Seksualiteit Seksualiteit

Seksualiteit

Minnaar/Minnares deel 43


Ik lees een en al tegenstrijdige uitlatingen van je minnaar, maar wat wil jij bloemke?

Escape schreef op 18-01-2022 om 14:47:

Leegte/gemis... als iemand aangeeft dat in mijn verhaal te lezen, dan denk ik daar serieus over na. Hier ook nodige ervaring met therapie. Ben iig met een gevoel van leegte opgegroeid. Maar sinds een jaar of twintig is dat gevoel weg. Heb m'n voordeel gedaan met diagnoses en lotgenotencontact en ben sindsdien in principe gelukkig met mezelf. Maar misschien is er nog een andere vorm van gemis waar ik me (nog) niet bewust van.

Wel eens nagedacht hoe het zit met de manier hoe je met de leegte/ gemis omgaat?

Is jouw manier hoe je met je leegte/ gemis gevoel omgaat de manier die je op lange termijn gelukkig maakt, energie en voldoening geeft? 

Ik lees in je reacties dat je goed weet wat het inhoudt en je acceptatie van je leegte en gemis. En dat de manier hoe je invulling geeft aan het gevoel je niet gelukkig maakt. Ik lees vooral de herhaling en ontevredenheid.

Maar misschien lees ik je verhalen verkeerd. Het is maar een tekst en een deel van het verhaal.

Kersje

Kersje

18-01-2022 om 17:19 Topicstarter

blauwevrouw schreef op 18-01-2022 om 11:21:

[..]

De reden dat ik hem niet geloofde, is dat het paste in een patroon. Waarin hij bijvoorbeeld zei ‘ik ben niet verliefd op je’, om nog geen maand later het tegendeel te zeggen en laten merken. En waarin hij eerst een harde grens aangaf, om die in no time zelf te overschrijden. Ik voelde het als een poging om zijn onzekerheid of angsten te bezweren, niet als De Waarheid.

Dat herken ik ook wel Blauwevrouw en ik begrijp jouw gedachtegang ook wel hoor. Ook mijn minnaar trok destijds een harde grens bij nooit blijven slapen, want vond hij te intiem. Vond ik soms best jammer, want als hij dan vertrok, in het holst van de nacht, beide moe en voldaan dan was dat best weer een harde overgang. Toch bleef hij na een half jaar opeens wel slapen en na deze keer eigenlijk elke keer als wij een avonddate hadden. Zijn grenzen vervaagden naarmate we elkaar steeds beter leerden kennen. 

Denk dat doordat wij ook zeer regelmatig met elkaar spraken over onze omgang en verwachtingen (en of deze nog steeds onveranderd waren) bleef de balans goed. Soms moet je iemand ook gewoon op zijn woord geloven, ondanks dat zijn ‘laten en doen’ met elkaar botsen. Eigenlijk is dat soort van vergelijkbaar dat ik zelden werd geloofd als ik zei absoluut geen traditionele relatie te willen, maar toch enorm van de intimiteit met minnaar kon genieten. Het één stond compleet los van het ander.

Kersje

Kersje

18-01-2022 om 17:21 Topicstarter

Bloemke schreef op 18-01-2022 om 14:47:



Minnaar was bij start vrijgezel en tussentijds heeft hij een relatie gehad. Alleen mij is hij altijd blijven zien ook intiem.

Hoeveel kans heeft zijn relatie dan écht een kans gehad denk ik dan? Was het geen manoeuvre jou jaloers te maken ofzo? Of denk ik nu wel heel erg ver door 😊


oh en welkom hier uiteraard 😉

Kersje

Kersje

18-01-2022 om 17:25 Topicstarter

Escape schreef op 18-01-2022 om 14:47:


Hoe dan ook...
Momenteel is m'n beleving dat beide mannen ondertussen in de friendzone zijn beland. Maar ik hou het contact volgens mij niet gaande bij gebrek aan beter. Als zij minder contact willen, vind ik het best. Heb alleen zelf het hart niet om me nog verder terug te trekken. In ieder geval niet bij degene met wie ik het langst omga. Met de ander loopt het waarschijnlijk vanzelf wel af. Het is sowieso al niet meer wat het was.

Is het niet zo dat jij gewoon heel veel moeite hebt met afscheid nemen van iets of iemand die al een hele poos in je leven is icm weer alleen zijn?

Het voelt ook als heel veel tegenstrijdigheden. In het begin kreeg ik soms lieve berichtjes in mijn la van het werk. Dat is gestopt, want het risico is te groot.

De momenten bij hem thuis draagt hij mij op handen. Zegt geen lieve woordjes, want stel je voor dat ik meer zou willen. Kust je wel op je voorhoofd en blijft lang samen liggen en opmerkingen als zullen we samen vrij nemen passeren regelmatig de revue.

Ik vind een bepaalde rust bij hem. Ik ben nooit hotel de botel verliefd op hem geweest. Hij is me wel heel dierbaar.

Hij heeft in al die jaren dus 1 keer een relatie gehad. En dat meisje kwam uit het dorp en had geen kind. Oja....toen ooit een andere man interesse toonde zei hij wil je me jaloers maken. Dus het zou andersom ook zo maar kunnen.

Mijn eigen relatie is niet meer wat het was. Het vertrouwen is beschadigd en het lukt me niet dat af te sluiten.

Kersje

Kersje

18-01-2022 om 18:15 Topicstarter

Bloemke schreef op 18-01-2022 om 17:45:



Hij heeft in al die jaren dus 1 keer een relatie gehad. En dat meisje kwam uit het dorp en had geen kind. Oja....toen ooit een andere man interesse toonde zei hij wil je me jaloers maken. Dus het zou andersom ook zo maar kunnen.

Mijn eigen relatie is niet meer wat het was. Het vertrouwen is beschadigd en het lukt me niet dat af te sluiten.

Vetgedrukte, dat is dus het eerste wat in mij opkwam. Laten we eerlijk wezen, als je een nieuwe relatie hebt en daarnaast ook nog wat aanrommelt met een ander, hoe serieus ben je dan?

Je laatste zin, op welk gebied is je vertrouwen beschadigd, kun je daar iets over vertellen? Ik bedoel, je beschaamd zelf het vertrouwen van je partner of is hij op de hoogte van je minnaar? Zoals ik het nu lees klinkt het als meten met 2 maten, maar waarschijnlijk is dat te simpel ingevuld door mij.

Een jaar terug is uitgekomen dat partner al 5 jaar rommelde met een andere bekende dame. Hij heeft dat toegegeven, maar ontkent seks. In diezelfde periode hebben wij therapie gehad en werd ik valsbeschuldigd iets te hebben met minnaar (wat toen nog puur vriendschap was).

Minnaar weet dat en was mijn rustige haven.

Goedenavond, dit topic op dit forum gevonden bij het zoeken op Google. Ik hoop hier wat waardevolle adviezen te krijgen.
Ik heb sinds een jaar of 3 een minnares. Ik heb haar online leren kennen in de periode nadat het uitkwam dat mijn partner vreemd ging. Die van haar was ook vreemd gegaan en we konden bij elkaar ons verhaal kwijt. We waren heel inhoudelijk in de berichten naar elkaar toe maar door het verleden van onze partners wilden we toch graag anoniem blijven..  toch na anderhalf jaar afgesproken om te zien wie de ander is en toen boem… binnen 10 minuten was de bliksem al 100x ingeslagen.

zij is inmiddels gescheiden van haar partner en alles in mijn lichaam wilt haar, maar ik heb thuis een gezin en mijn relatie is niet slecht, maar bij haar gaat alles open.. ik hoef jullie het gevoel niet uitteleggen in ieder geval. Ik ben verliefd en ik hou van haar en zij ook van mij. Maar ik hou ook van mijn partner.. oftewel het is nu een puinhoop.. wie heeft er ooit besloten om toch voor de minnaar/minnares te gaan en het veilige vertrouwde gezin te verlaten.en heeft dat gewerkt?

ik ben bang om alles zo kapot te maken en alles kwijt te raken, maar dat is rationeel.. het hart wil maar 1 ding… die ander

Joep40 schreef op 23-01-2022 om 22:25:

wie heeft er ooit besloten om toch voor de minnaar/minnares te gaan en het veilige vertrouwde gezin te verlaten.en heeft dat gewerkt?

Hallo Joep,

Dat klinkt als een rollercoaster. Je schrijft dat je relatie met je huidige partner op dit moment niet slecht is, dat je nog van haar houdt. Wat hebben jullie tot nu toe gedaan om wat er is te verbeteren? 

Wil je alleen succesverhalen horen of ook oprechte adviezen? In het laatste geval: een oud advies dat ik al eerder heb gegeven en nogmaals voor jou herhaal:

Je zult veel adviezen krijgen, waarvan ‘bezint eer ge bemint’ waarschijnlijk de beste is, maar uiteindelijk kan er maar een iemand bepalen wat het beste is en dat ben jij zelf.

Hoe sterk is de liefde voor je partner? Je gezin? Wat mis je in je huidige relatie en is dat te fiksen zonder er de brui aan te geven? In welke patronen zijn jullie beland en kan je die doorbreken samen? Wil je dat nog wel?

Ik ben een van de schrijfsters hier die de knoop doorhakte en nu samen is met ‘de minnaar’. Wat ik je kan meegeven is wat het met mij heeft gedaan. Wellicht heb je er iets aan...

Bereid je voor op tranen, veel tranen en slapeloze nachten. Ook nadat je de knoop hebt doorgehakt. Er overvalt me nog regelmatig een gevoel van schuld en verdriet richting mijn kinderen. De partner waar je nu mee samen bent, gaat veranderen. Jij gaat ook veranderen, voor zover dat nu al niet gaande is. De kleine verschillen tussen jou en je partner worden - door het wegvallen van een bedekkende laag liefde - uitvergroot. Ik dacht dat wij wel zonder strijd een scheiding konden regelen, maar dat had ik mis. Het komt uiteindelijk wel weer op zijn pootjes terecht allemaal, maar er kunnen harde woorden vallen en kwetsende dingen gezegd worden. Die beklijven langer dan je denkt…

Mensen om je heen hebben snel een oordeel en nee, als “verlater” valt het in de eerste plaats niet in jouw voordeel. Het duurde bij mij echt even voordat men doorhad dat elk verhaal twee kanten kent en ze open stonden voor mijn kant.

Eenmaal de knoop doorgehakt en aan het bouwen geslagen met de nieuwe liefde, ben je er nog niet. Want er bestaan twee werelden naast elkaar, de verliefde met je lover en de verdrietige wereld van een scheiding. En het hele proces van een scheiding doorlopen jullie allebei op je eigen tempo, wat betekent dat je soms elkaar heel goed begrijpt en soms elkaar totaal niet kan vinden. Het kost veel communicatie, geduld en water bij de wijn om daar samen goed doorheen te komen. Ook de basis van (mentale) ontrouw kan zijn sporen nalaten, waardoor er momenten zijn waarop je even moet relativeren en niet achter elk uitblijvend appje meteen een heel drama moet vermoeden.

Zeker als er mensen straks op de hoogte zijn van de start van jullie relatie (en dat er al iets ontstond voordat jullie gescheiden waren) moet je er rekening mee houden dat je bij sommige mensen met 10-0 achter staat. Je verliest vrienden en krijgt er met geluk wat nieuwe vrienden voor terug.

Ik kan nu nog niet concluderen dat ik ZO gelukkig ben dat ik het 1000% waard vond, maar ik ben ook nog niet door het hele praktische en emotionele proces van een scheiding heen en realiseer me dat dit ook nog wel even kan duren. Als moeder heb ik regelmatig het gevoel gefaald te hebben en daar heb ik verdriet van. Regelmatig mis ik wie we waren als gezin. Niet mijn ex-partner, maar zeker wel de vanzelfsprekendheid en de balans van 1 gezin. Dat heb ik écht onderschat. Ik denk dat de rust pas komt als ik zie dat ze hun draai hebben gevonden en het goed met ze gaat, maar ik realiseer me terdege dat dit met ups en downs gaat en nog een lange tijd kan duren. 

Mijn nieuwe partner is een onwijs goede, leuke en fijne match en we slagen er goed in om elkaar door deze tijden heen te loodsen, maar makkelijk is het zeker niet. En ik heb nul garanties op een goede afloop voor de rest van mijn leven met de “nieuwe”. Met welke “nieuwe” dan ook. Desondanks heb ik er vertrouwen in dat ik hoe dan ook gelukkiger ga worden, soms ben ik dat al. Niet dankzij de liefde, wel dankzij een uitstekende therapeut.

Daarmee zeg ik absoluut niet wat je zou moeten doen, of dat jou eenzelfde achtbaan te wachten staat, maar je moet je goed bedenken of het je waard is. Het is allesbehalve vuurwerk, rozenblaadjes, een-en-al-geluk en ze leefden nog lang en gelukkig. Idealiseer en romantiseer een nieuwe relatie niet, er hangt ook een behoorlijk prijskaartje aan… 

en als toevoeging op dit alles:

ondanks een heftige periode met mijn ex-partner zijn wij er uiteindelijk in geslaagd om een meer dan goede verstandhouding te creëren. Dat betekent bij ons gezamenlijke verjaardagen en feestdagen, acceptatie van de nieuwe partners en bijna dagelijks contact via de app en minstens 2x per week F2F contact. Dat bestaat niet in de minste plaats dankzij de goodwill van mijn ex-partner, zijn familie en mijn familie. 

Als dat niet had gekund, als we als ex-partners die balans niet hadden weten te vinden, dan was mijn geluk veel minder groot geweest. 

Wat zijn jouw verwachtingen ten aanzien van co-ouderschap en de omgang met elkaar na de scheiding?

hoi joep.

Wil hier geen pessimist gaan uithangen maar hoe goed ken je je minnares? Zie je elkaar vaak? Ken je haar mindere kanten? Heb je deze al ervaren of is het altijd maar leuk lekker geil en gezellig? Dat is natuurlijk niet hoe het dagelijks leven er altijd uitziet en vergeet niet je toekomstige ex en kinderen die hierbij komen. Dit kan ook zwaar wegen binnen een nieuwe relatie.

Besef dat je vrouw nu al 1-0 achter staat ten opzichte van haar. 
Ben je eerlijk naar je vrouw over je gevoelens voor de ander? Zij kan hier nu niks aan veranderen want zij weet het waarschijnlijk niet. Je zegt dat je relatie niet slecht is. Ik denk dat je het romantiseerd, jij en minnares.
Vind je haar het echt waard om alles voor op te geven?

Tuurlijk zijn er succes verhalen maar het merendeel verloopt helaas toch niet zoals gehoopt.

Verder heb ik geen advies en denk uiteindelijk dat het niks uit maakt. Je gaat toch je eigen keuze maken.

dank je wel voor jullie inhoudelijke reacties.

Ik zie haar niet vaak, we wonen een uur uit elkaar. Ik denk ook wel dat ik alles door een roze bril Zie. Door de schaarse tijd samen zie je elkaars minpunten niet. Ik ben daar ook wel huiverig voor. Dat je alles opgeeft wat je hebt voor iets wat misschien wel gedoemd is om te mislukken. 

Mijn vrouw weet natuurlijk van niks, dus ik ben daar niet eerlijk over tegen haar. Het klopt ook wel wat je zegt dat ze 1-0 achter staat. Want ik doe er nu te weinig aan om mijn partner alles te geven. En dat is niet eerlijk.

in deze tijden qua huizenmarkt kan je ook niet snel een andere woning krijgen, niet dicht bij school van kinderen. Alles speelt mee, er zijn 100 redenen om te blijven, en eigenlijk maar 1 om te gaan.. (de verliefheid)

ik ben niet op zoek naar succesverhalen, maar meer naar de verhalen uit de realiteit. Hoe het echt is , je moet zo sterk in je schoenen staan om daadwerkelijk te gaan van ik ben dan de verlater en wordt door iedereen er op aan gekeken..  ik weet het niet, het is zo lastig als hoofd en hart niet samenwerken 

Joep40 schreef op 23-01-2022 om 22:25:


zij is inmiddels gescheiden van haar partner en alles in mijn lichaam wilt haar, maar ik heb thuis een gezin en mijn relatie is niet slecht, maar bij haar gaat alles open.. 

Bij haar gaat alles open? Wat bedoel je hiermee?

Bij het lezen van je stuk borrelt er vooral één vraag bij mij op, wil jij een relatie met haar omdat je bang bent haar kwijt te raken aan een verse partner of is zij de liefde van je leven (van dit moment)? 

Verder vraag ik me af of je je partner ook zou  verlaten als er géén andere vrouw in beeld zou zijn.  Ik vind namelijk de vraag "wil ik vrouw 1 of vrouw 2 een zeer onzuivere aangezien de relatie met vrouw 2 hoogstwaarschijnlijk ooit net zo gewoon wordt als je relatie met vrouw 1. 
De hamvraag in jouw systeem zou mogen zijn "kies ik voor een leven met mijn vrouw/gezin of kies ik niét voor een leven met mijn vrouw/gezin. 

Joep40 schreef op 24-01-2022 om 08:31:

ik weet het niet, het is zo lastig als hoofd en hart niet samenwerken

Het hart is het zwijgen op te leggen. Stop met je minnares en probeer je weer te focussen op thuis. 

Maak er geen hart/hoofd strijd van maar besef dat je je verliefdheid constant voedt door je gedachten. Je bent geen slachtoffer van je hart.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.