Recht op zorg in de GGZ
Ik zal mijn situatie kort uitleggen.
3 jaar geleden werd ik doorverwezen naar een groepstherapie wat achteraf niet passend was. In deze periode heb ik ook een ADHD diagnose gekregen.
Omdat de groepstherapie niet helpend was, en de zorgverlener mij niet kon helpen ben ik doorverwezen naar een andere ggz aanbieder. Dit moest ik zelf uitkiezen. Op de verwijzing stond ook een diagnose waarvoor er helemaal geen diagnostiek is geweest, wat ik erg vervelend vond en heb gevraagd dat te corrigeren. Dat is niet echt gedaan, wel een mail in de trant van “patiënt herkent zich niet in deze diagnose”, maar ik denk dat dit contraproductief is geweest.
Omdat op de website van de nieuwe aanbieder het behandelaanbod heel goed lijkt te passen bij mijn hulpvraag, ging ik ervan uit dat ik daar hulp zou krijgen. De doorverwijzing werd goedgekeurd en toen moest ik 9 maanden wachten.
Toen ik eindelijk aan de beurt kwam kreeg ik eigenlijk meteen te horen dat mijn hulpvraag niet passend is en dat ze een doorverwijzing konden regelen voor die diagnose waar ik helemaal niet voor getest ben. Verder eigenlijk geen onderbouwing waarom dan. Dat was een heel raar gesprek.
Meer konden ze niet doen.
Bij de voorgestelde instelling behandelen ze je niet als ADHD je hoofddiagnose is en de wachttijd is daar een jaar.
Ik was in eerste instantie heel verbaasd dat dit zomaar mocht. Dat blijkt dus helemaal niet zo te zijn. Ze moeten je helpen binnen 14 weken naar een passende plek.
Ik heb toen om opheldering gevraagd en kreeg eerst geen antwoord. Later wel, na een herinnering met de administratie in de cc toen kreeg ik een mail van de manager die zei dat dit besproken was met de doorverwijzende partij, zonder dat ik dit wist.
Inmiddels heb ik ook de klachtenfunctionaris gemaild en die gaat er achteraan (maar de desbetreffende therapeut is nu op vakantie).
Mijn vraag is; is dit een gebruikelijke gang van zaken bij GGZ instellingen om patiënten na een lange wachttijd gewoon weg te sturen?
Heeft iemand hier ervaring mee? En zo ja hoe ging dat bij jou, boden ze iets aan wat op korte termijn wel passend is?
Weet iemand hoe vaak dit gebeurt?
Ik vind deze gang van zaken zeer onethisch. Maarja ik heb inmiddels wel de indruk dat de GGZ sowieso een chaos is.
Mijn zorgverzekeraar kan er ook niks mee, want daar gaan ze niet over. Daar heb ik dus niets aan.
Mijn ervaring als ouder was ook niet positief. Lange wachtlijsten. Veel wisselingen .
Wegsturen niet meegemaakt. Ook ADHD geen probleem.
Sterkte. Het is rot !
Ja, ik herken dit ook wel..
De enige manier om relatief snel terecht te kunnen en wat controle te hebben is door zelf te betalen. Maar dat kan ook niet met elke vorm van therapie, ook al zou je dat geld hebben liggen.
Met een eenvoudig probleem gaat het meestal nog wel, dan moet je alleen lang wachten. Maar zodra je een combinatie van dingen hebt (al is het maar op papier) begint iedereen naar elkaar te wijzen.
Sterkte.
Een bekende heeft wegsturen wel meegemaakt, maar die kliniek deed een snelle intake vooraf aan de wachtlijst. Dus dan was je niet al 6-12 maanden "onderweg". Dit klinkt heel rot
Helaas is het lastig om de juiste zorg te vinden en de wachttijden werken ook niet mee. Kan je eerste kliniek misschien een passend vervolg aanraden?
Neweve schreef op 01-09-2025 om 19:00:
Helaas is het lastig om de juiste zorg te vinden en de wachttijden werken ook niet mee. Kan je eerste kliniek misschien een passend vervolg aanraden?
Helaas. Waar ze me naar konden doorverwijzen is helemaal niet passend want ze sluiten mensen met de hulpvraag ADHD eigenlijk uit. Dat wil ik nog even zwart op wit van ze. En een lange wachtlijst (12 maanden tot intake)
Daarom wil ik er zeker werk van maken.
Maar goed daarmee heb ik vooralsnog geen hulp en ook geen zicht op iets. De huisarts weet het ook niet, dan moet ik zelf weer op zoek, met het risico dat het weer zo gaat.
ik ben ook wel eens teruggestuurd na de intake, maar ik hoefde maar een paar maanden te wachten.
M.b.t. en verkeerde diagnose is mijn ervaring dat behandelaars commentaar van de patiënt niet serieus nemen.
Ook is mijn ervaring dat behandelaars bij een verzoek om iets te corrigeren voorstellen om mijn commentaar in het dossier op te nemen.
Dat is natuurlijk geen correctie.
( Een correctie is dat de behandelaar de diagnose aanpast bijvoorbeeld, of een verslag van hemzelf aanpast.)
Dit was allemaal wel meer dan 10 jaar geleden, voor een deel al meer dan 20 jaar.
wizz schreef op 01-09-2025 om 19:42:
[..]
Helaas. Waar ze me naar konden doorverwijzen is helemaal niet passend want ze sluiten mensen met de hulpvraag ADHD eigenlijk uit. Dat wil ik nog even zwart op wit van ze. En een lange wachtlijst (12 maanden tot intake)
Daarom wil ik er zeker werk van maken.Maar goed daarmee heb ik vooralsnog geen hulp en ook geen zicht op iets. De huisarts weet het ook niet, dan moet ik zelf weer op zoek, met het risico dat het weer zo gaat.
Het lijkt mij goed om te vragen de reden op papier te zetten. Je kunt daarbij zeggen "want ik wil graag voorkomen dat [de verwijzer] nog een keer die fout maakt."
Als de club waar je 12 maanden voor geacht heeft geen duidelijke reden geven, kun je natuurlijk een klacht indienen bij die club, en dan krijg je vast wel een uitleg op papier maar dat schiet je niet veel mee op.
misschien minder vanuit de foutieve door verwijzing werken, en een second opinion vragen?
Patiënt zijn is hard werken. Makkelijke problemen worden bevoordeeld en graag behandeld (want daar bestaat een routine voor), moeilijke gevallen zijn niet sexy en worden naar achteren gefoezeld. Dus hoe zieker je bent, hoe meer kracht je moet hebben.
Zeespiegel schreef op 02-09-2025 om 06:37:
misschien minder vanuit de foutieve door verwijzing werken, en een second opinion vragen?
Ja die doorverwijzing heb ik niet gemaakt dus hoe doe ik dat? Als ze bij de intake alleen de diagnose willen bespreken waar ik nooit op getest ben. Moet ik dan iets verzinnen daarover? Hoe zie je dat?
Second opinion? Hoe kom je überhaupt ergens aan de beurt?
Het lijkt wel of er gewoon geen oplossing is. Gisteren nog geprobeerd te bellen met vanalles, allemaal instanties die zouden moeten helpen, die weten het ook niet. Maar het lijkt wel of er geen oplossing is.
Daarom vroeg ik me af; hoe doen anderen dit die hier ook tegenaan lopen?
En Rionyriony heeft gelijk. Hoe zieker je bent hoe kleiner de kans op hulp.
haarklover schreef op 01-09-2025 om 20:25:
[..]
Het lijkt mij goed om te vragen de reden op papier te zetten. Je kunt daarbij zeggen "want ik wil graag voorkomen dat [de verwijzer] nog een keer die fout maakt."
Als de club waar je 12 maanden voor geacht heeft geen duidelijke reden geven, kun je natuurlijk een klacht indienen bij die club, en dan krijg je vast wel een uitleg op papier maar dat schiet je niet veel mee op.
De vraag over de reden heb ik gevraagd op papier, maar het enige wat ik krijg is “wij hebben geen passend aanbod”.
Ook ik herken zeker de lange wachtlijsten en het eindeloos doorsturen en afschepen van mensen met (al dan niet ernstige) psychiatrische klachten.
Ik werd een paar jaar geleden met forse suïcidale klachten op een wachtlijst van 50 weken gezet, sneller konden ze me nergens helpen vanwege de combinatie aan diagnoses die ik had. De ene instelling behandelde die diagnose niet en voor de ander instelling was mijn tweede diagnose reden voor uitsluiting van behandeling. En intussen liep ik rond met ernstige klachten die eigenlijk steeds erger werden.
Het enige wat ze boden was de toegang tot het crisisteam, mocht ik helemaal ontsporen. Terwijl ik dat ontsporen juist wilde voorkomen!
Uiteindelijk vond ik via BuurtzorgT een geweldig behandelteam wat niet kijkt naar welke diagnoses je hebt, maar veel meer kijkt naar wat je nodig hebt om te herstellen. Een hele andere aanpak dan in de reguliere GGZ, die mij echt goed heeft gedaan. Ineens was ik geen patiënt meer, maar een client die ook iets te kiezen had.
Uiteindelijk, maar al jaar of vier geleden, toch via de crisisdienst. Die helpen wel met zoeken naar geschikte plek, al bleek dat later ook niet het meest geschikt, en door die regiebehandelaar goed doorgestuurd. Nu heb ik alleen nog re-integratiecoaching. Dus ondanks je conflict toch escaleren naar de crisisdienst lijkt me de meest effectieve weg naar hulp. En daar werken zoveel mensen, flink kans dat het nu wel klikt.
Citroengraag schreef op 02-09-2025 om 10:23:
Uiteindelijk, maar al jaar of vier geleden, toch via de crisisdienst. Die helpen wel met zoeken naar geschikte plek, al bleek dat later ook niet het meest geschikt, en door die regiebehandelaar goed doorgestuurd. Nu heb ik alleen nog re-integratiecoaching. Dus ondanks je conflict toch escaleren naar de crisisdienst lijkt me de meest effectieve weg naar hulp. En daar werken zoveel mensen, flink kans dat het nu wel klikt.
Sorry, aanvulling: Wel met de aanname dat het echt zo slecht met je gaat als je zegt. De crisisdienst is een goede oplossing, maar wel voor hen die in crisis zijn. Voor me verweten kan worden dat ik oneigenlijk gebruik als sluiproute aanprijs.
wizz schreef op 02-09-2025 om 08:28:
[..]
Ja die doorverwijzing heb ik niet gemaakt dus hoe doe ik dat? Als ze bij de intake alleen de diagnose willen bespreken waar ik nooit op getest ben. Moet ik dan iets verzinnen daarover? Hoe zie je dat?
Second opinion? Hoe kom je überhaupt ergens aan de beurt?
Het lijkt wel of er gewoon geen oplossing is. Gisteren nog geprobeerd te bellen met vanalles, allemaal instanties die zouden moeten helpen, die weten het ook niet. Maar het lijkt wel of er geen oplossing is.
Daarom vroeg ik me af; hoe doen anderen dit die hier ook tegenaan lopen?
En Rionyriony heeft gelijk. Hoe zieker je bent hoe kleiner de kans op hulp.
Heb je je zorgverzekeraar al om bemiddeling gevraagd?
Zeespiegel schreef op 02-09-2025 om 21:32:
[..]
Heb je je zorgverzekeraar al om bemiddeling gevraagd?
Ja. Ze zouden me een lijstje mailen met alternatieven. Nog niks gehoord. Was geen fijn gesprek, eigenlijk konden ze niks doen.
Ook vergoeden ze niet mijn aanvraag voor ongecontracteerde zorg vanwege een fout van mij. Ben zelfs bijna uitgescholden omdat ik daar per ongeluk iets fout heb ingediend