Dagje weg, brood mee?

Wij hebben een abonnement op een pretpark en komen daar dus meerdere keren per jaar.  Wij nemen dan bijna altijd wel broodjes mee, tenzij we pas na de lunch gaan.  Bij andere uitjes gaat er uit gewoonte meestal dus ook wel wat mee.  De kinderen zijn ook gewend om na een half uur bijvoorbeeld al om een krentenbol te kunnen vragen. Wel zo fijn om dan niet meteen al naar een restaurant of winkel te hoeven zoeken. 

Cala schreef op 26-01-2024 om 19:09:

[..]

Ik ben een moeilijke eter en ik zou ook niet blij worden als iemand anders mijn lunch meeneemt (waar ik verder geen inspraak in heb), die zeer waarschijnlijk voor mij niet te eten is. Dat kun je verwend noemen, maar ik ga letterlijk liever niet op een (gekregen) uitje dan niets te eten hebben. Ik vind het dan weer geen probleem om mijn eigen broodjes mee te nemen, dus dat zou ik in deze situatie zonder te morren doen.

Ik noem jou ook niet verwend. Ik had het expliciet over het bericht van TO. Dus je hoeft je helemaal niet aangesproken te voelen. 

Zilver_gray schreef op 26-01-2024 om 20:03:

[..]

Hahahaha jij bent echt op oorlogspad he Decibel? Juist goed voor de middenstand dat er nog mensen zijn die ergens wat willen eten en drinken. Anders konden ze allemaal de toko wel sluiten.

De horeca is booming in mijn stad. Hoe duur ze ook zijn. Dus no worries hoor. 

Ik vind het prima om mijn eigen lunch mee te nemen, hoewel ik het bijna nooit meer doe. Maar het antwoord: nee, natuurlijk niet klinkt in mijn oren ook hartstikke verwend. 

Ik moet af en toe irl wel lachen om de kreet: Ik koop onderweg wel wat! 
Anekdote:
Diverse keren (sinds 1998) grote wandeltochten gemaakt in Scandinavië onder leiding van een gids een gletsjer op, dat werk. 
Dag vantevoren opgeven bij kantoor x morgenochtend om 6.30 melden op het verzamelpunt.  Kreeg je een folder mee met wat je bij je MOEST hebben.  Wanten muts sjaal regenkleding en eten voor de hele dag tot aan het avondeten. Liefst 20 % meer dan u normaal eet op een dag. Minimale hoeveelheid vocht verdeeld in warm en koud. 
Tijdens het groepen maken werden alle buitenlandse mensen bij elkaar ingedeeld.  1x zaten wij bij een Nederlands stel dat zich afvroeg waarom wij van die enorme rugzakken (maar 35 l) bij ons hadden. Ik vertellen wat erin zat zegt de vrouw van het stel:
Nou Piet heeft wat water en 3 broodjes op zijn rug, ik heb de wanten en sjaals. De rest kopen we onderweg wel!
Op een gletsjer heb je iedere 300 meter wel een restaurant toch? Wat enorm naïef! 

Als ik een uitje krijg aangeboden, trakteer ik op een lunch of ergens koffie en gebak. 
Afgelopen zomer werden we uitgenodigd om een dagje op stap met iets wat best wel duur was. Dan vind ik het normaal om te trakteren op de lunch. 

Disclaimer: mits je er geld voor hebt. Iemand die weinig te besteden heeft gaat natuurlijk niet trakteren. Ik snap dat niet iedereen geld voldoende heeft, en zoiets is natuurlijk geen verplichting. 

Bakblik schreef op 27-01-2024 om 08:32:

Ik moet af en toe irl wel lachen om de kreet: Ik koop onderweg wel wat!
Anekdote:
Diverse keren (sinds 1998) grote wandeltochten gemaakt in Scandinavië onder leiding van een gids een gletsjer op, dat werk.
Dag vantevoren opgeven bij kantoor x morgenochtend om 6.30 melden op het verzamelpunt. Kreeg je een folder mee met wat je bij je MOEST hebben. Wanten muts sjaal regenkleding en eten voor de hele dag tot aan het avondeten. Liefst 20 % meer dan u normaal eet op een dag. Minimale hoeveelheid vocht verdeeld in warm en koud.
Tijdens het groepen maken werden alle buitenlandse mensen bij elkaar ingedeeld. 1x zaten wij bij een Nederlands stel dat zich afvroeg waarom wij van die enorme rugzakken (maar 35 l) bij ons hadden. Ik vertellen wat erin zat zegt de vrouw van het stel:
Nou Piet heeft wat water en 3 broodjes op zijn rug, ik heb de wanten en sjaals. De rest kopen we onderweg wel!
Op een gletsjer heb je iedere 300 meter wel een restaurant toch? Wat enorm naïef!

Geweldig!

Ja ik neem brood mee. Niet omdat we een lunch tijdens een dagje uit niet kunnen betalen, maar gewoon omdat ik het zonde van het geld vind. Brood is makkelijk mee te nemen. Een ijsje of zo kopen we dan wel ter plekke. Afgelopen dagje uit (pretpark) in december ging er brood mee, maar kochten we daar een warm drankje en het avond eten. 

 Hangt van het uitje af.
Maar heel vaak neem ik mijn eigen eten mee. Het is kalmer, gezonder, goedkoper en scheelt veel tijd.
 
Wat ik nog niet gelezen heb in dit topic m.b.t. restaurantbezoek is dat ik de prikkels in een restaurant vaak slecht trek. De muziek, het harde praten, dicht op elkaar moeten zitten, geschuif van stoelen, de herrie van de koffiemachine en het gekletter van borden en bestek komen hard bij me binnen en kosten me veel energie.

Dan geniet ik liever van een kop thee in de horeca op een rustiger moment en eet ik mijn meegebrachte lunch op een meer prikkelarme plek. Voelt ook luxe maar is stukken goedkoper (heb een minimuminkomen) en het past beter bij mijn belastbaarheid.

Ook valt de kwaliteit van het eten vaak tegen, of is er geen volkorenbrood verkrijgbaar. De brownies en downies tip onderschrijf ik, bijv het brood met gegrilde groenten of de lunchplank zijn aanraders (maar ook daar soms indringende frituurlucht of groepjes die erg gezellig véél geluid maken).

Mevrouw75 schreef op 27-01-2024 om 08:49:

[..]

Dat is niet typisch Nederlands trouwens. Of dat is niet wat je wilde zeggen

Ik heb het ooit met mijn Zwitserse ex meegemaakt. Gewoon zonder eten op pad in Schotland. Ik vond het typisch knieperig Hollands van me dat ik in ieder geval íets te eten mee wilde nemen, dus roerde me niet, maar daarna nam ik stiekem in ieder geval een stapeltje mueslirepen en een flesje water mee.

Niet typisch Nederlands dat weet ik.  Maar de naïviteit dat je het idee hebt dat je onderweg wel wat kunt kopen als je een gletsjer op gaat.   

We hadden al een flink aantal kilometer in de benen voordat we het ijs op gingen over paden waar echt geen auto kon rijden. Als je de folder had gelezen kon je zien dat er behalve rotsen en ijs gewoon niks is. Dat er dus ook geen koffie of iets te eten naartoe gebracht kan worden. 

Wat een verhaal Bakblik. Hoe is dat afgelopen met die mensen? Kregen ze eten van anderen? Zijn ze (nog) gegaan?

Bakblik schreef op 27-01-2024 om 11:15:

[..]

Niet typisch Nederlands dat weet ik. Maar de naïviteit dat je het idee hebt dat je onderweg wel wat kunt kopen als je een gletsjer op gaat.

We hadden al een flink aantal kilometer in de benen voordat we het ijs op gingen over paden waar echt geen auto kon rijden. Als je de folder had gelezen kon je zien dat er behalve rotsen en ijs gewoon niks is. Dat er dus ook geen koffie of iets te eten naartoe gebracht kan worden.

Hoe hebben ze de dag eigenlijk overleefd? Want als het letterlijk in de folder staat zou ik dus écht niet aan food-sharing gaan doen als die 3 bolletjes of dat kletsje water op zijn om 11u. Gaan ze desnoods maar sneeuw drinken   .

We zijn allemaal weer bij de auto gekomen, daar kon je warme dranken kopen en wat vreselijk dure broodjes waar ze dus ook meteen op af gingen. Wij hadden royaal bij ons maar ook meer gegeten dan ik normaal doe.  Ik had wat over mijn man had alles op.  Ik heb ook niet gedeeld van mijn voorraad. Wie zijn billen brand moet op de blaren zitten. 
Het enige wat we hebben uitgedeeld toen was een paar pleisters. Aan een ander stel dat gewond was geraakt en geen verbandtrommel bij zich had en de gids was niet binnen gehoorsafstand.
Tijdens een andere wandeling hebben we een keer de autoriteiten gewaarschuwd dat er (het was een vrije wandeling op ruw terrein) aan de westkant van het moeras een Duits gezin was gestrand. Allleen de vader had een rugzakje op toen ze ons met snelle passen inhaalden waar dat even kon.  Ze liepen snel bij ons weg en toen we bij het moeras aankwamen zaten ze daar uitgeput op de grond en vroegen ze aan ons om eten en drinken.  Daar heb ik een rol dextrose achtergelaten en beloofd bij de parkeerplaats hulp voor ze te regelen. Dat was nog voor het mobieltjes tijdperk.  Als je ging wandelen moest je dat laten weten (waar en welke route bij de campingeigenaar/hotelbalie) zodat zij bij niet terugkeren van de gasten hulp konden inroepen.