Agressie op je werk

haarklover schreef op 11-10-2025 om 11:31:

[..]

Hoe kunnen buitenstaanders jullie namen weten?

Dat lijkt mij iets om met de werkgever te bespreken.

Niet zo ingewikkeld als het bedrijf als e-mail adres [email protected] gebruiken zoals veel bedrijven doen.

Poison schreef op 10-10-2025 om 19:00:

update: het gaat goed, ik ben niet meer ziek gemeld. Maar het rakelt wel weer op, omdat ik de opvangende afdeling niet blijven kan. Terug naar de oude afdeling gaat niet. Dus ben aan t solliciteren.

Wat verdrietig Poison.

Ysenda schreef op 11-10-2025 om 11:49:

[..]

Niet zo ingewikkeld als het bedrijf als e-mail adres [email protected] gebruiken zoals veel bedrijven doen.

Daar kun je dan vanaf stappen.
Dan noem je gewoon iedereen in het bedrijf [email protected] of zoiets.

(in de supermarkt hebben de medewerkers ook geen naamkaartjes meer.)

Stoeltje schreef op 30-07-2025 om 15:50:

Op mijn werk loopt het compleet uit de hand met agressie. Buitenstaanders googelen op onze namen, sturen ons berichten op sociale media, schelden ons uit op ons werk en als je hen uitnodigt voor een stopgesprek geven ze een grote mond en schrijven ze negatieve reviews op internet met onze namen erin. Het is dat in de contracten met hen niet staat dat wij die mogen opzeggen bij wangedrag anders was het vast veel rustiger hier. Onze werkgever plaatst wel reacties op sociale media met het verzoek om onze namen eruit te halen, waarop altijd een reactie komt als “Alsof er maar 1 persoon bij jullie werkt die zo heet hou op”

Het is dat ik al in de 50 ben anders zou ik een carriereswitch overwegen. Naar iets zonder klantcontact.

Ik zie bij reisbureau's op Google Maps en Trustpilot regelmatig recensies met een agressieve toon, waar in de reactie vanuit het bureau wordt verzocht om de genoemde naam weg te halen. Het lijkt me erg vervelend om bij zo'n bedrijf te werken. Meeste van die recensies gaan over iets kleins, en het noemen van een naam die je aan de telefoon hoorde of in de e-mail hebt gezien lost het niet op.

Ik werk in een winkel waar de klanten moeite hebben met afstand bewaren. Ze lopen nog net niet tegen me aan als ze vinden dat ik echt achter moet kijken of we toch nog hun gewenste artikel hebben. Ik vind het erg intimiderend.

Het valt mij wel op dat jonge mensen steeds vaker een baan zonder contact met mensen willen. Ik heb vroeger ook zo'n baan gehad, en ik werd ook moe van dat veel mensen voor contact met mij al een heel script hadden uitgewerkt van wat ik volgens hen moest doen, terwijl wat zij wilden helemaal niet realistisch of haalbaar is.

Nu hoor ik vaak dat sommige mensen eerst chatGPT hun 'casus' laten oplossen, en dat ze dat gebruiken als instructie voor onder meer dokters en advocaten. Zij vinden dat mensen met die functies moeten doen wat ze zeggen/willen, omdat zij ervoor betalen/zij de zorgverzekering betalen. En AI heeft altijd gelijk.

Gelukkig heb ik al sinds ruim voor het AI-tijdperk een functie zonder contact met mensen. 

https://www.ad.nl/binnenland/agressie-in-de-zorg-komt-vaker-voor-bij-immigrantenfamilies-zei-gommers-op-tv-uitspraak-leidt-tot-ophef~a0924d94/

Vind het moedig dat hij dat gezegt heeft….. Want er heerst in de ziekenhuizen een tabou op….
Treurig….

Ted68 schreef op 29-11-2025 om 09:48:

Vind het moedig dat hij dat gezegt heeft….. Want er heerst in de ziekenhuizen een tabou op….
Treurig….

Ik merk over het algemeen dat juist Nederlanders vaker onbeschoft zijn dan allochtonen. Die lijken toch nog wel enig gezag te accepteren. De allochtonen die onbeschoft zijn, zijn doorgaans ook niet degenen die bewust nog het leven in het buitenland meegemaakt hebben. Eerder dat die heel erg goed zijn geintegreerd. 

Maar ik geloof wel echt dat dat in de zorg juist precies andersom kan zijn. Want ik heb vaak gehoord dat het typisch Nederlands zou zijn om als behandelen geen zin meer heeft dan te stoppen. 

Alleen snap ik oprecht niet dat allochtonen dan wel onderwijs in Nederland genieten, maar niet begrijpen dat we door de wetenschap nu vrij makkelijk kunnen vaststellen dat iemand al aan het overlijden is of ongeneeselijk ziek?

minervaontop schreef op 02-12-2025 om 20:57:

[..]

Ik merk over het algemeen dat juist Nederlanders vaker onbeschoft zijn dan allochtonen. Die lijken toch nog wel enig gezag te accepteren. De allochtonen die onbeschoft zijn, zijn doorgaans ook niet degenen die bewust nog het leven in het buitenland meegemaakt hebben. Eerder dat die heel erg goed zijn geintegreerd.

Maar ik geloof wel echt dat dat in de zorg juist precies andersom kan zijn. Want ik heb vaak gehoord dat het typisch Nederlands zou zijn om als behandelen geen zin meer heeft dan te stoppen.

Alleen snap ik oprecht niet dat allochtonen dan wel onderwijs in Nederland genieten, maar niet begrijpen dat we door de wetenschap nu vrij makkelijk kunnen vaststellen dat iemand al aan het overlijden is of ongeneeselijk ziek?

Naar mijn idee is het vaak het niet willen accepteren dat het einde nabij is. Het niet kunnen loslaten. Dat is wat ik vaak bij familie  zie. En misschien  is het ook niet helpend dat de zorg hier best lang doorgaat met het voorschrijven van pillen, operaties, behandelingen.  Soms gewoon zinloos. Een 95 jarige nog een nieuwe heup geven bijvoorbeeld.  Het komt niet vaak voor maar soms. Zinloze behandelingen.  Net als een wel reanimeren verklaring  terwijl  je al 90 bent , meerdere onderliggende  ziekten hebt. De kans dat je de laatste maanden aan het zuurstof  ligt of zwaar gehandicapt raakt is eigenlijk 99 procent. Toch komen dit soort dingen helaas voor.

En familie, breekt me de bek niet open. Je ouder(s) verliezen is moeilijk. Maar een ernstig ziek iemand aan het eind van zijn leven naar het ziekenhuis sturen voor een behandeling die het leven nog 2 maanden rekt, of niet akkoord gaan met palliatieve sedatie terwijl  wij zien dat het een aflopende zaak is , waardoor iemand onnodig lang lijdt. Pfffff