletje, maar reken ook mee dat je met salaris gelijk ingedekt bent voor allerlei onvoorzien, waarbij je bij tarief voor jezelf moet zorgen (pensioen, uitval door ziekte, leegloop). Ik denk dat je, zeker voor iets tijdelijks, niet gelijk moet uitgaan van je huidige salaris, maar dat je erop moet rekenen dat je wat inlevert.
Ik ben bewust niet op dat interim-gedeelte van Merel ingegaan, omdat zij eerder schreef dat zij daar ook wel interesse in had en er daarna een (in mijn ogen misplaatste) discussie ontstond wat “interimmer” zijnde inhield.
Dus Merel, wederom wat ik al meerdere keren schreef: probeer uit die paniekstand te komen en ga eens rustig bedenken wat je nu écht wilt!
Ik wil gewoon een baan, punt. Ik heb veel genetwerkt en vanmiddag een meeting met andere c level baanzoekenden waarbij we elkaars brieven en cv' s gaan beoordelen. Ja je moet wat. Ik heb veel gesprekken maar er komt niks uit. Wat niet meehelpt is dat de hele fam uit elkaar is geklapt. Prive speelt er heel veel heftigheid mee en heel veel emotie. Ik ben eigenlijk niet in staat te solliciteren en man niet om te werken (zzp) dus ik hou mijn hart vast voor komende tijd. Ja ik zit nog steeds, of alweer, in de paniek.
Ik wil mijn ww niet verspelen want dan moeten we idd echt onder een brug. Maar er zijn gewoon amper echt passende vacatures. Ik ben ook gewoon moe. Dit alles vreet energie.
merelvanhrhier schreef op 22-08-2025 om 11:21:
Ik wil gewoon een baan, punt. Ik heb veel genetwerkt en vanmiddag een meeting met andere c level baanzoekenden waarbij we elkaars brieven en cv' s gaan beoordelen. Ja je moet wat. Ik heb veel gesprekken maar er komt niks uit. Wat niet meehelpt is dat de hele fam uit elkaar is geklapt. Prive speelt er heel veel heftigheid mee en heel veel emotie. Ik ben eigenlijk niet in staat te solliciteren en man niet om te werken (zzp) dus ik hou mijn hart vast voor komende tijd. Ja ik zit nog steeds, of alweer, in de paniek.
Ik wil mijn ww niet verspelen want dan moeten we idd echt onder een brug. Maar er zijn gewoon amper echt passende vacatures. Ik ben ook gewoon moe. Dit alles vreet energie.
Ga met iemand praten, echt. Zowel met iemand voor het mentale stuk (psycholoog, liefst met kennis van ass), hulp met het hanteren van de dingen die nu gebeuren, de situatie waarin je je bevindt. Als ook met iemand voor het financiele stuk (financieel adviseur); het kan haast niet zo zijn dat als jullie nu een koophuis hebben én een flink bedrag spaargeld voor een vakantiehuis jullie onder een brug terecht komen als je niet nu nu nu een baan vindt.
Natuurlijk kom je niet onder een brug. In het ergste geval moet je je huis verkopen en een goedkoper huis kopen. Zoals door velen al gezegd, ga met mensen praten. De huisarts of POH voor mentale begeleiding en een financieel adviseur om alle financiën op een rijtje te zetten.
En neem even rust. Nu 2 weken je even niet bezighouden met solliciteren, zal het verschil niet maken. Je moet eerst uit de paniek komen en dat lukt je duidelijk zelf niet, dus ga met iemand praten!
Als er geen banen op jouw niveau zijn, Merel, kijk dan naar de banen die daar (net) onder liggen. Maar nu niet, je bent gewoon niet in staat om een fatsoenlijk sollicitatiegesprek te hebben. Dat leidt tot niet aangenomen worden. En dat leidt dan weer tot minder zelfvertrouwen. Begin nu gewoon bij het begin in plaats van halsstarrig te blijven klagen over alles wat je overkomt. Zet jezelf in rust, en bekijk alles dan van op een afstand.
Zijn de familieperikelen het gevolg van jouw ontslag en overspannen toestand?
Je had toch geld om een huis in Spanje te kopen later? Misschien geeft het je rust als je accepteert dat je dat geld gebruikt om het komende jaar goed en rustig door te komen. Ik denk echt dat dat zich uiteindelijk terugverdiend. Als jij nu rustig blijft, denkt aan je eigen welbevinden en de tijd neemt om te focussen op de langere termijn dan komt dat huis er uiteindelijk alsnog wel. Als je nu in de stressmodus blijft zitten en doorgaat met handelen vanuit paniek dan gaat dat gegarandeerd tegen je werken. Je raakt overspannen, de problemen thuis worden alsmaar groter, je vindt alsnog geen passende baan en vind je die uiteindelijk wel dan begin je volledig opgebrand aan een baan op hoog niveau met hoge verwachtingen, zie dat dan maar eens waar te maken.
Schemerlampje schreef op 17-08-2025 om 10:37:
Maar ben je met je man er al eens even rustig voor gaan zitten, met eventueel een financieel adviseur? Alle inkomsten en uitgaven op een rij. Je zegt dat de hypotheek gebaseerd is op jouw inkomen. Daar valt straks een deel van weg, maar je man verdient ook, dus dat compenseert misschien. Maakten jullie tot nu toe al het inkomen in de maand op? Of hield je nog een flink bedrag over? Dan kun je dus met minder toe, zonder dat het ergens pijn doet. En anders zul je moeten snoeien in uitgaven. Je hebt een heel hoog inkomen, dus je geeft nu vast geld uit aan luxe zaken zoals vakanties, uit eten, (veel) kleding, dure ingrediënten voor je maaltijden etc. Daar valt vast wel in te bezuinigen.
Als je alles goed op een rijtje hebt, geeft dat misschien ook rust omdat je dan weet waar je aan toe bent.
En zoals eerder gezegd, gebruik deze tijd ook om te bekijken wat je wil. Wil je hetzelfde werk weer doen met alle stress die er bij komt kijken, of doe je een stapje terug en zoek je een baan waarbij er meer balans is.
Het klinkt alsof je nu in het wildeweg aan het solliciteren bent en niet de rust hebt om te kijken wat nu echt bij je past en wat je wil. Misschien moet je even een week/paarvweken niet bezig zijn met solliciteren, maar met tot rust komen. Gun jezelf dat.
Het grootste deel van de mensen in Nederland leeft van veel minder geld dan jullie binnenkrijgen en zij redden het ook.
Bovendien kun je WW aanvragen en ontvangen tot je een nieuwe baan gevonden hebt. Gebruik die periode om tot rust te komen en na te denken wat je echt wilt. Je komt erg paniekerig over. Dat vind ik niet erg passen bij het niveau van de baan die je had. Een stapje terug op de carriereladder is echt geen ramp. Ik denk dat dat je juist sterker zal maken.
Ik heb al contact met poh en huisarts, en ik solliciteer ook onder niveau maar krijg dan of geen reactie of dat ik overgekwalificeerd ben. Ik heb een tool gemaakt die mij weet te matchen aan de juiste vacature en daar richt ik me op. Verder doe ik veel aan netwerken. Kost energie en levert niet direct iets op.
We hadden ooit het plan een vakantiehuisje te kopen. Dat geld hebben we bij lange na niet en het was een lange termijn plan. Hardop dromen. Dat is nu aan diggelen want vanaf volgende maand moeten we van dat spaargeld gaan leven en dat is eindig zoals je weet.Het is zuur dat je jaren spaart en het er eigenlijk zo doorheen vliegt. Een financieel adviseur is hier nog niet zo lang geleden geweest. Gelukkig weet mijn man veel en staat alles in spreadsheets. Wat wij vooral deden was onze kinderen onderhouden, dat kan nu niet meer en dat is voor hun ook nogal een ding. Zo erg dat het een breuk lijkt te forceren tussen ons. Meer kan ik er niet over zeggen.
Hoezo jullie kunnen de kinderen niet onderhouden?
Naminokurashi schreef op 22-08-2025 om 18:36:
Hoezo jullie kunnen de kinderen niet onderhouden?
Ik denk volwassenen kinderen, wellicht studerend, die gewend waren om voor een groot deel van hun onderhoud door moeders gesponsord te worden. Zeker als er daar ook wat autisme in de mix zit, kan ik me voorstellen dat dat bij de kinderen ook ongelooflijk veel stress oplevert.
Daglichtlamp schreef op 22-08-2025 om 18:38:
[..]
Ik denk volwassenen kinderen, wellicht studerend, die gewend waren om voor een groot deel van hun onderhoud door moeders gesponsord te worden. Zeker als er daar ook wat autisme in de mix zit, kan ik me voorstellen dat dat bij de kinderen ook ongelooflijk veel stress oplevert.
Maar sorry hoor, die kinderen hebben het dan waarschijnlijk beter dan 90% van de Nederlandse kinderen (net zoals hun ouders overigens). Als die iets moeten inleveren dan zijn ze echt niet zielig hoor. Lijkt me een prima reality check.