Minnaar/Minnares deel 43
Al 42 delen lang schreven we over het wel en wee om en rond onze minnaars en/of minnaarrelaties in het algemeen. De voorgaande 42 delen sterven helaas een vroege dood met het verdwijnen van het Viva forum. Met de komst van Viafora mag een topic als dit natuurlijk niet ontbreken! 
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijg(st)er met pantser en harnas? Moeten de mannen/vrouwen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden.....
Kun jij een minnaar/minnares hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Of je status nu een open relatie, huwelijk of single bestaan betreft, het hebben van een minnaarrelatie is meestal een lastig onderwerp om te bespreken met je omgeving, terwijl het (vaak) een rollercoaster aan gevoelens en emoties met zich meebrengt. Met dit topic hopen we een ‘veilige’ plek te creëeren voor deze emoties. Elkaar een spiegel voorhouden, prima, maar behandel elkaar vooral met respect!
Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Offtopic: Vind je het alleen maar leuk om je ongezouten ongenoegen over vreemdgaan hier te komen verkondigen, open dan vooral je eigen topic! Dit geldt tevens voor ongevraagde/ongewenste psychologische adviezen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
@Rob74
Jullie hadden al die tijd een affaire met medeweten van haar man?
Gouden kooi of niet... ze heeft haar keus gemaakt.
Sterkte met overeind komen dan maar.
@argeloos
Mooi dat je een vriendin hebt die alles weet. Heb je iig die uitlaatklep en steun.
En helemaal goed toch om hem voorlopig verder te negeren. Hij had zelf moeten inzien hoe lomp dit was.
Of het mogelijk is om alsnog bepaalde spanning in je huwelijk te vinden... geen idee. Hangt er misschien ook van af of jullie die spanning ooit wel hadden of dat jullie klik altijd al meer vriendschappelijk is geweest. In dat laatste geval lijkt het me sowieso lastiger. Een bepaalde chemie is er of is er niet. Maar er zijn ook stellen die het wel voor elkaar krijgen er alsnog wat spannends van te maken.
Weet je man überhaupt iets over je verlangens... wat je mist?
Argeloos, ik denk niet dat spanning en sensatie terug te brengen zijn in een relatie. Er is liefde, geborgenheid, vertrouwen (al dan niet terecht), er is onvoorwaardelijkheid en stabiliteit. Alle ingrediënten voor een steady relatie, dodelijk voor spanning. Je schrijft dat je het nodig hebt maar is dat zo? En zo ja, waarom dan? Wat doet spanning voor je en waarom denk je dat nodig te hebben? Ik denk namelijk dat een gezond, weldenkend mens eigenlijk prima zonder al te veel spanning kan. En ik denk dat de gedachte "nodig hebben" heel goed om te denken is in iets gezonders. Je wil het, je wilt vlinders en donders en bliksems en iemand die je wereld schudt maar dat is iets anders dan nodig hebben. Misschien goed om dat eens onder de loep te nemen?
Blauwevrouw, waar ben jij in dit verhaal? Hij wil jou op het pad van zijn vrouw gooien maar het is aan jou om dit niet te pikken. Zijn standpunt is ongelooflijk lullig maar ik lees ook weinig ruggengraat bij jou. "Het gaat niet gebeuren punt" is toch ook een optie?
Rob, je bent niet wars van enige vorm van drama zo te lezen. Terug in de gouden kooi? Volgens mij gaat het hier over een volwassen vrouw die op een volwassen manier (hoop ik dan) met haar partner communiceert en water bij de wijn doet als haar partner het op eoa manier niet trekt. Dat siert haar ook al heb jij er verdriet van. Je verdriet is natuurlijk legitiem, liefdesverdriet hakt er enorm in. Waarom omschrijf jij haar huwelijk als een gouden kooi?
En hier in de Rooswereld staat de boel even op zijn kop. Het heeft niks met Vent te maken, we zijn happy as usual met elkaar maar tussen kerst en oud en nieuw is er iets zeer ingrijpends gebeurd wat vooral mij en mijn gezin heel hard raakt. Het is ook maar de vraag of het goed komt allemaal. Ik drijf even op adrenaline en ga dit weekend in de armen van Vent instorten. Of niet. Om maandag weer in de gekkenhuistrein te springen.
Roos, ik kan (wil) de hele situatie hier niet uit de doeken doen maar het is onvermijdelijk. Op dit moment is het vlam’s vrouw die er enorm op aandringt ergens met hem naartoe te gaan waar ik moet zijn. Weigeren door hem, of wegblijven van mij zou heel vreemd zijn, niet uit te leggen. En hij maakt zich er niet druk over omdat er ook anderen bij zullen zijn, niet wij met z’n drieën. Dat wordt diep ademhalen en uitzitten, terwijl ik het knap pijnlijk vind.
Sterkte Roos. Ik hoop dat Vent je goed kan opvangen als de ineenstorting begint.
blauwevrouw schreef op 06-01-2022 om 00:14:
Roos, ik kan (wil) de hele situatie hier niet uit de doeken doen maar het is onvermijdelijk. Op dit moment is het vlam’s vrouw die er enorm op aandringt ergens met hem naartoe te gaan waar ik moet zijn. Weigeren door hem, of wegblijven van mij zou heel vreemd zijn, niet uit te leggen. En hij maakt zich er niet druk over omdat er ook anderen bij zullen zijn, niet wij met z’n drieën. Dat wordt diep ademhalen en uitzitten, terwijl ik het knap pijnlijk vind.
Dus het is eigenlijk vooral Vlams houding die je stoort, niet zozeer het feit dat jullie elkaar gaan zien, zie ik dat goed?
Waar liggen je verwachtingen tav zijn houding? Het is namelijk onvermijdelijk, dan kun je er toch maar beter wat laconiek instaan?
blauwevrouw schreef op 06-01-2022 om 00:15:
Sterkte Roos. Ik hoop dat Vent je goed kan opvangen als de ineenstorting begint.
Dank je wel. Zoals het nu voelt ga ik niet instorten, er is nog wat emotionele robuustheid over. Wel hoop ik, dwars door alles heen, van het weekend te kunnen genieten. Ik voel me namelijk best wel een klein beetje schuldig over het feit dat ik de rokende puinhopen voor 3 dagen achterlaat al is het zéér legitiem en stimleert iedereen mijn rustdagen.
Gelukkig heb ik een batterijtje aan supersonische achterban.
@Argeloos
Vreemdgaan maakt inderdaad stofjes in ons los die heel prettig zijn. Je wordt een aandachtsjunk, altijd hunkerend naar méér. En switchen van partner is niet altijd handig als je het thuis redelijk goed hebt. Er is immers een kans dat je binnen een paar jaar in dezelfde situatie zit. Alleen aan de overkant is het gras groener. Maar het doet zeker pijn om te horen dat hij zoveel gevoelens heeft voor een ander terwijl jij zelf nog in een hunker-fase zit. Hij had zich wel iets minder mogen uitlaten hoor 
En dat masochistische zoeken op social media is ook heel herkenbaar. Is ook niet per se fout dat je dat doet, misschien helpt het wel bij de verwerking.
@Roos
Sterkte! Klinkt heftig wat er gebeurd is.
@Escape
De affaire was met medeweten ja. En er was niks aan de hand, ruim een jaar niet. En ineens, vanuit het niets moet alles anders en stuk. De opmerking over de gouden kooi komt overigens niet van mij maar van haar. Ze zei iets in de trant van 'ik zal wel braaf gaan doen wat hij wil'. Duidelijk geen keuze, duidelijk geen vrijheid.
Rooss4 schreef op 06-01-2022 om 07:54:
[..]
Dus het is eigenlijk vooral Vlams houding die je stoort, niet zozeer het feit dat jullie elkaar gaan zien, zie ik dat goed?
Waar liggen je verwachtingen tav zijn houding? Het is namelijk onvermijdelijk, dan kun je er toch maar beter wat laconiek instaan?
Dat zie je inderdaad wel goed. Ik had inmiddels ook al besloten er maar wat laconieker mee om te gaan, iets van zijn relaxtheid in deze over te nemen.
Het enige wat bij mij dan nog overblijft is dat het pijn doet ze samen te zien, omdat ik zou willen wat zij heeft. Maar dat is de (ook al onvermijdelijke) consequentie van mijn keuze om iets met hem aan te gaan dus daar moet ik maar doorheen bijten.
@Rob: “Ze zei iets in de trant van 'ik zal wel braaf gaan doen wat hij wil'. Duidelijk geen keuze, duidelijk geen vrijheid.”
Vind je dat echt? Ze heeft toch altijd een keuze? Ze hoeft niet in dat huwelijk te blijven, noch zijn regels te accepteren. Dat ze dat wel doet ís haar keuze.
@Blauwevrouw
De ene keuze kan leiden tot de andere onvermijdelijke keuze. Zo werkt dat in deze wereld.
Waarom ben je huiverig om zijn vrouw te ontmoeten? Ik persoonlijk zou graag zijn uitgenodigd. Ik zou het wel een opgave vinden.
Rob74 schreef op 06-01-2022 om 12:49:
@Blauwevrouw
De ene keuze kan leiden tot de andere onvermijdelijke keuze. Zo werkt dat in deze wereld.
Een keuze is nooit onvermijdelijk, dat maakt het juist tot een keuze.
Vergeet niet dat zij géén slachtoffer is, ik vind wel dat je haar nu zo neerzet en ik lees (van jou) dat zij dat zelf ook zo ziet. Ze is een volwassen vrouw die NU een andere keuze kan maken.
En NU weer.
Rob74 schreef op 06-01-2022 om 12:49:
Waarom ben je huiverig om zijn vrouw te ontmoeten? Ik persoonlijk zou graag zijn uitgenodigd. Ik zou het wel een opgave vinden.
Een nietswetende partner ontmoeten is afschuwelijk. Zeker als je gaag in haar schoenen zou willen staan.
Ik heb het hele verhaal niet gevolgd, slechts snel wat teruggelezen. Ik dacht onterecht dat de FwB mocht bestaan maar niet dus.
Dan is het behoorlijk heftig om te ontmoeten. Wat jammer dat dat niet ontweken kon worden.
Rooss4 schreef op 06-01-2022 om 13:36:
[..]
Een keuze is nooit onvermijdelijk, dat maakt het juist tot een keuze.
Vergeet niet dat zij géén slachtoffer is, ik vind wel dat je haar nu zo neerzet en ik lees (van jou) dat zij dat zelf ook zo ziet. Ze is een volwassen vrouw die NU een andere keuze kan maken.
En NU weer.
Hier ben ik het helemaal mee eens, al begrijp ik zeker ook wel dat het voor jou, Rob74, wellicht verzacht haar (en jezelf ook) tot slachtoffer te bombarderen.
Daarnaast vind ik het ook altijd legitiem om van een open relatie weer een een monogame te willen maken, dan nóg is het de keus van die ander (jouw minnares dus) om de voors-en-tegens tegen elkaar af te wegen en zij heeft blijkbaar haar keuze gemaakt. Misschien is die zgn gouden kooi toch niet zo van goud of een kooi, de ‘vrijheid’ om met jou verder te gaan had dus sowieso niet de voorkeur. Ja, het is een hard gelach voor jou en daar mag je best verdrietig over zijn, maar wel haar keuze.