Minnaar/Minnares deel 43
Al 42 delen lang schreven we over het wel en wee om en rond onze minnaars en/of minnaarrelaties in het algemeen. De voorgaande 42 delen sterven helaas een vroege dood met het verdwijnen van het Viva forum. Met de komst van Viafora mag een topic als dit natuurlijk niet ontbreken! 
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijg(st)er met pantser en harnas? Moeten de mannen/vrouwen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden.....
Kun jij een minnaar/minnares hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Of je status nu een open relatie, huwelijk of single bestaan betreft, het hebben van een minnaarrelatie is meestal een lastig onderwerp om te bespreken met je omgeving, terwijl het (vaak) een rollercoaster aan gevoelens en emoties met zich meebrengt. Met dit topic hopen we een ‘veilige’ plek te creëeren voor deze emoties. Elkaar een spiegel voorhouden, prima, maar behandel elkaar vooral met respect!
Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Offtopic: Vind je het alleen maar leuk om je ongezouten ongenoegen over vreemdgaan hier te komen verkondigen, open dan vooral je eigen topic! Dit geldt tevens voor ongevraagde/ongewenste psychologische adviezen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
blauwevrouw schreef op 04-01-2022 om 12:03:
Eén waarschuwing knoop ik mij in de oren: een man die vreemdgaat, laat daarmee zien hoe hij met (relatie- maar ook andere) problemen omgaat. Hij praat er niet over en lost ze niet op, maar vindt een weg eromheen.
Ik begrijp wat je zegt met bovenstaand, maar ben het er niet mee eens. Misschien geldt dit wel voor vele vreemgaanders, maar zeker niet voor allemaal. En niet om mijn ex-minnaar hier te verdedigen, maar heb diverse communicatie van hen gelezen om te beseffen dat hij hun ‘probleem’ diverse malen heeft proberen te bespreken.
Dat hij een ‘weg eromheen’ heeft gekozen is niet omdat hij het nooit heeft durven aankaarten, maar zijn vrouw het steeds afkapte en letterlijk wegliep, waardoor hij het gesprek schriftelijk heeft voortgezet in de hoop dat dit voor haar makkelijker was. Helaas dus blijkbaar niet het geval en op een gegeven moment, na de zoveelste afwijzing, heeft hij gekozen dat stukje elders te zoeken. Of zij verder wel een goed huwelijk hebben, dat denk ik wel, aan zijn liefde voor haar twijfel ik namelijk geen seconde. Ook heeft hij nooit een negatief iets over haar geuit richting mij, juist dat vond ik zo mooi.
Daarnaast weet ik ook van andere problemen in zijn leven en hoe hij deze aanpakte, zowel privé als zakelijk. Hij heeft een zeer verantwoordelijke baan en kan zeker goed knopen doorhakken, wat ook nodig is vwb het uitvoeren van zijn functie.
Problemen nooit oplossen en een weg eromheen vinden staat voor mij dus niet niet gelijk aan een vreemdganger, verre van zelfs. Soms is het ook gewoon heel erg nodig om de medewerking en inzicht van die ander nodig te hebben, de uitdrukking ‘trekken aan een dood paard’ is er namelijk niet voor niets.
Rooss4 schreef op 06-01-2022 om 13:37:
[..]
Een nietswetende partner ontmoeten is afschuwelijk. Zeker als je gaag in haar schoenen zou willen staan.
Ik heb het overleefd. En stof tot nadenken gekregen - wat ik vannacht heb gedaan. Wat zij hebben is echt, en behoorlijk compleet. Dat wil ik ook en ga ik bij hem niet vinden. Dat wist ik al en toch is het wat anders er zo met je neus bovenop te zitten.
Wat hij en ik hebben is ook echt maar zeer begrensd. Dat het buiten die begrenzing niet bestaat vind ik pijnlijk maar ik begin me eindelijk te realiseren dat dit niets over mij zegt. Ik besta wel buiten die begrenzing en verlies daar mijn waarde niet, dat hangt namelijk helemaal niet af van wat hij wel of niet laat blijken. Een open deur van heb ik jou daar maar voor mij belangrijk om te ervaren.
Dat onze relatie niet compleet of zichtbaar is betekent niet dat ik incompleet of onzichtbaar ben.
Goedemorgen allemaal!
blauwevrouw schreef op 07-01-2022 om 08:07:
[..]
Dat onze relatie niet compleet of zichtbaar is betekent niet dat ik incompleet of onzichtbaar ben.
Goedemorgen allemaal!
Dat lijkt me een heel juist inzicht. Jij bent er sowieso voor jezelf; compleet, waardevol en zichtbaar. De vraag is of je hem daar nog bij nodig hebt.
Ik kom inderdaad tot de conclusie dat ik daar hem noch iemand anders bij nodig heb.
Dat ‘wij’ niet gezien worden betekent niet dat ik niet gezien word. En ook zonder liefdespartner ben ik een waardevol en zichtbaar mens.
Ik heb liefdesverdriet, om mijn overleden man én om de vlam die niet de mijne is. Dat mag, en ik kan het aan.
Dikke hartjes voor iedereen hier met hartzeer. Je kunt het aan.
Liefdesverdriet doet ongelooflijk veel pijn en je hebt veel te verwerken. Toch ben ik blij dit van jou te lezen. Gun jou jezelf. Dik hartje je kant op (en naar anderen inderdaad hier met hartezeer).
Empara_Mi schreef op 07-01-2022 om 08:28:
[..]
Dat lijkt me een heel juist inzicht. Jij bent er sowieso voor jezelf; compleet, waardevol en zichtbaar. De vraag is of je hem daar nog bij nodig hebt.
En of hij de persoon is voor een complete relatie?
Dat wat je van zijn relatie hebt gezien heeft ook een enorm wrange kant.
Stel je voor dat je op de plaats van zijn vrouw bent? Jullie hebben "complete relatie" die goed loopt en liefdevol lijkt terwijl je man achter je rug een relatie bouwt die ook echt is? En je weet van niets omdat je man niets over zijn ongenoegen laat weten, maar regelt het voor zichzelf achter je rug? Ik vraag me af wat echt is bij deze man?
Hoe echt zijn zijn relaties?
Jezelf manoeuvreren in zulke walgelijke situaties zegt heel veel over jou!
Vooral over hoe jij voor jezelf zorg!
Hallo,
Ik heb een paar stukjes gelezen maar 107 bldz vond ik teveel.
Korte intro. 5 jaar een minnaar. Het woord dekt niet de volledige lading maar meer mag het ook niet zijn. Ik vrijgezel, hij had een open relatie maar niet meer. Ik vind het een rollercoaster en zou er nooit meer aan beginnen. Al tig keer de verhouding beëindigd. We zien elkaar niet meer dan n keer of 4 per jaar.
Onlangs weer 2 maanden radiostilte gehad maar weer was is niet sterk genoeg en doe ik mezelf de vreugde en ook het verdriet ons contact aan.
Wie zei dat het makkelijk is..
@ZowatEndan: wees dan maar blij dat je niets met onze walgelijke situatie te maken hebt.
@Boomwortel: welkom. Schrijf maar flink van je af, hier mag het.
Hier ook een gebonden minnares.
Minnaar nu bijna 3 jaar.
Heb meerdere minnaars / sv's gehad.
Met 1 van hen 2,5 jaar geminnaard. Ontzettend verslaafd aan hem geweest. Deze man bleek echter een narcistische persoonlijkheidsstoornis te hebben. Er was dus geen sprake van wederkerigheid. Uiteindelijk is het me toch gelukt om los te komen van hem doordat ik met anderen ging daten om mijn focus te verleggen.
Een paar leuke dates gehad met anderen, maar niet leuk genoeg om het voort te zetten.
Een half jaar geleden kwam ik een leuke man op een datingsite tegen. Weduwenaar en nu dus vrijgezel. Is nog niet toe aan een nieuwe relatie, maar heeft wel behoefte aan seks en intimiteit.
Het is een ge-wel-di-ge man. Lief, leuk en lekker. Ik voel me erg begeerd en gewaardeerd door hem.
Heb ontzettend leuke dates met hem.
In die 6 maanden tijd hebben we nog nooit strubbelingen gehad. Ik ben niet verliefd op hem, maar voel wel veel genegenheid naar hem toe.
Ik ga 1x per maand naar hem toe.
Weet niet of ik echt actief mee ga schrijven hier, maar lees in ieder geval wel mee.
blauwevrouw schreef op 07-01-2022 om 10:24:
@ZowatEndan: wees dan maar blij dat je niets met onze walgelijke situatie te maken hebt.
@Blauwevrouw ik zou mezelf niet zo veel pijn en verdriet willen bezorgen. Reactie en gedrag van je Vlam zou me aan het denken zetten. Wat voor persoon is hij?
En het gaat niet om het feit dat je iets doet wat niet goed voor jezelf is. Wel om hoe je daarmee omgaat en wat je daarvan leert! Het is een leerproces! En waar sta jij daarin?
Waarom doe je dit jezelf aan?
Om tot de conclusie te komen dat je waardevolle persoon bent? Natuurlijk ben je waardevolle persoon! Je bent moeder en een voorbeeld voor je kinderen! Je hebt de fijne en minder fijne kanten. Net zo als de meeste mensen.
@Blauwe vrouw: de zin ‘wij zijn dus ik ben’ komt in mij op als ik jouw stukje lees en wat fijn dat je ziet dat dat niet klopt. Jij bent dus jij bent is nu van toepassing.
Als mensen tegen mij zeggen dat ze zich niet gezien voelen door iemand dan vraag ik ze meestal in hoeverre zichzelf wel (kunnen) zien. Want daar begint het om je je gezien te voelen.
Knuffel voor jou, verdriet sucks.
@Rob74; Het klinkt alsof jij je pijn en verdriet projecteert op de situatie van je ex minnares. Zij is geen slachtoffer van de situatie en heeft altijd een keuze ook al voelt het soms niet zo. En jij bent ook geen slachtoffer van de situatie al doet liefdesverdriet wel echt pijn.
Sterkte!
@Roos: sterkte, ik hoop op een oplaad-weekend voor jou xxx
Nieuwkomers (of terugkomers) welkom 
Hoi allen! Tijdje niet geweest hier, beetje bijgelezen (met ouderwets lange post tot gevolg 
). Hier ook geen bijzonder nieuws. Alles kabbelt met man en lief2 (open relatie).
Een zwaai naar alle bekenden 
hoop dat het goed gaat met jullie!
@Rob, sterkte met je liefdesverdriet!
@blauwevrouw, wat een mooi en krachtig inzicht naar aanleiding van het zien partner van vlam. Mijn reactie op "Hij vindt het ook onzin dat ik me schuldig voel naar haar - ‘want je misdoet haar toch niets en sterker nog: dankzij jou ben ik liever en begripvoller voor haar’. " was ook, wat voor man zegt zoiets tegen zijn minnares!? Een man die niet in een, voor hem, oncomfortabele situatie wil komen denk ik. Een man die niet geconfronteerd wil worden met problemen, met vervelende gevoelens, met keuzes moeten maken en verantwoordelijkheid moeten nemen. Wat f*cking ondermijnend naar zijn vrouw toe. En naar jou eigenlijk. Hij respecteert jullie beiden niet, maar hij maakt het zichzelf wel zo comfortabel mogelijk. Dit staat natuurlijk helemaal naast wat jullie wél hebben samen...maar fraai is het niet wat mij betreft. Ik vind het mooi om te lezen dat je jezelf steeds meer (misschien niet áltijd) los van hem gaat zien en voelen, zonder de situatie of de mensen zwart/wit te benaderen. Dat het allemaal naast elkaar mag bestaan en je jezelf er niet afhankelijk van maakt. Mooie uitspraak van Cenote die tot reflectie uitnodigt die "wij zijn, dus ik ben".
Je had trouwens een reactie op roodkapje een tijdje terug. Waar zij aan refereert is wanneer mensen heel intense gevoelens hebben bij iemand die onbereikbaar is, omdat er al een mate van 'niet kunnen' is ingebouwd. De angst voor afwijzing als je jezelf helemaal geeft en echt laat zien is dan minder aanwezig, omdat de onmogelijkheid van meer als is ingebouwd. Vaak kunnen mensen zich dan juist meer geven en meer verlangen, kunnen ze dromen en fantaseren omdat ze het risico van wel een hele relatie en wél daarin afgewezen kunnen worden (en alle andere nuances die met een hele relatie komen, die zowel fijn als moeilijk kunnen zijn) niet echt hoeven te lopen. Ook al verlangen ze dus wél naar die verbondenheid en liefde. Het is meestal een onbewust proces. Maar gaat natuurlijk niet voor iedereen op.
@argeloos, ja wat een kutgevoel zeg. Hier zou ik het ook zó moeilijk mee hebben. Wat betreft vertellen of niet vertellen, voor beide valt wat voor te zeggen, maar de valkuil van vertellen is dat je misschien (bewust of onbewust) toch een beroep op hem doet, toch stiekem het verlangen hebt de band tussen jullie aan te trekken. Je houdt daarmee de aandachtsmonster, het aantrekken/afstoten, het verlangen in stand. Is dat wat je wil? Of wil je hier vrij van zijn? Dit is gewoon pijnlijk en daar kan je niet omheen, je moet er doorheen. Voelen wat er is. Zoals rooss zegt, het er laten zijn en weten dat dat oké is, al is het pijnlijk. Durf je verlangens en je gemis echt aan te kijken zonder die per se aan hem te koppelen.
En misschien het verlangen naar die spanning, dat verliefde verlangen, die begeerte, de extase zoals je het allemaal noemt niet als een 'alles of niks' iets zien. Dat echt intense verliefdheid en lust is iets wat heel erg hoort bij een nieuw of onbereikbaar iemand. Dat is de natuur en een stukje wat per persoon verschilt. Natuurlijk verlang je ernaar, want het is zó lekker, maar is het realistisch om dat in een langdurige relatie te willen waarin je met elkaar samenwoont en misschien ook kinderen en andere lasten en plichten hebt samen? Wat waardeer je wel in je relatie? Wat kan je doen, samen met je partner, om je inderdaad vrijer en meer voldaan te voelen in je relatie? Wat kan je doen om je vrijer en meer voldaan te voelen in je eigen leven? Is dat dan genoeg (dat kan je nu nog niet weten natuurlijk)? Verliefdheid is heerlijk en hoort bij het leven, maar niet-verliefdheid hoort er net zo goed bij. Dat je schrijft dat je je afvraagt of je vrijer kan zijn in je behoeftes en verlangens in je huwelijk zegt me dat daar nog wat te halen valt voordat je je man vervangt met een verliefdheid.
Ik ervaar dit zelf ook met lief2, maar ik zie het meer als een natuurlijk gegeven. Ik zou mijn man tekort doen als ik onze lange relatie zou vergelijken met de intensiteit van de nog relatief korte relatie met lief2. Beide relaties vervullen behoeftes van mij, soms dezelfde, soms heel verschillende. En ik ben nog steeds mens, met dingen die goed gaan en ook met moeilijkheden. Wat betekent dat ik ook in mijn lange relatie met man energie moet blijven steken. Het zou oneerlijk zijn als ik vooral zou gaan naar de relatie met lief2, wat wel makkelijk zou zijn gezien de intensiteit en het verlangen. Maar dan wordt mijn relatie met mijn man een vanzelfsprekendheid, blijft het stilstaan. Als een tuin die niet verzorgd wordt. Gaan de bloemen dood, groeit er onkruid...en opeens is het onaantrekkelijk en schiet het tekort en is het vooral een grote berg WERK naast die tuin waar ik elke keer naartoe ben gegaan, omdat alle planten nog nieuw en vers waren, waar ik onkruid heb gewied en genoten heb van alle mooie bloemen die ik goed verzorgd heb.
Dat wil niet zeggen dat dit opgaat voor alle relaties en verliefdheden. Soms is een relatie niet goed, soms is de koek op en willen jullie (of één van de twee) geen nieuwe koek kopen, soms is het leven gewoon te veel veranderd. Alleen jij kan aanvoelen hoe dat bij jou relatie zit. Sterkte!
@escape, welkom (kan ik dat wel zeggen gezien ik hier zo weinig schrijf!?) volgens mij ben jij niet zo ingewikkeld als je hier soms neerzet. Je schreef dat je nogal ingewikkelde behoeftes hebt, enerzijds aan avontuur en spanning, anderzijds aan veiligheid en voorspelbaarheid. Dat is NORMAAL! Dat is inherent aan het menszijn, al voelt het vaak niet bewust zo. Dat is een spanningsveld van intieme relaties op de manier waarop we ze in onze maatschappij inrichten (over het algemeen monogaam, één partner moet heel veel in één zijn, verlangen naar een ander is frowned upon enz. enz.)
Mooie inzichten @Sailship!
Ik vind je reflecties mooi en zeer realistisch.
Dat was fijn bijlezen, dank jullie.