Thuis bevallen wel veilig?
Hallo,
Mijn vrouw is in verwachting van haar tweede kind, nu heeft zij bedacht dat ze wel thuis kan bevallen. Ik zie dat om meerdere redenen niet echt zitten en wil liever dat ze gewoon in een ziekenhuis bevalt. Maar zij ziet allerlei gedoe daarmee zoals de rit naar het ziekenhuis, wij wonen in een dorp en het dichtstbijzijnde ziekenhuis is ongeveer 20 minuten met de auto en dat vind ze te ver. En dan nog het andere kind waar we dan eerst de oppas voor moeten bellen en die moet dan nog hier heen komen.
Ik begrijp haar wel maar toch wil ik liever dat ze gewoon in een ziekenhuis bevalt omdat daar eventueel nodige medische hulp meteen voorhanden is en daarbij heb ik ook geen idee hoe een bevalling precies in z’n werk gaat dus als er iets mis gaat weet ik niet wat ik moet doen.
Iemand ervaring met een thuisbevalling? Is het wel veilig om zoiets groots thuis te doen of is het beter om gewoon in een ziekenhuis te bevallen?
TO, het lijkt alsof je van alles over ziekenhuis en thuis invult, zonder dat je de feiten kent.
Daarom: ga mee naar de verloskundige. Vraag daar hoe de procedures zijn rondom beide vormen. Dat geeft je bij al deze onzekerheid misschien iets meer houvast dan zelf verzinnen.
Over je laatste bericht: in het ziekenhuis ben jij ook het grootste deel van de tijd de enige die bij je vrouw is. De verpleegkundigen en verloskundigen daar hebben meerdere patiënten onder zich, en staan dus niet de hele tijd in jullie kamer. Een gynaecoloog is niet altijd aanwezig, maar wordt in noodsituaties opgeroepen (duurt ook zomaar een kwartier of langer). Het is dus een illusie dat daar meer hulp bij de hand is.
het klopt dat de kraamhulp pas vrij laat komt maar heb je al gevraagd wanneer je vertrekt als het een ziekenhuisbevalling wordt?
Bij ons was het zo dat wanneer je zonder medische indicatie in het ziekenhuis bevalt dat met je eigen verloskundige was en dat er een kraamhulp opgeroepen werd van dezelfde organisatie als die thuis komt. Daar was dan eigenlijk weinig verschil in met een thuisbevalling. Pas wanneer het een medische bevalling zou worden werd je overgedragen aan het personeel van het ziekenhuis. Een paar jaar geleden ging je dan nog (op je bed) letterlijk klapdeuren door naar een andere verloskamer. Volgens mij mag je nu op dezelfde kamer blijven.
Ik weet niet hoe dat bij andere organisaties/ ziekenhuizen is?
Op het moment dat het medisch is heb je wellicht te maken met wisselend personeel (ligt aan hoe lang je bevalling duurt en op welke tijd (wisseling van dienst).
Voor alle opties is iets te zeggen maar het is erg belangrijk dat de moeder er vertrouwen in heeft.
Bevallen is sowieso niet helemaal te plannen en wat onvoorspelbaar.
Los van ziekenhuis of thuis: ik denk dat het misschien slim is om te overleggen of je partner (en daarmee ook jij) liever nog een derde persoon (moeder, zus, vriendin) in huis heeft tijdens (het eerste deel van) de bevalling. Die kan dan eventueel ook mee als je naar het ziekenhuis gaat, hoeft niet per se bij de bevalling te zijn maar is wel stand-by als daar behoefte aan is.
Bespreek je angsten en zorgen met je vrouw en de verloskundige. Er zijn vast vaker mannen geweest met dit probleem.
duizel schreef op 14-05-2023 om 08:41:
het klopt dat de kraamhulp pas vrij laat komt maar heb je al gevraagd wanneer je vertrekt als het een ziekenhuisbevalling wordt?
Bij ons was het zo dat wanneer je zonder medische indicatie in het ziekenhuis bevalt dat met je eigen verloskundige was en dat er een kraamhulp opgeroepen werd van dezelfde organisatie als die thuis komt. Daar was dan eigenlijk weinig verschil in met een thuisbevalling. Pas wanneer het een medische bevalling zou worden werd je overgedragen aan het personeel van het ziekenhuis. Een paar jaar geleden ging je dan nog (op je bed) letterlijk klapdeuren door naar een andere verloskamer. Volgens mij mag je nu op dezelfde kamer blijven. Ik weet niet hoe dat bij andere organisaties/ ziekenhuizen is?Op het moment dat het medisch is heb je wellicht te maken met wisselend personeel (ligt aan hoe lang je bevalling duurt en op welke tijd (wisseling van dienst).
Voor alle opties is iets te zeggen maar het is erg belangrijk dat de moeder er vertrouwen in heeft.
Bevallen is sowieso niet helemaal te plannen en wat onvoorspelbaar.
Op deze manier is het ook in ons ziekenhuis geregeld. Ben je niet medisch dan ga je naar de kraamafdeling en is het je eigen verloskundige en eventueel kraamhulp die je bijstaat. Pas als je medisch bent kom je op de verloskundige afdeling en is er begeleiding door een gyneacoloog.
Ik ben recent medisch bevallen en ik denk dat je de begeleiding van het ziekenhuis te rooskleurig voor je ziet. Wij hadden ook de cursus Samen Bevallen gevolgd en daar was ik maar wat blij mee. Tijdens de weeën hebben we amper personeel gezien. En tijdens het persen was de gyneacoloog al bezig en werden we geholpen door een verloskundige van het ziekenhuis, zij was overigens erg kundig. Ik kijk wel positief terug op de bevalling.
Nog iets anders dat bij ons gebeurde wat de stress verhoogde en waar je vooraf niet over nadenkt. Toen wij bij het ziekenhuis aankwamen was het erg druk. En dus werden wij na controle weer naar huis gestuurd. Geloof me dat was niet fijn. Eerst met gebroken vliezen en weeën in de auto naar het ziekenhuis. Toen we daar een beetje geïnstalleerd waren weer met weeën en gebroken vliezen terug naar huis. En toen een paar uur later weer terug naar het ziekenhuis toen de weeën echt heftig waren (eigenlijk lag het ziekenhuis toen vol en moesten we uitwijken naar een andere).
Ik denk dat beiden voor en nadelen hebben. Ik had achteraf gezien niet thuis willen bevallen. De navelstreng bleek om de nek te zitten en doordat ik in het ziekenhuis was werd via een electrode de hartslag gemonitord. Ik had zelf door dat er iets mis ging. Maar het was fijn dat het ook gelijk zichtbaar was op de monitor en verloskundige gelijk actie ondernam en de baby binnen een halve minuut geboren werd.
To hou je er wel rekening mee dat als je vrouw in het ziekenhuis bevalt de kans heel groot is dat je geen arts te zien krijgt?
In het meest gunstige geval mag ze poliklinisch bevallen en dus met eigen verloskundige en de kraamhulp of verpleegkundige.
Zelfs als je medisch bent gaat een arts niet naast het bed staan. Dan krijgt je vrouw dus een vreemde verloskundige naast het bed die met een beetje pech nog 3 andere vrouwen moet begeleiden.
Alleen als het medisch gezien nodig is komt misschien de gynaecoloog even. En dat medische gezien nodig zijn bepaal jij niet.
Als jij er dan vandoor gaat omdat je het niet aan kan is je vrouw alleen op een plek waar ze niet wil zijn.
Dus nogmaals wat ga jij doen om je goed voor te bereiden en met alle respect luisteren naar de wensen van jouw vrouw?
Jillz schreef op 14-05-2023 om 08:20:
[..]
Dus als ik het goed begrijp zie jij het ziekenhuis vooral als een mogelijkheid om weg te kunnen glippen als het je te veel wordt?! Dus eerst breng je je vrouw naar een plek waar zij niet wil zijn, om er zelf eventueel tussenuit te glippen.. het is niet dat er 24/7 in het ziekenhuis iemand naast haar staat hè, dus als jij wegglipt is ze echt alleen.
Thuis is de verloskundige erbij vanaf het moment dat je anders naar het ziekenhuis gaat. Vanaf dat moment gaat ze niet meer weg. Het eerste deel doe je zowel bij ziekenhuis als thuisbevalling, thuis zonder hulp van verloskundige. Kortom je kunt beter thuis vertrekken dan in het ziekenhuis.
Weet je vrouw dat jij het misschien niet aan kan? Heeft ze nagedacht of ze er niet liever iemand anders bij heeft?
Ik zeg niet dat dat gebeurt of dat ik het expres doe maar sommige situaties kan m’n brein gewoon niet aan en de eerste reactie is dan weglopen. Het is niet dat ik zo gebrand ben op een ziekenhuisbevalling maar dat livive zou ik dan wel een uitkomst vinden. Daar bevalt ze dan ook gewoon met een van de verloskundigen van de praktijk waar ze loopt en ze hoeft ook niet te blijven maar ze kan dan na een paar uur met baby naar huis. En ja ze weet hoe ik er over denk dus ze overweegt nu wel om toch naar dat geboortecentrum te gaan maar dat moet ze dus wel tijdig aangeven van de verloskundige. Het is ook niet zo dat ze per se thuis wil bevallen maar het gaat haar meer om de stress van dingen regelen op het laatste moment.
En ja we gaan die samen bevallen cursus doen.
Nick90 schreef op 14-05-2023 om 10:42:
[..]
Ik zeg niet dat dat gebeurt of dat ik het expres doe maar sommige situaties kan m’n brein gewoon niet aan en de eerste reactie is dan weglopen. Het is niet dat ik zo gebrand ben op een ziekenhuisbevalling maar dat livive zou ik dan wel een uitkomst vinden. Daar bevalt ze dan ook gewoon met een van de verloskundigen van de praktijk waar ze loopt en ze hoeft ook niet te blijven maar ze kan dan na een paar uur met baby naar huis. En ja ze weet hoe ik er over denk dus ze overweegt nu wel om toch naar dat geboortecentrum te gaan maar dat moet ze dus wel tijdig aangeven van de verloskundige. Het is ook niet zo dat ze per se thuis wil bevallen maar het gaat haar meer om de stress van dingen regelen op het laatste moment.
En ja we gaan die samen bevallen cursus doen.
Na mijn bevalling was ik zo slap wat was ik blij dat ik die eerste 24 uur gewoon in bed kon blijven liggen. Dat ik mezelf niet hoefde aan te kleden, niet in een auto hoefde te stappen en vooral bij thuiskomst geen trap op hoefde te lopen.
Dat moet jouw vrouw wel als jullie kiezen voor levive. Prima als ze dat zelf wil, maar onderschat niet wat een extra energie dat haar gaat kosten. En inderdaad dan al het geregel nog voor de huisdieren, de tas mee moeten grissen. Die spanning kan er zomaar voor zorgen dat de bevalling een paar uur langer duurt.
Ik snap je paniek en dat kan gebeuren. Het kan je te veel worden en dat mag ook. Maar de vraag is wel of je er dan goed aan doet om je vrouw nu op andere gedachten te brengen qua locatie. Je maakt het daarmee voor haar zwaarder, terwijl het voor jou nog steeds spannend is en geen garantie is dat je er dan wel bij blijft. Ik zou in jouw geval eerder kiezen voor een extra persoon in een andere kamer die jouw rol als ondersteuning voor je vrouw kan overnemen.
Overigens zelf ook een partner met ASS. Thuis bevallen en dat is goed gegaan. Ondanks dat er veel gebeurde dat vooraf onvoorzien was.
Iemand opperde nog een doula, is dat niet iets? Die is wel de hele tijd bij de bevalling.
Omdat je ook aangeeft dat je het idee van mee moeten helpen spannend vind. Zowel thuis als in het ziekenhuis heb jij behalve je vrouw ondersteunen (bijv tegendruk geven in haar rug, massage of een kop thee aangeven) verder geen actieve rol in de bevalling zelf. Medisch gezien hoef je niks te doen, als je dat niet wilt hoef je ook helemaal geen navelstreng door te knippen. Je hoeft het kind zelfs niet geboren te zien worden als je dat vervelend vind. Geef dat ook gerust aan bij de verloskundige en laat je vrouw het in haar beval plan zetten. Zo weten alle hulpverleners die jullie tegenkomen ook wat jij wel en niet wil. Geef ook aan of je wel of niet de placenta wilt zien, want veel verloskundige laten dit zien en als je bijvoorbeeld slecht tegen bloed kan is dat geen fijn gezicht.
Voor een thuisbevalling is het wel goed om de nodige spullen klaar te zetten. Wij hadden dat al vanaf 36 weken klaar staan. Ook als je in een ziekenhuis of geboorte centrum wilt bevallen is het goed om te beseffen dat als er geen tijd meer voor is het kind thuis geboren wordt en dan is het fijn als alles klaar staat. Ik zou dus altijd zorgen dat dit klaar staat.
Hoe beter dat georganiseerd klaar staat hoe minder de verloskundige hoeft te vragen aan jou. Het belangrijkste is een kraampakket kun je vaak aanvragen bij de verzekering. Maak die doos alvast open, maar houd de steriele verpakkingen dicht. Het mooiste is als je het alvast uit stalt op een tafel of op de vensterbank in de kamer waar je vrouw wil bevallen. Zorg verder voor een stapel hydrofiele doeken. Deze moet je wassen en strijken en doe je vervolgens in een plastic tasje. Leg ook kleertjes klaar voor de baby. Vergeet ook niet een mutsje en sokjes. Verder leg je een schaar (om steriele verpakkingen open te knippen) en een rol vuilniszakken neer. Ook een emmer is goed om klaar te hebben staan, vouw hier een alvast een vuilniszak in (hier kunnen ze de placenta in doen en kijken of deze er goed uitziet).
Na de bevalling ruimt de kraamzorg alles op. Ze zal hierbij mogelijk wel vragen stellen, waar is het schoonmaakmiddel, waar staat de wasmachine waar ligt schoon beddengoed etc. Overigens hoef je niet bang te zijn dat er heel veel troep is. In het kraampakket zitten allerlei absorberende matjes die het bloed, vruchtwater etc opvangen. Deze worden regelmatig verwisseld waardoor het bed/matras gewoon schoon blijft. Gebruikte matjes gaan direct in een vuilniszak. De hoeveelheden vallen ook mee en je hoeft zeker niet te denken dat het tegen muren, plafonds spuit.
Tijdens mijn bevalling is mijn man ook een paar keer weggelopen omdat de hond ziek was. Op die momenten was de verloskundige bij mij. Ik vond het zelf heel prettig dat ik niet alleen was. Verder duurde mijn bevalling vrij lang en heeft mijn man ook gewoon rustig een boek zitten lezen. Dat hij in dezelfde ruimte was vond ik fijn, maar ik was zelf heel ontspannen en hij hoefde ook echt niet de hele tijd mijn hand vast te houden. Bedenk dus ook vooral rustige activiteiten die jij eventueel kunt doen als het lang duurt.
Eigenlijk zijn de mannen tijdens de geboorte van hun kind zeker wel te benijden; ze kunnen alleen maar toekijken en hebben de tijd om zich zorgen te maken om de welzijn van vrouw en kind.
Hier was ik best onvriendelijk tegen mijn man, terwijl ik dat normaal nooit ben. Ik was ook pissig op het feit dat de verloskundige na check vertrok omdat een ander ook gecheckt moest worden en het de vraag was of de verloskundige nog wel terug kwam of een ander naar mij zou sturen. Want zo kan dat ook gebeuren. Arme man.
Ik wilde geen poppenkast maar na de bevalling, kon ik alsnog naar ziekenhuis voor gevalletje placenta. Geen paniek maar wel via de ladderwagen en dus een huis vol brandweermannen. En weer moest mijn man dat over zich heen laten gaan. Eenmaal in ziekenhuis, kon hij afscheid van mij en onze dochter nemen want wij bleven nog een nachtje. Het werd een lange wandeling, zo midden in de nacht en geen taxi te bekennen. Ik heb hem er nooit zo naar gevraagd hoe hij de geboorte en alles er om heen beleefd had. Hij was in ieder geval zo opgelucht dat alles goed gekomen is, dat hij die eenzaamheid voor lief nam.
Bij de geboorte van nr 2, was hij actiever door oppas te regelen voor nr1. Daardoor kon ik mijn focussen op het opvangen van de weeën.
Het was minder nieuw voor hem.
Mannen hebben een ‘passieve rol’; dat is nu eenmaal zo. Daarna mogen ze vol op laten zien dat ze er ook zijn.
Toen mijn bevalling begon (gebroken vliezen) was mijn man bang niet genoeg kraammatrasjes te hebben en is hij nog snel naar de Schlecker gegaan. De lieve dame in de winkel had aan één blik genoeg en wist direct wat ze moest pakken voor hem.
Plus een voorraad sultana's om wat te knagen hebben in de kraamkliniek.
Nick, het is al een paar keer genoemd, maar is een doula niet iets voor jullie? Google maar even wat een doula allemaal doet.
Nick, ik zou zeker je vrouw iemand laten vragen om in de buurt te zijn voor als jij het niet trekt. Dan kan diegene haar steunen tijdens de bevalling. Mijn zwager kan zo’n bevalling ook niet helemaal aan, dus heeft mijn zus mij gevraagd die steunende rol over te nemen als haar man dat graag wil. Ik ben al in een vroeg stadium in de buurt. Dit moet uiteraard wel iemand zijn die je vrouw kiest. Ze dult vast niet zomaar iedereen aan haar zijde op zo’n moment.
Zorg verder dat je iemand geregeld hebt die voor de huisdieren en de oudste kan zorgen als het zover is. Óók als de keuze wordt voor een thuisbevalling te gaan. Ook dan is het fijn als de oudste wordt opgevangen, als de hond wordt uitgelaten precies tijdens de persweeen en misschien moet je toch naar het ziekenhuis.
Dus die oppas regelen moet toch, wat je ook kiest.
Waar is jullie eerste geboren? Of ben jij niet de biologische vader van dat kindje en wordt dit de eerste bevalling die je gaat meemaken?