Ergernisjes met oudste zoon
Ik heb met mijn oudste zoon vaak kleine ergernissen, ik denk dat dat niet eens het goede woord is, we zijn heel snel gekwetst ofzo door elkaar.
Situatie: we hebben 2 zoons waarvan 1 er thuis woont (23)en de oudste (bijna 26) al heel lang op zichzelf. Inmiddels goede baan, huis, vriendin.
Nu was hij er eergisteren even wat ik super leuk vond en hij bleef eten. Op een gegeven moment hadden we een gesprek (om privacy redenen laat ik het onderwerp even weg) en onderwijl ging hij over het onderwerp iets op chatgpt opzoeken. En vervolgens voorlezen. Nu hadden mijn partner en ik datzelfde al eerder gedaan die dag, dus ik zei tegen hem : wij hebben het ook opgezocht maar daar komt toch uit dat....
Waarop hij zei: ik was nog niet uitgepraat.
Ik zei nee maar je hebt hetzelfde opgezocht als wij. Hij nogmaals : ik wil nog even mijn punt maken en jij valt me in de reden.
Nu wordt dat door hen vaker gezegd. En dat kwetst me heel erg. Als de jongens samen zijn is er qua volume geen doorkomen aan (maar dat vind ik ook wel leuk hoe ze dan met elkaar omgaan) maar verder ben ik niet heel veel aan het woord, ik weet niet. Is het niet zo dat je dat wel vaker hebt als je met meerdere mensen bent dat er dan een eens iemand het gesprek weer overneemt? Natuurlijk heb je beleefdheidsnormen, als iemand een emoties verhaal verteld dan stel je vragen enzo. Ik was benieuwd hoe dat bij jullie gaat. Ik weet niet waarom het me zo kwetst en verdrietig maakt en ergens ook wel een beetje van waarom zo tegen je moeder. Maar goed ik worstel nog steeds met een moeilijke jeugd dus dat speelt altijd mee.
Zo heb ik met hem wel vaker van die kleine issues. Ik vind het erg wennen om met een ineens volwassene om te gaan.
mana_sutiyuq schreef op 18-12-2025 om 13:32:
[..]
nee, dat is een manier van mensen op het neurodivergente spectrum om je te laten weten dat ze naar je luisteren.
Mijn moeder doet dit ook en ik ook. We zijn, voor zover ik weet, neurotypisch. Maar dit is de manier waarop gesprekken mijn hele jeugd gingen en ik heb dat zo overgenomen. Ik weet inmiddels dat anderen het (soms) irritant vinden, dus ik let er op. Het is niet niet-luisteren, maar meer; ik hoor je, ik heb iets soortgelijks meegemaakt/ik heb dat zo opgelost/ik heb het zo en zo ervaren. Met dan de verwachting dat de ander dáár dan weer op reageert met diens ervaring, gevoel, gedraging enz. Nu heb ik vrienden waarbij het gesprek doodslaat als ik mijn ervaring deel. Zij vertellen uitsluitend als je ze vragen stelt, doorvraagt, humt. Ik heb nog wel soms dat ik denk; goh Miep heeft helemaal niks vertelt over hoe het nu met haar moeder gaat. Dan heb ik als ik er over nadenk ook niet naar gevraagd, maar wel iets over mijn moeder gedeeld en van daaruit verwacht dat zij aan zou haken. Doet ze niet, zal alleen iets vertellen als ik er naar informeer. Dat vind ik dan weer soms irritant. Maar dat ligt dan aan mij 
Meesje schreef op 18-12-2025 om 17:05:
[..]
Mijn moeder doet dit ook en ik ook. We zijn, voor zover ik weet, neurotypisch. Maar dit is de manier waarop gesprekken mijn hele jeugd gingen en ik heb dat zo overgenomen. Ik weet inmiddels dat anderen het (soms) irritant vinden, dus ik let er op. Het is niet niet-luisteren, maar meer; ik hoor je, ik heb iets soortgelijks meegemaakt/ik heb dat zo opgelost/ik heb het zo en zo ervaren. Met dan de verwachting dat de ander dáár dan weer op reageert met diens ervaring, gevoel, gedraging enz. Nu heb ik vrienden waarbij het gesprek doodslaat als ik mijn ervaring deel. Zij vertellen uitsluitend als je ze vragen stelt, doorvraagt, humt. Ik heb nog wel soms dat ik denk; goh Miep heeft helemaal niks vertelt over hoe het nu met haar moeder gaat. Dan heb ik als ik er over nadenk ook niet naar gevraagd, maar wel iets over mijn moeder gedeeld en van daaruit verwacht dat zij aan zou haken. Doet ze niet, zal alleen iets vertellen als ik er naar informeer. Dat vind ik dan weer soms irritant. Maar dat ligt dan aan mij
Het is ook niet dat alleen neurodiversen het doen, daar komt het alleen veel vaker voor. Het is een spectrum en ook niet alle neurodiversen zullen het doen.
Autisme, ADHD, het is een combinatie van aspecten en als je er genoeg aan tikt krijg je de stikker. De ene heeft er meer hinder van dan de ander en het uit zich ook nog eens verschillend van persoon tot persoon.
Dat maakt het lastig. Ongeveer 20% zit ergens op het neurodivergente spectrum, en dat is al heel breed. Toch heeft neurodivergentie toegevoegde waarde anders zou het er allang uitgeevolueerd zijn, denk aan de survival of the fittest, dat is niet fit qua conditie maar de beste match naar de omstandigheden.
Anoniemvoornu schreef op 18-12-2025 om 09:53:
[..]
Zij liet haar zoon niet uitpraten...
Omdat ze er anders sowieso niet tussenkomt…. Die zoon zit echt fout hier. Zij valt hem in de rede, hij kapt haar af. Bah.
Pippeltje schreef op 17-12-2025 om 14:02:
Met je eigen verhaal komen als de ander iets vertelt, is geen familiekwaal. Dat is de gewoonte van iemand die slecht luistert en meer met zichzelf bezig is dan met de ander. Op zich nog niet zo erg, als je erna maar weer de switch terug kan maken en doorvraagt op het verhaal van de ander.
Nee hoor. Dat is iemand die je wil laten weten dat ie je begrijpt omdat ie zelf iets vergelijkbaars heeft meegemaakt.
MarvelousM schreef op 18-12-2025 om 22:35:
[..]
Omdat ze er anders sowieso niet tussenkomt…. Die zoon zit echt fout hier. Zij valt hem in de rede, hij kapt haar af. Bah.
Lees jij een compleet ander topic ofzo?