Ergernisjes met oudste zoon

piep schreef op 16-12-2025 om 16:56:

[..]

Nou het is gelukkig niet onbeschoft, maar ...hij moet wel zn hele verhaal afmaken. En als je dan op het laatst er iets over kwijt wil en het is nog niet af vind ik niet dat hij daar flexibel mee om kan gaan. En wat betreft dat harde praten daar kom je niet doorheen al is dat niet ingeschoten maar zo praten jongens op die leeftijd gewoon.

Maar waarom moet hij flexibel zijn en mag hij zijn verhaal niet eerst afmaken? Waarom kan jij niet "flexibel" zijn en wachten tot hij zijn verhaal af heeft gemaakt?

Chat gpt geeft niet altijd dezelfde antwoorden. En het is ook irritant als mensen je in de rede vallen. Ik neem aan dat ie geen half uur aan het woord was toch? Ik zou daar ook wat van zeggen. 

Ik zie eigenlijk niet zoveel kwaad in zo’n opmerking. Ik wil niet zeggen dat mijn kinderen over me heen lopen of onbeschoft zijn, maar die zijn redelijk direct als ik me niet aan de gewenste gespreksregels houd. Familiekwaaltje is dat we nogal eens ons verhaal gaan vertellen als iemand iets zegt wat we herkennen. Ik probeer daarop te letten, maar anders word ik wel door mijn kind gecorrigeerd. En terecht.
De kinderen zijn overigens 26 en bijna 21 en ik moet er wel aan denken dat ik ze behandel als volledige volwassenen. Zeker de oudste die al jaren uit huis is en in het buitenland woont. Als ik ze allebei in huis heb, binnenkort weer even in de kerstweek, schieten mijn zorghormonen weer door het dak

Ik denk dat als ik mijn mijn zus een lap tekst van ChatGPT ga voorlezen, ze ook na drie zinnen zegt " nou geloven we het wel".

Mensen die de AI erbij halen om hun gelijk te bewijzen zijn irritant. ChatGPT zuigt ook dingen uit zijn duim 

Maar het hangt er vanaf waarom hij iets opzocht, een hoe lang hij aan het praten was.

piep schreef op 16-12-2025 om 16:56:

[..]

Nou het is gelukkig niet onbeschoft, maar ...hij moet wel zn hele verhaal afmaken. En als je dan op het laatst er iets over kwijt wil en het is nog niet af vind ik niet dat hij daar flexibel mee om kan gaan. En wat betreft dat harde praten daar kom je niet doorheen al is dat niet ingeschoten maar zo praten jongens op die leeftijd gewoon.

TO:Bedoel je dat de 'over en weer gesprekken' niet soepel lopen? Bedoel je dat je voor jou gevoel naar een monoloog zit te luisteren, in plaats van samen een dialoog? Dat de gesorekken daardoor wat vervelend aanvoelen? Dat het 'natuurlijk invoelingsvermogen en daardoor aanvoelen dat een ander ook wat wil zeggen of erop inhaken 'stuk' lijkt te zijn?

kan er sprake zijn van autisme of adhd? Dan kunnen gesprekken wat vreemd af 'anders' aanvoelen...soms kan je er maar lastig de vinger erop leggen waardoor dat komt, maar kan het bijvoorbeeld in eerste instantie opvallen, dat gesprekken met anderen wel 'normaal en soepel' aanvoelen, en in jou situatie thuis dus duidelijk niet. Het natuurlijke 'over en weer gesprek' lijkt dan stroef te lopen. Er wordt dan inderdaad niet 'opgemerkt' dat je de informatie al weet en het gesprek weer flexibel doorzetten naar de ander.
Dat valt bijna niet uit te leggen aan een ander, of duidelijk te beschtijven, maar fit lees ik vooral op basis van jou Topic.

Herken je dit?

Ik krijg de indruk dat jij je door hem niet gezien voelt, en ondertussen voelt hij zich niet door jou gezien. Maar jij bent zijn moeder, niet zijn gelijke. Dus ik zou toch denken dat jij de wijste moet zijn, en het gevoel niet gezien te worden erbuiten moet houden als je met hem bent. Hij hoeft jou niet gerust te stellen. 
Als dat vroeger te weinig is gebeurd bij jou, kun je daar wel hulp bij zoeken, maar niet bij je kinderen (tot je eruit bent, daarna kun je gerust eens  een grapje maken als "sorry hoor, ik voelde me even niet gezien¨).

Ik krijg de indruk dat het je kwetst dat ze zo weinig in jou geinteresseerd zijn, en vooral zelf het gesprek bepalen. Is het een idee om ze wat vaker een voor een te spreken? Of helpt dat niet?

En je zegt meermaals dat je zonen hard praten en je koppelt dat ook aan het jongens zijn. Is je man ook zo? 
Mijn zonen zijn overigens ook in die leeftijd, ik merk dat hier niet zo. De een luistert wel wat langer naar een verhaal van mij dan de ander (terwijl het toch IADHers zijn), maar misschien ben ik ook gewoon niet zo boeiend voor hem.

Even een heel andere insteek: is het een idee om af en toe een eierwekker (bv zandloper) te gebruiken, en dan mag iemand die iets wil zeggen die omdraaien en zijn betoog zonder onderbreking afsteken. Dat geeft iedereen ook wat meer beeld van hoe vaak jullie normaal gesproken elkaar in de rede vallen, want als je het moet onderdrukken voel je het pas goed.
Laten we wel wezen, als je samen aan tafel zit, hoe erg is het dan om drie minuten naar iemand te moeten luisteren?

Ik vind het altijd zo bijzonder dat hier zo vaak de ADHD- of autisme kaart wordt getrokken. 

Waarom meteen het brein van de andere partij (waar wij helemaal niets van weten) in twijfel trekken? 

Ik lees vooral het verhaal van een moeder, met middelmatige communicatieve vaardigheden, die de issues uit haar jeugd op haar kinderen projecteert. 

TO, als jij je gekwetst voelt doordat je zoon niet wil dat je hem in de rede valt, is het misschien raadzaam om hulp te zoeken. Dat is echt geen schande en heel begrijpelijk gezien jouw jeugd. 

Laat hij andere vrouwen wel uitpraten?

MarvelousM schreef op 18-12-2025 om 09:29:

Laat hij andere vrouwen wel uitpraten?

Zij liet haar zoon niet uitpraten...

Beetje lastig in te schatten op basis van wat je schrijft. Jullie waren in gesprek en verschilden van inzicht. Je zoon zocht iets op op chat GPT en las dat voor. Dan kunnen er 2 situaties zijn IMO:

1. Je zoon was erg lang van stof. Was een epistel van chat gpt aan het voorlezen. Met allemaal informatie die jij al kende. Je hebt hem daarop onderbroken om aan te geven dat je precies die informatie al gelezen had. Dus of hij tot zijn punt kon komen zonder het hele ding voor te lezen. Zoon reageert bot en kortaf; je moet hem laten doorlezen en mag je niet mengen in zijn monoloog. 
2. Je onderbreekt zoon halverwege zijn verhaal om aan te geven dat je het zelf al hebt opgezocht en dat de conclusie volgens jou duidelijk is, namelijk .... Je zoon geeft aan dat hij nog niet uitgesproken was. Jij zegt dan niet "sorry, ga door" Maar: "ik heb het al opgezocht en ik vindt dat ..." Daarop zegt zoon dat hij zijn punt nog wilde maken, maar je hebt hem niet laten uitpraten. En dat kwetst jou heel erg.

Versie 1 klinkt idd, zoals sommigen hier ook opperen, alsof er bij zoon iets niet helemaal goed gaat. Hij kan wel zenden, maar niet goed een dialoog voeren.
Versie 2 is zoals jij het in de OP beschreven hebt. En dan begrijp ik niet waarom jij gekwetst bent. Ik zou denken dat je zoon gekwetst zou moeten zijn. Eigenlijk geef je tot twee keer toe aan dat je niet naar hem wenst te luisteren omdat je al weet wat jouw conclusie is. Zelfs nádat je zoon aangeeft dat hij toch graag wil uitspreken geef jij aan dat jij daar niet naar wil luisteren. En als hij dan zegt dat hij zijn punt niet heeft kunnen maken ben jij degene die gekwetst is? 

Hij is natuurlijk ook niet ineens volwassen zoals jij zegt. Dat is hij namelijk al een tijdje. En hij heeft recht op zijn eigen mening. Die hoef jij vervolgens niet te delen. Maar hij hoeft ook niet jou blindelings te volgen. Idem voor gesprekken waar jij niet tussen komt. Zij praten hard en veel en jij komt er niet tussen zeg je. Dat is vervelend en zou je eens kunnen bespreken. Maar dat maakt natuurlijk niet dat je in een gesprek met zoon hem zomaar midden in een verhaal kunt onderbreken. Je geeft aan dat als hij klaar is dat dan de volgende gaat praten; ja, dat is zoals gesprekken meestal lopen. Mensen praten omstebeurt en laten elkaar uitpraten. Ze laten wel ook de ander deelnemen aan het gesprek. Dus als je hem laat uitpraten zou jij daarna iets kunnen zeggen. Als ze dan door je heen gaan schreeuwen kun jij, net zoals zoon nu, aangeven dat je graag wil uitpraten. Maar je kunt niet voordat zij uitgepraat zijn alvast beginnen met praten omdat je bang bent dat je er anders niet tussenkomt. Dat is heel irritant en kwetsen. Voor hun welteverstaan. 

Pippeltje schreef op 17-12-2025 om 14:02:

Met je eigen verhaal komen als de ander iets vertelt, is geen familiekwaal. Dat is de gewoonte van iemand die slecht luistert en meer met zichzelf bezig is dan met de ander. Op zich nog niet zo erg, als je erna maar weer de switch terug kan maken en doorvraagt op het verhaal van de ander.

nee, dat is een manier van mensen op het neurodivergente spectrum om je te laten weten dat ze naar je luisteren.