Hoe gingen jullie vroeger op vakantie? (Zondagmiddagvraag)
Wij hebben een deel van de boeken van mijn overleden schoonmoeder gekregen, hoofdzakelijk boeken die we zelf hebben gegeven 
Een van de boeken gaat over het leven in Nederland vroeger vs nu. Dat vind ik altijd leuk om over te lezen en beseffen dat (hoeveel er ook geklaagd wordt) de levensstandaard zoveel hoger is geworden. In de jaren ‘50 was een dagje naar het strand ‘de vakantie’, kamperen in de jaren ‘60 en ‘70, broodjes mee, macaroni met smac, e.d.
Mijn ouders gingen in de jaren ‘70 wel al echt op vakantie, meestal 10-14 dagen Centerparcs of een goedkoper huisjespark. Ik denk dat zij beide in hun hele leven drie keer in het buitenland zijn geweest. Mijn moeder heeft zelfs nog nooit gevlogen.
Hoe zagen jullie vakanties eruit in je jeugd?
Gewoon in Nederland en ik heb ook nog nooit gevlogen. De vanzelfsprekendheid dat mensen in het buitenland en met vliegtuigen op vakantie gaan ieder jaar of zelfs meer keer is mij van een andere wereld. Ben in mijn volwassen leven nog nooit op vakantie geweest. Als kinderen wat ouder zijn wil ik het wel met hun gaan doen in Nederland voor de leuke ervaring. Ik heb daar gewoonweg het geld niet voor reisjes naar het buitenland etc. Bovendien waarom die standaard zo hoog leggen. Krijg je verwendheid van. Sommige mensen kunnen zelfs niet meer zonder hun vakantie heb ik gehoord.
We gingen of naar Centerparcs of naar het Caribische gebied. Altijd geweldig was het.
Mijn vakanties waren op de camping. Boompje klimmen, hutje bouwen, zwemmen, voetbal, honkbal, kinderdisco en barbecue. Bij rotweer binnen spelletjes spelen met de Commodore. De kat ging ook altijd mee en die vond het bos fantastisch. Als we kwamen aanrijden ging ze rechtop staan op de achterbank om de bossen te bekijken. Ze kon onze caravan altijd terugvinden en nam regelmatig iets mee wat ze gevangen had. Onbezorgde tijden.
Mijn ouders gingen elk jaar naar dezelfde camping, minstens 30 jaar hebben ze dat gedaan, en vreselijk lang ook nog eens: zeker 4 weken. En ik had heimwee, helemaal depressief werd ik. Ik heb nog steeds hevige heimwee en ga liefst niet langer weg dan een paar dagen.
Ik vond er niks aan. Heet. Saai. Je kon een beetje op het strand liggen en alleen in de ochtend waterskiën, als het meer nog glad was. Ik was ook wagenziek, dus ieder ritje de bergen in wilde ik mee (want verveling) en werd ik steevast ziek. Sowieso was ik ziek, want ik had -toen nog onontdekte- coeliakie en het was pizza- en pastaland Italië. Mijn vader werd steevast boos omdat ik ziek werd en ik niet meer wilde eten. Leuk op de camping, de borden vlogen door de lucht, wij zijn vast leuk vermaak geweest aldaar. Op een camping is alles immers openbaar.
De auto’s hadden geen airco, en we waren net een optocht: vader met caravan en mijn broers, moeder met speedboot en mij plus hond. Steevast ruzie over de stops want mijn moeder wilde elke 2 uur rusten en mijn vader doorrijden. Eindeloos in de hete file de hond voldoende proberen te koelen. Horror, horror.
Toen we de hond hadden, werd het wat mij betreft wel beter en mocht ik eindelijk op eigen houtje de bergen verkennen. De Italianen waren namelijk bang voor die hond. Dan durfde ik eindelijk alleen ergens heen te gaan zonder bang te worden van dat nagestaard en nagesist worden. Even een ijsje halen met de hond was fantastisch. Niks gesis, er klonk alleen een verontrust ‘cane pericoloso’. Mooi zo, dus ik ging heerlijk wandelend naar de koele bergen. Hele dagen bleef ik daar. Na het waterskiën vertrok ik met hond + rugzak & boek. Alleen jammer dat mijn vader daar dan weer ruzie om maakte maar ja, die vent was ziek in zijn hoofd.
We gingen altijd met auto en caravan 4-5 weken weg. Elk jaar ergens anders heen in Europa. We gingen dan 2-3 weken toeren langs allemaal verschillende bezienswaardigheden en dan de laatste 2 weken op een leuke camping voor ons kinderen. Uit eten deden we misschien 1-2 keer per vakantie. Toen ik 5 was gingen we ook op wintersport, maar wel naar mindere bekende skigebieden zodat het te betalen was. Mijn moeder die spaarde het hele jaar voor beide vakanties. Beide ouders houden van vakanties. Ze gingen liever op vakantie dan uiteten of andere luxe.
Toen ik ben geboren (als vijfde kind in het gezin) hebben mijn ouders een vakantiehuisje gekocht op zo’n 20 km van huis. Daar verbleven we de hele schoolvakantie. We gingen erheen met de fiets, want we hadden geen auto. Mijn vader werkte gewoon door en reed dagelijks op en neer op zijn scooter, behalve in de bouwvak, dan was hij ook vrij. Goede herinneringen aan. Toen ik 10 was werd het huisje verkocht, omdat mijn ouders een onderneming begonnen. Toen gingen we niet meer op vakantie, maar gingen mijn jongste zusje en ik logeren bij familie. Eenmaal op de middelbare school ging ik elke zomer op zomerkamp van een week en dat was toen mijn vakantie.
Met de auto naar een camping in Nederland of Zuid-Europa, of een hotel in Zwitserland of Oostenrijk. We rommelden maar wat aan, in de hypermarché mocht je zo'n beetje alles in de kar gooien waar je trek in had en mijn moeder zeurde twee weken lang niet over groente en je bord leeg eten. Bedtijd bestond niet en we meurden allemaal gezellig naar cocos door de zonnebrand en aftersun.
Ik ben van eind jaren 70. We gingen in een huisje op een vakantiepark of particulier in Nederland. Reizen net de bus en trein want we hadden geen auto. Soms ook niet op vakantie. Of in het huis van familie. We kregen pas een auto toen ik 12 was. Toen naar het buitenland gegaan, huisjes in Luxemburg, Ardennen, Normandie. Als tiener wat verder weg geweest (Tsjechië, Barcelona, Corsica) maar altijd met de bus. Of een fietsvakantie in Nederland. Ik heb ook nog nooit gevlogen. Wij gaan nog altijd met de auto naar binnen- of buitenland.
ik ben van begin jaren 70, wij gingen met Hemelvaart naar een huisje, in de zomer gingen we niet weg, ik ben tot mijn 16e 2x met een busreis naar Duitsland geweest en dat was mijn buitenland ervaring. En na de lagere school gingen we ook met Hemelvaart niet meer weg.
begin jaren 70. Tot een jaar of 8 vaste plek op de camping in Friesland. Daarna met de vouwwagen naar buitenland. Luxemburg was het eerste. Daarna een aantal jaren Oostenrijk en nog een keer naar Frankrijk. Altijd erg gezellig, 3,5-4 weken weg.
Ik ben van de tweede helft jaren zestig en vanaf dat ik een jaar of 7 was gingen we met de caravan naar Frankrijk, drie hele weken. Of als het geld eerder op was gingen we wat eerder naar huis. Toen mijn ouders een nieuwe tv nodig vonden gingen we een jaartje niet. We zijn ook weekend wat dichterbij huis gebleven, zodat we op tijd terug konden zijn mocht opa overlijden.
Altijd op de bonnefooi en wat was het altijd leuk en bijzonder. Dingen weten die je niet kende en steevast gescheurde mondhoekjes door dat eeuwige stokbrood, bruinbrood was in die tijd schaars in Frankrijk.
In mijn jeugd, jaren 60, gingen wij de hele maand augustus naar Egmond aan Zee. De hele familie zat dan daar. Mijn ouders en mijn broertje en ik.
Opa en oma met mijn oom, de ongetrouwde broer van mijn moeder. De zus van mijn moeder met haar man en twee kinderen. Mijn vader had geen familie meer.
Wij huurden drie eengezinswoninkjes vlak bij elkaar. De mensen waar wij het huis van huurden woonde de hele zomer in een grote stenen schuur achter in de tuin. Hun twee zonen sliepen op de zolder van "ons" huis, die zagen wij zelden.
Er was ook een poes, Swiebertje, en een konijn. Als het konijn los in de tuin liep zat Swiepie op het dak van de schuur. Die was bang voor het konijn. Zelf hadden wij geen huisdieren dus dat was feest.
Een kennis met een auto bracht ons daarheen. Mijn vader had maar twee weken vakantie en de andere twee weken kwam hij in het weekend, op de fiets.
Wij woonden destijds op drie hoog in Amsterdam West waar je nauwelijks kon buiten spelen. In mijn herinnering was het in Egmond áltijd mooi weer maar het zal heus wel eens hebben geregend.
Soms gingen wij uit eten. In een restaurant werden wij een keer verwelkomd in het Duits en dan maakte mijn pa gelijk rechtsomkeert.
Hij had het heel slecht gehad in de oorlog, vandaar dat hij geen familie meer had.
Alleen maar goede herinneringen.
Ben van1963 we gingen af en toe in de zomervakantie twee weken naar een huisje in Nederland. Mij ouders hadden geen auto we gingen dan met een taxibusje met aanhanger waar onze fietsen in stonden. Ter plekke maakten we fietstochten en een paar keer per week gingen we naar een zwembad.
Als we thuisbleven gingen we vaak op de fiets naar het strand en zonder onze ouders mochten we ook vaak naar het openluchtzwembad de entree was 65 cent voor kinderen. In zo'n jaar gingen we ook altijd naar de dierentuin.
Wat we ook deden er gingen altijd broodjes en drinken mee een lekker ijsje kregen we regelmatig.
Uiteten gingen we nooit maar mijn vader kocht de eerste dag van zijn vakantie altijd gerookte paling en daar verheugden wij ons echt op. De laatste dag van zijn vakantie gingen we naar een luxe ijszaak en mochten we een coupe uitzoeken als we hem op hadden vroeg mijn vader altijd wie wil er nog één met veel te veel ijs en slagroom achter onze kiezen fietsten we dan half misselijk naar huis.
Toen ik 16 was ging ik voor het eerst naar het buitenland zonder mijn ouders met een interrailkaart naar Scandinavië.
Van eind jaren 80. Bijna elke zomer 2 weken ergens in Frankrijk/Italië/Spanje op een redelijk grote, luxe camping. Heel vroeger nog met de vouwwagen, die werd later ingeruild voor kant- en klaar tenten. In mijn latere tienerjaren werden het busreizen en vliegreizen met vriendinnen en nu al denk ik zo'n bijna 15 jaar niet meer op vakantie geweest. Hooguit nog een stedentripje eens in de zoveel jaar. Is niet helemaal mijn hobby meer, ondanks alle enorm fijne herinneringen van vroeger
Eind jaren 80 en eerste helft jaren 90. Wij gingen met de vouwwagen/caravan op pad. Toen wij kinderen nog klein waren, was dat 2-3 weken in Nederland zoals Drenthe of België. Later naar 3-4 weken naar Duitsland (of een ander land) in de zomer. Mijn vader sprak door zijn werk goed Duits, dus dat was dan goed te doen. Mijn opa en oma kwamen vaak ook nog een weekje over. En in de herfst gingen we nog een week weg.
Mijn ouders waren eigenlijk al best wel reizigers en hun ouders (van beiden kanten) ook. Voor ze kinderen hadden gingen ze al naar Noorwegen, Oostenrijk en Zwitserland. Opa's en oma's (en tantes) gingen ook regelmatig mee. Als goed katholieken zijn ze ook naar Lourdes geweest. Mijn ene oma ging zelfs met het vliegtuig! Dat was in de jaren '70!! En het was niet zo dat ze nu zo bemiddeld waren, want het was soms best... primitief. 
Ze spaarden er voor. Daarnaast waren ze ook wel avontuurlijk aangelegd, want toen was het natuurlijk wel iets lastiger om je weg te vinden. Maar goed een tweede taal spreken helpt natuurlijk wel.
Dat wij zo lang gingen was best bijzonders, maar toch was ik wel eens jaloers op vriendinnetjes die bijvoorbeeld naar Frankrijk of Spanje gingen (met het vliegtuig). Er was niets mis met onze vakanties, maar de zekerheid van warm weer en een strandvakantie leek mij ook wel iets. (Alhoewel ik eigenlijk een hekel heb aan zand, maar dat is iets anders.)