Minnaar/Minnares deel 43
Al 42 delen lang schreven we over het wel en wee om en rond onze minnaars en/of minnaarrelaties in het algemeen. De voorgaande 42 delen sterven helaas een vroege dood met het verdwijnen van het Viva forum. Met de komst van Viafora mag een topic als dit natuurlijk niet ontbreken! 
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijg(st)er met pantser en harnas? Moeten de mannen/vrouwen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden.....
Kun jij een minnaar/minnares hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Of je status nu een open relatie, huwelijk of single bestaan betreft, het hebben van een minnaarrelatie is meestal een lastig onderwerp om te bespreken met je omgeving, terwijl het (vaak) een rollercoaster aan gevoelens en emoties met zich meebrengt. Met dit topic hopen we een ‘veilige’ plek te creëeren voor deze emoties. Elkaar een spiegel voorhouden, prima, maar behandel elkaar vooral met respect!
Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Offtopic: Vind je het alleen maar leuk om je ongezouten ongenoegen over vreemdgaan hier te komen verkondigen, open dan vooral je eigen topic! Dit geldt tevens voor ongevraagde/ongewenste psychologische adviezen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
Dan kan ik je alleen maar aanraden een vaste relatie aan te gaan met je minnaar! 
Misschien heeft het met kwetsbaarheid te maken maar het kan ook zijn dat je je partner niet af wilt schrikken met jouw openheid en fantasieën. Wat ook nog kan is dat dat stukje in jezelf ingeslapen is en wakker wordt in een minnaarrelatie, zo zat het wel wat bij mezelf denk ik. Het minnaren maakte een kant in me los die ik niet (meer?) zo goed kende van mezelf met de bijbehorende gesprekken.
Vent en ik zijn nog steeds vrij open over onze wensen en fantasieën, ik meer dan hij maar wellicht heb ik ook meer wensen. Het kan ook zijn dat mijn wensen door hem minder bedreigend worden ervaren dan de zijne en hij mij graag te vriend houdt. Hij vindt mijn openheid en het loslaten van mijn fantasieën wel altijd zeer prikkelend, zéker als ik hem daar een rol in geef!
Naar mijn idee zijn goede (liefdes)relaties juist simpel en een groot feest!
Even hardop denkend; mogelijk zijn minnaar relaties opener/ongeremder omdat je geen gedeelde verantwoordelijkheden hebt? De gesprekken over hypotheek/afwas/kinderen hoef je met minnaar niet te voeren, dus mogelijk schiet je daarom sneller de diepte in in een gesprek. Er is minder afleiding behalve elkaar. Hoewel ik dat juist ook wel probeer op te zoeken met mijn (getrouwde) partner, en ook veel verbondenheid met hem ervaar juist door ons verleden en gezamenlijke verantwoordelijkheid, op een positieve manier
Haha, nou dan opteer ik voor een (paar?) nieuwe minnaars. Voorlopig geen behoefte meer aan relatie.
Nee, zonder dollen, het was bij mij ook ingeslapen. Ik lees vaak dat minnaars en minnaressen opener zijn in die relatie, niet alleen op gebied van seks maar ook over hun gevoelens als onzekerheid.
Het lijkt mij in ieder geval winst als het lukt om wensen en fantasieën open te gooien in de vaste relatie, vaak zie ik dat gebeuren na een crisis.
Kan het ook zijn dat de partner in je vaste relatie niet kan fantaseren? Dat klinkt raar maar ik had een partner in een voorgaande relatie bij wie dat gewoon niet leek te leven. Dan is het lastig om samen te fantaseren, dat vond ik jammer.
mwa, mensen rechtvaardigen nu eenmaal hun eigen gedrag. Mensen die strikt monogaam zijn, en zo ook mensen die een minnaar hebben.
Ik geloof, uit ervaring, niet zo heel erg in die "openheid". Natuurlijk ben je opener tegen die minnaar. Die weet immers van je "geheim". Voor je partner verberg je meestal iets als je een minnaar hebt.
Je gaat niet met je partner praten over je onvrede die wordt veroorzaakt door het feit dat hij nu eenmaal niet je minnaar is, maar er vaak wel minder goed uit komt in de vergelijking. Die minnaar die wellicht onvrede ook meer aan de oppervlakte laat komen. Omdat je ineens ziet dat het anders kan. Maar ja, dat kan je op die manier niet bespreken met je partner. "Piet, ik heb nu een jaar en minnaar en ik merk toch dat ik in ons huwelijk een aantal dingen mis."
En Piet blijft Piet, hij wordt nooit Hans. Met Hans heb je geen hypotheek, geen vuile was, en minder onhebbelijkheden in die schaarse gestolen momenten.
Het hebben van een minnaar is niet per se goed of fout. Maar de algemeenheden gaan in beide kanten niet op, denk ik.
Het was openheid op een ander vlak, niet over mijn huwelijk of relatie(s) maar over mezelf, alsof ik mezelf opnieuw uitvond en dat heel makkelijk kon delen met de man van dienst. Makkelijker dan met de man waar een vastgeroest patroon mee was ontstaan, hoe liefdevol dan ook. Alsof ik mezelf door verse ogen zag. Ik vond die tijd heel leerzaam, o.a. daardoor.
StardustZiggy schreef op 11-03-2022 om 08:53:
Het lijkt mij in ieder geval winst als het lukt om wensen en fantasieën open te gooien in de vaste relatie, vaak zie ik dat gebeuren na een crisis.
Kan het ook zijn dat de partner in je vaste relatie niet kan fantaseren?
Dat klinkt raar maar ik had een partner in een voorgaande relatie bij wie dat gewoon niet leek te leven. Dan is het lastig om samen te fantaseren, dat vond ik jammer.
Kan het zijn dat jouw relatie met je vaste partner niet diepgaand was?
Of jij en je partner niet in staat zijn geweest om op emotioneel niveau te communiceren?
Ik lees dat je vooral bij je vaste partner legt het onvermogen van. Wat was je eigen bijdragen aan de situatie?
Zo ervaar ik dat ook enigszins. Stukjes die waren onderbelicht kregen nu meer aandacht, zoals frivoliteit, creativiteit, fantaseren en meer denken in mogelijkheden.
In de aftermath ligt de focus weer meer op wonden uit het verleden, angsten onder ogen zien, dat ik mezelf meer leer te waarderen, ruimte creeeren voor meer zelfliefde. Dit vind ik een van de meest confronterende periodes maar ik denk dat het me veel gaat opleveren.
ZowatEndan schreef op 11-03-2022 om 09:38:
[..]
Kan het zijn dat jouw relatie met je vaste partner niet diepgaand was?
Of jij en je partner niet in staat zijn geweest om op emotioneel niveau te communiceren?
Klopt, we waren heel leuk, lief en gezellig samen maar achteraf gezien konden we dat toen niet zo goed. We wisten simpelweg niet hoe. Het was een onbekend terrein. Voor beiden.
Ik heb het destijds aangekaart maar hij kon er niks mee en ik wist niet hoe ik het nog verder aan kon zwengelen. Nu zegt hij dat er bij hem eerst een zaadje geplant moet worden maar hij zegt van zichzelf dat hij dat niet kan, wel dat hij dat leuk aan mij vind. Het is mijn ex partner.
StardustZiggy schreef op 11-03-2022 om 09:42:
[..]
Klopt, we waren heel leuk, lief en gezellig samen maar achteraf gezien konden we dat toen niet zo goed. We wisten simpelweg niet hoe. Het was een onbekend terrein.
Soms is dat gewoon zo, dan is de relatie heel oké en er is liefde maar je komt niet verder. Ik kijk fijn terug op mijn huwelijk, het was niet superdiepgaand inderdaad maar wel cosy, veilig, gezellig enz.
Een verse relatie (en dus ook een minnaarrelatie) ga je aan met een ander vertrekpunt, je neemt je levenslessen, ervaringen en wijsheid mee, opgedaan juist in die ooit zo veilige relatie. En dan kun je jezelf weer laten groeien.
Tenminste, zo heb ik het ervaren.
StardustZiggy schreef op 11-03-2022 om 09:42:
(...)
StardustZiggy het klink misschien er koud, emotieloos en pathetisch, maar ik denk en heb ervaren dat ons vermogen om onszelf en onze patronen te veranderen beïnvloed onze persoonlijke groei.
Soms hebben we crisis nodig om onszelf of de situatie te veranderen.
Zo'n lijstje, daar kan ik helemaal niets mee. Dat is niet het soort relatie dat ik nu wil of kan aangaan. Ik ben ook niet op zoek naar iets dat er over 20 jaar nog is - over 20 jaar is heel mijn leven totaal anders dan nu, dan zijn mijn kinderen volwassen en denk ik met pensioen te zijn.
Belangrijker en duurzamer zijn mijn vriendschappen op dit moment. Sommige daarvan groeien al heel lang met me mee. Je levensgeluk hoeft niet aan de relatie met één persoon te hangen en in mijn leven en levensfase zie ik dat ook gewoon niet gebeuren. Het is nogal anders dan toen ik 25 was en nog aan het begin van alles stond.
blauwevrouw schreef op 11-03-2022 om 10:20:
Zo'n lijstje, daar kan ik helemaal niets mee. Dat is niet het soort relatie dat ik nu wil of kan aangaan. Ik ben ook niet op zoek naar iets dat er over 20 jaar nog is - over 20 jaar is heel mijn leven totaal anders dan nu, dan zijn mijn kinderen volwassen en denk ik met pensioen te zijn.
Belangrijker en duurzamer zijn mijn vriendschappen op dit moment. Sommige daarvan groeien al heel lang met me mee. Je levensgeluk hoeft niet aan de relatie met één persoon te hangen en in mijn leven en levensfase zie ik dat ook gewoon niet gebeuren. Het is nogal anders dan toen ik 25 was en nog aan het begin van alles stond.
Wat zijn jouw behoeften blauwevrouw? Wat heb je nodig om je tevreden te voelen over jezelf, je relaties, je komende 5 jaar, de ontwikkeling van je kinderen....?
ZowatEndan schreef op 11-03-2022 om 10:01:
[..]
StardustZiggy het klink misschien er koud, emotieloos en pathetisch, maar ik denk en heb ervaren dat ons vermogen om onszelf en onze patronen te veranderen beïnvloed onze persoonlijke groei.
Soms hebben we crisis nodig om onszelf of de situatie te veranderen.
Dat vind ik helemaal niet koud klinken. Ik denk dat ik deze crisis nodig heb. Sterker nog, ik zit op het punt, dat ik omarm wat er nu gebeurt. Het zal soms nog wat onstuimig aanvoelen.
Mijn behoefte is ventileren, accepteren en blijdschap. En ook wel een voorruit durven kijken, zoals wil ik nog wel in mijn huidige baan blijven zitten etc.
ZowatEndan schreef op 11-03-2022 om 10:34:
[..]
Wat zijn jouw behoeften blauwevrouw? Wat heb je nodig om je tevreden te voelen over jezelf, je relaties, je komende 5 jaar, de ontwikkeling van je kinderen....?
Vrienden, mensen en instanties die geduld met ons hebben, goede jeugdzorg en passend onderwijs. En leuke opdrachten natuurlijk.
Oftewel: het draait voor mij nu om inkomenszekerheid, om hulp voor mijn kinderen, mensen die af en toe iets praktisch voor me doen, een keer de zinnen verzetten met leuk gezelschap. Een relatie zit helemaal niet in dat plaatje. Af en toe wat warme aandacht van en een vrijpartij met vlam is een heerlijke extra, maar geen noodzakelijkheid. De tevredenheid met mijzelf hangt daar in elk geval op geen enkele wijze van af.
Komende 5 jaar staan in het teken van het voortgezet onderwijs van mijn kinderen, en van hun volwassenwording. Daar zou ik ze zo ontzettend graag samen met hun vader in hebben begeleid, en ik vind het echt heel erg zwaar om dat zonder hem te doen. Maar geen enkele relatie zou daar nu verandering in kunnen brengen. Dan heb ik meer aan de (vooral mannelijke) vrienden die ik heb en die mijn kinderen al kennen.
StardustZiggy dan zijn we in hetzelfde fase van verwerkingsproces, wel vanuit een andere situatie.
Blauwevrouw ik ben op veel punten met je eens.
De verantwoordelijkheden waar je voor staat zijn zwaar, zeker de opvoeding van je kinderen als de jeugdzorg erbij komt. Daar weet ik wat van.
Waar haal je je energie in je dagelijks leven vandaan?