Minnaar/Minnares deel 43

over mijzelf: het leek er de laatste tijd op dat de minnaarsrelatie een beetje op z’n eind liep. Weinig contact, weinig vonken, geen ontwikkeling.
Maar van de week gebeurde er iets waar ik me echt Heel Erg Kut over voelde en toen was hij er ineens voor me. En hoewel het tegelijk pijnlijk duidelijk was dat hij er niet altijd voor me wil zijn, het was toch ook heel fijn dat ik even kon uitrazen, dat hij me in al mijn lelijkheid accepteerde en me tegengas gaf die ik ook even nodig had. Hij is in de eerste plaats een vriend en daar ben ik echt heel blij mee.

Wat fijn blauwevrouw dat hij er als vriend voor je is. Dat je wat aan elkaar hebt.

Framboosje, als je nog anderhalf week geleden contact had, is dat nog erg kort. Echt loskomen, doe je bij no contact. Mijn ervaring is dat periodes kunnen verschillen, soms een opleving van gemis, dat op verschillende vlakken kan zijn; de ene keer seks, de andere keer de gezellige gesprekken of meer de nadruk op het mindere gedeelte of weer de fijne herinneringen. Dan is het er weer niet. Het wordt minder maar zo’n opleving lijkt dan terug bij af, meestal is het korter. Of dat de realiteit je om de oren slaat. Die kan naast ruimte wat saai aanvoelen.

Ik rouw sinds kort voor het eerst om mijn verbroken lange relatie van zestien jaar. We vonden elkaar afgelopen jaren steeds weer even terug maar sinds een paar maanden definitief voorbij. Het wordt ‘em niet. Mijn lichaam sputtert letterlijk tegen. Ervoor stapte ik er makkelijk overheen, ditmaal niet. Rouw, verdriet, gemis en zelfs wat angstige gevoelens van ‘goh, ga ik ooit weer liefhebben?’ Het is dubbel, deze single periode is ergens goed voor maar het gevoel erover wisselt. Enerzijds verbaast het me hoe snel je alleen anderen ontmoet, zoals nieuwe single vrienden met toffe uitjes en maar ook een wat unheimisch gevoel over het onzekere. Nou ja, het zal z’n weg wel vinden.

Als ik terugkijk naar mijn rol als minnares, poeh, ik vond mezelf veel te pleaserig en onrustig ook, met name toen zijn relatie voorbij was. Het is raar om naar mijn eigen ik te kijken van een jaar geleden. Alsof je nuchter naar een soort dronken toestand kijkt, maf.

@Framboos, als de ander snel weer doorgaat, kan dat als een afwijzing voelen. Ken het. Dat wat jullie toen hadden was echt. Hij gaat nu verder. Eerlijk gezegd, zou ik een no contact inzetten en hem blokken, net zolang totdat je er wat neutraler instaat en zelfs dan kan het zijn dat je geen contact meer met elkaar zoekt. Eerst afkicken. Zolang je contact houdt, hoe klein ook, kom je niet echt los. Vrienden willen blijven klinkt nobel maar nu te snel. En wat verwacht je dan als vriend van hem?

De vrijheid voelde ik na de eerste maand, toen ging het goed. Leek op een soort vliegende start van het single leven.
Nadat mijn ex-vriend mij confronteerde met zijn verdriet nu zo’n twee weken geleden, kreeg ik een zwaarder gevoel, lusteloos en down. Rouw. Met opzet wil ik even geen afleiding (niet te lang) om het er gewoon te laten zijn, de pijn, de stilte. Na een huilbui voelt het vaak wat beter maar ik denk dat ik hier doorheen moet. Wennen aan het idee van het onzekere is het nu vooral, terwijl die ook best lekker voelt.

Kers😘, ja, ik weet ook dat het zo is. Er komt echt nog wel oud zeer naar boven maar ik ben allang blij met hoe ik het verwerk door inderdaad wat meer van mezelf te houden, door een wat minder hard oordeel te hebben, ook over mezelf. Dat ik zoveel voel, of het nou pijn of verdriet is, voelt beter dan het gevoel van ontevredenheid en in de weerstand zitten. Dat had ik eergisteren, echt zo’n pfff ergernis bui, dat is weer weg. Er wordt wat afgehuild maar ook ruimte voor blijheid, dus ja, meerdere stemmingen in dezelfde dag.
Ik begrijp nu ook meer waarom ik eerst niet zulk lekker relatie materiaal voor mezelf (en dus ook de ander) was. Nu merk ik dat ik er gewoon absoluut niet krachtig voor mezelf inzat. Vorig jaar ook niet, teveel angst, te weinig van mezelf uitgaand, probeerde het wel maar nee, was er helemaal niet klaar voor. Het is nu echt voor eerst zonder mannen met wie ik elke dag kan bellen etc. Op mezelf aangewezen. Dat voelt soms leeg, soms heel rijk. 
Ik had gewoon niet meer verwacht dat ik om deze lange relatie nog zou rouwen. De afgelopen twee jaar heb ik dat namelijk niet gedaan en was het alsof het me niet zoveel deed, nu is het heel definitief.
Er ligt dus ook heel veel open, het onbekende. Dingen voor het eerst doen, heb al wat leuke ervaringen erop zitten en nu even pas op de plaats. 

Wat leuk dat je toch weer contact hebt met je ex-minnaar. Is toch wel gezellig. Halen jullie dan oude herinneringen op enzo ook?
Framboosje, ik denk echt dat je je eerst een beetje geneutraliseerd moet voelen. Dus op het punt dat het je niet meer zoveel raakt wat hij uitspookt.

@Stardust: “En wat verwacht je dan als vriend van hem?” helemaal niks. Hij wil vrienden blijven en ik niet.

@kersje: ”Wat heb je te verliezen?”. Het idee dat hij toch aan mij denkt geeft een goed gevoel. En stiekem krijg ik wel bij zijn elke app hoop. 
Blokkeren zal beter zijn misschien, maar ga ik niet volhouden. 

Succes met het verwerken Stardust, van je afschrijven kan soms toch even rust creëren. 

 

Ik heb het er vroeger wel over gehad met mijn man, toen ik erachter was gekomen dat hij vreemd was gegaan. En ik heb het er wel eens met vlam over die nu dus vreemdgaat met mij.
Mijn man was nooit verliefd op een andere vrouw, het ging bij hem echt om de seks. Dat maakte de situatie wel anders. Hij zat er nooit met heel veel emoties in - die waren voor mij.

Vlam is wel verliefd, maar heeft het besluit genomen zijn vrouw niet te gaan verlaten en daarmee is voor hem een groot deel van de onrust weg. Onze affaire is afgebakend. Hij is alleen bang dat het ooit uit zal komen en de gevolgen die dat zal hebben - meer nog voor hun vriendenkring dan voor hun relatie, geloof ik. Toen het voor hem nog niet zo duidelijk was wat hij met z'n verliefdheid wilde doen, was het ook voor hem meer een rollercoaster. Maar over de hele linie liggen mijn emoties veel meer aan de oppervlakte dan die van hem, hij kan zich daar goed voor afsluiten en zich rationeel opstellen.

framboosje schreef op 12-06-2022 om 14:41:

@blauwevrouw: ik hoop dat het geen jaren duurt. Wij hadden soms contact over hoe het gaat. Maar laatste app wilde ik niet beantwoorden. Pijnlijk voor mij om te weten dat hij verder gaat, terwijl ik erg verdrietig ben.

Ik geloof dat ik daar ook wel vrij extreem in ben. Loslaten is iets waar ik echt niet goed in ben - en de historie tussen vlam en mij is ook nogal apart. Onze eerste keer is 30 jaar geleden en met tussenpozen van járen vinden we elkaar toch steeds weer. En dan knalt het weer uit elkaar. It's complicated, laten we het daar maar op houden.

En ja, dat is ook pijnlijk. Het deed mij in elk geval goed te weten dat het hem ook pijn deed, ook al ging hij verder. Ik geloof dat dit inderdaad anders werkt bij (de meeste) mannen dan bij (de meeste) vrouwen. Hij vond het zinloos lang stil te blijven staan bij die pijn en dat deed hij dus ook niet. Wil niet zeggen dat het hem niets deed, of dat ik niets voor hem betekende. Misschien helpt het jou ook om het zo te verwoorden.

Ik denk, mede op basis van mijn ervaringen, dat gemiddeld mannen inderdaad beter hun gevoelens kunnen scheiden van de seks. Waarom dat komt, weet ik niet, op de gebruikelijke biologische of sociologische verklaringen na (maar die verklaren de uitzonderingen weer niet).

Morgen zie ik vlam weer… het wordt sowieso al een hete dag, maar voor mij nog een klein beetje heter 🌶🌶