Oudste zoon heeft gebroken met zijn ouders en beinvloed broer en zus
we hebben een gezin met 3 volwassen kinderen 2 zonen van 32 en 38 j en een dochter van 34j allen al jaren uit huis. Moeder heeft sinds een tiental jaren een drankprobleem . Drie jaar geleden heeft de oudste zoon een nieuwe relatie begonnen. 2 jaar geleden is hij nog naar het kerstfeest van 2022 geweest met nieuwjaar is hij niet meer langsgeweest. Enkele maanden later heb ik (vader) hem nog gesproken hij wou niet meer naar huis komen omwille van het drankprobleem van zijn moeder. Woorden zijn er nooit geweest, onze kinderen zijn vrij zelfstandig opgevoed en in alles wat ze onderneemden aangemoedigd, ze hebben mogen studeren wat ze wilden en zolang ze wilden. Toen ze werkten hebben ze niets moeten afgeven zodat ze konden sparen, ze zijn zolang mogen blijven thuis wonen als ze wilden hij is pas op28j leeftijd zelfstandig gaan wonen zijn broer en zus respectievelijk op 26 en 25 j leeftijd. Vrienden en vriendinnetjes werden steeds met open armen ontvangen mochten blijven slapen en meeeten...nooit geen probleem over gemaakt. In de periode voorafgaand aan zijn breuk zijn er in gezinsverband verschillende gesprekken geweest met mijn vrouw maar ze wil het probleem niet inzien. In de zomer volgend op zijn breuk heb ik hem een laatste keer gesproken hij beweerde nog altijd dat de drank aan de oorzaak ligt van de breuk. Begin 2024 erft mijn vrouw een aanzienlijke som geld. Ze wil een schenking doen aan de kinderen en stuurt ze alle drie een mailtje. Via onze dochter laat hij weten dat de schenking voor hem niet hoeft en dat hij het als omkoperij ervaart hij weet ook onze dochter zo ver te krijgen dat ze resoluut de schenking weigert. Om onenigheid te vermijden hebben we dan maar besloten om van de schenking af te zien voor de jongste zoon. De relatie tussen onze dochter en mijn vrouw is ook redelijk koel geworden en beperkt zich tot het hoogst noodzakelijke. Een maand geleden heeft de oudste via zijn broer de sleutel die hij nog steeds in bezit had teruggegeven een gebaar dat ik ervaar als een definitieve breuk. Berichtjes met kerst, nieuwjaar, verjaardag of moederdag stuurt hij niet meer naar zijn moeder. Op mijn verjaardags- kerst- en nieuwjaarswensen aan hem heeft hij nog kort geantwoord. Mijn verjaardag was hij ook niet vergeten met een what's app berichtje maar een vaderdag kon er niet meer af. Binnenkort is het zijn verjaardag ik zal hem zeker mijn wensen doorsturen evenals voor kerst en nieuwjaar. Hoe is het mogelijk om je ouders allebei zo te laten vallen zonder dat er woorden gevallen zijn zonder ruzie zonder dat er aanleiding toe is behalve het drankprobleem van zijn moeder. Facebook berichten van ons worden nooit door hem geliked terwijl de berichten van zijn schoonouders steevast altijd een like van hem krijgen. Ik ben er gewoon kapot van, ligt zijn nieuwe vriendin aan de basis van alles of is het zijn eigen beslissing.Hoe kan je je moeder zo laten vallen zonder dat ze je ooit een strobreedte in de weg gelegd heeft, hoe kan je een schenking van je eigen ouders weigeren en je broer en zuster proberen in je verhaal mee te trekken. En toch moest hij morgen voor de deur staan we zouden hem allebei met open armen ontvangen.
Euphoria schreef op 06-12-2025 om 12:45:
[..]
De manier waarop jij dit beschrijft, je woordkeuze…zo ontzettend gruwelijk fout.
Een ouder heeft niets af te dwingen. Een ouder heeft niet te stellen dat het kinderen zou sieren als…
Kinderen (jong en volwassen) zijn in beginsel en in de basis loyaal aan een ouder. Doorgaans pas wanneer er iets dermate zwaarwegends is gebeurd dat die loyaliteit in het geding komt zullen zij zich afwenden.En wie is een ouder dan om te zeggen: het zou ze sieren??
Een ouder verdiend niet automatisch een plekje in een eregalerij. Een ouder verdiend niet automatisch een plek op een voetstuk.
Ik begrijp je, ik zie van nabij teveel voorbeelden waarbij ouders gruwelijk de plank mis slaan en zelf vinden dat ze niets fout hebben gedaan, waardoor hun kinderen zich uiteindelijk genoodzaakt zien het contact te verbreken, om er zelf niet aan onderdoor te gaan.
Hoe vaak dat door de buitenwereld niet wordt begrepen (maar het is toch je moeder?!). Alsof ouders een soort heiligenstatus hebben enkel vanwege het feit dat ze zich hebben voortgeplant, dat ze vervolgens niet of slecht hebben opgevoed, maakt kennelijk niet uit.
felija schreef op 06-12-2025 om 19:19:
[..]
Ik begrijp je, ik zie van nabij teveel voorbeelden waarbij ouders gruwelijk de plank mis slaan en zelf vinden dat ze niets fout hebben gedaan, waardoor hun kinderen zich uiteindelijk genoodzaakt zien het contact te verbreken, om er zelf niet aan onderdoor te gaan.
Hoe vaak dat door de buitenwereld niet wordt begrepen (maar het is toch je moeder?!). Alsof ouders een soort heiligenstatus hebben enkel vanwege het feit dat ze zich hebben voortgeplant, dat ze vervolgens niet of slecht hebben opgevoed, maakt kennelijk niet uit.
Maar niemand zegt toch iets/ontkent iets dergelijks en die situaties zijn toch niet gelijk?
Volgens mij is Patrik op zich een gouwe kerel, die zijn vrouw bijstaat en niks van haar terugkrijgt (behalve gescheld).
En volgens mij verwijten de kinderen vooral dat hij niet toegeeft dat hun moeder vóór het ongeval ook al niet zo leuk was.
felija schreef op 06-12-2025 om 19:19:
[..]
Ik begrijp je, ik zie van nabij teveel voorbeelden waarbij ouders gruwelijk de plank mis slaan en zelf vinden dat ze niets fout hebben gedaan, waardoor hun kinderen zich uiteindelijk genoodzaakt zien het contact te verbreken, om er zelf niet aan onderdoor te gaan.
Hoe vaak dat door de buitenwereld niet wordt begrepen (maar het is toch je moeder?!). Alsof ouders een soort heiligenstatus hebben enkel vanwege het feit dat ze zich hebben voortgeplant, dat ze vervolgens niet of slecht hebben opgevoed, maakt kennelijk niet uit.
Tja, zo zijn er ook mensen met ouders die vanuit hun beste kunnen hebben gegeven wat ze in zich hadden (natuurlijk met de menselijke beperkingen) die kinderen hebben die vanuit een bodemloos kindstuk hun ouders maar verwijten blijven maken en zich genoodzaakt zien alle contact te verbreken. En die daardoor ook weer niet gelukkiger worden want die put blijft ongevuld. En er zijn vele vormen tussen wat jij schrijft en wat ik nu schets. Kortom: we kunnen eigenlijk niet inschatten wat terecht is in een bepaalde situatie. Wat blijft is dat Patrik aan de ene kant in een hele moeilijke positie zit door de zorg voor zijn vrouw. Aan de andere kant verwijt hij zijn kinderen van alles en blijft hij maar boos op ze terwijl hij ook niet echt aan wil nemen dat dat verwijt en die boosheid de situatie niet verder helpen (ook al zouden deze terecht zijn) Het is jammer want er zou misschien veel meer mogelijk zijn voor ieder in deze situatie.