Collega met twijfelachtige opmerkingen

MeganRapinoe schreef op 26-06-2022 om 18:13:

Ik zou een keer één-op-één tegen hem zeggen: "Piet, even hè.....heb je door dat je best veel opmerkingen maakt die eigenlijk echt niet meer kunnen?" En dan krijg je waarschijnlijk iets als: "Ach joh, dat maakt toch niet uit, het is toch maar een grapje. Zucht, je mag ook niks meer." En dan kan je weer iets zeggen als: "Ja, ik snap dat dat zo voelt. De tijden zijn ook behoorlijk aan het veranderen op dat punt en dat gaat allemaal best snel. Maar die opmerking over dat haar van Ria bijvoorbeeld, is echt niet ok." En dan vanaf daar het gesprek verder.

Ik heb de laatste jaren regelmatig dit soort gesprekken gehad met de 50+ witte mannen die het echt allemaal niet zo bedoelen, maar die nog niet mee kunnen met de tijdsgeest. En daar ook nog eens gefrustreerd over zijn. Want hun uitspraak: "Je mag ook niks meer" klopt wel een beetje: je 'mag' veel minder dan vroeger. Ik vind dat persoonlijk een goede zaak, maar snap ook wel dat het voor de klassiekere man wat lastig schakelen is en kan voelen alsof hij 'het allemaal fout doet'.

Waarom heb je het alleen over de blanke man? Vrouwen van mijn leeftijd kunnen er ook wat van en velen hebben ook een hekel aan dat overgevoelige van de huidige tijd. Om nog niet te zwijgen wat er vanuit andere culturen allemaal voor opmerkingen rondgaan waar zelfs mijn ongevoelige oortjes van gaan klapperen. 

Moxxie schreef op 26-06-2022 om 22:34:

[..]

Cabaret kan je echt niet vergelijken met de huidige omgangsvormen op een kantoor. Jij bent best vaak van mening dat een bepaalde grap moet kunnen terwijl de meerderheid het ongepast vindt. Dat zou er natuurlijk ook aan kunnen liggen dat je al heel lang niet meer werkt. Vijfentwintig jaar geleden kon je veel meer zeggen en door de jaren heen is dat veranderd, daar zijn werkende mensen in meegegroeid. Op de meeste kantoren kom je niet weg met dingen die je in een voetbalkantine wel kan zeggen.

Het is een paar jaar geleden dat ik nog werkte en op een kantoor met overwegend mannen, maar daar geen overgevoelige toestanden. Er werkten daar hoger opgeleiden uit diverse (ook niet westerse) culturen en harde grappen konden gewoon. 

redbulletje schreef op 26-06-2022 om 23:09:

[..]

Waarom heb je het alleen over de blanke man? Vrouwen van mijn leeftijd kunnen er ook wat van en velen hebben ook een hekel aan dat overgevoelige van de huidige tijd. Om nog niet te zwijgen wat er vanuit andere culturen allemaal voor opmerkingen rondgaan waar zelfs mijn ongevoelige oortjes van gaan klapperen.

Dat niet alleen: de gedachte dat het niet meer kan is heel erg bubble gevoelig. Ik denk eerlijk gezegd dat nog steeds een ruime meerderheid helemaal niet zo hypergevoelig is.

Als ik hier al over 'signaleren aan leidinggevenden' lees, dan denk ik toch echt: mensen! je bent toch volwassenen onder mekaar. Toch niet een kleuterklas.
Ik heb de OP nog eens gelezen en eigenlijk lees ik totaal niks abnormaals. Ik kan zelf ook wel tegen een serieuze stoot moet ik zeggen, maar dan moeten ze wel tegen de weerbots kunnen (zeg ik altijd). Ik durf ook wel grofgebekt zijn.

DS1971 schreef op 26-06-2022 om 23:17:

[..]

Het gaat niet om dat hij to beledigt, dus in dezen een raar voorbeeld.

Je valt over mijn voorbeeld en op de rest ga je niet in. Wat een rare reactie.

DS1971 schreef op 26-06-2022 om 23:21:

[..]

Dat niet alleen: de gedachte dat het niet meer kan is heel erg bubble gevoelig. Ik denk eerlijk gezegd dat nog steeds een ruime meerderheid helemaal niet zo hypergevoelig is.

De meerderheid bepaalt niet of iets wel of niet kan. Een stel botteriken zal bepaalde mensen eerder als hypergevoelig duiden terwijl die in mijn ogen normaal zijn maar ook daar schieten we niks mee op. Want jij noch ik kunnen voor een ander bepalen wanneer iets te ver gaat. Dat is aan de ontvanger. Een grap is pas leuk als iedereen erom kan lachen.

Gaat iemand inderdaad te ver met deze opmerkingen of niet? 

Probleem is volgens mij dat het antwoord op die vraag subjectief is, maar soms als feit gebracht wordt. 

Ik kan zeggen dat ik het te ver vind gaan, of juist niet, maar dat is een persoonlijke mening. Geen feit. We blijven hier een grijs gebied houden waarbij TO volgens mij best kan aangeven dat zij die opmerkingen vervelend vindt en vragen of hij hiermee rekening wil houden. Zolang er echter geen sprake is van een strafbaar feit of overtreding van de regels op je werk kun je dat niet afdwingen. Je kan er wel zelf consequenties aan verbinden, zoals een werkomgeving zoeken die beter aansluit bij jouw ideeën. 

ToetieToover schreef op 27-06-2022 om 01:09:

[..]

Je valt over mijn voorbeeld en op de rest ga je niet in. Wat een rare reactie.

Dat komt omdat wat jij schreef vrij weinig te maken had met wat ik had geschreven. Zo wil ik ook helemaal niets bepalen, ik schrijf letterlijk dat ik het aan de hand van wat to schrijft niet kan beoordelen.

ToetieToover schreef op 26-06-2022 om 21:49:

[..]

Nu wil jij weer beoordelen of de uitspraken aanstootgevend zijn of niet. Daar gaat het niet over. Als ik jou elke dag op de werkvloer “kofferbak” noem en jij vindt dat niet leuk, hoe moeilijk is het dan voor mij om ermee op te houden? Waarom “moet alles maar kunnen”?

Waarom die angst, dat ze je als overgevoelige gaan zien die naar de leidinggevende is gegaan. So what? Welke boemerang komt er dan terug?

Die angst is precies het probleem, die angst is de reden dat de meerderheid nog steeds mee lacht of wegkijkt bij vervelend gedrag op de werkvloer. Bang om als zeikerd te worden weggezet, vaak door mannen (en een handjevol vrouwen) die niet kunnen accepteren dat de maatschappij verandert en willen vast houden aan hoe het ooit was.  Zie je in dit topic ook héél duidelijk.

Als je collega's (of als dat geen resultaat heeft een leidinggevende) aanspreekt omdat je bepaalde opmerkingen niet prettig vindt, ben je niet overgevoelig, maar dan heb je juist het lef en de ruggegraat om je uit te spreken. In tegenstelling tot het soort mensen dat zegt: "laat het nou maar gaan, anders vinden ze je overgevoelig en komt het vast terug als een boemerang" . Laf.

Ik reageer hooguit op hetgene wat aan mij gericht is (met een duidelijke goed gedefinieerde vraag of stelling erin), of het moet een familielid zijn die beledigd wordt; dat beledigt indirect ook mij. Misschien ook een ander als ik die heel graag mag.

In andere gevallen reageer ik alleen op grove onjuistheden.

Ook waarheden kunnen trouwens kwetsend zijn mits op een bepaalde toon gezegd. Je kan niet overal op reageren; pick your battles, anders raak je overstuur (en krijgt trouwens iedereen de pest aan je).

De mening van de een is veel belangrijker voor me dan de mening van een ander. Ligt eraan wie je hoog hebt zitten en wie niet. Op deze manier houd je nog tijd over voor dingen die jijzelf de moeite waard vindt.

Rondstruiner schreef op 27-06-2022 om 08:42:

[..]

Die angst is precies het probleem, die angst is de reden dat de meerderheid nog steeds mee lacht of wegkijkt bij vervelend gedrag op de werkvloer. Bang om als zeikerd te worden weggezet, vaak door mannen (en een handjevol vrouwen) die niet kunnen accepteren dat de maatschappij verandert en willen vast houden aan hoe het ooit was. Zie je in dit topic ook héél duidelijk.

Als je collega's (of als dat geen resultaat heeft een leidinggevende) aanspreekt omdat je bepaalde opmerkingen niet prettig vindt, ben je niet overgevoelig, maar dan heb je juist het lef en de ruggegraat om je uit te spreken. In tegenstelling tot het soort mensen dat zegt: "laat het nou maar gaan, anders vinden ze je overgevoelig en komt het vast terug als een boemerang" . Laf.

Ah, de stropop komt van stal.

Niemand zei dat ze haar collega er niet op aan dient te spreken. Wat ik schreef was dat ze bij zichzelf na dient te gaan of er wel echt iets speelt waarmee je naar de leiding moet stappen, want als de conclusie straks is dat er eigenlijk niets aan de hand is, dan ben je simpelweg degene die zich buiten de groep heeft geplaatst. 

Het is namelijk volwassen gedrag om elkaar aan te spreken, maar ook volwassen gedrag om te accepteren dat men zich niet altijd zal schikken naar jouw verzoek. 

En nogmaals: aan de hand van wat to vertelt kan ik niet zeggen of er hier sprake is van iemand die echt over de schreef gaat, of een to die overgevoelig is en wellicht gewoon niet zo in het team past op dit vlak. 

Ps als je constateert dat de meerderheid niet mee wil veranderen, dan kun je wellicht ook jezelf afvragen of de maatschappij echt is verandert, of dat je je eigen normen en waarden bij anderen door de strot wenst te duwen. En dan heb ik het natuurlijk niet over zaken die overduidelijk niet kunnen, maar dat er een groepje is ontstaan die echt extreem overgevoelig is kan niemand zijn ontgaan lijkt mij zo.

Rondstruiner schreef op 27-06-2022 om 08:42:

[..]

Die angst is precies het probleem, die angst is de reden dat de meerderheid nog steeds mee lacht of wegkijkt bij vervelend gedrag op de werkvloer. Bang om als zeikerd te worden weggezet, vaak door mannen (en een handjevol vrouwen) die niet kunnen accepteren dat de maatschappij verandert en willen vast houden aan hoe het ooit was. Zie je in dit topic ook héél duidelijk.

Als je collega's (of als dat geen resultaat heeft een leidinggevende) aanspreekt omdat je bepaalde opmerkingen niet prettig vindt, ben je niet overgevoelig, maar dan heb je juist het lef en de ruggegraat om je uit te spreken. In tegenstelling tot het soort mensen dat zegt: "laat het nou maar gaan, anders vinden ze je overgevoelig en komt het vast terug als een boemerang" . Laf.

dit!