Langdurige klachten na Covid - deel 2

Loeki72 schreef op 19-03-2023 om 11:57:

Die spanning herken ik ook wel. Maar ik probeer te accepteren dat dit gewoon de nieuwe realiteit is.
Ik ben na ruim 4 weken terugval ivm een verkoudheid weer een beetje richting niveau voor mijn verkoudheid. Wel merk ik dat mijn kracht in mijn vingers en voeten weer verminderd is en dingen langdurig vasthouden of autorijden dus niet lukt.
ook had ik tijdens de terugval ineens ontstoken oud gaatjes van mijn oren, terwijl ik daar al zo’n 20 jaar geen oorbellen meer in heb gehad. Voor mij het bewijs dat mijn immuunrespons nog steeds enorm verstoord is en dat waarschijnlijk zal blijven zolang er geen medicijn gevonden wordt.

Hé Loekie, best heftig allemaal inderdaad en zeker duidelijke tekenen dat er iets echt nog flink verstoord is… Had je dat krachtverlies in handen en voeten eerder ook en is dat toen geleidelijk bijgetrokken? Ik hoop dat dat nu ook weer de betere kant opgaat voor je!!

Azalea747 schreef op 19-03-2023 om 13:00:

[..]

Hé Loekie, best heftig allemaal inderdaad en zeker duidelijke tekenen dat er iets echt nog flink verstoord is… Had je dat krachtverlies in handen en voeten eerder ook en is dat toen geleidelijk bijgetrokken? Ik hoop dat dat nu ook weer de betere kant opgaat voor je!!

Ik kreeg het bij de long covid klachten. Het was wel iets beter geworden. Maar ik merk nu dat mijn kracht weer minder is. Tenminste als ik iets langer moet doen. 
Als het goed is krijgen we volgende maand onze nieuwe auto. dat is een automaat met adaptive cruisecontrol. Daarmee zou ik waarschijnlijk wel weer kunnen rijden. Ik kan nu niet lang de koppelingen rem ingedrukt houden. 

Azalea747 schreef op 19-03-2023 om 12:59:

Hoi Yumi, ook ik herken het wel. Dan ben ik echt ‘te ver’ gegaan en is eruit komen lastig; wat mij soms enigszins helpt is
- icepack in mijn nek
- spijkermatje
- valeriaandruppels
- mijn handen masseren
Mediteren doe ik ook dagelijks meerdere keren maar op dat soort momenten lukt het nauwelijks.
Als ik iets minder over de grens ben gegaan, werken bovenstaande vaak wel om weer rustiger te worden. Nog beter is om überhaupt die grens niet over te gaan, maar ja, dan heb je dus een heel saai leven (zoals velen van ons geloof ik nu ook hebben) en soms gebeurt er gewoon iets waardoor het niet te vermijden valt. Ging er bij jou wel iets aan vooraf of gebeurde dit uit het niks? Want dat herken ik dan weer niet.

Bedankt voor de tips

Gisteren was ik ontzettend boos vanwege een naar voorval en daar raakte ik zo van gestrest. Vorig jaar ben ik verhuisd, weinig hulp en ben maanden over mijn grenzen gegaan. Kon niet anders want je moet gewoon binnen bepaalde tijd verhuizen. Sindsdien is er weinig nodig om in de stress te raken, daarvoor had ik dit veel minder. Soms heb ik het idee dat het een beetje beter gaat, maar gisteren ging het echt helemaal mis.

Yumi schreef op 19-03-2023 om 18:49:

[..]

Bedankt voor de tips

Gisteren was ik ontzettend boos vanwege een naar voorval en daar raakte ik zo van gestrest. Vorig jaar ben ik verhuisd, weinig hulp en ben maanden over mijn grenzen gegaan. Kon niet anders want je moet gewoon binnen bepaalde tijd verhuizen. Sindsdien is er weinig nodig om in de stress te raken, daarvoor had ik dit veel minder. Soms heb ik het idee dat het een beetje beter gaat, maar gisteren ging het echt helemaal mis.

O, ja dat snap ik dan, dat emotie er hard in kan hakken… En wat naar dat je nog steeds negatieve effecten ervaart van die verhuizingsperiode. Helpt het je om op gezette tijden kort te rusten (en de actieve periodes dan zodanig kort te maken dat je rust vóór je echt moe/uitgeput bent) en op die manier misschien weer wat aan je reserves te bouwen?

Wel fijn dat het sóms wat beter lijkt te gaan, hoop dat je dat gevoel toch vast kan houden ondanks af en toe zo’n instorting die je weer helemaal uit het lood kan slaan. Veel succes!!

Azalea747 schreef op 19-03-2023 om 20:44:

[..]

O, ja dat snap ik dan, dat emotie er hard in kan hakken… En wat naar dat je nog steeds negatieve effecten ervaart van die verhuizingsperiode. Helpt het je om op gezette tijden kort te rusten (en de actieve periodes dan zodanig kort te maken dat je rust vóór je echt moe/uitgeput bent) en op die manier misschien weer wat aan je reserves te bouwen?

Wel fijn dat het sóms wat beter lijkt te gaan, hoop dat je dat gevoel toch vast kan houden ondanks af en toe zo’n instorting die je weer helemaal uit het lood kan slaan. Veel succes!!

Ik probeer zoveel mogelijk de dingen die ik moet doen over de dag te spreiden en soms doe ik ook helemaal niks. Ik begrijp vaak niet waar de vermoeidheid vandaan komt.

Bedankt voor je begrip Azalea, en alvast een goede week 

Hier gaat het super goed. Ik ben meer moe dan pre corona en dan ook wat meer cognitieve dingetjes maar ik denk dat dat laatste restje wel bijtrekt. Het verschil is dat ik niet meer in elke vezel doodop ben als ik moe ben. Heel soms MOET ik nog liggen als ik zit maar vrijwel nooit meer.
Ik heb intensieve weekenden met mijn nieuwe liefde, in de werkweek minimaal 1 nachtje van +-6u slaap, drink ik veeeel meer alcohol dan voor mijn nieuwe liefde en toch gaat het goed. Ik heb ook die zeurende pijn in benen niet meer en als ik iets idioots heb gedaan waardoor ik spierpijn heb gekregen dan zakt die ook weer, nog wel iets verlengd maar niet meer daaagen.

voor mij heeft de sportarts met concrete handvatten enorm geholpen, aangevuld met manuele lymfedrainage en acupunctuur. Ik moet eind maart naar de sportarts terug voor een nieuw onderzoek, hardlopen op de rollerband met een ecg kastje en co2 meting en daaruit kijken in hoeverre ik vooruit ben gegaan. Ik verwacht enorm.
met de manuele lymfedrainage en acupunctuur ga ik zeker ook nog even door.

Al met al denk ik dat ik ondertussen redelijk hersteld ben en trek ik me hier wat terug. Ik hoop heel erg dat er geen nieuwe schrijfsters meer bij komen en jullie allemaal herstellen

Gaat het inmiddels weer beter, Lollypopje?

Hier het zoveelste virus van de opvang (denk ik), waardoor ik me hondsberoerd voel. Ik heb al bijna een week knallende koppijn, bovenop en voorin mijn hoofd. Pijn in mijn spieren, kaken en tanden ook, dus zal wel met de holtes samenhangen. Gisteren ging het een stuk beter, dus ik was mentaal ook lekker opgepept, maar afgelopen nacht kreeg ik ineens ook nog buikklachten. Nu lig ik er weer bij als een vaatdoekje. Sinds mijn herbesmetting met covid in januari heb ik het gevoel dat ik alle grip op mijn gezondheid kwijt ben.

Jujubee schreef op 25-03-2023 om 08:23:

Mag ik hier even inbreken? Zijn er mensen die al met post covid klachten zaten en opnieuw besmet zijn en zo ja, hoe erg is het geworden daarna met je immuunsysteem?
Sige, jij dus zo te lezen, wat enorm naar zeg. Hoe gaat het nu met je? Had je meer last van de tweede keer corona dan de eerste of ongeveer gelijk?
Ik had dus al post covid en werk al niet meer vanaf juni omdat ik om de haverklap ziek ben en loop te kwakkelen en nu dus weer positief getest op corona. Mijn geur en smaak waren ineens weg dus toch maar een zelftest gedaan en jep, weer raak. Ik lig al vanaf maandag flink ziek op de bank, veel koorts, snot, hoesten, keelpijn en barstende hoofdpijn. Ik dacht griep maar niet dus.

Ik heb al vanaf kinds af aan zo'n flut immuunsysteem dat ik echt heel bang ben hier niet meer goed uit te komen, gezien ik na een jaar nog last had van mijn eerste besmetting.
Ik was de hoop al maanden een beetje kwijt maar die is nu even helemaal weg. Zeker na de immunoloog die vorige week zei, dat ik waarschijnlijk maar moest accepteren dat dit het nieuwe normaal gaat zijn voor me. Ik leef nu maar op 8 paracetemol per dag anders trek ik de hoofdpijn echt niet maar wil dat eigenlijk afbouwen. Heeft iemand nog tips voor me, dingen die ik kan doen? Vit C slik ik al in hoge hoeveelheden en ik eet ook gezond. Val kilo's af nu ik toch niks proef. Dat is wel een voordeel.
Het enige ook. Ik zie het echt een niet meer zitten hoor.

O wat naar, Juju. Bij mijn nieuwe besmetting toen ik al LC had duurde het ongeveer 6 weken tot ik weer op het niveau van daarvoor was. Irritant dus, maar niet schrikbarend gelukkig. Sommigen gaan er ook op vóóruit, dus dat kan ook nog!

Verder als je nu continu hoofdpijn hebt en steeds loopt te kwakkelen, klinkt het of je misschien nog steeds te veel doet… Zou dat kunnen? Bij mij werd dat pas beter (na 5 maanden van hoofdpijn en steeds weer virusachtige klachten) toen ik met de ergotherapeut met mijn dagschema aan de slag ging. Wie weet kun je daar wat mee… Veel sterkte!

@Sige, ook supervervelend… ben je al wat aan de beterende hand?

@Stokstaart, ik zal je hier wel missen, maar wat fiiiiijjjjn voor je! Geniet (rustig aan van je gezondheid en de liefde!

Azalea747 schreef op 25-03-2023 om 09:05:

[..]

O wat naar, Juju. Bij mijn nieuwe besmetting toen ik al LC had duurde het ongeveer 6 weken tot ik weer op het niveau van daarvoor was. Irritant dus, maar niet schrikbarend gelukkig. Sommigen gaan er ook op vóóruit, dus dat kan ook nog!

Verder als je nu continu hoofdpijn hebt en steeds loopt te kwakkelen, klinkt het of je misschien nog steeds te veel doet… Zou dat kunnen? Bij mij werd dat pas beter (na 5 maanden van hoofdpijn en steeds weer virusachtige klachten) toen ik met de ergotherapeut met mijn dagschema aan de slag ging. Wie weet kun je daar wat mee… Veel sterkte!

Bedankt voor je reactie. Nou ik doe zeker niet teveel hoor, heb een heel rustige dagindeling, sport niet meer, woon alleen en geen stress of andere dingen, kan dagen op de bank door brengen. 

Het enige wat ik doe ik 3x per week een stukje wandelen met mijn leen hondje. Ik heb echt goede en slechte dagen, vooral qua energie maar dat kwakkelen blijft maar aanhouden. Ik had als baby al bergen antibiotica gehad ivm hardnekkige oorontstekingen dus mijn huisarts vermoed dat dat flink effect gehad heeft op mijn immuunsysteem. 

Elke koudje dat langs komt pak ik op en ben ik ziek van. Mijn hele leven al. Mijn neefje is helaas precies zoals ik daarin dus toen hij vorige week kwam logeren en weer zo liep te hoesten en proesten had ik eigenlijk bij hem weg moeten blijven. Ik ben momenteel al bij veel specialisten geweest, de KNO arts, immunologen, cardioloog ( had pijn op mijn borst maar is waarschijnlijk de maag ), allergoloog. Ik probeer maar zoveel mogelijk uit te sluiten. Bloedarmoede heb ik wel, mijn bloed is laatst ook uitgebreid gecheckt dus ik slik nu Floradix bij. Chronische duizeligheid ( en verkoudheid ) heb ik ook al mijn hele leven last van en mijn keel doet ook veel zeer. Waarschijnlijk vanwege die slechte oren. En er is grote kans dat ik in de pre-overgang zit nu, op mijn 35ste ivm mijn vergevorderde Endometriose en de operatie van de 20 cm Cyste die ze toen verwijderd hebben. Dus opvliegers heb ik ook dagelijks last van en nachtzweten. Menstruaties worden steeds korter.  

Ergotherapie is niks voor mij helaas. Heb dat op de sportschool van een van mijn fysio's gehad die er een opleiding voor deed. Ik vond het maar wazig  gedoe en merkte er niet veel van. 

Dus ja het is even flink veel wat door elkaar loopt en ik zie door de bomen het bos niet meer af en toe. Het zou leuk zijn als ik erop vooruit zou gaan nu ik het opnieuw heb maar daar durf ik niet op te hopen. 

Wat naar allemaal, Jujubee!
Bij mij heeft mijn herbesmetting me echt wel meer teruggeworpen dan ik had verwacht (en gehoopt). Maar ook bij mij lopen er zaken door elkaar, want ik heb een zoontje van 1,5 dat in de herfst is begonnen op de opvang. Sindsdien zijn we hier thuis om de haverklap ziek met z’n allen. Alleen waar mijn zoon en man er meestal na een dag of 2-3 wel weer bovenop zijn, merk ik dat mijn lijf er veel langer over doet om zo’n virus de baas te worden. Vaak wel 1-1,5 week. 
Daarnaast zorgt de ziekenboeg thuis er ook voor dat ik toch regelmatig niet genoeg rust kan nemen. Want als zoon ziek is, slaapt hij slechter (en wij dus ook) en als man ziek is, neem ik de zorg voor zoon alleen over (en andersom natuurlijk ook).
Dit geldt uiteraard voor de meeste ouders met jonge kinderen, maar icm mijn post-covid is het echt ruk.
Ik hoop zelf heel erg dat het beter zal gaan als het weer minder wisselvallig wordt en het griepseizoen echt achter ons ligt. En natuurlijk dat het hele liedje volgende herfst niet opnieuw begint. Maar het eerste jaar opvang schijnt het ergst te zijn, dus fingers crossed.