Samenwonen op ‘oudere leeftijd’
Na 100 jaar latten zijn we rustig aan aan het rondkijken naar een gezamenlijk huis. Hij wil heel graag, ik vind het prima, maar wil niet meer alles op een hoop. Ergens vind ik dat een beetje cru en berekenend van mezelf, net of ik niet teveel wil betalen of zo. De situatie is nu zo dat mijn woonlasten veel lager zijn dan de zijne, dus ik waarschijnlijk straks duurder uit ben en hij goedkoper. Inkomens verschillen ook (ca 900 netto, 45/55). Ik heb dan wel weer overwaarde die ik kan inbrengen, het idee is dat we beide 50% financieren en ik dan met meer geld en minder lening. Voor wat betreft de vaste lasten gaan we nu uit van 50%, maar ik heb als voorbehoud dat we het er nog over kunnen hebben als de daadwerkelijke bedragen bekend zijn. Procentueel lijken de inkomens praktisch gelijk, maar absoluut scheelt het best veel.
Volgens mij zijn er hier wel mensen met ervaring op dit vlak. Hoe hebben jullie het aangepakt?
Waarom vaste lasten op 50 % zetten als duidelijk is dat hij meer verdient én jij door het nieuwe huis al duurder uit bent?
Waarom daar niet gewoon op de gemeenschappelijke rekening elk à rato van loon storten elke maand? Dan kan je nog elk jaar evalueren hoe jullie ervoor staan en of er iets gewijzigd moet worden aan dat percentage.
Nu is hij én goedkoper uit op vlak van woonst én goedkoper uit op vlak van kosten. Niet moeilijk dat hij staat te springen 
.
Nare rato storten op een gezamenlijke rekening en daar alles van betalen. Op dit moment houden wij ieder €220 per maand op onze eigen rekening voor eigen uitgaven als kleding en sport. De rest gaat op de grote hoop.
Ieder 50% financieren zou ik nooit doen dat ben je als minst verdienende altijd degene die het krapst bij kas zit.
Ik zou trouwens niet voor verrassingen willen staan qua onderhoud van het huis.
Dus naast hypotheek, vaste kosten en eten ... zet samen elke maand geld opzij voor onderhoud van het huis.
Als hij de rest van zijn loon bijvoorbeeld uitgeeft aan hobby's, reizen of zijn kinderen wil je niet vaststellen op 't moment dat de boel buiten geverfd moet of dat de diepvries het begeeft dat er geen cent spaargeld is en jij alles mag betalen.
OnherkenbaarAnoniem schreef op 26-10-2025 om 17:08:
Nare rato storten op een gezamenlijke rekening en daar alles van betalen. Op dit moment houden wij ieder €220 per maand op onze eigen rekening voor eigen uitgaven als kleding en sport. De rest gaat op de grote hoop.
Ieder 50% financieren zou ik nooit doen dat ben je als minst verdienende altijd degene die het krapst bij kas zit.
Ik ben nu ook degene die het krapst bij kas zit, als je het zo wilt noemen. Zolang ik gewoon de dingen kan doen die ik nu doe en kan sparen, hoeft hij mij niet te subsidiëren of zo. Als we nu uitjes en/of korte vakanties hebben, betaalt hij daar ook het meest aan.
Zijn er (volwassen, uitwonende) kinderen?
Hoe gaat het dan als één van jullie komt te overlijden?
Poezenmeisje schreef op 26-10-2025 om 18:43:
Zijn er (volwassen, uitwonende) kinderen?
Hoe gaat het dan als één van jullie komt te overlijden?
Regel dit goed zodat je dus niet van elkaar erft en de kinderen van de langstlevende alles erven. En de kinderen van de kortstlevende met lege handen staan.
Gezamenlijke rekening, daar beide lonen op storten, en beide hetzelfde bedrag aan jullie zelf laten uitkeren. Dan heb je hetzelfde te besteden.
Hij wil heel graag . Jij vindt het prima.
Of wil je het liever zo houden??
Ik zou voor mijzelf bepalen hoeveel ik per maand aan vaste lasten voor wonen wil betalen en met dat gegeven berekenen hoeveel voor mij de woning mag kosten als ik met inbreng van eigen geld 50% eigenaar wil zijn.
Als je nu lagere lasten hebt dan als je gaat samen wonen ga je er kwa financiën gewoon op achteruit. Zou ik nog even goed over na denken zeker als je partner er op vooruit gaat.
Ik zou in dit geval niet voor 50/50 kwa alle lasten willen gaan maar zelf meer over willen houden. Mocht de relatie geen standhouden door het samenwonen heb jij waarschijnlijk grotere problemen dan hij en heb je een voordeliger huis wat je alleen kon betalen achter je gelaten.
Mocht het samenwonen niet bevallen of de relatie klappen is het voor jou in de huidige woning markt dan nog te doen om weer iets voor je zelf te vinden.
Ik zou ook vooral zorgen dat alles betreffende het huis op papier staat.
Wie steekt hoeveel in het huis, wie doet dat instant, wie doet met een hypotheek die nog afbetaald moet worden, wie betaalt allemaal mee aan die hypotheek, ...
En wat willen jullie naar de kinderen toe en met jullie erfenis als jullie iets overkomt.
Klinkt niet romantisch maar je wil niet meemaken dat de boel toch klapt en onduidelijk is wie wat betaald heeft. Of dat er gehannes is bij een eventuele erfenis.
Schrijf je wel in bij de woningbouwvereniging, just in case...
Poezenmeisje schreef op 26-10-2025 om 19:34:
Schrijf je wel in bij de woningbouwvereniging, just in case...
Ik heb vaag het vermoeden dat to te veel voor sociale huur verdient. Maar goed de consequenties bekijken wat het voor jou betekent als de relatie mis gaat is wel verstandig. Pas in mijn omgeving meegemaakt dat een nicht die ooit mooi woonde ging samenwonen en die relatie geen stand hield. Ze heeft gelukkig weer een huis maar is er enorm op achteruit gegaan.
Wat een enthousiasme…
Ik was inderdaad wel van plan om het verstandig aan te pakken, niet te hoog qua kosten gaan zitten en zorgen dat mijn financiële inbreng vastgelegd wordt. Lijkt me op elke leeftijd een verstandige aanpak overigens. Overigens zou ik ook zonder samenwoonplannen op niet al te lange termijn mijn huis gaan verkopen. Het is teveel werk qua tuin en onderhoud en te groot voor een of twee personen. In mijn eentje zou ik prima gedijen in een driekamerappartementje van 65 vierkante meter.
Zijn die driekamerappartementjes wel betaalbaar en beschikbaar in jouw buurt?
Poezenmeisje schreef op 26-10-2025 om 22:31:
Zijn die driekamerappartementjes wel betaalbaar en beschikbaar in jouw buurt?
Dat lukt wel. Uiteraard duurder dan wat ik heb betaald voor mijn huidige huis, maar dat is nu eenmaal de markt.