VAKANTIEBLOOPERS

vriend en ik waren aan het roadtrippen in -Frankrijk, waren gestopt in een stad auto geparkeerd en vervolgens gaan wandelen.

na ongv een paar uur kwamen we terug en waren we de parkeerkaart kwijt… en het was ook nog weekend dacht ik.
Er was een soort intercom waarmee je contact kon leggen met het desbetreffende bedrijf maar we kwamen er niet uit. 
Een wat oudere vrouw liep langs en vroeg wat er was met handen en voeten in ons beste school Frans uitgelegd wat er gebeurd was.

De dame drukte in intercom in en vertelde wat er gebeurt was denk dat ze een beetje ruzie kreeg wat ze ging enorm tekeer.
Eindstand ; we kregen een nieuwe kaart zodat we konden uitrijden en hoefde niet te betalen.

Tijdens die zelfde vakantie;

we waren uiteten geweest en wilden de auto ophalen maar we wisten niet meer waar de parkeergarage was en we hadden nog maar een uur om in te checken op de volgende bestemming.
Dus na lang zoeken vonden we uiteindelijk de straat en de garage. 
Vriend startte de auto en ik probeerde wederom met mijn geupgrade Frans de B&B te bellen om te zeggen dat we er aan kwamen😩🥴 

gelukkig waren ze heel begripvol en vonden ze het geen probleem.

Een jaar of 10 geleden was ik aan het reizen in Azië. In alle grote steden kon je pinnen, dus vlak voor een 3-daagse boottrip vanuit Luang Prabang (Laos) wilde ik mijn contant geld aanvullen. Ik moest namelijk voor 2 nachten ter plekke een hotel betalen en eten regelen en ik wist niet zeker of je in die kleine dorpjes kon pinnen. Je raadt het al, er waren maar 2 pinautomaten te vinden en bij beide deed mijn pinpas het niet. Ik moest die boot halen dus ik ben met 10 dollar en een pak koekjes op de boot gesprongen. 

En uiteraard kwamen we die avond in the middle of nowhere aan en kon er alleen met contant geld betaald worden. Gelukkig was ik op de boot aan de praat geraakt met een stel uit de VS en zij hebben 3 dagen lang alles voor me betaald  Zodra we weer in de stad waren kon ik ze gelukkig terug betalen. Het waren ook 3 hartstikke gezellige dagen uiteindelijk en ik ben jaren later nog eens bij ze langs geweest in de VS!

In m'n studententijd ging ik standaard low-budget op (kampeer)vakantie.Had voor m'n opleiding HBO-V stage gelopen bij een instelling waarvan de bewoners zomer's naar Zuid-Frankrijk gingen.Omdat de touringbus vaak niet vol zat,konden derden dan tegen forse low-budget prijs (anders bleven die plekken leeg) mee,20 gulden voor een retourtje Zuid-Frankrijk. Helaas was het een soort veredelde 'stadsbus',dus we kwamen na een bijna non-stop rit van 16 uur zwaar geradbraakt aan.Maar ok,voor 20 gulden moest je niet zeuren,vonden m'n toenmalige vriendin en ik. 
Alleen het was al middernacht dat we in Marseille uit de bus werden gezet (die reed verder door naar een andere plaats). We hadden wel kampeerspullen bij ons,maar er waren geen campings in de buurt zagen we op de stadsplattegrond van het busstation. We besloten we dan maar 1 nacht in een hotel te gaan slapen. Op de stadsplattegrond zag ik een groot hotel in het centrum,dat bijna zeker nog wel open was en ws ook plek.Alleen zo'n km of 8 lopen met onze zware rugzakken etc.Maar wel straks een lekker bed😴. Na zo'n anderhalf uur lopen en zoeken,kwamen we zo rond 2 uur s'nachts compleet gesloopt bij het hotel aan,tenminste dat dachten we. Het heette idd Hotel maar dan wel Hotel de Ville..wat in het Frans het stadhuis betekent🥴.
Van ellende hebben we een bankje in het aangrenzende park gezocht en zijn daar echt doodop (zittend) in slaap gevallen tot het weer ochtend werd. Ergste is nog wel dat ik 2 jaar ervoor eindexamen Frans had gedaan op VWO nivo..😞.

Ik ben op de middelbare school ook eens een paar dagen met vrienden weggeweest. We hadden een huisje gehuurd in een vakantiepark waar één van ons eerder was geweest met zijn ouders. We gingen met de trein, het park lag volgens deze vriend niet ver van het station. Het was in de jaren negentig, internet was in opkomst, maar sites als Google Maps kenden we nog niet, laat staan smartphones. De treinreis ging goed en eenmaal aangekomen op het station zochten we een plattegrond op. Bleek het nog een heel stuk lopen te zijn en er gingen geen bussen naartoe. Reactie van vriend: "maar met de auto waren we er altijd zo.." Ja, 5 km, waarvan een groot deel buiten de bebouwde kom, leg je met de auto zo af. En 5 km lopen was op zich ook niet zo'n probleem, maar we hadden allemaal volle reistassen mee. 
We zijn dus maar vol goede moed gaan lopen. Gelukkig kwam er heel snel een dorpsbewoner in zijn auto voorbij die ons wel wilde helpen. Alle bagage en drie van ons pasten in die kleine auto, de andere drie (waaronder ik) zijn naar het vakantiepark gelopen, wat zonder bagage overigens goed te doen was. 

Op de terugweg heeft een medewerker van het vakantiepark ons met een busje teruggebracht naar het station. Achteraf hadden ze ons op de heenweg ook kunnen ophalen vanaf het station, maar die optie was telefonisch blijkbaar niet genoemd bij het boeken.. 

Als kind hadden wij vroeger geen auto dus we gingen altijd met OV op vakantie. Toen ik tien was zouden we een naar Vlieland en mijn ouders hadden bedacht dat we nou eens een keer de vroege boot zouden nemen. Mijn vader was nog naar de bushalte gelopen om naar de bustijden te kijken en dat kon prima. 
De volgende ochtend stonden we maar te wachten op de bus, die maar niet kwam. Dus ik kijk op de bustijdentabel en zeg tegen mijn vader: waar heb je gekeken voor die bus? Hij wees het aan en ik zeg: uhm, het is vakantiedienstregeling hè. Bleek er dat hele uur geen bus te gaan. Toen ben ik voor iedereen uit naar huis gerend, terwijl zij de bagage weer naar huis sleepten, om een taxi te bellen. Uiteindelijk hadden we nog net de trein gehaald. 

Twee jaar later gingen we naar Schiermonnikoog. Daar sliepen we op de Kooiplaats, toen nog in de oude stal, Het was eigenlijk 1 grote ruimte met drie stapelbedden. Ik sliep in het bovenste bed. Mijn ouders zaten in de woonruimte toen ik in mijn slaap uit mijn bed viel, met mijn hoofd op een stoel die eronder stond (anders kon ik niet in bed komen). Ik had mijn jukbeen gebroken en mijn tanden niet eens door mijn lip maar onder mijn lip er dwars doorheen, 1 tand bleek later dood te zijn. Het was maar goed dat ik mijn beugel was 'vergeten'. 

Op mijn 17e met mijn vriend op fietsvakantie, van Groningen naar Luxemburg stad fietsen. Op een gegeven moment was ik ongesteld. Daar had ik nogal last van maar had geen paracetamol meegenomen. Dus wij daar naar een apotheek. Ze hadden geen idee wat we bedoelden met paracetamol dus kregen we aspirine mee. Nog geen uur later liep het bloed langs mijn benen, zelfs de zeem van mijn fietsbroekje was verzadigd. Wist ik veel dat aspirine bloedverdunnend was... Heb alles in een riviertje staan uitspoelen en bij een andere apotheek kraamverband gehaald. Dat fietste voor geen meter natuurlijk. 

Twee jaar later in Italië op vakantie, inmiddels waren we een zoon rijker. We liepen in Napels over de markt. Daar werden we al vrij snel aangesproken door een marktkoopman. Hij had een prachtige camera te koop. Hij haalde mijn vriend over om die camera te kopen want 'nice voor die bambino'! Ik dacht nog: hmmm ik vertrouw hier geen zak van maar mijn vriend was al verkocht. De verkoper stopte de camera in de verpakking en 'een mannetje' zou wel even meelopen naar het pinautomaat. Nadat we betaald hadden liepen we verder de stad door maar we werden serieus dus gevolgd! 

Eerst dachten we nog dat we paranoïde werden maar we werden echt achtervolgd. Nou, zouden ze die camera weer willen stelen? We vonden het echt niet prettig dus dan toch maar met de trein terug. In de trein was iedereen met een boevenkop verdacht dus ook niet echt fijn. Oeh! die man met de zonnebril hoort er vast bij! En toen hij de trein uitging en een andere man met een ongeschoren hoofd op die plek ging zitten was zeker de afwisseling? En toen we het station verlieten en met de auto verder gingen reed er steeds een scooter achter ons. Ik zei tegen mijn vriend dat ie de camping maar voorbij moest rijden anders zouden ze ook nog weten waar we zaten. Ondertussen pas op de punt van het schiereiland (Sorento) ging de scooter de andere kant op en zijn wij voor de zekerheid nog even doorgereden. Uiteindelijk waren we er eindelijk van overtuigd dat we niet achtervolgd werden en zijn we naar de camping gegaan. 

Vriend ging eten klaarmaken en ik zou de camera uitpakken om een paar mooie filmpjes te maken. Ik doe die doos open, maar mooi dat er geen camera in zat! Een fles water (vacuum gezogen, dus geen geklots) en wat stenen! Muwahaha! 
Later bij de aangifte zei die agent dat ze waarschijnlijk alleen hadden willen zien of we niet voortijdig en in Napels al ontdekten dat er geen camera in zat zodat ze de baas konden waarschuwen om snel de boel in te pakken. 

Een paar dagen later zat ik bij de tent met vriend en zei: hey, je hebt een mee-eter op je rug. Haal die maar even weg zegt ie. Dus ik uitdrukken, bleek het een teek te zijn. Ik zei: mwa, deze mee-eter is een echte mee-eter want hij heeft pootjes maar geen kop meer, die zit er waarschijnlijk nog in. Hij helemaal in paniek en wilde naar de dokter. We werden verwezen naar de kliniek in het dorp, een klein ziekenhuisje. Daar maakten ze een jaap van 5 cm om het kopje eruit te halen... Vervolgens moesten we allemaal antibiotica, zalven enz ophalen bij de apotheek. Dat was wel een beetje onzinnig. Aan de andere kant waren de hygiënische omstandigheden ook niet al te best in die kliniek... 

Jaren geleden waren we in Toscane en gingen er zowat elke dag met de auto op uit om stadjes etc te bezichtigen. Op 1 dag, meen in Lucca, konden we met geen mogelijkheid de parkeerplaats vinden waar onze auto stond. Zijn die stad wel 4 keer door geweest voor we hem gevonden hadden.

Andere keer op Gran Canaria, konden de autoverhuur waar we de auto moesten inleveren niet vinden. Had wel het adres maar het was zo nieuw dat het nog niet op Google maps stond. 
 Gelukkig waren we toen echt veel te vroeg dus ruim op tijd en alsnog vliegtuig gehaald.
Tegenwoordig pinnen we altijd de locatie..

Jaren geleden op de Duitse autobaan.
We hadden zin in koffie en omdat mijn man het lastig vindt om de auto onbeheerd te laten, gingen we om de beurt kijken wat we wilden hebben.
Bij de auto de koffie gedronken en het broodje gegeten, daarna weer gauw verder( we gingen naar Italië) 
Al snel  ging er een auto naast ons rijden met 3 mannen erin ( kenteken uit Polen) Wijzen naar mij en het geldgebaar met de vingers maken. Man pissig, ik beledigd. We negeerden ze en ze reden uiteindelijk weg. Toch zat het mijn man niet helemaal lekker en hij stopte op een rustplaats. En daar lag mijn portemonnee, op het dak. Een wonder dat hij er niet afgevallen was. We voelden ons echt rot, we hadden die mannen zo verkeerd beoordeeld.

Ik heb 'm hier wel eens gedeeld, geloof ik, maar dat was al een tijdje terug.
Die ene fietsvakantie in Ierland met de twee kinderen op 2 tandems! Omdat we ook van andere vormen van reizen houden (en geen auto hebben), eerst met het veer van Nederland naar de UK, met een bus dwars Engeland over, om daar op het veer naar Ierland te stappen. 
De tandems gingen in een aanhanger van de bus, maar dan moesten wel de trappers ervan af. Die stopten we in onze voortassen en ik stopte de voortas in het bagageruim van de bus. Man nam zijn voortas met trappers mee de bus in, dus hij vroeg, waar zijn jouw trappers? Nou, in het ruim van de bus, zei ik. Maar helaas bleek bij aankomst dat mijn trappers kennelijk weer uit het bagageruim waren gerold, want ze zaten er niet in. Mijn man heeft de helft van zijn trappers aan mijn fiets geschroefd, en de kinderen konden niet meetrappen, maar moesten hun voeten op het frame zetten. Zo zijn we naar het eerste hotel gefietst.
In Ierland gelijk nieuwe trappers aangeschaft, gelukkig bleken er een fietswinkel open op zondag, want we moesten door naar de volgende bestemming!
De trappers bleken inderdaad op het parkeerterrein te liggen, en die zijn later nog naar huis opgestuurd. 
Best wel een blooper dat ik de trappers niet mee had genomen de bus in, maar gelukkig kwam het helemaal goed.

Naast zonder, in de jaren '90, zonder travellercheque's naar Frankrijk rijden voor drie weken vakantie is de grootste blunder van mijn ouders toch wel het volgende geweest.

Naar Londen met oud en nieuw in de jaren '80, met de boot toen nog mijn broer was al 13, ik zou een dag na thuiskomst 12 worden.
Toen we terugmoesten kon mijn moeder iets niet vinden in de hotel kamer. Zocht te lang door, dus metro naar het station gemist, vervolgens de trein naar de boot gemist en dus ook de boot gemist. 
Eenmaal aangekomen bij de boot had mijn vader vrij snel kaartjes geregeld voor de volgende boot, die 12 uur later vertrok. 
Sta je daar op een zondag in een verlaten stad, met een kind die te jong is om een pub in te mogen. (In die tijd was het in Engeland nog verboden kinderen onder de 12 in een pub toe te laten...)

Dan duurt een dag heel lang..

Onnodig te zeggen dat ik geen laatste moment reiziger ben en altijd zorgt dat ik ruim op tijd ben voor een vliegtuig of een boot.