Zou jij dit doen?

Je bent niks verplicht. Alleen.,.iets meer dan alleen vriendelijke woorden (hoe waardevol ook) lijkt me constructief. Het alternatief, helpen opstarten op de nieuwe locatie, kan een goed alternatief zijn. 

(Mij zou deze vraag niet gesteld worden omdat mijn kinderen weten dat ik aan het stuur een held op sokken ben. Praktisch betrokken zijn bij iets als een verhuizing wil ik zeker wel, tenzij gezondheid het niet toelaat. Eenmaal waren we niet bij een verhuizing omdat deze pas laat bekend werd en we een lang weekend weg over de grens hadden geboekt. Maar dat vind ik altijd nog een beetje jammer. Een verhuizing is niet niks - in mijn beleving dan, er zijn mensen die vaak verhuizen en die dat prima af gaat.)

Ik zou niet zelf daarheen gaan om haar en haar spullen te verhuizen. Ik zou er wel een weekendje heen vliegen om te helpen dozen in pakken en schoonmaken bijvoorbeeld. En meedenken en eventueel meebetalen aan de verhuizing zou ik ook best willen doen maar met de auto en ferry daarheen, alles inladen, 850 km rijden en dan nog weer terug naar huis met auto en ferry dat zou ik echt niet doen. 

Ik zou dit niet doen, en nee, je bent geen slechte moeder. 

Ik vraag me dan weer af waarom iemand dit vraagt. Je mag toch aannemen dat je kinderen weten wat voor onderneming dit is en dat je een hekel aan links rijden hebt. 
Een beetje zelfredzaamheid is niets mis mee. 

Dat wij het zouden doen, betekent nog niet dat jij het ook zou moeten doen. Een ieder maakt zijn/haar eigen afweging. Als het te inspannend is voor je, moet je het niet doen. Dat maakt je niet een slechte moeder. (Integendeel, zou ik zeggen... want je geeft daarmee je grenzen aan)

Ik vind bijna 2000 km rijden en 2 ferry-overtochten wel veel voor een verhuizing terwijl kind niet veel spullen heeft. En het komt jou niet goed uit, bent geen fan van links en lange afstanden rijden. 

Hemke schreef op 25-03-2023 om 18:05:

Deze vraag kregen wij een aantal jaren terug, wij hebben geweigerd.
Omdat wij het op moment het niet aankonden. Resultaat, een kind die teleurgesteld was, maar er begrip voor kon opbrengen. Toen wij gingen verhuizen, was er geen hulp, hoefden wij niet op rekenen,toen onze plannen bekend werden. Uit trots, hebben wij het samen alleen gedaan met hulp van verhuisbedrijf,maar het steekt nog steeds.

Maar dit hangt (net als bij TO wellicht) van heel veel factoren af. Konden jullie het niet aan, omdat je net terugkwam van een 4 weekse vakantie uit Spanje, of kun je het fysiek of emotioneel echt niet aan. En is er een alternatief (een vriend, een ander familielid, een buurman die wel wil helpen) of staat het kind er vervolgens nagenoeg alleen voor. Kom je op een ander moment helpen of ga je op een andere manier helpen...

Je hoeft niet te antwoorden: ik geef alleen dat omstandigheden er wel toe doen.

Als je/jullie redelijkerwijze niet had kunnen helpen, snap ik niet dat je in de steek gelaten bent toen je zelf ging verhuizen en ik snap dat het dan steekt (soort boontje komt om zijn loontje).

Hier bij TO ligt mijns inziens de zaak redelijk helder: het kost haar veel inspanning waar ze zo 1-2-3 niet overheen ziet. En er zijn voldoende alternatieven. Dan zou het op termijn niet mogen steken. 

Als ik een week de tijd zou hebben, zou ik er een kleine vakantie van maken.
Maar als ik alleen maar bezig ben, vind ik het veel moeite.

British Association of Removers
www.bar.co.uk

De Britse Erkende Verhuizers.
Zit er vast wel een in de buurt. Doe een financiële bijdrage en laat het lekker aan de professionals over. 

Ik zou het wel doen....ik zou er vakantie dagen voor opnemen...Vooral ook omdat ik wil weten waar mijn kind terecht komt.

Als ik mijn kind zou kunnen helpen met inpakken, rijden, uitpakken, poetsen ... dan zou ik dat allemaal doen - want dat kan ik namelijk; ik rij graag bijvoorbeeld.
Als ik zware meubels drie hoog zou moeten sjouwen zou ik zeggen dat kind iemand anders moet zoeken, want dat kan ik fysiek gewoon niet.
In jouw geval: dat links rijden kan je gewoon niet - dus dat valt af.  Dat is alleen maar duidelijk als je dat aangeeft en misschien samen kijkt naar de dingen waar nog behoefte aan is.  Als je financieel dingen kan faciliteren, kan je dat ook aanbieden. 

Maar uiteindelijk: je kan maar geven wat je te geven hebt.  Ik zou niet over je eigen grenzen heen gaan.  Kind is volwassen, besluit zelf om te verhuizen en dat heeft bepaalde consequenties waar je hulp bij mag vragen, maar "ik kan dat/dan helaas niet" is ook een antwoord wat mij betreft.  En dan wel doorvragen en zoeken naar wat je eventueel wel kan betekenen.

Het hangt er toch vanaf wat de situatie van je kind is?
Als hij/zij gaat verhuizen met partner en genoeg hulp uit netwerk, dan kun je denk ik rustig nee zeggen en uitleggen waarom. Eventueel een financiële bijdrage wordt vast op prijs gesteld.
Is er sprake van een scheiding of een andere moeilijke levensfase, dan zou ik toch echt zelf erheen gaan. Wil je niet links rijden, dan laat je je ophalen van de luchthaven. Misschien wil je kind je gewoon in de buurt hebben bij deze verandering, en kunnen jullie best een verhuisbedrijf inhuren.
Ik heb in de situatie van je kind gezeten. Scheiding, in mijn dooie eentje met de kinderen alle dozen ingeladen en verhuisd want mijn ouders 'trokken het niet' (2 uur vliegen van Nederland).
Ik heb er geen scène over gemaakt. Maar als zij oud worden/hulp nodig hebben/ verhuizen zal ik alleen het uiterst noodzakelijke voor ze doen en geen stap meer.
Houd er rekening mee dat je zoon of dochter er ook zo over zal denken.