Samenwonen op ‘oudere leeftijd’
Na 100 jaar latten zijn we rustig aan aan het rondkijken naar een gezamenlijk huis. Hij wil heel graag, ik vind het prima, maar wil niet meer alles op een hoop. Ergens vind ik dat een beetje cru en berekenend van mezelf, net of ik niet teveel wil betalen of zo. De situatie is nu zo dat mijn woonlasten veel lager zijn dan de zijne, dus ik waarschijnlijk straks duurder uit ben en hij goedkoper. Inkomens verschillen ook (ca 900 netto, 45/55). Ik heb dan wel weer overwaarde die ik kan inbrengen, het idee is dat we beide 50% financieren en ik dan met meer geld en minder lening. Voor wat betreft de vaste lasten gaan we nu uit van 50%, maar ik heb als voorbehoud dat we het er nog over kunnen hebben als de daadwerkelijke bedragen bekend zijn. Procentueel lijken de inkomens praktisch gelijk, maar absoluut scheelt het best veel.
Volgens mij zijn er hier wel mensen met ervaring op dit vlak. Hoe hebben jullie het aangepakt?
Tuinfluiter schreef op 26-10-2025 om 19:47:
[..]
Ik heb vaag het vermoeden dat to te veel voor sociale huur verdient. Maar goed de consequenties bekijken wat het voor jou betekent als de relatie mis gaat is wel verstandig. Pas in mijn omgeving meegemaakt dat een nicht die ooit mooi woonde ging samenwonen en die relatie geen stand hield. Ze heeft gelukkig weer een huis maar is er enorm op achteruit gegaan.
Je kunt altijd inschrijven natuurlijk. Je inkomen wordt niet gecontroleerd om ingeschreven te mogen staan. Ik sta ook ingeschreven en verdien te veel. Maar ik heb een slecht pensioen, dus als ik na mijn 67e iets zou zoeken heb ik wel recht op sociale huur. En dan ook inmiddels genoeg inschrijftijd.
Mijn gepensioneerde buurman met een eigen huis staat look ingeschreven bij de woningbouw.
Stel dat hij een ongeluk krijgt waardoor hij niet meer de trap op kan of zijn tuin kan onderhouden, dan heeft hij punten opgebouwd voor een gelijkvloers appartement.
Ik vind het geen dom idee.
Mijn man heeft volwassen kinderen uit zijn vorige huwelijk, en mijn kinderen uit mijn vorige huwelijk waren nog jong toen we samen verder gingen (inmiddels pubers) en woonden/wonen bij mij/ons.
Qua financiën hebben we van onze eigen rekeningen ‘en/of-rekeningen’ gemaakt. Zijn inkomen komt op zijn rekening binnen, mijn inkomen op die van mij (ook al zijn het nu gezamenlijke rekeningen, maar we noemen het gewoon nog zo) Hij betaalt een x aantal vaste lasten en soorten aankopen, ik een ander aantal vaste lasten en soorten aankopen. Uiteindelijk zit alles wel op 1 grote hoop en leven we allemaal van ons totale inkomen. En we sparen ook samen. We hebben een gelijkaardig uitgavenpatroon, geen dure hobby’s bij een van ons.
We hebben de toekomstplannen die we hadden goed doorgesproken en uitgevoerd: hij minder werken (en veel huishouden) en ik meer werken (en weinig huishouden).
Samen een ander huis gekocht. Daar zit de overwaarde van zijn vorige huis in en mijn hogere salaris. Hij moest nog heel lang partneralimentatie betalen, ik krijg kinderalimentatie van ex.
Wij hebben met een notaris een levenstestament en een ‘gewoon’ testament laten maken. Iets met twee-traps erving of zo: geen van de kinderen kan de overblijvende partner uit het huis zetten of bij diegene een financieel deel opeisen. En er staat in het levenstestament wie er welke beslissingen mag nemen voor het geval wij beiden wils-/handelingsonbekwaam zijn geworden. Als de laatste partner overlijdt, wordt het vermogen verdeeld over alle kinderen samen, iedereen evenveel.
We staan allebei ingeschreven bij een woningstichting, ‘just in case’.
Alles met elkaar een heel geregel, maar het werkt heel goed voor ons.
Kampeerder schreef op 27-10-2025 om 05:22:
[..]
Je kunt altijd inschrijven natuurlijk. Je inkomen wordt niet gecontroleerd om ingeschreven te mogen staan. Ik sta ook ingeschreven en verdien te veel. Maar ik heb een slecht pensioen, dus als ik na mijn 67e iets zou zoeken heb ik wel recht op sociale huur. En dan ook inmiddels genoeg inschrijftijd.
Dat kan niet overal.
Hier alleen als je echt zoekt, en na 3 jaar word je uitgeschreven
ga naar de notaris voor een samenlevingscontract. Dat helpt met de boedel weer scheiden als/wanneer jullie weer uit elkaar gaan.
En zoals al eerder vermeld deel de kosten naar rato.
Dus stel dat hij €4000,- per maand binnenkrijgt, en jij €2000,-. Dan betaal je ook aan de gezamenlijke vaste lasten de helft minder mee.
Wel gewoon je eigen telefoon rekening, en eigen verzekeringen van je eigen geld.
Hoewel de helft minder misschien wat extreem/oneerlijk lijkt, dat moet je samen overleggen natuurlijk.